New Kit

Brug 489 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze nauwelijks opvallende brug ligt in de Bos en Lommerweg, direct ten oosten van de ringspoorbaan. In 1959 werd daar ten behoeve van de ringspoorbaan en de omliggende woonwijken een afwateringstocht gegraven, maar er moest een doorgaande weg blijven. Het ontwerp voor deze zogenaamde duikerbrug kwam van de hand van Cornelis Johannes Henke werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Hij zou ongeveer 35 bruggen ontwerpen in Amsterdam, maar deze is vrijwel onzichtbaar. Vanaf voet- en fietspad is zij nog te herkennen aan de geplaatste brugleuningen, maar auto- en tramverkeer merken niet dat ze hier over water gaan. Het water stroomt (noord-zuid) door twee parallel lopende buizen. De duiker kwam door stadsverdichting (woningbouw, onder andere New Kid) aan de kruising Bos en Lommerweg en Leeuwendalersweg, die hier loodrecht op de Bos en Lommerweg loopt, steeds meer in de verdrukking.

De Vlugtlaan is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Nieuw-West. De naam van het station is afgeleid van de nabij het station beginnende Burgemeester De Vlugtlaan, die vernoemd is naar een vroegere burgemeester van Amsterdam, Willem de Vlugt. Het station ligt aan Ringlijn 50 en werd geopend op 28 mei 1997. Per 3 maart 2019 wordt dit station ook aangedaan door metrolijn 51, die vanaf die datum vanaf station Zuid naar Isolatorweg is verlegd. Tussen 1986 en 2000 lag aan de overzijde van de De Vlugtlaan een gelijknamig treinstation. Sinds de jaren dertig lag op de plek van het huidige metrostation de ononderbroken Ringspoorbaan. Begin jaren vijftig bij de aanleg van de Burgemeester de Vlugtlaan in het verlengde van de Bos en Lommerweg werd de ringspoorbaan doorbroken en in 1954 verscheen in het midden een vrij liggende trambaan in het zand. Oorspronkelijk was het station voorzien aan dezelfde zijde als het NS station waarbij zijperrons zouden komen met een gemeenschappelijk eilandperron met de NS. Omdat men afzag van een oorspronkelijk ook gepland station aan de Wiltzanghlaan, omdat men onvoldoende reizigers verwachte, besloot men het station te verplaatsen naar de noordzijde met een eigen eilandperron. Een mogelijke noordelijke toegang aan de kant van de Wiltzanghlaan is niet gerealiseerd. Voor de opening van lijn 50 zou het metrostation de naam Bos en Lommerweg krijgen. Om verwarring te voorkomen, heeft men dit naar het ernaast liggende treinstation hernoemd. Daarmee is dit het enige station in Nieuw-West dat genoemd is naar een straat die alleen ten westen van de Ringspoorbaan ligt, want alle andere stations in dit stadsdeel dragen de naam van de straten aan de oostzijde van de Ringspoorbaan. Bij de start van de bouwwerkzaamheden aan de Hemboog in 2000 werd het treinstation gesloten, drie jaar na de opening van lijn 50. Er is een overstapmogelijkheid op tramlijn 7 en de buslijnen 21 en 80.

Station Amsterdam De Vlugtlaan was een spoorwegstation in Amsterdam. Het station werd geopend op 1 juni 1986 met de ingebruikname van de Westelijke Tak van de Amsterdamse Ringspoorbaan als rechtstreekse verbinding tussen Schiphol en Amsterdam CS. Tegelijk werden ook station Lelylaan en het hooggelegen perron van station Sloterdijk in gebruik genomen. In het jaar 2000 werd het station wegens de bouw van de Hemboog gesloten. De naam van het station is afgeleid van de nabij het station beginnende Burgemeester De Vlugtlaan, die vernoemd is naar een vroegere burgemeester van Amsterdam, Willem de Vlugt.

De Hannie Schaftbrug (brug nr. 601) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West, wijk Slotermeer.

De geboorte van Venus is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze uit 1963 stammende creatie is ontworpen en gemaakt door kunstenaar Wicher Meursing. Het beeld staat sinds dat jaar in een groenstrook langs de achtergevels van de oneven genummerde woningen aan de Dirk Bonstraat. Meursing leerde tijdens zijn studie aan de Rijksakademie van beeldende kunsten voornamelijk boetseren en klassiek beeldhouwen. Hij bleef dat tot eind jaren zestig volhouden en schakelde toen over naar rollende en springende vormen, maar dan toch meest in metaal. Dit werk laat een combinatie van boetseren en rollende vormen zien. Meursing verbeeldde hier in het klassieke kalksteen de geboorte van Venus uit het schuim van de zee. De opdracht kwam van de gemeente Amsterdam. Rijksakademie op de kaart (2020, nummer 56) vermeldt "abstracte weergave geboorte van Venus" in de categorie "Vrouwelijk naakt". Stadsarchief Amsterdam had een andere invulling; zij vermeldt bij een foto van het beeld in 1971: "Liggende vrouw overschaduwd door een wolk".

De Kolenkitbuurt is een buurt in de wijk Bos en Lommer in het stadsdeel West in Amsterdam. De buurt is genoemd naar de Opstandingskerk, beter bekend als de Kolenkit, aan de Bos en Lommerweg. Deze straat is tevens de belangrijkste weg door de buurt, die ligt tussen de Ringweg Amsterdam (A10) en de Ringspoorbaan. Tussen het Bos en Lommerplein en de Burgemeester De Vlugtlaan rijdt GVB-tramlijn 7 door de buurt. Aan de Ringspoorbaan ligt de metrostation De Vlugtlaan. De buurt werd gebouwd kort na de Tweede Wereldoorlog, eind jaren veertig, en bestaat voor het grootste deel uit portieketageflats in strokenbouw.

Under Heaven 03 is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het kunstwerk bestaat uit een kinderhuisje op een "onbereikbaar eiland" in een vijver in een water dat onder het begin van de Burgemeester Vening Meineszlaannoordzuid loopt. Het huisje staat net ten zuiden van de Frieda Belinfantebrug. Het huisje, of folly, is ontworpen door kunstenaar Leonard van Munster die hier in de buurt woont. Het huisje staat op een kunstmatig eiland en is voorzien van alle gemakken. Er is 's nachts verlichting en het heeft een schuurtje. Gordijntjes kunnen open en dicht en af en toe is een radio te horen. Men moet een vaartuig hebben om er te geraken en vervolgens kan men via een trapje het eiland bestijgen. Het kunstwerk werd slachtoffer van vernieling. In het talud van de Frieda Belinfantebrug zijn stenen onder gaas verwerkt. Het gaas was vernield en jeugd bekogelde Under Heaven 03. Toen de kunstenaar er wat van zei, werd hij slachtoffer van geweld. Opmerkelijk daarbij is dat de vijver juist werd uitgegraven om vandalisme door hangjongeren te voorkomen. Het kunstwerk werd door middel van crowdfunding gefinancierd. De kunstenaar omschreef het in 2010 als volgt: "Een eiland waar je graag wilt zijn, met eeuwig bloeiende Japanse kers, een waterval en een charmant thuishuis". De kunstenaar verleende op verzoek toegang tot het huisje, indien je een bijdrage had geleverd. Under Heaven 03 maakt deel uit van een kleine serie. Under Heaven 01 uit 2004 is inmiddels uit het straatbeeld verdwenen; het was een boomhut van negen meter hoogte op het inmiddels gesloopte Post CS-gebouw. Under Heaven 02 is eveneens een paradijsje onder het nabijgelegen viaduct in de Rijksweg 10. Aan de noordkant van de brug staat ook in een vijver het kunstwerk All that glitters... van dezelfde kunstenaar.

De Camera Obscurabrug (brug 322) is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. Ze is gelegen in het verlengde van de Leeuwendalersweg zuidwaarts. Ze overspant de Erasmusgracht, die ten westen van de brug de naam Burgemeester Van Tienhovengracht krijgt. De brug dateert van 1961/1962, vlak na de oplevering kwam een stadsfotograaf van de Gemeente Amsterdam langs om een foto te maken. In die jaren waren zowel Dick Slebos als Dirk Sterenberg werkzaam voor de Dienst der Publieke Werken, maar deze brug werd ontworpen door tijdelijke collega Peter Pennink. De brug vertoont wel gelijkenissen met bruggen van Sterenberg en Slebos, bijvoorbeeld in de betonnen overspanning en de strak uitgevoerde rechthoekige metalen blauwe balustrades. De brug is alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De brug ging tot 10 april 2006 naamloos door het leven. Ze kreeg toen haar naam verwijzend naar het werk van Nicolaas Beets. In deze omgeving zijn straten en pleinen vernoemd naar bekende werken uit de Nederlandse literatuur (Leeuwendalers is een landspel van Joost van den Vondel). De vernoeming maakte deel uit van een hele serie vernoemingen van bruggen, zoals de Saïdja en Adindabrug.

De Frieda Belinfantebrug (brug 600) is een plaatbrug in Amsterdam Nieuw-West.

Four peas in a pod is een muurschildering op de hoek van de Majoor Fransweg en Wiltzanghlaan in Amsterdam Nieuw-West. Het meet tien bij twaalf meter.

De Henriette Voûtebrug (brug nr. 629) is een brug in het Gerbrandypark in de wijk Slotermeer in Amsterdam Nieuw-West. De fietsbrug ligt in het verlengde van de Dirk Bonsstraat. De werkzaamheden in voorbereiding op het plaatsen van de betonnen paalfundering begonnen op 12 maart 1956. Er moesten voor de brug 22 palen de grond in, voor elk landhoofd elf. Amper een half jaar later was het werk aan de brug afgerond op schilderwerk na. De esthetisch architect van deze brug en ook de Hester van Lennepbrug (brug 628), die in dezelfde periode is aanbesteed en gebouwd, is Cornelis Johannes Henke, destijds werkend voor de Dienst der Publieke Werken. Daar waar de meeste fietsbruggen een slijtlaag op het beton krijgen, werd hier nog gekozen voor stoeptegels. De brug is op 4 mei 2016 officieel vernoemd, althans toen werd de naamplaat bevestigd, naar de verzetsstrijdster Hetty Voûte.

De Fontein Kolenkit is een fontein in Amsterdam Nieuw-West. De fontein werd geplaatst in het teken van de continue wijzigingen in dit deel van Amsterdam in de 21 eeuw. Daarbij werd en wordt er in de Kolenkitbuurt veel bebouwing gerenoveerd dan wel gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Met name de omgeving rondom de kruising Bos en Lommerplein/Bos en Lommerweg en Rijksweg 10 (ringweg) onderging een metamorfose. Als gevolg daarvan werd ook de openbare ruimte rondom de Opstandingskerk aangepast. Het was in de ogen van buurtbewoners een rommelige plek, die niet uitnodigde tot gezellig samenzijn. In overleg met die buurtbewoners werd die open ruimte aangepast en overzichtelijker gemaakt. Er kwamen banken en speelgelegenheden en ook een fontein. Op 31 mei 2023 werd het nieuwe naamloze pleintje geopend. Voor het fontein werd ontwerper Drazen Bokan ingeschakeld; hij was in Amsterdam bekend vanwege de Fontein Haarlemmerplein. Die heeft talloze met wisselende intervallen werkende bedriegertjes. De fontein bij de Kolenkit (bijnaam van de kerk) heeft het karakter van stromend water uit spuiters over steen.