place

Busstation Van Musschenbroekstraat

Busstation in NederlandVoormalig bouwwerk in Amsterdam
Busstation Van Musschenbroekstraat
Busstation Van Musschenbroekstraat

Busstation Van Musschenbroekstraat was een busstation voor het streekvervoer in de gelijknamige straat, vlak bij de Wibautstraat, in Amsterdam-Oost vernoemd naar hoogleraar Petrus van Musschenbroek

Fragment uit het Wikipedia-artikel Busstation Van Musschenbroekstraat (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Busstation Van Musschenbroekstraat
Mauritskade, Amsterdam Oost

Geografische coördinaten (GPS) Adres Website Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Busstation Van MusschenbroekstraatLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.359055555556 ° E 4.9107222222222 °
placeToon op kaart

Adres

Amstelcampus

Mauritskade
1091 GG Amsterdam, Oost
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Website
hva.nl

linkWebsite bezoeken

Busstation Van Musschenbroekstraat
Busstation Van Musschenbroekstraat
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Station Amsterdam Weesperpoort
Station Amsterdam Weesperpoort

Het Weesperpoortstation was een kopstation in Amsterdam. Het was tussen 1843 en 1939 in gebruik. Het station lag net buiten de Weesperpoort en werd op 28 december 1843 in gebruik genomen voor de door de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij aangelegde en geëxploiteerde verbinding naar Utrecht. Rond 1850 werd het emplacement vergroot en het station verbouwd. Tegelijk kreeg het station een gietijzeren overkapping naar Brits ontwerp; de eerste in zijn soort in Nederland. Van 1881 tot 1939 was dit station ook het vertrekpunt van de Gooische Stoomtram, die een tramdienst onderhield naar Diemen, Muiden, Naarden, Laren en Hilversum; in de volksmond De Gooische Moordenaar genoemd, vanwege de vele ongelukken. Het Weesperpoortstation was het derde Amsterdamse station. Het station Amsterdam Willemspoort, het beginpunt van de spoorlijn naar Haarlem, was een jaar eerder geopend om het oude Station d'Eenhonderd Roe te vervangen. In 1880 werd er een verbindingsbaan aangelegd naar de Oosterspoorweg (geëxploiteerd werd door de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij), die vanaf 1889 tevens de verbinding werd met het nieuwe Centraal Station. Het Centraal Station werd het nieuwe beginpunt van de treinen richting Utrecht, maar er bleven treinen via het Weesperpoortstation rijden, waar deze treinen moesten kopmaken. In het kader van de Spoorwegwerken Oost werden in de jaren dertig de laaggelegen spoorlijnen in Amsterdam-Oost vervangen door sporen op spoordijken. De vele overwegen werden vervangen door viaducten. Het laaggelegen Weesperpoortstation werd gesloten. De functie van dit station werd overgenomen door het zuidelijker gelegen Amstelstation dat op de spoordijk gebouwd werd. Voorafgaand aan de buitendienststelling werd het station in 1938 in het kader van de elektrificatie van het Middennet nog van bovenleiding voorzien, die dus slechts ruim een jaar is gebruikt. Op de plaats van het afgebroken station kwamen het Rhijnspoorplein en de Weesperpoortstraat, later Wibautstraat genoemd. Bij de bouw van de metrotunnel in 1970 kwamen oude funderingen van het vroegere station waaronder die van de locomotiefdraaischijf tevoorschijn. Op de brug over de Singelgracht bij het Weesperplein is aan de oostzijde een beeldhouwwerk aangebracht met profielen van drie historische treintypen tussen 1843 en 1939.

Standbeeld voor F.M. Wibaut
Standbeeld voor F.M. Wibaut

Het Standbeeld voor F.M. Wibaut is een bronzen beeld van Han Wezelaar, staande in Amsterdam-Oost. Wezelaar kreeg van de Amsterdamse gemeente in 1959 de opdracht tot het vervaardigen van een beeld van Floor Wibaut. Op 24 juni van dat jaar maakte de gemeenteraad 60.000 gulden vrij voor een beeld. Het maken ervan nam een aanzienlijke tijd in beslag. Pas in februari 1966 ging men in Parijs aan de slag om aan de hand van een klein ontwerp het definitieve beeld te vervaardigen. In de tussentijd had de kunstenaar aan andere opdrachten gewerkt. Op 18 maart 1967 werd het beeld van 3,50 meter hoogte op een sokkel van 1 meter breedte geplaatst nabij de spoorviaducten over de Wibautstraat. Twee kleinkinderen van Wibaut onthulden het beeld, nadat burgemeester Gijs van Hall een toespraak had gehouden. Bij de onthulling was al bekend dat het beeld snel verplaatst zou worden. Na verloop van tijd kwam het voor het Wibauthuis te staan. Tijdens krakersrellen in 1982 werd het door krakers en/of sympathisanten van de krakers van de Blaaskop (een te sloop staand gebouw op de kop van de Blasiusstraat, Ruyschstraat en Wibautstraat) van de sokkel gehaald en naar hun pand gesleept onder het motto "Hoedt u voor de als links vermomde rechtsen, mijdt ze als de pest, want zij zijn erger dan de rest". Het beeld raakte daarbij beschadigd: het liep onder andere een deuk op in de linkerschouder, vlekken van rode en groene verf, en een geschaafde achterkant van het over de tegels slepen. In samenwerking met de kunstenaar werd het werk hersteld, kosten circa 30.000 gulden. Na twee a drie maanden kon het herstelde beeld op haar plaats voor het Wibauthuis weer opgericht worden. In 2007 werd het beeld wederom verplaatst toen de Wibautstraat werd heringericht en het Wibauthuis zou worden gesloopt. Het beeld verhuisde tijdelijk naar de centrale opslagruimte van de gemeente, en werd in 2010 geplaatst op het Rhijnspoorplein nabij de Weesperpoortbrug in de Weesperstraat over de Singelgracht. In september 2017, nadat de Wibautstraat geheel opgeknapt was, kwam het voorstel het beeld opnieuw te herplaatsen op de Wibautstraat. In juli 2018 is het beeld geplaatst in de middenberm van de Wibautstraat tegenover het Kohnstammhuis. Het kreeg toen een nieuwe sokkel van kunstenaar Hans van Houwelingen, tevens begeleider in de zoektocht naar de nieuwe plaats.

Rhijnspoorplein
Rhijnspoorplein

Het Rhijnspoorplein is een plein in Amsterdam-Oost en -Centrum. Het ligt tussen het Weesperplein en de Wibautstraat en is onderdeel van de Amsterdamse stadsroute s112, tussen de IJtunnel en de Gooiseweg. Het plein kreeg zijn naam in 1939. Voorheen stond hier van 1843 tot 1939 het Weesperpoortstation. Dit was het vertrekpunt voor de, door de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij (kortweg genoemd: Rhijnspoor) aangelegde en geëxploiteerde, spoorverbinding naar Utrecht en Arnhem. Van 1881 tot 1939 vertrok hier tevens de Gooische Stoomtram naar Diemen, Muiden, Naarden, Laren en Hilversum. Op de noordoostelijke hoek van het plein, bij de Spinozastraat en de Sarphatistraat, herinnert een beeldhouwwerk van Hildo Krop, met drie historische treinen, aan dat station. Onderdeel van het plein is een brug, de Weesperpoort, over de Singelgracht. De brug is genoemd naar een historische, gesloopte, Amsterdamse stadspoort. Op de brug staan een beeldhouwwerk, dat herinnert aan de oude stadspoort, en het Standbeeld voor F.M. Wibaut van wethouder Floor Wibaut. Het Rhijnspoorplein werd gedomineerd door drie grote kantoorgebouwen uit de jaren vijftig en zestig: de Raad van Arbeid, het gebouw van de Belastingdienst en het Wibauthuis. Dit laatste gebouw is gesloopt in 2007. Het gebouw van de Raad van Arbeid heet nu Benno Premselahuis en het voormalige Belastingkantoor heet nu Kohnstammhuis. De gebouwen zijn nu in gebruik bij de Hogeschool van Amsterdam (HvA) Aan het Rhijnspoorplein en de kop van de Wibautstraat bevinden zich, naast de al genoemde gebouwen, tegenwoordig diverse vestigingen van de Hogeschool van Amsterdam, tezamen de Amstelcampus genaamd. Sinds 2007 bevinden zich daar de opleidingen Interactieve Media en Media en Informatie Management. De nieuwbouw van de HvA op de plek waar voorheen het Wibauthuis stond, wordt ook Wibauthuis genoemd. Aan de Mauritskade stond tussen het plein en de Weesperzijde tot 2002 een kunstwerk dat aan het Weesperpoortstation herinnerde: de Gebroken Cirkel van Ad Dekkers. Het stelde een stuk opgerolde treinrails voor en was bekend als het "Gat van Duisenberg". De Belastingdienst verhuisde in 1994 naar het Boekhuis in Sloterdijk, het kunstwerk naar de Spaarndammerdijk.

Boerhaaveplein 28 (Amsterdam)
Boerhaaveplein 28 (Amsterdam)

Boerhaaveplein 28 te Amsterdam is een voormalig badhuis in Amsterdam. Vanaf 1985 is het Badhuistheater hierin gevestigd. In het najaar van 1918 besloot de gemeente Amsterdam over te gaan tot de bouw van een aantal badhuizen. Men dacht er wel aan eerder tot bouw over te gaan, maar de prijzen voor materiaal tijdens de Eerste Wereldoorlog waren hoog, zodat uitstel beter leek. Aan de Publieke Werken werd gevraagd een ontwerp te maken, in dit geval aan de daar werkende architect Arend Jan Westerman. Men dacht het voor 100.000 gulden te kunnen bouwen; een jaar later moest het krediet verhoogd worden tot 140.000 gulden inclusief inrichting met sanitair etc. Pas toen dat krediet er was kon er rond februari 1920 een aanbesteding plaatsvinden. Op 6 juli 1921 kwamen wethouder Monne de Miranda en burgemeester Willem de Vlugt naar het badhuis om het te openen. Het werd gebouwd tussen de vroegere bierbrouwerij de Amstel en de Amstel Campus van de HvA (op de plek van het opgeheven busstation Van Musschenbroekstraat van de NBM). Destijds kreeg het huisnummer Andreas Bonnstraat 28 mee. Het zou het eerste badhuis zijn dat rekening hield met een gelijk aantal mannen en vrouw, alhoewel de ingangen tot het badhuis nog gescheiden waren; de plannen lieten echter een verdeling van twaalf ruimten voor mannen om zes voor vrouwen zien. Onder een koepelvormig dak bevonden zich bij opening 20 badkamertjes; zij lagen rondom een centraal gelegen wachtkamer. Het was het eerste vrijstaande badhuis. De koepelvorm is terug te vinden in een cirkelvormige plattegrond en een centrale schoorsteen. De doorsnee is negentien meter. Het gebouw is in Westermans variant van de Amsterdamse school opgetrokken. De ingangen voor mannen en vrouwen en het totaal worden in smeedijzeren letters weergegeven. Het badhuis zou tot begin jaren tachtig functioneren. Als gevolg van grootscheepse sanering van de Oosterparkbuurt hadden de meeste woningen zelf een sanitaire ruimte met douche gekregen. Het werd vervolgens gerenoveerd en omgebouwd tot theater, dat de naam Badhuistheater meekreeg. Het Badhuistheater groeide uit tot cultureel centrum met een multiculturele theaterwerkplaats. Er treden bands op, er zijn theaterstukken te zien en er worden tentoonstellingen gehouden. Het adres is ongeveer toen ook gewijzigd in Boerhaaveplein 28; dat huisnummer was nog niet in gebruik. In 2003 is het gebouw tot rijksmonument verklaard. Dit geldt op basis van de architectonische en cultuurhistorische waarde. Verder wees men op het belang in typologische zin. Het badhuis werd gebouwd in een periode dat door woningbouwverenigingen in de buurt arbeiderswoningen uit de grond werden gestampt, die niet (allen) voorzien waren van badgelegenheid. Door extra hygiënische maatregelen als een badhuis probeerde de gemeente de gezondheid in de wijken te verbeteren.

Badhuistheater
Badhuistheater

Het Badhuistheater is een theaterzaal in Amsterdam en culturele ontmoetingsplaats voor de buurt. Het is gevestigd op Boerhaaveplein 28, Amsterdam, in het voormalige Badhuis Andreas Bonnstraat (na renovatie van het gebouw kreeg het een nieuw adres). Onder leiding van artistiek leider Michael Manicardi biedt het Badhuistheater een podium aan theatergroepen, bands, discussieavonden en wordt tevens gebruikt als feestlocatie. De programmering van het Badhuistheater richt zich op zogenaamde community art en internationale (Engelstalige) producties. Het beheer van het theater is in handen van de Stichting Beheer Badhuis. Het theater (voorheen: "De Bochel") komt voort uit de theaterwerkplaats van de Mobiele Bochel Eenheid en (straat)theatergroep 'De Klus' welke vanaf 1983 waren gevestigd in de vroeger de remise van busmaatschappij Centraal Nederland, op de plek waar nu de Amstel Campus is. Toen rond 1985 de remise werd gesloopt, heeft de theaterwerkplaats onder leiding van theatermaker Michael Manicardi intrek genomen in het toen verwaarloosde badhuis en het geschikt gemaakt als theater. De naam van het theater is ontleend aan het gebouw waarin het is gevestigd, een voormalige badhuis uit 1921 en is gelegen naast de vroegere bierbrouwerij de Amstel aan de rand van de Amstel Campus van de Hogeschool van Amsterdam (HvA). Sinds 2014 heeft het Badhuistheater een eigen theatergezelschap: Badhuis International. Het gezelschap brengt regelmatig nieuwe voorstellingen in het Badhuis en treedt ook op tijdens festivals en op andere locaties. De afgelopen jaren bracht het werk uit de Dublin Trilogy van Sean O'Casey (The Shadow of a Gunman, Juno and the Paycock & The Plough and the Stars), 'Allo 'Allo! (toneelstuk naar de Britse tv-serie en adaptatie van afleveringen), Blackadder goes Forth (theater adaptatie van de Britse tv-serie), Entertaining Mr. Sloane van Joe Orton, Blackadder goes Forth - part II (met een adaptatie van andere afleveringen van de tv-serie) en "De Brave Soldaat Svejk".