National Museum of African American History and Culture

Het National Museum of American History is een museum aan de Mall in Washington D.C.. Het maakt deel uit van het Smithsonian Institution. Het museum opende in 1964 zijn deuren als het Museum of History and Technology maar kreeg in 1980 zijn huidige naam. Het museum vertelt de geschiedenis van de Verenigde Staten met tentoonstellingen die alle aspecten daarvan belichten. De belangrijkste galerijen hebben als thema onder andere het belang van transport in de ontwikkeling van het land, de Presidenten van de Verenigde Staten en diverse elementen uit de Amerikaanse cultuur, met name uit de film en televisie industrie. Het topstuk van het museum is de originele vlag die tijdens de Oorlog van 1812 boven Fort McHenry wapperde en die Francis Scott Key inspireerde tot het componeren van het nationale volkslied The Star-Spangled Banner. Tussen 2006 en 2008 was het museum gesloten voor renovatiewerkzaamheden.

Het Washington Monument staat in de stad Washington. Het werd opgericht voor de eerste Amerikaanse president, George Washington, en werd ontworpen door Robert Mills. Met een hoogte van ruim 169 meter is het Washington Monument de hoogste obelisk ooit gebouwd. Hij is gemaakt van marmer, graniet en zandsteen. Het monument maakt deel uit van de zogenaamde National Mall, die zich uitstrekt van het Capitool tot aan het Washington Monument. Het monument is voor het publiek toegankelijk. Een lift neemt de bezoekers mee naar de top van de obelisk waar in alle vier de wanden vrij kleine (ca. 1 m2) ramen zijn aangebracht.

Het United States Holocaust Memorial Museum is een nationaal museum in de Amerikaanse hoofdstad Washington, D.C. dat de geschiedenis van de Holocaust documenteert, presenteert en studeert. Het dient ook als het officiële Amerikaanse monument ter herdenking aan de Holocaust. Het museum werd in 1993 geopend, en ligt nabij de National Mall, hoewel het geen deel uitmaakt van het Smithsonian Institution. De straat waar het museum aan ligt is vernoemd naar Raoul Wallenberg. De plannen voor de bouw van het museum werden in 1980 goedgekeurd door het Amerikaans Congres. Het project werd deels gefinancierd door de Amerikaanse federale overheid en deels door particulieren. Het gebouw werd ontworpen door de Duits-Amerikaanse architect James Ingo Freed. De permanente tentoonstelling geeft een chronologisch overzicht van de Holocaust, van de machtsgreep door de nazi's in 1933 tot de bevrijding van de concentratiekampen in 1945 en het uitroepen van de staat Israël in 1948. Onderdeel van de permanente tentoonstelling is de Tower of Faces, een drie etages hoge toren met duizend foto's van het dagelijks leven voor de Holocaust in Eisiskes, een klein dorpje in Litouwen. Voor de Tweede Wereldoorlog had dit dorpje in de gemeente Šalčininkai zo'n 3500 inwoners, voornamelijk Joods. In september 1941 werden de inwoners systematisch vermoord door de Duitse SS en Litouwse troepen. Het museum beheert een register van Holocaustoverlevenden, dat de namen van circa 195.000 overlevenden en hun familieleden bevat. Ook beheert het museum de Holocaust Encyclopedia, een online-encyclopedie over de Holocaust, en werkt het samen met Google aan het Genocide Prevention Mapping Initiative om met Google Earth het conflict in Darfoer te documenteren.

Federal Triangle is een metrostation in Washington D.C. aan de Silver, Blue en Orange Line van de metro van Washington. Het station is gelegen in de Federal Triangle, een driehoek met overheidsgebouwen gelegen tussen Constitution Avenue, Pennsylvania Avenue en 15th Street Northwest. Federal Triangle is tevens het aangewezen metrostation voor toegang tot een paar van de musea van de Smithsonian Institution gelegen aan de noordelijke kant van de National Mall. Het station ging open op 1 juli 1977 als onderdeel van de blauwe lijn. De oranje lijn werd opgestart op 20 november 1978, de zilveren lijn op 26 juli 2014.

Smithsonian is een metrostation in Washington D.C. aan de Silver, Blue en Orange Line van de metro van Washington. Het station is gelegen aan de National Mall en Independence Avenue en is het aangewezen metrostation voor toegang tot de musea van de Smithsonian Institution.

Het Willard Hotel, voluit Willard InterContinental Washington, is een bekend hotel in de Amerikaanse hoofdstad Washington, D.C.. In 1963 schreef Martin Luther King hier zijn I Have a Dream-toespraak. Het hotel ligt aan 1401-1409 Pennsylvania Avenue N.W., vlak bij het Witte Huis. Elke Amerikaanse president sinds Franklin Pierce heeft in het hotel verbleven of er een evenement bezocht. Na moorddreigingen werd Abraham Lincoln in 1861 het hotel in gesmokkeld en verbleef er in de maanden voor zijn inauguratie in 1861. Ulysses S. Grant verbleef graag in de lobby; volgens de overlevering stamt hiervan de uitdrukking lobbyen, omdat de president regelmatig in de lobby werd benaderd met verzoeken om gunsten. Woodrow Wilson hield in 1916 vergaderingen van de League to Enforce Peace, een voorloper van de Volkenbond, in de lobby van het hotel. Calvin Coolidge logeerde een maand in het hotel in 1923, voordat hij in het Witte Huis kon trekken. In 1861 werd een vredesconferentie in het hotel gehouden in een poging de Amerikaanse Burgeroorlog te voorkomen. Later dat jaar hoorde Julia Ward Howe vanuit het raam van haar hotelkamer een aantal soldaten voorbij komen die het lied John Brown's Body zongen en componeerde het volkslied The Battle Hymn of the Republic op dezelfde melodie. Andere bekende gasten van hotel waren onder meer Mark Twain, Walt Whitman, Harry Houdini, Gloria Swanson, Emily Dickinson, Charles Dickens en Jenny Lind. Bob Fosse kreeg een hartaanval tijdens een verblijf in het hotel in 1987 en stierf kort daarna. Het slot van de film Minority Report van Steven Spielberg werd in 2001 in het hotel opgenomen. Voor de film werd een deel van het dak van het kantoorgebouw nagebouwd in een studio. Op de plek van het Willard stond al in 1816 een hotel. Het pand werd in 1850 opgekocht door ondernemer Henry Willard, die er een nieuw hotel van 100 kamers neerzette. Het huidige hotel van 12 etages en 332 kamers werd ontworpen in beaux-artsstijl door Henry Janeway Hardenbergh en kwam gereed in 1901. Het hotel ging failliet in 1968 en moest zijn deuren sluiten, maar na aankoop door de federale overheid en verhuur aan de InterContinental Hotels Group werd het hotel gerenoveerd en een kantoorgebouw bijgebouwd, en in 1986 werd het hotel feestelijk heropend in het bijzijn van bekendheden als senator Edward Kennedy. In de jaren 1990 onderging het hotel nogmaals een grote verbouwing. In 1974 werd het hotel opgenomen in de National Register of Historic Places, een nationale monumentenlijst.

Washington D.C. is de hoofdstad van de Verenigde Staten. D.C. staat voor District of Columbia, het speciale federale district dat sinds de jaren 1870 hetzelfde grondgebied bestrijkt en er min of meer synoniem mee is. Het District of Columbia is vernoemd naar een oude, poëtische naam voor de Verenigde Staten: Columbia (op zijn beurt afgeleid van Columbus). Dit district behoort tot geen enkele staat, omdat het ongewenst werd geacht dat een staat invloed op de hoofdstad kon uitoefenen. Gevolg daarvan is dat de inwoners van D.C. niet deelnemen aan de verkiezingen van het Amerikaanse Congres, want dat vertegenwoordigt immers de staten. Wel nemen ze deel aan de presidentsverkiezingen. Om verwarring met de staat Washington te vermijden spreken de Amerikanen veelal niet van Washington, maar van Washington D.C., of kortweg D.C. De stad is net als de staat genoemd naar de eerste president van de VS, George Washington, en ligt aan de rivier de Potomac. Sinds de jaren 1970 heeft de stad opnieuw zelfbestuur met een burgemeester en een gekozen gemeenteraad. Washington D.C. is als hoofdstad ontworpen, het is een geplande stad. Het oorspronkelijke plan van indeling laat de scheiding der machten (de Trias politica) goed zien: het Washington Monument vormt de hoek van een L-vorm in spiegelbeeld. Aan het uiteinde van de korte noordelijke poot bevindt zich het Witte Huis, waar de president, als hoofd van de uitvoerende macht, zetelt, en aan het uiteinde van de lange oostelijke poot bevindt zich het Capitool, waar de wetgevende macht is gevestigd. Washington D.C. vormt maar een klein deel van het stedelijke gebied dat hier ligt; de vele uitbreidingen van regeringsgebouwen en woongebieden bevinden zich in de aangrenzende staten, Virginia en Maryland. Ook het militaire centrum het Pentagon bevindt zich in de staat Virginia. Het gehele stedelijke gebied heeft een inwonertal van meer dan 5,9 miljoen; Washington D.C. zelf telde in 2019 705.749 inwoners.

Het National Museum of Natural History (NMNH) is een natuurhistorisch museum aan de National Mall in Washington. Het museum maakt deel uit van het Smithsonian Institution. Samen met het Muséum national d'histoire naturelle in Frankrijk en het Natural History Museum in Londen behoort het tot de musea met de grootste natuurhistorische collecties in de wereld. De collectie van het museum omvat meer dan 125 miljoen specimens van planten, dieren, fossielen, mineralen, gesteenten, meteorieten en culturele artefacten. Het is het meest bezochte museum van de Smithsonian museums. Het museum huisvest ongeveer 185 wetenschappers. Het museum werd geopend in 1910. Het gebouw, ontworpen door Hornblower & Marshall in een neoclassicistische stijl, was het eerste dat werd gebouwd als deel van het McMillan Plan. Het staat aan de noordzijde van de National Mall, langs Constitution Avenue. De afdeling botanie van het museum werkt samen met de United States Botanic Garden op het gebied van botanisch onderzoek. Het museum is aangesloten bij de Plant Conservation Alliance (PCA), een samenwerkingsverband dat zich richt op de bescherming van planten die van nature voorkomen in de Verenigde Staten. Het museum is aangesloten bij de American Institute of Biological Sciences (AIBS), een wetenschappelijke associatie die zich richt op het bevorderen van biologisch onderzoek en onderwijs in de Verenigde Staten. Tevens is het museum lid van de Natural Science Collections Alliance, een Amerikaanse non-profit-associatie die zich richt op de ondersteuning van natuurwetenschappelijke collecties, hun menselijke middelen, de instituten die de collecties huisvesten en hun onderzoeksactiviteiten.

President's Park, gelegen in Washington D.C., omvat het Witte Huis, Lafayette Park en The Ellipse. President's Park was oorspronkelijk enkel de naam van het Lafayette Park, maar tegenwoordig vallen The Ellipse en de tuinen van het Witte Huis er ook onder. Het huidige President's Park wordt beheerd door de National Park Service.

De Smithsonian Institution is een Amerikaans onderwijs- en onderzoeksinstituut met bijbehorend museumcomplex. Het grootste deel van de faciliteiten is gevestigd in Washington D.C., met name aan de National Mall. Gezamenlijk bestaat de instelling uit negentien musea en zeven onderzoekscentra en beheert ze collecties met 142 miljoen voorwerpen. Het instituut en de musea worden gefinancierd en indirect beheerd door de Amerikaanse overheid.

Ford's Theatre is een historisch theater in de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C.. In dit theater werd op Goede Vrijdag 14 april 1865 president Abraham Lincoln neergeschoten door John Wilkes Booth tijdens de opvoering van het stuk Our American Cousin. Er vinden nog steeds geregeld toneelopvoeringen plaats. Het theater en het Petersen House, waarnaar Lincoln na de schietpartij werd overgebracht en waar hij de volgende ochtend overleed, vormen samen Ford's Theatre National Historic Site.

De moord op Abraham Lincoln vond plaats op 14 april 1865, kort voor het eind van de Amerikaanse Burgeroorlog, toen hij in het Ford's Theatre in Washington D.C. werd neergeschoten door acteur en politiek activist John Wilkes Booth. Lincoln, de zestiende president van de Verenigde Staten, overleed de volgende ochtend op 15 april 1865 om 7:22 uur. De moord was politiek geïnspireerd: Booth sympathiseerde met de zuidelijke Geconfedereerde Staten en was een verklaard tegenstander van de afschaffing van de slavernij in de Verenigde Staten, waar Lincoln voorvechter van was. Hoewel de Burgeroorlog al vrijwel beslist was, hoopte Booth, die een haat tegen de president had ontwikkeld, met zijn daad de positie van de Geconfedereerden te versterken. Hij had meerdere medeplichtigen gerekruteerd, waaronder George Atzerodt en Lewis Powell. Zij hadden de opdracht respectievelijk vicepresident Andrew Johnson en de minister van Buitenlandse Zaken, William H. Seward, te doden. Met drie moorden op een avond wilde Booth chaos creëren en de regering in de noordelijke staten (de Unie) destabiliseren. Ondanks Lincolns dood mislukte Booths complot. Johnson bleef ongedeerd omdat Atzerodt de moed niet had om hem te benaderen, terwijl Seward zwaargewond raakte maar herstelde. Ook bleven de politieke en militaire gevolgen beperkt en werkte Booths daad eerder averechts: de moord en begrafenis leidden, althans in de Noordelijke staten, tot saamhorigheid en een golf van sympathie voor Abraham Lincoln. Meteen na de aanslag organiseerde het leger een massale klopjacht. Powell werd op 17 april aangehouden en Atzerodt op de 20e. Booth was met een van zijn medeplichtigen, David Herold, naar Maryland gevlucht en later naar Virginia, waar ze tot 26 april hun achtervolgers wisten te ontlopen. Ingesloten in een brandende schuur gaf Herold zich over, maar Booth weigerde en werd doodgeschoten. Talloze verdachten werden aangehouden, maar slechts zeven mannen en één vrouw kwamen voor een militair tribunaal. Het proces begon op 9 mei en op 30 juni werden ze allemaal schuldig bevonden. Vier van hen kregen de doodstraf en werden op 7 juli opgehangen.