Rietveldwoningen aan de Erasmuslaan

Het Rietveld Schröderhuis is een door Gerrit Rietveld in 1923-1924 ontworpen woonhuis in de stad Utrecht. Het huis is volledig uitgevoerd volgens de ideeën van de kunstbeweging De Stijl. Rietveld ontwierp het huis voor Truus Schröder-Schräder, die er van januari 1925 tot haar dood in 1985 heeft gewoond. Het huis bevindt zich op het adres Prins Hendriklaan 50 in de buurt Wilhelminapark en is te bezichtigen via een rondleiding. Het staat sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

University College Utrecht (UCU) is het University College van de Universiteit Utrecht. UCU is opgericht in 1997 en daarmee het eerste University College in Nederland. De campus van University College Utrecht is gevestigd op het terrein van de voormalige Kromhoutkazerne in de stad Utrecht. Studenten moeten een toelatingsselectieprocedure doorlopen. UCU heeft een eigen studentenvereniging: University College Student Association (UCSA), met ongeveer 40 commissies en teams. De USCA heeft ook een eigen bar op campus. The Academic Student Council (ASC) vertegenwoordigt de studenten op academisch vlak richting het bestuur van UCU. Het UCU heeft ongeveer 700 studenten, waarvan circa 450 de Nederlandse nationaliteit hebben. De overige 250 studenten komen van over de hele wereld.

De Kromhoutkazerne of Kromhout Kazerne is een kazerne van de Nederlandse krijgsmacht in Utrecht. De kazerne is vernoemd naar luitenant-generaal Joachim Hendrik Kromhout.

Het woonhuis van Van Ravesteyn is een door Sybold van Ravesteyn rond 1933 ontworpen rijksmonumentale woning in de Nederlandse stad Utrecht. Van Ravesteyn ontwierp het huis voor zichzelf en zijn gezin en woonde er tot 1981.

Fort Vossegat is een voormalig fort in de Nederlandse provincie Utrecht tussen de Lunetten op de Houtense Vlakte en Fort de Bilt. Voor de bouw van fort Vossegat (1817-1819) werd gebruikgemaakt van een in 1787 door patriotten op de noordelijke oever van de Kromme Rijn opgeworpen batterij ter hoogte van de splitsing van de Kromme Rijn (oostkant) en de Minstroom (noordkant).

De Prins Hendriklaan is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De bijna 1 kilometer lange straat is gelegen in de wijk Oost en begint bij het Wilhelminapark. Bij het park loopt de weg vanaf de Koningslaan tot aan de Platolaan en Sophocleslaan waarin hij overgaat. Zijstraten van de Prins Hendriklaan zijn onder meer de Rembrandtkade (deze kruist de Prins Hendriklaan), Jan van Scorelstraat (deze kruist de Prins Hendriklaan), Jacob van Ruisdaelstraat, Laan van Minsweerd, Campusplein, Kromhoutweg en de Louis Bouwmeesterlaan. De straat is vernoemd naar prins Hendrik (1876-1934) gemaal van koningin Wilhelmina. Het bekendste bouwwerk in de Prins Hendriklaan is op nummer 50 het Rietveld Schröderhuis. Dit huis staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en het is door Gerrit Rietveld ontworpen volgens de ideeën van de kunstbeweging De Stijl. Op nummer 64 met de aansluitende Erasmuslaan 1A-11 staan twee woonblokken die ook een ontwerp van Rietveld zijn. Op nummer 50a is de ticket office van het Rietveld Schröderhuis gevestigd. Vroeger had dit huis nummer 48, en was het ouderlijk huis van de verzetsstrijdsters Wilhelmina en Truus van Lier. Halverwege de Prins Hendriklaan kruist de Waterlinieweg ongelijkvloers. Het viaduct is deels voorzien van een kunstwerk door Berkman en Janssens getiteld Sitting in blue. Betegeld in blauw met wit zijn erin allerlei stoelen van Rietveld afgebeeld. Aan de geluidsschermen aan weerszijden van het viaduct is een serie foto's van het Rietveld-Schröderhuis te zien, gemaakt in verschillende decennia van de 20e eeuw. Op nummer 112 staat het woonhuis van Van Ravesteyn, een rijksmonument ontworpen door Sybold van Ravesteijn. Voor zichzelf en zijn gezin ontwierp deze architect rond 1932 een woonhuis volgens het nieuwe bouwen. Het is sinds 1996 eigendom van de Vereniging Hendrick de Keyser en is als Museumhuis Van Ravesteyn voor het publiek opengesteld. Tot de verhuizing naar Nieuwegein was het St.-Antoniusziekenhuis aan deze straat gehuisvest. Het gebouw is verbouwd tot een appartementencomplex. De Kromhoutkazerne en het University College Utrecht zijn aan het eind van deze weg gelegen. Tijdens de bezetting was in de Prins Hendriklaan 4 Kindjeshaven in gebruik, een crèche waarmee vele Joodse kinderen in veiligheid zijn gebracht.

Oost is een wijk van de gemeente Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. De wijk heeft 32.529 inwoners (2019, bron: gemeente Utrecht) en is hiermee qua inwoners de zesde wijk. Wijkwethouder is Anke Klein (D66). In de wijk wonen relatief veel studenten, zowel op campus De Uithof en studentencomplex Ina Boudier Bakkerlaan als in de rest van de wijk. Verklaring hiervoor is de ligging van de wijk tussen de binnenstad en De Uithof. Er bevinden zich in Utrecht-Oost onder andere Stadion Galgenwaard (FC Utrecht), het Spoorwegmuseum, het Diakonessenhuis, het Wilhelminapark, het Provinciehuis, de campus van het University College Utrecht, het Pieter Baan Centrum en diverse sportparken. Daarnaast zijn nog te vinden op Utrecht Science Park: grote delen van de Universiteit Utrecht, de Hogeschool Utrecht en het Universitair Medisch Centrum. Bij de gemeenteraadsverkiezingen 2014 was de opkomst in Oost (66,2%) aanmerkelijk hoger dan het stedelijk getal (54,2%). D66, GroenLinks en nieuwkomer Student & Starter scoorden in Oost beter dan in de andere Utrechtse wijken, SP en PvdA scoorden juist slechter.

Galgenwaard en Kromhoutkazerne is een buurt in de wijk Oost van Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Het Stadion Galgenwaard is hier gelegen. Al in de middeleeuwen bestond de Galgenwaard. Destijds lag het in de stadsvrijheid en maakte deel uit van het buitengerecht Abstede. De Sint-Servaasabdij had in het verleden de gehele Galgenwaard in haar bezit.

De Daltonschool Rijnsweerd (gemakshalve ook veelal Rijnsweerdschool genoemd) is een basisschool voor daltononderwijs die gevestigd is in de Utrechtse wijk Rijnsweerd.

De Schildersbuurt is een buurt in de wijk Oost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. De buurt is een typische uitbreidingswijk uit de jaren twintig van de twintigste eeuw opgezet volgens de kenmerken van een halfopen stedelijk blok. De buurt heeft binnen de wijk een totaal eigen karakter. Het gehele gebied werd tot een kleine woonwijk bestemd met vooral veel middenstandswoningen. Zo werden aan de Minstroom, langs de Rembrandtkade en de Albert Neuhuysstraat al in de jaren twintig de eerste Utrechtse flatwoningen gerealiseerd in een sobere variant van de Amsterdamse School. In het zuidelijke deel van de Jan van Scorelstraat, de hoofdas van de Schildersbuurt, wordt het beeld bepaald door aaneengesloten bebouwing in een vergelijkbare stijl maar met meer gevelsculpturen. Langs de Prins Hendriklaan ligt waarschijnlijk het bekendste woonhuis van Utrecht: het Rietveld-Schröderhuis uit 1924. Het is een goed voorbeeld van de ideeën van De Stijl in de architectuur. Aan de Waldeck Pyrmontkade staat de beroemde chauffeurswoning, eveneens ontworpen door Gerrit Rietveld.

De Wilhelminakerk is een kerkgebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het kerkgebouw is omstreeks 1931 gebouwd in de Schildersbuurt op de hoek van de Hobbemastraat met de Paulus Potterstraat. Het ontwerp in de stijl van de Amsterdamse School is afkomstig van de architect H.F. Mertens. Het bouwwerk is gewaardeerd als gemeentelijk monument.

De Brug met de twaalf gaten is een rijksmonumentale voormalige brug in de Nederlandse stad Utrecht. De brug maakte ooit deel uit van het inmiddels vrijwel verdwenen Fort Vossegat. Dit fort was rond 1818 even ten zuidoosten van die stad verrezen in de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De brug is in 1862 aangelegd in baksteen en fungeerde tevens als inundatiesluis. Het bouwwerk heeft twaalf rondbogen over een afstand van ongeveer 25 meter. Het deel van de weg naar het Fort bij Rijnauwen waar de brug gelegen is werd in 1963 afgesloten. De Brug met de twaalf gaten kwam toen op het terrein van de Kromhoutkazerne te liggen en lag een aantal jaren droog. Vandaag de dag is de Brug met de twaalf gaten vrijwel compleet ingekapseld door het, in het begin van de 21e eeuw gebouwde, hoofdkwartier der Koninklijke Landmacht op de nieuwe Kromhoutkazerne.