Drapeniersbrug

Het Vrouwjuttenland is een gracht in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De gracht dateert van rond 1432. Het Vrouwjuttenland gaat in het noordwesten over in de Verwersdijk en in het zuidoosten in het Vrouwenregt. Het Vrouwjuttenland heeft aan beide kanten van de gracht een straat lopen met daaraan een aantal monumentale panden. De zuidwestelijke straat ligt tussen de Choorstraat en de Voldersgracht, de noordoostelijke loopt vanaf de brug bij de Verwersdijk tot aan de Vlamingstraat. Op het Vrouwjuttenland komt de gracht Rietveld uit. Rond 1432 was de naam Verjutten lant; de naam Vrouwjuttenland werd in 1999 officieel bevestigd.

Gezicht Delft is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in het Centrum van Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 25 juni 1970. Het gebied werd op 11 september 1978 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 97,4 hectare. De bescherming omvat grotendeels de wijk Binnenstad. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Oudemanhuisbrug is een gemetselde boogbrug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug, die de Voldersgracht overspant, is een rijksmonument. Het is niet bekend uit welk jaar de brug komt.

Het Vermeer Centrum Delft in Delft is een tentoonstelling over het werk en leven van Johannes Vermeer, een van de beroemdste Nederlandse schilders uit de Gouden Eeuw. Zijn naam is sterk verbonden met Delft, de stad waar hij in 1632 werd geboren en waar hij zijn hele leven woonde en werkte. Het centrum is opgericht om de schilder Vermeer een tastbare plaats te geven in Delft.

Het Doelenplein is een plein gelegen in de binnenstad van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het plein was oorspronkelijk het voorplein van de doelen, het oefenterrein van de lokale schutterij. De doelen transformeerden in de loop der tijd tot een theater. In 1904 werd het gebouw vervangen, en rond 1926 verbouwd tot doelenbioscoop. Eind jaren 1980 woedde er een brand in het gebouw en werd het geheel gesloopt. Op de locatie werd tussen 1994 en 1996 woningbouw gerealiseerd, en een nieuwe locatie voor Filmhuis Lumen, een bioscoop die vooral kunstfilms uitzendt. Het nieuwe pand voor filmhuis Lumen werd op 1 februari 1996 officieel in gebruik genomen. In de zomer wordt het plein, dat vol staat met platanen, behalve als verblijfsruimte ook voor een deel gebruikt als terras voor de aangelegen eetgelegenheden. In het voormalige kantoorpand van de PTT is een hotel gevestigd. In het voormalige Doelencafe is nu een restaurant gevestigd en ook zijn er diverse andere eetgelegenheden en cafés.

Christelijke Samenkomst is een vergaderzaal voor christelijke bijeenkomsten aan het Rietveld in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het huidige vergaderlokaal is in 1907 aan het Rietveld 118 gebouwd voor de vergadering van gelovigen (darbisten). De voorgevel is opgetrokken in een traditionalistische stijl met jugendstil-invloeden. De halfcirkelvormige boog boven de ingang heeft een sluitsteen met diamantkop en daarboven bevindt zich een kruisvormige gevelsteen. In 1925 werd het lokaal verkocht aan de "Vereniging tot oprichting en instandhouding van lokalen voor Christelijke vergaderingen en tot bevordering van Bijbel- en geschriftverspreiding". In 1997 gaat het pand over in de Delftse Lokaalcommissie. Het bouwwerk is een gemeentelijk monument.

Het Praalgraf van Willem van Oranje is een praalgraf boven de grafkelder van Oranje-Nassau in de Nieuwe Kerk in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het praalgraf staat in de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990. Willem van Oranje werd op 3 augustus 1584 bijgezet in de Delftse Nieuwe Kerk. In eerste instantie was er boven het graf in het priesterkoor een katafalk onder een baldakijn geplaatst. Daarnaast was er een paneel geplaatst met de familiewapens. Tijdens het Twaalfjarig Bestand werd door de Staten-Generaal de opdracht gegeven om een monument te vervaardigen ter nagedachtenis aan Van Oranje. Vijf jaar na de opdracht, in 1614 begon men met de bouw van het praalgraf. Beeldhouwer Hendrick de Keyser ontwierp het. Hij overleed in 1621, waarna zijn zoon het graf voltooide in 1623. Het is in renaissancestijl met klassieke vormen zoals de zuilen, bogen en friezen. Het lijkt op een triomfboog. De materialen die voor dit monument zijn gebruikt zijn zwart marmer, wit Italiaans (Carrara) marmer en portor, zeer kostbaar goud-geaderd marmer. Na Willem van Oranje zijn bijna alle leden van het Koninklijk Huis bijgezet in de grafkelder onder het praalgraf. Tijdens een grote renovatie ontdekte men in 1997 een kistje in het praalgraf. Zeer waarschijnlijk bevat het de ingewanden van Willem van Oranje. Het kistje mocht niet gefilmd en niet geopend worden en is ongeopend teruggeplaatst bij de reconstructie van het monument.

Het Marnixraam (1940) is een gedenkraam in de Pieterskerk in de Nederlandse stad Leiden.

De Nieuwe Kerk in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een kerkgebouw aan de Markt in het centrum van de stad. De toren is met 108,75 meter na de Domtoren in Utrecht de hoogste kerktoren van Nederland. De kerk is verder bekend vanwege het Praalgraf van Willem van Oranje. Onder het praalgraf bevindt zich de grafkelder van Oranje-Nassau, de grafkelder van het Koninklijk Huis. Met uitzondering van zondag is het kerkgebouw de hele week te bezichtigen en kan ook de toren worden beklommen. Het kerkgebouw zelf wordt nog elke zondag tweemaal gebruikt voor diensten van de Delftse PKN-gemeente. De thans protestantse kerk was voor de Reformatie toegewijd aan de heilige Ursula van Keulen en stond ook bekend als Sint-Ursulakerk.

De Koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk in de Nederlandse plaats Delft is sinds de bijzetting van prins Willem van Oranje de laatste rustplaats voor leden van het Huis Oranje-Nassau. De grafkelder bestaat uit twee gedeelten. De oudste grafkelder bevindt zich direct onder het grafmonument van Willem van Oranje in het koor van de kerk. De grafkelder die in 1822 in gebruik werd genomen, bevindt zich achter de oude grafkelder. Sinds de bijzetting van Willem van Oranje begin zeventiende eeuw rusten bijna alle leden van het Huis van Oranje-Nassau met hun echtgenoten in deze grafkelder. Ook zijn twee kinderen van prinses Carolina van Oranje-Nassau, gehuwd met de vorst van Nassau-Weilburg, hier bijgezet. Alle prinsessen uit het Huis Oranje-Nassau die in andere vorstenhuizen zijn gehuwd, zijn niet in Delft bijgezet met uitzondering van de prinsessen Catharina Belgica en Louise.

De Candelaer is een kleine aardewerkfabriek, sinds 1975 gevestigd in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In de aardewerkfabriek wordt op traditionele wijze handbeschilderd Delfts Blauw en polychroom aardewerk gemaakt. Het pand heeft een lijstgevel en een pui onder geprofileerde puibalk. Het is erkend als rijksmonument. Het gebouw aan de Kerkstraat wordt met name door toeristen bezocht. De Candelaer trekt jaarlijks ongeveer 25.000 bezoekers.

De Voldersgracht is een van de oudste grachten in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Hij dateert minstens van 1348. De Voldersgracht heeft als bijzonderheid dat het een halve gracht is met een straat aan één kant en huizen aan het water aan de andere. De Voldersgracht loopt parallel aan de noordzijde van de Markt, tussen de Cameretten en het Vrouwjuttenland. Hij dankt zijn naam aan de lakenvolders die er in de middeleeuwen hun beroep uitoefenden. Ze gebruikten de gracht om hun afvalstoffen in weg te spoelen: een mengsel van urine, vollersaarde en vuil uit de gevolde lakens.