Vrouwe van Rijnsburgerbrug

De Candelaer is een kleine aardewerkfabriek, sinds 1975 gevestigd in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In de aardewerkfabriek wordt op traditionele wijze handbeschilderd Delfts Blauw en polychroom aardewerk gemaakt. Het pand heeft een lijstgevel en een pui onder geprofileerde puibalk. Het is erkend als rijksmonument. Het gebouw aan de Kerkstraat wordt met name door toeristen bezocht. De Candelaer trekt jaarlijks ongeveer 25.000 bezoekers.

De dreye Claveren is een woonhuis in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is een rijksmonument. Het pand heeft een brede trapgevel uit het eerste kwart van de 17e eeuw met natuurstenen hoekblokken en boven de zoldervensters geblokte ontlastingsbogen. Wat het gebouw herkenbaar maakt zijn de vele muurankers.

Het blauwe hart is een kunstwerk in het centrum van de Nederlandse stad Delft uit 1998, ontworpen door Marcel Smink. Het kunstwerk bestaat uit blauwe glaspanelen aan een frame van roestvrij staal. De kunstenaar wil hiermee verwijzen naar het technische 'hart' van Delft, zijnde de Technische Universiteit. De kleur van het glas verwijst naar Delfts blauw. De opdracht voor het kunstwerk kwam vanuit de gemeente Delft om de keerlus aan het einde van de Oude Langendijk te verfraaien. Deze keerlus werd gebruikt als uitstappunt voor toerbussen naar de Markt en de rest van de Delftse binnenstad toe, dus het kunstwerk moest als een verwelkoming dienen voor toeristen.

Gezicht op huizen in Delft, beter bekend als Het straatje is een schilderij van de Hollandse meester Johannes Vermeer (1632-1675). Het is een van de twee stadsgezichten die van Vermeer bekend zijn en is sinds 1921 in het bezit van het Rijksmuseum Amsterdam. Het schilderij beeldt een gezicht op een steegje met delen van huizen in Delft uit. Het gewone leven dat op dit schilderij wordt afgebeeld, behoort tot een heel ander thema dan de voorgaande Bijbelse en mythologische stukken van Vermeer. Johannes Vermeer schilderde het mogelijk omstreeks 1658. Het is een olieverf op doek en de afmetingen van het doek zijn 54,3 x 44 centimeter. De dikte is negen centimeter. Het straatje hangt sinds de jaren twintig van de twintigste eeuw in het Rijksmuseum Amsterdam. In het midden van het schilderij is een schrobgoot zichtbaar, dat aangeeft dat de panden vlak bij een gracht lagen. Het steegje met de schrobbende vrouw en de daken verderop geven diepgang aan het schilderij.

De Oosterkerk was een gereformeerde kerk gelegen aan de Vlamingstraat in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De zaalkerk met T-vormige plattegrond was ontworpen door W.C. Coepijn en gebouwd in 1882. De eigenlijke kerk was omsloten door andere gebouwen. Een voormalig woonhuis aan de Vlamingstraat werd verbouwd tot entree en kosterswoning en als voorbouw bij het kerkgebouw getrokken. De voorgevel van het verbouwde huis werd vervangen door de huidige gevel in eclectische stijl. Met uitzondering van de voorbouw werd de kerkzaal van 1882 in 1972 gesloopt en vervangen door nieuwbouw, naar ontwerp van ir. Gerke Kok, destijds werkzaam bij L.P. van der Gaag. In 1988 werd het gebouw overgenomen door het Leger des Heils. Na het vertrek van het Leger des Heils worden er plannen ontwikkeld om de kerk om te bouwen tot appartementen.

De Schout van der Meerbrug is een betonnen boogbrug in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug verbindt het water van het Vrouwenregt en het Oosteinde en de straten Oude Langendijk en Nieuwe Langendijk. De brug is een rijksmonument

De Schreibrug is een brug in het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument.

De Teemsbrug is een gemetselde boogbrug in het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug bevindt zich aan het begin van de Oude Langendijk bij de Markt, en is een rijksmonument. De brug stamt uit het jaar 1760 en overbrugt de Oude Langendijk

De St. Stevensbrug is een brug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug ligt aan het einde van de Voorstraat bij de Kolk, en is een rijksmonument. Hij overbrugt het water van de Voorstraat.

Het Praalgraf van Willem van Oranje is een praalgraf boven de grafkelder van Oranje-Nassau in de Nieuwe Kerk in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het praalgraf staat in de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990. Willem van Oranje werd op 3 augustus 1584 bijgezet in de Delftse Nieuwe Kerk. In eerste instantie was er boven het graf in het priesterkoor een katafalk onder een baldakijn geplaatst. Daarnaast was er een paneel geplaatst met de familiewapens. Tijdens het Twaalfjarig Bestand werd door de Staten-Generaal de opdracht gegeven om een monument te vervaardigen ter nagedachtenis aan Van Oranje. Vijf jaar na de opdracht, in 1614 begon men met de bouw van het praalgraf. Beeldhouwer Hendrick de Keyser ontwierp het. Hij overleed in 1621, waarna zijn zoon het graf voltooide in 1623. Het is in renaissancestijl met klassieke vormen zoals de zuilen, bogen en friezen. Het lijkt op een triomfboog. De materialen die voor dit monument zijn gebruikt zijn zwart marmer, wit Italiaans (Carrara) marmer en portor, zeer kostbaar goud-geaderd marmer. Na Willem van Oranje zijn bijna alle leden van het Koninklijk Huis bijgezet in de grafkelder onder het praalgraf. Tijdens een grote renovatie ontdekte men in 1997 een kistje in het praalgraf. Zeer waarschijnlijk bevat het de ingewanden van Willem van Oranje. Het kistje mocht niet gefilmd en niet geopend worden en is ongeopend teruggeplaatst bij de reconstructie van het monument.

Het Marnixraam (1940) is een gedenkraam in de Pieterskerk in de Nederlandse stad Leiden.

De Nieuwe Kerk in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een kerkgebouw aan de Markt in het centrum van de stad. De toren is met 108,75 meter na de Domtoren in Utrecht de hoogste kerktoren van Nederland. De kerk is verder bekend vanwege het Praalgraf van Willem van Oranje. Onder het praalgraf bevindt zich de grafkelder van Oranje-Nassau, de grafkelder van het Koninklijk Huis. Met uitzondering van zondag is het kerkgebouw de hele week te bezichtigen en kan ook de toren worden beklommen. Het kerkgebouw zelf wordt nog elke zondag tweemaal gebruikt voor diensten van de Delftse PKN-gemeente. De thans protestantse kerk was voor de Reformatie toegewijd aan de heilige Ursula van Keulen en stond ook bekend als Sint-Ursulakerk.