Amersfoortse Kei

De Slijkpoort, ook wel Leusderpoort of Arnhemse poort genoemd, was een van de stadspoorten behorend tot de tweede stadsmuur in Amersfoort. De poort stond aan het einde van de Arnhemsestraat. De naam verwijst naar het drassige gebied buiten de stad.

De Stadsring is een weg in de Nederlandse stad Amersfoort. De weg begint in de tunnel onder de spoorlijn ten westen van de binnenstad en loopt in oostelijke richting ten zuiden van de binnenstad tot de Hogeweg. De Stadsring is ongeveer 1,7 km lang.

Amers-voorde is een beeldhouwwerk aan de Varkensmarkt in de stad Amersfoort. Het wordt ook wel Zakkendrager of Baadster en Torser genoemd.

De Varkensmarkt is een plein in de binnenstad van de Nederlandse stad Amersfoort. In 1661 sloot de dichter en jonkheer Everard Meyster een weddenschap af dat hij de Amersfoorters zo ver zou kunnen krijgen om een grote granieten zwerfkei vanaf de Utrechtse Heuvelrug naar de stad te slepen. Meyster wist de Amersfoorters te overtuigen en met een slee en trekkracht werd de kei de stad in gesleept, naar de Varkensmarkt, waar de kei op een sokkel werd gezet. In 1672 besloot de bevolking, die toen al tijden spottend werden uitgemaakt voor keitrekkers, dat ze de steen zouden begraven op het plein. In 1903 is de steen weer opgegraven en kreeg het een plek aan de Utrechtsestraat. Uit historische bronnen is bekend dat het plein tot 1552 het St. Joostenplein heeft geheten. Het plein kreeg pas zijn huidige naam toen de varkensmarkt verhuisde van de Appelmarkt naar dit plein. Sinds 1984 staat op het plein ook een beeld van de kunstenaar Marius van Beek, genaamd de Baadster en Torser.

Het Sprengel is een rijksmonument bij Langestraat 2 in Amersfoort in de Nederlandse provincie Utrecht. Het Sprengel staat op een brug over de Singelgracht. De brug heeft sluitstenen en cartouche met daarop het jaartal 1616. Deze brug wordt bekroond door twee gesmede ijzeren bogen in de vorm van een S. Deze S in de 'kettingvorm' werd gesmeed op aandrang van de Oudheidkundige Vereniging Flehite in 1916, 3 eeuwen later dan het jaartal op de brug. De sprengel bestaat uit een ketting met een emmer waarmee water kon worden geput uit het water van de Westsingel aan de Langestraat. In de sprengel is een leliemotief verwerkt als verwijzing naar de brouwerij 'De Lelie', die reeds rond 1700 gevestigd was aan de Langegracht 31 te Amersfoort. Er bevonden zich vroeger meer sprengels in Amersfoort, vooral aan de oostzijde van de stad waar het schone beekwater van de Veluwe de stad binnenkwam.

De Onze Lieve Vrouwetoren is een kerktoren in Amersfoort. Het laatgotische bouwwerk is 98,33 meter hoog (gemeten tot aan de haan) en reikt hoog boven de binnenstad uit. Het is daarmee een van de meest in het oog springende monumenten in de stad en is op twee na de hoogste kerktoren in Nederland. Enkel De Domtoren van Utrecht en de Nieuwe Kerk van Delft meten een hogere top. De toren heeft de bijnaam "Lange Jan". Oorspronkelijk hoorde de toren bij een in de 18e eeuw verdwenen kerk. De toren is het centrale punt van de Nederlandse kaartprojectie van de Rijksdriehoeksmeting (met coördinaten +155 000 m +463 000 m).

De Pelgrimsdeur is een beeldhouwwerk aan het Lieve Vrouwenkerkhof in de stad Amersfoort. De monumentale deur weegt 1700 kg en is met 20 m2 de grootste bronzen deur van Nederland.

De Ichthuskerk is een kerkgebouw aan de Grote Haag 154 te Amersfoort. Het gebouw is in 1967 in gebruik genomen als Christelijk Gereformeerde kerk. Architecten waren G. Pothoven en H.A. Pothoven. De kerk is een hoog, bakstenen gebouw met kleine vensters en een smalle, vierkante, vlakopgaande bakstenen toren voorzien van klokken en getooid met een spits die een vis toont. Deze toren is voorzien van speklagen. Het interieur van deze zaalkerk is sober. Opvallend is het zwartstenen doopvont, en het orgel.

Het Lieve Vrouwekerkhof is een plein in de Nederlandse stad Amersfoort. Het plein ligt op de plaats van de voormalige Onze-Lieve-Vrouwekerk en het omliggende kerkhof. Het Lieve Vrouwekerkhof ligt in het westen van het centrum en wordt aan de westkant begrensd door de Krankeledenstraat en aan de oostkant door de Lieve Vrouwestraat.

De Zonnehof is een tentoonstellingsgebouw in de Utrechtse stad Amersfoort ontworpen door Gerrit Rietveld. Het gebouw in de stijl van het nieuwe bouwen werd geopend in 1959. Rietveld ontwierp voor het gebouw ook meubels en vitrines.

De Muurhuizen is een min of meer cirkelvormige straat op de plek van de afgebroken eerste stadsmuur in het centrum van de Nederlandse stad Amersfoort. Tweederde van de cirkel van 1,3 km heet Muurhuizen, het overige derde deel heet Breestraat en Krankeledenstraat.

De Witte was een hotel-restaurant in de Nederlandse stad Amersfoort. Het hotel opende de deuren in 1922, toen nog onder de naam "Ter Horst". De naam De Witte ontstond in 1925 naar aanleiding van een prijsvraag door de toen nieuwe eigenaar. In 1956 werd het pand afgebroken, en vervangen door een nieuw pand in 1957. Het hotel had een café waar men eenvoudige gerechten kon bestellen en een gastronomisch restaurant dat in 1960 een Michelinster kreeg onder chef-kok Willy Volker. De ster werd behouden tot en met 1981. In die tijd was het restaurant eigendom van restaurateur Ernst Hastrich, een van de oprichters van de Alliance Gastronomique Néerlandaise. Ook meesterkok Robert Kranenborg werkte hier (1970-1973) na gestart te zijn bij restaurant Orpheus (onderdeel van de gelijknamige Apeldoornse schouwburg). In 1988 sloot De Witte zijn deuren en vestigde zich oosters restaurant Boeddha in het pand. In 2004 werd het in 1957 herbouwde hotel gesloopt. De plaats ligt sindsdien braak.