Het Sprengel

De Varkensmarkt is een plein in de binnenstad van de Nederlandse stad Amersfoort. In 1661 sloot de dichter en jonkheer Everard Meyster een weddenschap af dat hij de Amersfoorters zo ver zou kunnen krijgen om een grote granieten zwerfkei vanaf de Utrechtse Heuvelrug naar de stad te slepen. Meyster wist de Amersfoorters te overtuigen en met een slee en trekkracht werd de kei de stad in gesleept, naar de Varkensmarkt, waar de kei op een sokkel werd gezet. In 1672 besloot de bevolking, die toen al tijden spottend werden uitgemaakt voor keitrekkers, dat ze de steen zouden begraven op het plein. In 1903 is de steen weer opgegraven en kreeg het een plek aan de Utrechtsestraat. Uit historische bronnen is bekend dat het plein tot 1552 het St. Joostenplein heeft geheten. Het plein kreeg pas zijn huidige naam toen de varkensmarkt verhuisde van de Appelmarkt naar dit plein. Sinds 1984 staat op het plein ook een beeld van de kunstenaar Marius van Beek, genaamd de Baadster en Torser.

Amers-voorde is een beeldhouwwerk aan de Varkensmarkt in de stad Amersfoort. Het wordt ook wel Zakkendrager of Baadster en Torser genoemd.

Het Lieve Vrouwekerkhof is een plein in de Nederlandse stad Amersfoort. Het plein ligt op de plaats van de voormalige Onze-Lieve-Vrouwekerk en het omliggende kerkhof. Het Lieve Vrouwekerkhof ligt in het westen van het centrum en wordt aan de westkant begrensd door de Krankeledenstraat en aan de oostkant door de Lieve Vrouwestraat.

De Onze Lieve Vrouwetoren is een kerktoren in Amersfoort. Het laatgotische bouwwerk is 98,33 meter hoog (gemeten tot aan de haan) en reikt hoog boven de binnenstad uit. Het is daarmee een van de meest in het oog springende monumenten in de stad en is op twee na de hoogste kerktoren in Nederland. Enkel De Domtoren van Utrecht en de Nieuwe Kerk van Delft meten een hogere top. De toren heeft de bijnaam "Lange Jan". Oorspronkelijk hoorde de toren bij een in de 18e eeuw verdwenen kerk. De toren is het centrale punt van de Nederlandse kaartprojectie van de Rijksdriehoeksmeting (met coördinaten +155 000 m +463 000 m).

De Pelgrimsdeur is een beeldhouwwerk aan het Lieve Vrouwenkerkhof in de stad Amersfoort. De monumentale deur weegt 1700 kg en is met 20 m2 de grootste bronzen deur van Nederland.

De Lieve Vrouw is een (film)theater en café op het Lieve Vrouwekerkhof in het centrum van Amersfoort.

De Muurhuizen is een min of meer cirkelvormige straat op de plek van de afgebroken eerste stadsmuur in het centrum van de Nederlandse stad Amersfoort. Tweederde van de cirkel van 1,3 km heet Muurhuizen, het overige derde deel heet Breestraat en Krankeledenstraat.

De Ichthuskerk is een kerkgebouw aan de Grote Haag 154 te Amersfoort. Het gebouw is in 1967 in gebruik genomen als Christelijk Gereformeerde kerk. Architecten waren G. Pothoven en H.A. Pothoven. De kerk is een hoog, bakstenen gebouw met kleine vensters en een smalle, vierkante, vlakopgaande bakstenen toren voorzien van klokken en getooid met een spits die een vis toont. Deze toren is voorzien van speklagen. Het interieur van deze zaalkerk is sober. Opvallend is het zwartstenen doopvont, en het orgel.

De Langegracht is een gracht en straat in de Nederlandse stad Amersfoort. Samen met de in het verlengde liggende Kortegracht doorkruist de Langegracht de oude kern van de stad, dat wil zeggen het deel van het centrum binnen de eerste stadsmuur, van het zuidoosten naar het noordwesten. De Langegracht loopt van de Langestraat tot de Breestraat en is ongeveer 330 meter lang.

De Amersfoortse Kei is een grote zwerfsteen in Amersfoort, waaraan de stad de bijnaam Keistad en haar inwoners de geuzennaam Keientrekkers danken. De Amersfoortse Kei weegt 7157 kg, heeft een hoogte van 2 meter en een omtrek van 5,25 meter.

De Slijkpoort, ook wel Leusderpoort of Arnhemse poort genoemd, was een van de stadspoorten behorend tot de tweede stadsmuur in Amersfoort. De poort stond aan het einde van de Arnhemsestraat. De naam verwijst naar het drassige gebied buiten de stad.

Het Armando Museum was een Nederlands museum in de stad Amersfoort, met voornamelijk werk van de Nederlandse kunstenaar Armando. Het Armando Museum maakte met Kunsthal KAdE, Museum Flehite, het Mondriaanhuis en het FASadE deel uit van de Stichting Amersfoort in C. Een brand in 2007 betekende het einde van het museum, waarvan het restant van de collectie terechtgekomen is bij Museum Oud Amelisweerd (MOA). Dit museum sloot in augustus 2018 zijn deuren wegens een faillissement.