IJkgebouw

Het Victoriemonument is een 19e-eeuws gedenkteken in de Nederlandse stad Alkmaar, ter herinnering aan het Alkmaars Ontzet in 1573. Het beeld stelt de godin Victoria voor en wordt ook wel Alcmaria victrix genoemd. Het gedenkteken staat te midden van het Victoriepark en staat lokaal bekend als Victorientje.

Het Victoriepark is een park in de Noord-Hollandse stad Alkmaar. Het park ligt in de noordoosthoek van het centrum van de stad en ligt daar langs het Noordhollandsch Kanaal. Het Victoriepark werd in 1822 in Engelse landschapsstijl aangelegd op de voormalige stadsgracht die tussen de Friesepoort en de Waterpoort lag. Deze gracht werd gedempt met de aarde van het Friesebolwerk dat deels moest wijken voor de aanleg van het Noordhollandsch Kanaal, die in de periode 1818-1825 werd aangelegd. Het eerste ontwerp was naar alle waarschijnlijk afkomstig van Zocher. In 1876 werd het Victoriemonument opgericht in het park. Dit neoklassiekmonument was ontworpen door Frans Stracké die in 1873 de eerste prijs won met de ontwerpwedstrijd ter ere van de 300-jarige herdenking van het Alkmaars Ontzet. In 1877 werd besloten het park te verfraaien. En in 1903 legde tuinarchitect Leonard Springer de huidige parkaanleg aan. Toen men bezig was met de werkzaamheden voor de bouw van een nieuwe Friesebrug stuitte men aan de Wageweg op restanten van de stadsomwalling. Deze restanten zijn in 1951 hersteld en werden later gedateerd op 1573 toen men de omwalling vernieuwde. In juni 1952 plaatste Koningin Juliana een plaquette ter herinnering aan het Beleg van Alkmaar. De bovenzijde van de muur is opgemetseld en is zichtbaar vanaf de Wageweg. In oktober 1877 kreeg Alkmaar van de Dienst van het IJkwezen opdracht om een ijkkantoor te bouwen in de stad. Dit werd het gebouw dat later bekend zal worden als het IJkgebouw. In 1909 verliet het ijkwezen het gebouw. En namen verschillende scholen er hun inname. In de jaren 70 van de 20e eeuw was poppodium Parkhof onderhuurder en werd het een toonaangevende plek voor liefhebbers van punk, metal, hip-hop en elektro. Sinds 2010 stond het pand leeg en werd het rijkelijk bedekt onder graffiti. Na een grondige renovatie met behoud van originele elementen heeftt het IJkgebouw sinds 2016 een restaurantfunctie. Door het park lopen het Alckmariapad en het Victoriepad. Langs het park loopt de Wageweg. Het park en de restanten van de stadswallen hebben in december de status van rijksmonument gekregen. Ook het monument en de restanten van de stadsomwalling betreffen een rijksmonument.

De Bierkade is een kade aan de rand van het centrum van de Nederlandse stad Alkmaar. De kade ligt aan het Noordhollandsch Kanaal.

De Accijnstoren is een toren in Alkmaar gebouwd in 1622.

Het pand Provadja is een rijksmonumentaal pand aan de Verdronkenoord 12 in de binnenstad van de Nederlandse stad Alkmaar. Het pand was indertijd een rooms-katholiek weeshuis. Het gebouw is in 1818 gebouwd naar een ontwerp van Willem Hamer sr., stadsarchitect van Alkmaar. Hij kreeg hiervoor een zilveren tabaksdoos waarin het ontwerp van het pand stond gegraveerd. Na de sluiting van het weeshuis heeft het pand ook nog dienstgedaan als schoolgebouw. In 1981 vestigde het theater- en filmhuis Provadja zich in het voormalige weeshuis. Het filmhuis werd in 1971 opgericht aan de Laat. Het pand is op 16 december 1969 ingeschreven in het monumentenregister.

Van de Schermerpoort resteert alleen nog het Schermerhek, de twee natuurstenen pijlers met zandstenen decoraties. De Schermerpoort was een stadspoort in de Nederlandse stad Alkmaar. De restanten zijn de enige resten van de zeven stadspoorten die Alkmaar heeft gehad. De pijlers stonden voor de daadwerkelijke poort. Ze zijn op 16 december 1969 in het Monumentenregister ingeschreven als rijksmonument.

De Torenburg was een van de zogenaamde dwangburchten die de Hollandse graven gebruikten om hun invloed op West-Friesland te vergroten en was gelegen in Alkmaar. Graaf Willem II liet de burcht bouwen aan de Rekere op de grens tussen Kennemerland en Westflinge (= middeleeuwse benaming van West-Friesland). Het kasteel werd voltooid in 1253. De naam van het het kasteel is een samenstelling uit de oorspronkelijke middelnederlandse woorden 'torn' (of 'toren') en 'borch' (of 'burch'), burcht dus. Volgens één theorie stond op de plek van het kasteel oorspronkelijk een stevige ronde toren, die door graaf Willem II in 1250 werd herbouwd (of verbouwd) tot een meer moderner kasteel met een vierkant grondplan, met op elke hoek een toren. Het kasteel is tegenwoordig niet meer zichtbaar. Het lag even buiten de middeleeuwse stadsgrenzen van Alkmaar, iets ten noordoosten van de stad. Waar de Herenstraat eindigt ten zuiden van het Noordhollands Kanaal, ten westen van de Friese Brug, zijn tijdens het verleggen van het kanaal in 1835 zware fundamenten gevonden. Daarvan neemt men aan dat deze tot de Torenburg behoorden. In 1660, bij het uitdiepen van de stadsgracht bij de Friese Poort, vond men een deel van tufstenen fundamenten, die waarschijnlijk van het kasteel afkomstig waren. Enkele straatnamen ('Torenburg', 'Koningsweg' en 'Kooltuin') in Alkmaar herinneren nog aan de burcht. Ook het wapen van de gemeente Alkmaar herinnert nog aan de burcht. Het militaire doel van de Torenburg was duidelijk. Graaf Willem II was van plan om de West-Friezen te verslaan, alvorens hij zich in Rome tot keizer van het Heilige Roomse Rijk zou laten kronen. De Torenburg lag zeer strategisch, precies in de bocht van de oude verbindingsweg van Kennemerland naar West-Friesland, en beheerste deze toegangsweg volledig. Daarom zetelde hier dan ook de baljuw van Kennemerland, de hoogste vertegenwoordiger van het grafelijk gezag. Waarschijnlijk werd na de opstand van de West-Friezen (1296-1299) de Torenburg van de lijst van de grafelijke domeinen geschrapt omdat er niets meer voor onderhoud werd uitgetrokken. De Torenburg kwam daarna in particuliere handen. Rond het jaar 1400 begonnen de burgers van Alkmaar het kasteel af te breken. In het jaar 1410 was het blijkbaar al verdwenen, zo blijkt uit een leenakte, waarin men spreekt over de hofstede Torenburg. Een hofstede is doorgaans een aanduiding voor een stuk land waar ooit een kasteel heeft gestaan.

Het Fnidsen is een oude winkelstraat in het middeleeuwse centrum van de Nederlandse stad Alkmaar. De straat loopt van de Bierkade tot aan de Mient. Het Fnidsen kruist daarbij de volgende straten: Keizerstraat, Veneetsehof, Sint Annastraat, Nieuwstraat, Sint Jacobstraat, Hekelstraat en als laatste nog de Appelsteeg.

Zoutkeet De Eendracht is een zoutkeet in Alkmaar. In de 16e eeuw werd het zout aangevoerd uit het Middellandse Zeegebied, in de keet opgelost in zeewater en in open ijzeren pannen ingedampt tot gebruikszout. De Eendracht werd gebouwd in 1782, en de handel in zout tot 1970 voortduren. De voorgevel is opgetrokken in classicistische stijl en door lisenen verdeeld in drie gedeelten. In 1984 werd het gebouw gerestaureerd.

De St. Laurentiuskerk in de Nederlandse stad Alkmaar is een rooms-katholieke kerk.

De Achterdam is een steeg in Alkmaar, waar zich ongeveer 67 werkplekken voor raamprostitutie bevinden. In 2011 werkten er voornamelijk Oost-Europese prostituees. De prostitutiekamerhuurprijs op de Achterdam is 130 euro per dag. De dames moeten per dag steeds opnieuw proberen een kamer voor die dag te bemachtigen: wie het eerst komt, het eerst maalt.

De stadstimmerwerf is een gebouw in Alkmaar aan de Keetgracht op de hoek van de Oudegracht. De stadstimmerwerf is vermoedelijk rond 1600 als opslagloods gebouwd. Rond 1726 werd de werf uitgebreid. De gevels werden verhoogd met een zogenaamde attiek en een kap. Het gebouw deed in de jaren 90 ook dienst als stembureau. Sinds begin 2007 is de woningbouw vereniging Van Alckmaer voorheen SVA in het gebouw gehuisvest.