De Eendracht van het Land

Het Buurtstation in Utrecht werd geopend op 1 mei 1904 door de Nederlandsche Centraal-Spoorweg-Maatschappij vanwege ruimtegebrek op het bestaande NRS-station (het latere Centraal Station). Het station dankte zijn naam aan het feit dat het het beginpunt was van de buurtspoorwegen die bij Bilthoven en Den Dolder van de Centraalspoorweg aftakten naar respectievelijk Zeist en Baarn. Het was een kopstation dat van het NRS-station werd gescheiden door de Leidse Rijn, en was vanaf het stationsplein bereikbaar over een loopbrug. Na de verbouwing van het NRS-station in 1936 had dat meer capaciteit, hiermee werd het Buurtstation overbodig, en het werd in 1937 gesloten. Met de bouw van de Leidseveertunnel, die werd voltooid in 1940, konden de buurtsporen worden doorgetrokken naar het Centraal Station en werden daar vier kopsporen aangelegd direct naast het stationsgebouw. Deze sporen staan nog steeds bekend als "de buurtsporen".

De Leidseveertunnel is een tunnel in Utrecht, net ten noorden van het Centraal Station. Deze tunnel verbindt het Smakkelaarsveld en het stadsbusstation van Utrecht Centraal met het Westplein. De tunnel wordt gebruikt door bussen, fietsers en voetgangers, en tot april 2013 ook door de sneltrams op de tramlijn Utrecht – Nieuwegein/IJsselstein. Omstreeks 2022 opent een nieuwe connectie tussen de oude tramlijn en de nieuw te bouwen Uithoflijn door de tunnel. Boven de Leidseveertunnel liggen de sporen tussen Utrecht en Leiden/Rotterdam/Den Haag, Schiphol/Amsterdam en Hilversum/Baarn/Amersfoort. Overigens de naam Leidseveertunnel is pas op 28 november 1953 aangebracht.

Het Leidseveer is een kantorenwijk in Utrecht. De wijk ligt tussen de Leidseveertunnel en de Catharijnebaan.

Het Smakkelaarsveld is een gebied in Utrecht, ten noordwesten van TivoliVredenburg. Het Smakkelaarsveld wordt binnen het stedenbouwkundig project CU2030 herontwikkeld tot het Smakkelaarspark. Het gebied is van oudsher de toegang tot de historische Binnenstad en een van de drukste fietsroutes van Nederland. Het terrein ligt ingeklemd tussen Hoog Catharijne, het Leidseveer, het spoor en de Catharijnesingel. Op de plek van het Smakkelaarsveld lag tot circa 1970 de Smakkelaarsbrug.

De Noordertunnel is een voetgangerstunnel onder treinstation Utrecht Centraal. Het voormalige oostelijke deel was gebouwd om te dienen als schuilkelder, het westelijke deel bood voor die tijd al toegang tot de noordzijde van de meeste perrons van het station.

De Van Sijpesteijnkade is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De straat ligt aan een overblijfsel van de Leidse Rijn in de omgeving van station Utrecht Centraal.

Verdomhoekje is een buurt in Utrecht. Het wordt begrensd door de Daalsetunnel, Vleutenseweg, (Petrus Augustus) P.A. de Genestetstraat en de Spoorlijn Utrecht - Rotterdam. Het is een deel van de buurt Nieuw Engeland, wijk West. Het Verdomhoekje staat bekend als een probleembuurt.De film De Pretenders van Jos Stelling werd opgenomen in deze Utrechtse volksbuurt, voordat er afbraak en renovatie plaatsvond.

De Kat is een verdwenen molen in de Nederlandse stad Utrecht.

De 'Utrecht' was het hoofdgebouw van de Levensverzekering-maatschappij Utrecht. Het jugendstil-gebouw stond aan de Leidseweg 2 (voorheen Leidschestraatweg 4-5) in Utrecht, nu het Smakkelaarsveld, ongeveer ter hoogte van het middelste segment van Gildeveste.

De Smakkelaarsbrug was een brug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.

De Molenbrug was een brug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De brug lag ter hoogte van het Paardenveld en overspande de Stadsbuitengracht. Vanuit de middeleeuwen was deze voormalige verdedigingsgracht rond de stad tot in de 19e eeuw zeer beperkt over land over te steken via een klein aantal stadspoorten. Vanaf 1830 werden de verdedigingswerken grotendeels afgebroken en onder andere ontstonden gaandeweg nieuwe verbindingen over de gracht naar de ontspruitende buitenwijken in de sterk uitdijende stad. Deze verbindingen werden in eerste instantie gevormd door overhaalschuitjes op diverse plaatsen in te zetten. De eerste nieuwe brug op een nieuwe locatie was de Willemsbrug. De opening daarvan vond plaats in 1859. Rond 1895 werd voor het eerst over plannen voor een nieuwe brug tussen het Paardenveld en de Catharijnesingel gesproken. In mei 1895 werd de beslissing tot de bouw genomen door de Utrechtse Gemeenteraad. De gemeentelijk architect F.J. Nieuwenhuis zorgde voor een ontwerp dat in licht gewijzigde vorm is uitgevoerd. Het was een smalle draaibrug die voorzien was van siersmeedwerk en alleen gebruikt werd door voetgangers. (fietsen moesten aan de hand meegevoerd worden) De bouw van de brug startte in oktober 1895 en de brug werd in gebruik genomen in april 1896. In die tijd stonden de molens Rijn en Son en De Meiboom nog aan het Paardenveld. In het derde kwart van de 20e eeuw ontstonden onder meer plannen voor de bouw van Hoog Catharijne en de demping van de Stadsbuitengracht. De demping is in gedeeltelijke vorm doorgegaan; in het noordwesten van het stadscentrum verdween meer dan een kilometer van de gracht. Ervoor in de plaats werd rond 1970 onder meer een verdiepte stadsautoweg aangelegd (de Catharijnebaan). De Molenbrug lag in het gedempte gedeelte en is in 1969 gesloopt. Begin 21e eeuw ging de uitvoering van een nieuw stedenbouwkundig plan van start. Onder andere de demping van de Stadsbuitengracht wordt in dat plan ongedaan gemaakt. Op de locatie van de voormalige Molenbrug is een nieuwe brugverbinding gebouwd onder de noemer Paardenveldbrug.

De Catharijnebrug was een brug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze lag in het westelijke deel van het centrum ter hoogte van het Vredenburg. De waterweg die ze overspande was de Stadsbuitengracht. Deze voormalige verdedigingsgracht rond de stad was vanuit de middeleeuwen tot in de 19e eeuw zeer beperkt over land over te steken via een klein aantal stadspoorten. Op deze locatie was dat de Catharijnepoort. De Catharijnebrug maakte deel uit van het poortcomplex. Gaandeweg de geschiedenis is de brug diverse malen vernieuwd. De stadspoort is rond 1845 gesloopt maar de brugverbinding bleef. Mede vanwege het nabijgelegen stationsgebied en vanaf 1917 de Jaarbeurs Utrecht, werd het verkeer over de brug steeds drukker. Een verbreding van de brug voor de paardentram vond in 1881 plaats. Omstreeks 1908 is de Catharijnebrug vernieuwd naar een nog bredere basculebrug ten behoeve van de elektrische tram. Rond 1927 is er een tweede Catharijnebrug in de vorm van een basculebrug direct naast gebouwd naar ontwerp van de architect G. van der Gaast. In het derde kwart van de 20e eeuw ontstonden onder meer plannen voor de bouw van het winkelcomplex Hoog Catharijne en de demping van de Stadsbuitengracht. De demping is in gedeeltelijke vorm doorgegaan; in het (noord)westen van het stadscentrum verdween meer dan een kilometer van de gracht. Ervoor in de plaats werd rond 1970 grotendeels een verdiepte stadsautoweg aangelegd (de Catharijnebaan). De dubbele Catharijnebrug lag daarbij in de weg en is in die tijd gesloopt om plaats te maken voor het Vredenburgviaduct. Begin 21e eeuw ging de uitvoering van een nieuw stedenbouwkundig plan van start. Onder andere de demping van de Stadsbuitengracht wordt in dat plan ongedaan gemaakt en het viaduct gesloopt. Over de teruggebrachte gracht komen nieuwe bruggen. Op de locatie van de voormalige Catharijnebrug is dat de Vredenburgknoop.