Brug 675

De Karel van het Revebrug (Brug 676) is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. De brug ligt in een gescheiden voetgangers- en fietspad. Dat pad loopt deels parallel Christoffel Plantijnpad in het Sloterpark Oost, een parkachtige omgeving op de oostoever van de Sloterplas in de Westelijke Tuinsteden. Via de brug ligt de verbinding van het pad naar de Cornelis Lelylaan. Ze overspant daarbij de Christoffel Plantijngracht, die uitmondt in de Sloterplas. De brug werd in 1961 door architect Dirk Sterenberg, werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken ontworpen. De brug werd in 1964 gebouwd. De brug is opgetrokken uit beton, staal en granieten stenen. De brug ging vanaf de aanleg naamloos door het leven; ze was alleen bekend onder haar nummer. Sinds april 2016 nodigt de gemeente Amsterdam actief mensen uit om voorstellen aan te dragen voor dergelijke naamloze bruggen. Het voorstel om deze brug naar de schrijver en hoogleraar in de Russische letterkunde Karel van het Reve te noemen werd in november 2017 goedgekeurd, zodat de brug aldus in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen wordt opgenomen. In de omgeving van de buurt zijn ook straten naar schrijvers en journalisten vernoemd.

Brug 720 is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De brug in gelegen in het Christoffel Plantijnpad en voert over een duiker in een gracht die parallel loopt aan de Cornelis Lelylaan. Het bouwwerk is ontworpen door de Dienst der Publieke Werken waar toen esthetisch architect Dirk Sterenberg werkzaam was. Hij was hier werkzaam met collega Dick Slebos; Slebos ontwierp bruggen in het pad, Sterenberg in de Lelylaan; de duiker is van Sterenberg. Het uiterlijk van de duikerbrug laat wat dat betreft geen duidelijkheid zien. Het bouwwerk ligt vrij onopvallend in het landschap, dat in tegenstelling tot brug 719 die nauwelijks tien meter zuidelijker ligt. De balustrades van de brug liggen als twee rechte haakjes om het voet- en fietspad. De Cornelis Lelylaan met al haar bouwwerken eromheen werd op 14 juli 1962 geopend door mevrouw Dirkje van ’t Hull, vrouw van wethouder Goos van ’t Hull.

Brug 719 is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Brug 719 is gelegen in de Cornelis Lelylaan. Ze overspant het Christoffel Plantijnpad en de parallel daaraan lopende Christoffel Plantijngracht. Het bouwwerk is ontworpen door de Dienst der Publieke Werken waar toen esthetisch architect Dirk Sterenberg werkzaam was. Zijn collega Dick Slebos ontwierp een aantal voet- en fietsbruggen in genoemd pad, maar het grootste bouwwerk over dat pad was dus van Sterenberg. Het werk van hem is te herkennen aan de kelkvormige pijlers, die ook te zien zijn in het gemeentelijk monument Brug 705, ook een viaduct. De pijlers bij brug 719 staan in tegenstelling tot die van brug 705 ook voor een deel in het water. Een andere gelijkenis met dat viaduct is terug te vinden in de strakke rechthoekige indeling in de leuningen. Een bijzonderheid bij brug 719 is dat aan alle vier de koppen van de brug wenteltrappen zijn geplaatst. Het gehele bouwwerk is opgeleverd in de standaardkleuren van destijds, wit en blauw. De Cornelis Lelylaan met al haar bouwwerken werd op 14 juli 1962 geopend door mevrouw Dirkje van ’t Hull, vrouw van wethouder Goos van ’t Hull.

Brug 758 is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De bouwwerk is gelegen in de Cornelis Lelylaan. Het overspant een voet- en fietstunnel, die in het noordelijk verlengde ligt van de Piet Wiedijkstraat. Het viaduct is 38 meter breed of de tunnel 38 meter lang, afhankelijk het gezichtspunt. De tunnel voorziet in een voetpad van 5 meter en een fietspad van 3,6 meter breed. Op het viaduct is plaatsgemaakt voor twee fietspaden, rijwegen in beide richtingen met een middenberm waarin een trambaan ligt. De lengte van de tunnel gaf problemen bij de daglichtvoorziening; reden waarom ter hoogte van de tramrails lichtdoorvoeren zijn gemaakt. Het viaduct was voornamelijk aangelegd voor de bereikbaarheid van de tramhalte Piet Wiedijkstraat, die hier vanaf de ingebruikneming van de trambaan op 8 september 1962 heeft gelegen (voor tramlijn 17, sinds 17 oktober 1971 1 en sinds september 1988 ook weer 17). Twee trappen (één voor de richting Osdorp en een voor de richting Centrum) vanaf de onderdoorgang vormden de enige toegang tot deze tramhalte. De tramhalte is in december 2014 wegens bezuinigingsreden opgeheven waarbij de passagiers worden verwezen naar de halte bij Meer en Vaart. In de praktijk gaf de halte voor de doorgaande trams nauwelijks oponthoud omdat vaak kon worden doorgereden. Langs de trambaan zijn nog restanten van plateaus met tegels van de voormalige tramhalte zichtbaar en ook de trappen zijn nog aanwezig. Het bouwwerk wordt gedragen door 82 betonnen heipalen, waarop de betonnen overspanning is gelegd. De brug is uitgevoerd in de standaardkleuren voor bruggen in najaar 1960 en voorjaar 1961, wit schoonbeton en blauwe stalen leuningen (met 14 600 kg staal). Het patroon van de leuningen is gelijk aan de leuningen van de andere kunstwerken in de Cornelis Lelylaan. Het ontwerp van de kunstwerken kwam van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. Het viaduct werd onbedoeld het laatste bouwkundige kunstwerk in de Cornelis Lelylaan. In de oorspronkelijke plannen was geen rekening gehouden met een trambaan op de Cornelis Lelylaan, het besluit tot de aanleg van de tramlijn naar Osdorp viel pas in 1960. Omdat toen pas met de bouw werd begonnen konden bij dit viaduct de trappen naar de beoogde tramhaltes direct worden aangelegd, dit in tegenstelling tot Brug 705. In de planning lag dat de laan ook over Meer en Vaart en Geer Ban zou worden doorgetrokken; die plannen werden echter niet gerealiseerd. Mevrouw Didi van 't Hull-Ras, echtgenote van Wethouder Publieke Werken Goos van 't Hull, opende op 14 juli 1962 de Cornelis Lelylaan met al haar bouwwerken.

Het Piet Wiedijkpark is een park in de Amsterdamse wijk Osdorp, Amsterdam Nieuw-West.

De Piet Bakkerbrug (brugnummer 715) is een vaste brug in Amsterdam Nieuw-West. De verkeersbrug, waarover ook buslijn 63 rijdt, ligt in de Pieter Calandlaan en overspant de Christoffel Plantijngracht. De brug heeft zeven vlakken: voetgangers richting oost, fietspad richting oost, rijweg richting oost, verdrijvingsvlak, rijweg richting west, fietspad richting west, voetpad richting west. De brug, gelegen in het Piet Wiedijkpark, dateert uit de jaren 1959/1960 en er was destijds 325.000 gulden voor uitgetrokken. De brug heeft een overspanning van 17,5 en een breedte van 21 meter. De brug is van beton, waarbij toen voor het eerst gebruik gemaakt zou worden van prefexbalken, een Belgische vinding. Opvallend aan de brug is het terras dat aan het noordoostelijke landhoofd bevestigd is en dat uitzicht geeft op een vijver. Het ontwerp van de burg is afkomstig van de Dienst der Publieke Werken, architect Dick Slebos, die zich bemoeide met meerdere bruggen in deze buurt. De brug had tot 2016 alleen het nummer 715. Toen kon de Amsterdamse bevolking namen aandragen voor bruggen die nog geen naam hadden of alleen een officieuze. De naam refereert aan journalist en schrijver Piet Bakker (o.a. Ciske de Rat), meerdere straten in de omgeving zijn vernoemd naar journalisten. In het voorjaar van 2019 werd de brug opgeknapt en kreeg een nieuwe schilderbeurt.

Brug 718 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Toen de gemeente Amsterdam hier in de jaren vijftig het stratenplan ontwikkelde, was er van een Cornelis Lelylaan op een dijklichaam nog geen sprake. Getuige een foto uit september 1959, sloot de Hemsterhuisstraat vanuit het noorden middels een dam (vermoedelijk met duiker voor doorstroming) over een gracht gelijkvloers aan op de Lelylaan. Via een knik in de weg werd ook de Louis Bouwmeesterstraaten vanuit het zuiden met de Lelylaan verbonden. Dat traject werd ook gebruikt door buslijn 23. Wanneer de Lelylaan een aantal jaren later opgehoogd is (ze wordt als zodanig geopend in 1962), is de situatie totaal anders. De gelijkvloerse kruising is een ongelijkvloerse kruising geworden en de knik is uit de weg gehaald. De ongelijkvloerse kruising wordt mogelijk gemaakt door brug 717. De dam is vervangen door een duikerbrug en het de ruimte van het voorheen gelijkvloers liggende deel van de Lelylaan werd gebruikt als oprit tussen de Hemsterhuisstraat en Lelylaan, die dus enigszins moet klimmen. Beide kunstwerken (brug 717 en 718) zijn ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. Het zijn twee totaal verschillende bouwwerken. Daar waar brug 717 over een brede onderdoorgang voert, ligt brug 718 juist over een smalle doorvaart (karakteristiek van een duikerbrug). De afwateringstocht waar zij overheen voert en die ten noorden van de Cornelis Lelylaan ligt, is niet geschikt voor scheepvaart of het moet met kano of kajak gebeuren. Die onmogelijkheid wordt ook veroorzaakt door de even verderop liggende brug 720; eveneens een smalle duikerbrug. De brug 718 gaat in een haakse hoek over de gracht, waarbij het origineel plan was dat de walkanten in twee hoeken van 45 graden gezet zouden worden. Sterenberg ontwierp voor die hoek een aantal bankjes voor een soort terras over die afsnijding. Ze werd echter aangelegd in de haakse hoek, waardoor er geen plaats was voor Sterenbergs bankjes. De borstweringen zijn opgevuld met basaltpuinsteen. Direct ten noordoosten van de brug staat de in het oog springende torenflat Hemsterhuisstraat 145-241, jarenlang het hoogste gebouw in deze buurt.

I amsterdam Sloterplas is een variant op het thema I amsterdam, in juli 2016 geplaatst aan de zuidoever van de Sloterplas, nabij de Cornelis Lelylaan.

I amsterdam was een bezienswaardigheid die vanaf 2005 op diverse plaatsen in Amsterdam verscheen bestaande uit grote rode en witte letters die de woorden I amsterdam vormen in avenirfont (de a en m zijn dan nog met elkaar verbonden) vormen. De woorden werden in 2004 uitverkozen tot opvolger van de slogan Amsterdam has it. Ze werden naar een ontwerp van KesselsKramer uitgevoerd in rood, wit en zwart, kleuren van het wapen van Amsterdam. KesselsKramer lieten zich daarbij inspireren door Michel Glasers I love New York. Het bureau moest om tot uitvoering te komen een overeenkomst sluiten met graficus Vanessa van Dam, die een aantal jaren eerder I amsterdammer had verzonnen. De letters 'I amsterdam' zijn tussen de twee en drie meter hoog en het totale "beeld" is 23,5 meter lang; het materiaal is staal. Er werd voor die grote maten gekozen omdat het de bedoeling was ze te introduceren bij Sail Amsterdam 2005 (het werd echter de Fashionweek) en dus vanaf het water zichtbaar moesten zijn. De lettercombinaties verschenen onder meer op het Museumplein, Luchthaven Schiphol en bij de RAI Amsterdam. De plaatsing kwam in de tijd van uitbouw van sociale media. Bedoeld of onbedoeld werd de lettergroep een toeristische attractie, met name voor toeristen (meest bij de letters op het Museumplein) die zichzelf voor een selfie wilden vastleggen met de lettergroep op de achtergrond. De lettergroep op het Museumplein werd in december 2018 verwijderd; die bij de RAI werd in februari 2019 verwijderd. Ze trokken te veel toeristen naar plaatsen waar het toch al druk was. Die groepen zouden voortaan zo nu en dan op min of meer willekeurige plaatsen in de stad verschijnen. Op de Luchthaven Schiphol bleef de lettergroep 'I Amsterdam’ aanwezig. Na 2018 bleef de variant aan de Sloterplas in Amsterdam Nieuw-West gehandhaafd als I amsterdam Sloterplas aan de zuidoever. Deze locatie lokt veel minder toeristen dan de binnenstad. Bovendien is de lettergroep deels onherkenbaar gemaakt door 'STER' plat op de grond te leggen, waardoor het beeld niet goed op één foto is te krijgen. Het wordt daarbij nog eens omringd door allerlei fitnessstellages. Het is bedoeld als 'freerunning parcours'. De 'STER' wordt dan ook soms als tafel gebruikt om meegenomen voedsel of tassen op te plaatsen of even te ontspannen, ook voor mensen die het wandel- of trimparcours 'Rondje Sloterplas' volgen. Ook is het een geliefd klim- en speelobject.

Paard is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West.

Brug 717 is een viaduct in Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West. Ze werd aanbesteed op 29 februari 1960 en in gebruik gesteld op 14 juli 1962. Het verkeersviaduct waar ook tramlijnen overheen voeren ligt in de Cornelis Lelylaan en overspant de overgang tussen de Hemsterhuisstraat en Louis Bouwmeesterstraat. Het bouwwerk is ontworpen door Dirk Sterenberg toen werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken. Sterenberg ontwierp alle bouwkundige kunstwerken in de Cornelis Lelylaan, die bijna in haar geheel op een dijklichaam ligt. De brug lag echter tijdens de bouw in de open ruimte. Brug 717 is een eenvoudiger variant op brug 705, die 400 meter naar het oosten ligt. Het viaduct heeft iets weg van een oude brug met aanbruggen. De overspanning is opgedeeld in drie delen; twee galerijen voor voetgangers en een middendeel dat over de rijweg voert. Het gehele bouwwerk is van beton (paalfundering, liggers, borstweringen). Slechts de brugleuningen zijn van metaal in een patroon kenmerkend voor de bruggen in de Cornelis Lelylaan. Het viaduct is gekleurd in de standaardkleuren voor bruggen uit de jaren 60 in deze wijk: Blauw en witgrijs. Gezien de behoorlijke breedte van de brug (35 meter) werd voor het rijdek beneden verlichting aangebracht in nissen. Sterenberg wilde de brugranden afwerken met rood hardglas in aluminiumprofielen, maar dat werd tijdens de bouw achterwege gelaten.

Hemsterhuisstraat 145-241 te Amsterdam is torenflat in Amsterdam Nieuw-West.