Brug 864

Tussen de brug 864 en brug 866 is in maart 2019 een tijdelijk kunstwerk geplaatst. De kruising Strawinskylaan en Beethovenstraat heeft gescheiden verkeersstromen. Gemotoriseerd verkeer wordt geleid via een talud annex dijklichaam, langzaam verkeer kruist dat via een tunnelstelsel middels de twee genoemde bruggen. Eind jaren tien en begin jaren twintig vinden op de kruising ingrijpende werkzaamheden plaats, waaronder uitbreiding van het WTC. Om voetgangers en fietsers te beschermen tegen mogelijk vallende bouwmaterialen werd tussen beide viaducten een corridor aangelegd. Deze corridor werd dan weer als donker ervaren. Lies Hansen Light & Design, voornamelijk bezig in lichtadviezen bij woningen en bedrijven, kwam met een kunstwerk, dat een combinatie legde tussen functie (verlichting) en gebruik (fietserstunnel). Op beide wanden werden in reliëf een aantal types fietsen geplaatst, die bij het voorbijgaan op een rijwiel door vijf sensoren in LED oplichten in diverse kleuren (blauw, roze, paars). Daarbij lichten de rijwielen stuk voor stuk op bij het voorbijgaan. De kleuren rood, blauw en paars verwijzen naar de abstracte plastieken, die architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken in 1977/1978 in de landhoofden en keerwand van de tunnel had voorgeschreven.

Brug 866 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug heeft de vorm van een viaduct of tunnel afhankelijk vanuit welk standpunt men kijkt. Het ligt samen met brug 864 op de kruising Beethovenstraat en Strawinskylaan in de buurt Zuidas Noord. Beide, verbonden door een keerwand, zijn aangelegd in het tijdperk waarin er zorgvuldige scheiding plaatsvond tussen snel- en langzaam verkeer. Het snelverkeer (gemotoriseerd vervoer en trams) ligt op de Strawinskylaan op een dijklichaam; het voet/fietspad op maaiveldniveau. Het geheel wordt gedragen door een betonnen paalfundering, de overspanning bestaat uit betonnen liggers, elk 1 meter breed. Op 1 augustus 1977 ging de eerste heipaal de grond in; oplevering vond plaats in 1978. De architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken paste ook hier zijn opvallende kanteelachtige balustrades toe. De brug kwam in de standaardkleuren van destijds blauw (balustraden en leuningen) en wit (borstweringen en landhoofden). In de landhoofden zijn enkele plastieken toegepast in blauw en rood. In november 1990 werd tramlijn 5 voor een betere aansluiting op sneltram 51 verlegd naar Station Zuid-Hoog, waarbij niet meer over de Strawinskylaan werd gereden maar rechtdoor en over de brug en daarna in zijligging in de Beethovenstraat tot het punt waar toen nog de Van Leijenberghlaan begon. Bij het station werd met een helling omhoog gereden naar een halte op de plaats waar nu metrolijn 52 eindigt. In mei 2008 moest lijn 5 de hooggelegen halte verlaten in verband met de aanleg van het metroperron en keerde lijn 5 weer terug op de Strawinksylaan en verdween de trambaan van de brug. Thans rijdt bus 62 over de brug.

Het gebouw van Kempen & Co staat bij de Beethovenstraat in de Amsterdamse Zuidas en is als E-toren onderdeel van het World Trade Center. Het is de op een na hoogste toren van WTC en hij neemt de 5e plek in op de lijst van gebouwen op de Zuidas. De gevel bestaat bijna geheel uit een vliesgevel (twee gevels met een ruimte van lucht ertussen).

Beeld in drie delen is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het kunstwerk van kunstenaar Leo de Vries uit 1965. Hij maakte destijds allerlei beelden zonder titel, zoals Compositie en Beeld in tien delen. Het kunstwerk werd geplaatst voor een school aan de Prinses Irenestraat, hetgeen allerlei bijtitels opleverde zoals Leerlingen (site Buitenbeeld in beeld), Staande figuren (site Gemeente Amsterdam) en Groep (Amstelodanum). Het zijn drie geabstraheerde mensfiguren, die bestaan uit gestapelde stenen met afgeronde hoeken. In 2012 werd er op de plaats gebouwd aan een vernieuwd Sint-Nicolaaslyceum; het beeld werd ondertussen schoongemaakt. Na gereedkomen van de bouw kwam Beeld in drie delen aan de zijgevel van het schoolgebouw terug. Twee jaar na gereedkomen van Beeld in drie delen begon De Vries aan Beeld in tien delen voor het drinkwaterbedrijf Beerenplaat/Berenplaat.

Het Sint-Nicolaaslyceum (SNL) is een (oorspronkelijk katholieke) middelbare school aan de Prinses Irenestraat in Amsterdam-Zuid, voor leerlingen die havo-, atheneum- of gymnasium-niveau volgen. Het Nicolaaslyceum heeft zich gesteld onder de Stichting Voortgezet Onderwijs Amsterdam-Zuid, samen met het Ignatius en het Fons Vitae, deze drie scholen richten zich alle op voortgezet onderwijs (vwo en havo) in Amsterdam-Zuid. Op 29 oktober 2012 is het SNL verhuisd naar een plek westelijk van het oorspronkelijke gebouw, nog steeds aan de Prinses Irenestraat, maar nu dichter bij de Beethovenstraat, het nieuwe adres is "Beethovenplein 2" (maar het "Beethovenplein" bestaat niet echt als plein of straat). Belangrijke thema's van het SNL zijn cultuur, wetenschap en sport. Vanaf 14 mei 2007 is de school officieel gecertificeerd als sportactieve school door het NOC*NSF en de Koninklijke Vereniging voor Lichamelijke Opvoeding.

De Christian Neefestraat is een doodlopende straat in Amsterdam-Zuid.

Het Dak van de parkeergarage van Stibbe is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een voorbeeld van toegepaste kunst. Het advocatenkantoor Stibbe verhuisde midden jaren tien van de 21e eeuw vanuit gebouw De Tweeling (ook wel StibbeTorens) naar nieuwbouw aan het Beethovenplein. Om die verhuizing mogelijk te maken moest er achter het nieuwe gebouw een ondergrondse parkeergarage worden gebouwd. De bouwer Dura Vermeer gaf vervolgens samen met architectenbureau Group A aan kunstenaar Steven Aalders de opdracht een entree te ontwerpen voor die parkeergarage. Het door Aalders ontworpen polyester dak van het liftgebouwtje bestaat uit een kunstwerk van 8,5 bij 3,0 bij 4,8 meter. Het gewicht is 3000 kilo. Het dak vouwt zich als het ware om het boven het maaiveld stekende deel van de liftkoker heen. Het gevaarte werd na een productieproces van twee maanden in Dedemsvaart op 25/26 maart 2015 op een dieplader naar Amsterdam getransporteerd. Ondanks haar grootte hoefden er geen extra maatregelen getroffen te worden, zoals het weghalen van verkeersborden etc. Wel nam het transport de breedte van twee rijstroken in beslag. Het kunstwerk lijkt op een driedimensionale weergave van zijn Aalders' schilderij Cardinal points uit 2009/2010. De kleurige strepen op wit/lichtgrijs vlak doen denken aan een kruising van De Stijl (met inspirator Piet Mondriaan) en minimal art. Een voor wat betreft stijl overeenkomstig werk is te zien bij de Bloedtransfusiedienst in Edinburgh.

Keeping watch above the flowers is een kunstwerk van Richard John Jones in Amsterdam-Zuid. Het kunstwerk staat opgesteld tussen de zitbankjes aan het Beethovenplein, dat om een reeks gebouwen is gelegen. Aan het plein staan gebouwen in gebruik bij het Sint-Nicolaaslyceum, advocatenkantoor Stibbe en AkzoNobel. Achter die gebouwen zijn de 'bedrijven' richting Beatrixpark vertegenwoordigd door respectievelijk de kunstwerken Kennisoverdracht uit 1965, Dak van de parkeergarage van Stibbe uit 2015 en Keeping watch above the flowers uit 2018. Keeping watch above the flowers bestaat uit een houten plateau met print, een stellage van staal en daarin wapperende bedrukte T-shirts. Het geheel maakte deel uit van Get Lost, een kunstroute in Amsterdam-Zuid die te volgen was van 22 juni tot 22 september 2018. Het plateau zou daarbij kunnen uitnodigen tot het geven van een voorstelling, waarbij de omliggende gebouwen de structuur aannemen van een amfitheater. De kunstenaar wilde de kijkers de vraag stellen hoe vrij je nog werkelijk bent. Hij wilde mensen iets artistieks later scheppen binnen de openbare ruimte, waarbinnen de mens al dan niet vrijwillig omringd wordt door techniek. De kunstenaar vond zijn werk passen bij de opdrachtgever (fabrikant van verven) en vond het aangenaam eens werk te ontwerpen voor buiten de kunstgalerie. To keeping watch above the flowers is een dichtregel van Edgar Allan Poe (The valley of unrest).

Kennisoverdracht is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het geeft een schoolmeester en drie van zijn leerlingen weer. Twee van de leerlingen lijken gebukt te gaan onder een rij boeken. Het beeld geeft, volgens de zoon en vrouw van de ontwerper, de volgende figuren weer: links: een grote zittende figuur op stoel aan de ene kant, de onderwijzer die lesgeeft rechts daarvan: een kleine zittende figuur op stoel, een leerling die les krijgt rechts daarvan: een op de grond zittende figuur die leert en studeert rechts: een op boeken geknield zittende figuur, als weergave van het “onder de knie krijgen/hebben” Het beeld heeft te lijden onder erosie. Het natuurstenen beeld staat in het Beatrixpark in een grasveld, dat wordt aangeduid met Beethovenplein. De noordelijke grens van het parkgedeelte wordt gevormd door het fietspadgedeelte van de Prinses Irenestraat. Het beeld behoort bij het Sint-Nicolaaslyceum. Kennisoverdracht dateert van 1965 en is ontworpen door kunstenaar Frans van der Burgt. Het beeld staat op betonnen palen. De opdrachtgever voor het beeld was het bureau Peters en Boogers van onder andere architect Lau Peters, ontwerper van de eerste versie van die school. Het stond eerst bij de ingang van de school, Prinses Irenestraat 21. Het Sint-Nicolaaslyceum kreeg in de jaren tien van de 21e eeuw nieuwbouw, waarbij het beeld enkele meters verhuisde.

Het Zuidplein in Amsterdam-Zuid is het voorplein van het station Amsterdam Zuid. Het plein ligt in het Zuidas-gebied. Aan de andere kant van het Station Zuid ligt het Gustav Mahlerplein. Het plein was al in 1917 in het plan Zuid gepland door H.P. Berlage als een groot voorplein van een groot Zuiderstation. Pas 61 jaar later, op 20 december 1978 werd het laaggelegen plein met de opening van de Schipholspoorlijn in gebruik genomen als eindlus van tram 5, binnen deze lus bevond zich een busstation voor stad en streek. Oorspronkelijk had het plein geen naam maar later werd het plein officieus het "Eduard van Beinumplein" genoemd, naar de nabijgelegen Eduard van Beinumstraat, vernoemd bij raadsbesluit van 13 september 1972 naar de dirigent Eduard van Beinum. In 1990 werd de tramlus in verband met de verlegging en verlenging van lijn 5 naar Amstelveen verlaten maar het busstation bleef bestaan. Hierbij werd naderhand een van de oorspronkelijk twee opritten naar de Strawinskylaan verwijderd. Het busstation moest echter rond 2000 verdwijnen en verhuizen naar de gewone rijweg op de Strawinskylaan omdat in de periode 2002-2004 het plein zowel aan de oostkant als aan de westkant werd ingekrompen voor uitbreidingen van het WTC. Het overgebleven plein kreeg de naam Zuidplein en werd een voetgangersgebied, gelegen tussen Station Zuid en de Strawinskylaan omgeven door het World Trade Center en het Atrium.

Brug 863 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid, buurt Zuidas Noord.

Het Prinses Amaliaplein is een plein in Amsterdam-Zuid. Het plein is al te zien op Plan Zuid van Hendrik Petrus Berlage uit 1917. Het vormt het sluitstuk van de Minervalaan richting het Zuiderstation. Het zou echter nog jaren duren voordat de stad dit punt bereikte, maar de grondtekening is eigenlijk nauwelijks veranderd. Op dat uitgetekende plan is een open ruimte te zien in de vorm van een vijfhoek. In de loop der jaren verschenen er dan gebouwen, waarbij ten zuiden van de Prinses Irenestraat geheel andere bebouwing (kantoren) staat dan ten noorden (luxe stadsvilla’s). Dat leverde weliswaar een vierkant op, maar de inrichting van de plein kreeg opnieuw de vorm van een vijfhoek met een van de punten wijzend naar het Zuidplein. Het leverde de plaatselijk bijnaam voor dit plein op: De Vijfhoek. Naar het zuiden toe sluit het middels brug 863 (hier dus een tunnel) met daarop de Strawinskylaan aan op het genoemde plein Zuidplein met daarachter liggend het Station Amsterdam Zuid. Door de almaar toenemende bedrijvigheid in de buurt; het World Trade Center Amsterdam ligt aan het Zuidplein, en de verdere ontwikkeling van de Zuidas vond de gemeente het verstandig dit plein een officiële naam te geven: Prinses Amaliaplein. De naam De vijfhoek was namelijk nergens vastgelegd en dus ook niet vindbaar op digitale kaarten. Vastlegging van die naam kon toen al niet meer, doordat op dat plein de in- en uitgang kwam van een fietsenstalling (Strawinskyfietsenstalling van Wurck) en de vijfhoekige vorm daardoor verloren was gegaan. Het plein werd in 2018/2019 verder heringericht in overleg met de buurt.