Sint-Joriskerk (Nieuwpoort)

Sint-Joris is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de kuststad Nieuwpoort, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Dwars door Sint-Joris stroomt sinds de 17e eeuw de rechtgetrokken IJzer, die er op zijn rechteroever inmiddels verbreed is tot waterspaarbekken. Op de noordelijke hoek van het spaarbekken verbindt de Sint-Jorissluis, ingehuldigd op 6 januari 1975, de IJzer met het kanaal van Plassendale naar Nieuwpoort. Sint-Joris is een landelijk polderdorpje. Het huidige dorpsbeeld is echt sterk veranderd door de aanwezigheid van het spaarbekken, en door de omvangrijke kampeerterreinen vlak naast de kleine dorpskern. De zuidgrens van het grondgebied wordt gevormd door de Grote Beverdijkvaart, de noordgrens is de vroegere loop van de IJzer, de Kreek van Nieuwendamme.

Ramscappelle Road Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Sint-Joris. De begraafplaats werd ontworpen door Edwin Lutyens en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het terrein heeft een oppervlakte van zo'n 3.370 m². De begraafplaats ligt ruim een halve kilometer ten westen van het dorpscentrum van Sint-Joris en 1,150 km ten oosten van de kerk van Nieuwpoort, aan het kruispunt van de Brugse Steenweg (N367) richting Nieuwpoort en de Ramskapellestraat (N356). Aan de westkant staat het Cross of Sacrifice en aan de oostkant de Stone of Remembrance. Er worden 843 doden herdacht, waarvan 314 niet geïdentificeerde.

De Begraafplaats van Sint-Joris is een gemeentelijke begraafplaats gelegen in het Belgische dorp Sint-Joris, een deelgemeente van Nieuwpoort. De begraafplaats ligt aan de Schoorbakkestraat op 880 m ten oosten van het dorpscentrum (Sint-Joriskerk). Ze heeft een trapeziumvormig grondplan en wordt omzoomd door een haag en bomen. De toegang bestaat uit een tweedelig traliehek en aan het einde van het centrale pad staat een crucifix.

De Schuddebeurze is een natuurgebied ten oosten van de tot de West-Vlaamse gemeente Middelkerke behorende plaats Lombardsijde. Het gebied van ongeveer 36 ha wordt beheerd door Natuurpunt en betreft een complex van kalkarme binnenduinen waar enkele zeldzame plantensoorten te vinden zijn, zoals onderaardse klaver, wegdistel en gaspeldoorn. Daarnaast zijn er veel planten te vinden die normaal op zure zandgronden groeien. De overgang naar het poldergebied is tegenwoordig gradiëntarm, omdat daar intensieve landbouw plaatsvindt. In het gebied ontspringt de Schuddebeurzebeek, welke het water afvoert. Langs het gebied loopt de Schuddebeurzeweg, welke reeds in 1244 werd vernoemd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd dit gebied door de beschietingen, met de nabijheid van het IJzerfront, in een kraterlandschap veranderd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er in een deel van dit gebied bunkers gebouwd Het beheer als natuurgebied dateert van de jaren '90 van de 20e eeuw, en in 1997 werd het geklasseerd als erkend natuurreservaat. De Schuddebeurze is toegankelijk op de wandelpaden, en er worden excursies georganiseerd.

De N356 is een gewestweg in België tussen Nieuwpoort (N367) en Ramskapelle (N355). De weg heeft een lengte van ongeveer 3 kilometer. De gehele weg bestaat uit twee rijstroken voor beide rijrichtingen samen.

Het Sasje van Dierendonck, ook Sasje van de Oostvaart of Oostsluis genoemd is een kleine schutsluis ten oosten van Nieuwpoort-Stad. Het sasje verbindt de Slijkvaart met de Veurnevaart en zo de afwateringswaterlopen van de polder met de scheepvaartkanalen.

De N380 is een Gewestweg in België bij Nieuwpoort. De weg heeft een lengte van ongeveer 750 meter en passeert diverse bruggen en sluizen. De gehele route bestond uit twee rijstroken voor beide rijrichtingen samen. Tussen 2009 en 2017 is de verkeerssituatie veranderd, waardoor de route in zijn geheel een eenrichtingsverkeersweg is geworden. Waarbij er alleen vanuit het noorden naar het zuiden gereden kan worden.

De Vladslovaart is een onbevaarbare waterloop in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De waterloop loopt in de IJzervallei, ten oosten van de IJzer door agrarisch gebied, en zorgt ervoor de afwatering van de polders. De vaart ontspringt in Bovekerke en Werken, waar verschillende grachten samenstromen in de Molenbeek. Die stroomt verder in westelijke richting zijdelings langs de Handzamevaart en wordt vanaf Vladslo Zijdelinggeleed (West-Vlaams 'Zylinck') genoemd. Ten oosten van Diksmuide buigt het tracé zich af naar het noorden naar Beerst en wordt verder Vladslovaart genoemd. Vanaf daar ligt de bedding meestal maar enkele tientallen meters van de IJzer. De vaart loopt nog verder noordwaarts langs Keiem, Leke, Schore, Mannekensvere om in Nieuwpoort uit te monden in de Kreek van Nieuwdamme en het Nieuwbedelf via een duiker onder het Kanaal Plassendale-Nieuwpoort (Plassendalevaart) ter hoogte van de plaats gekend als de Ketsbrug . De waterloop werd al in 1444 vermeld als Zilinghe. In 1640 was deze gedeeltelijk bevaarbaar.

Het Luitenant Calberg monument is een gedenkteken voor een Belgische gevallene van de Eerste Wereldoorlog, Leopold Calberg. Het is een anderhalve meter hoog rechthoekig bakstenen muurtje op een sokkel met ingemetselde hardstenen plaat met opschrift " ICI EST TOMBE LE 16 OCTOBRE 1917 LE LIEUTENANT DU GENIE BELGE LEOPOLD CALBERG DES SAPEURS PONTONIERS R.I.P. Het werd opgericht door zijn nabestaanden bij het sluizencomplex van Nieuwpoort, de plaats waar hij diende en waar hij dodelijk getroffen werd. Het heeft een blijvende betekenis als voorbeeld van de wijze waarop de natie, de wapenmakkers en nabestaanden omgingen en nog omgaan met het verlies van de vele beloftevolle jonge slachtoffers van de oorlog.

Het Iepersas is een kunstwerk op de IJzer, dat bestaat uit een combinatie van een sas of schutsluis (de Iepersluis) en een uitwateringssluis, spuisluis of overlaat. Het Iepersas is het derde kunstwerk op de Ganzepoot, komende van Nieuwpoort. Het sas werd gebouwd in 1877, is 8,50 meter breed en 45 meter lang. De uitwateringssluis heeft vijf doorstroomopeningen, elk 2,10 meter breed met dubbele hefdeuren. Na de Eerste Wereldoorlog werd het Iepersas herbouwd, grotendeels zoals het er voor de oorlog uitzag. Tegenwoordig wordt het Iepersas niet meer gebruikt als scheepvaartsluis, maar alleen maar om het niveau van de IJzer te controleren. Het sas heet Iepersas, omdat het deel is van een ooit druk bevaren gekanaliseerde waterweg tussen Nieuwpoort, Diksmuide en Ieper. Deze waterweg bestaat uit de IJzer en het kanaal van Knokke naar Ieper dat deels de Ieperlee volgt.

Het Springsas, ook gekend als Scheursas of Sas van de Oude IJzer, is een spuisluis of overlaat op de Kreek van Nieuwendamme, de vroegere meanderende benedenloop van de IJzer. Het is het vierde kunstwerk op de Ganzepoot, komende van Nieuwpoort. Het werd gebouwd in 1820-1822 als deel van de Belgische vestingstad Nieuwpoort. Het bestond toen uit twee kokers, elk 36,50 meter lang en 4,30 meter breed. In de jaren 1853-1858 werd elke koker onderverdeeld in twee kokers zodat er nu vier uitwateringskokers zijn van elk 2,05 meter breed. Na de Eerste Wereldoorlog werd het herbouwd zonder centrale muur en deuren aan de kant van de achterhaven.

De Overlaat van Veurne-Ambacht, is de uitwateringssluis van de Noordvaart. De Noordvaart verzamelt al het water van de polders tussen de IJzer, de Veurnevaart en de Bergenvaart. Ze wordt ook de Aflozingsvaart van Veurne-Ambacht genoemd. De sluis is het tweede kunstwerk op de Ganzepoot, komende van Nieuwpoort. Ze werd in 1875 als eerste kunstwerk van het moderniseringsprogramma in gebruik genomen. De sluis bestaat uit acht doorstroomopeningen, elk twee meter breed en drie en een halve meter hoog. Er is geen schutsluis vermits de Noordvaart niet gebruikt wordt voor scheepvaart.