Beemsterstraat

Brug 981 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug is gelegen in de IJdoornlaan, vlak voor de aansluiting met de Beemsterstraat; ze voert daarbij over een gracht. De achtentwintig meter brede brug draagt twee voetpaden van elk acht meter breed met daartussenin het rijdek. De brug is uitgevoerd als een duikerbrug; ze is ruim 42 meter lang terwijl de duiker slechts circa 3,50 meter breed is. De koker van de duiker is daarbij langer dan de brug breed is, waardoor er aan beide zijden van de brug een uitbouw zichtbaar is. Op die uitbouwen zijn dan weer zitbanken geplaatst zodat over de afwateringstocht gekeken kan worden; de leuningen daarvan vormen tevens de brugleuningen van de terrassen. De brugleuningen/balustrades bestaan uit betonnen sierelementen waarop dan nog een metalen balkje loopt. Het geheel aan brug, duiker, leuning, zitjes en bankjes is afkomstig van esthetisch architect Dirk Sterenberg, werkzaam bij de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Voor deze brede brug en brug 985 gingen vanaf april tot en met juli 1966 132 betonnen heipalen de grond in. In mei 1967 werden beide bruggen opgeleverd. Ze zaten samen in een aanbestedingspakket.

Brug 980 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug vormt de verbinding tussen Markengouw en het J.H. van Heekpad. De brug is alleen bestemd voor voetgangers en fietsers; gemotoriseerde vervoer moet uitwijken naar brug 981 in de IJdoornlaan. De lengte van de brug, 20 meter, is onvoldoende om de gehele breedte van de watergang van 25 meter te overspannen; de landhoofden staan dan ook deels in het water en op de oevers. De brug kent gescheiden delen voor voetgangers (grijze) en fietsers (roze tegels) met daartussen een richel. Beide hebben circa 4 meter de ruimte. Het ontwerp van de brug is gedateerd op 21 februari 1964 en is ondertekend door esthetisch architect Dirk Sterenberg, die ontwierp bij en voor de Dienst der Publieke Werken Amsterdam. Hij tekende ook voor het ontwerp van leuningen etc. Het brugdek wordt gevormd door twee V-vormige platen, die met een punt op de jukken van de brugpijlers rusten. In de lengte staan daar blauwe balusters op met blauwe leuningen. Aan die balusters hangt ook een witte balustrade. Het geheel zit ingeklemd tussen betonnen landhoofden met borstweringen. De hoofddoorvaart is 8,6 meter; de beide zijdoorvaarten zijn elk 4,20 meter breed. De brug heeft qua ontwerp een zusje in de Muiderbergbrug (brug 989), eveneens gelegen in Markengouw.

De Beemsterstraatbrug is een kunstwerk in de Rijksweg 10 in Amsterdam-Noord. Het is een combinatie van een brug en viaduct. Direct ten zuiden van dit kunstwerk ligt de eenvoudige brug 1786.

Brug 949 is een vaste brug in Buikslotermeer, Amsterdam-Noord. Ze zorgt voor de verbinding tussen de J.H. van Heekweg (vernoemd naar Jan Herman van Heek) en de Th. Weeversweg (vernoemd naar Theodorus Weevers). Ze overspant daarbij een afwateringstocht. Nadat op 24 februari 1966 de straatnamen vastgelegd werden, werd er de jaren 1967 en 1968 de omgeving hier ingericht voor bewoning. Straten werden aangelegd, grachten gegraven en rioolbuizen neergelegd. In dat kader werd ook de brug 949 gebouwd. Voor het doorgaande verkeer kwam de brug in gebruik in 1969 na de aansluiting van de Th. Weeversweg op het verhoogde deel van de verlengde IJdoornlaan. Architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken kwam voor hier met een relatief robuuste brug. Bijna alle onderdelen zijn van gewapend beton en kubistisch van uiterlijk. Landhoofden, borstweringen, balustrades zijn allen in rechthoekig verband geplaatst; hetzelfde geldt voor de overspanning. Daartegenover staan de eenvoudige en ranke metalen brugleuningen. Op elke hoek van de brug werd door Sterenberg een zithoek geprojecteerd; hijzelf was daarbij verantwoordelijk voor het ontwerp van de zitbanken. Deze zijn stuk voor stuk geplaatst op een betonnen plaat verborgen onder de stoeptegels; de zitbanken vormen een patroon met die stoeptegels. Zo zijn de kubusvormige dragers van de bank net zo breed als de stoeptegels en exact twee keer zo lang. Net als de omliggende woonwijken is de brug ruim aangelegd; er zijn twee trottoirbanden van elk bijna vier meter breed met daartussen een rijweg van tien meter breed. De doorvaart is ruim 11 meter breed, maar door de laag hangende brug is onderdoorvaart alleen mogelijk voor roeiboten en of kanoachtige vaartuigen. Het geheel wordt gedragen door 92 betonnen heipalen. De brug heeft in brug 948 een zuster.

Het Elpermeerpad is een voet- en fietspad in Amsterdam-Noord. Het pad begint in de stadsbebouwing van Amsterdam-Noord, zijnde hoogbouwflats aan Elpermeer. Daarna duikt het middels de Elpermeerpadbrug onder de Rijksweg 10 (beter bekend als Ringweg-Noord) door. Ze loopt dan door tot aan de Buikslotermeerdijk.

De Jan Herman van Heekweg of J.H. van Heekweg is een doorgaande straat in de wijk Buikslotermeer in Amsterdam Noord, vernoemd naar de textielfabrikant Jan Herman van Heek. De straat begint bij het bruggencomplex onder de Nieuwe Leeuwarderweg (Brug 2246, brug 2472 en brug 2473), loopt oostwaarts en kruist de H.Cleyndertweg (bij aanleg lag hier het begin) en Amerbos. Het doorgaande verkeer gaat met Brug 948 over de J.Drijverweg naar de IJdoornlaan. De straat zelf gaat verder oostwaarts, kruist de Th.Weeversweg en gaat verder als woonstraat met een bocht naar links in het noorden en komt uit Elpermeer. Voor de opening van het viaduct onder de Nieuwe Leeuwarderweg liep de straat hierop dood. Sinds de bouw van de nieuwe wijk Elzenhagen sluit de straat aan op de Elzenhagensingel. Om het nieuwe gedeelte van Buikslotermeer te bereiken omdat de IJdoornlaan maar tot de Beemsterstraat gereed was moest het doorgaande auto en busverkeer tot 1969 door de Beemsterstraat en een noordelijker gelegen provisorische weg rijden in aansluiting op de J.H.van Heekweg. Ook was er een provisorische aansluiting met de toen nog Leeuwarderweg. De straat is uitsluitend toegankelijk voor snelverkeer maar aan de noordzijde ligt wel een fiets- en voetpad. In tegenstelling tot de meeste andere doorgaande wegen in Buikslotermeer is de weg niet halfhoog uitgevoerd maar ligt op het maaiveld. Er bevindt zicht uitsluitend bebouwing, eengezinswoningen en appartementen bestaand uit voornamelijk drie etages, aan de noordzijde van de straat, hofjes allemaal gelegen aan het Amerbos en Elpermeer. Hierachter bevindt zich hoogbouw. In het gedeelte na de bocht naar links ligt aan beide kanten bebouwing. Aan de zuidzijde loopt een gracht met brede groenstroken en fiets- en voetpad genaamd De Wieden. Hier stonden in de jaren zestig en zeventig noodschoolgebouwen. Aan de zuidzijde bij de kruising H.Cleijndertweg en Amerbos lag sinds 19 november 1966 voor bus 31 een busstandplaats van het GVB.die tot 1975 werd gebruikt. Op deze plaats staat nu de Basisschool Boven 't IJ, een montessorischool. Door de straat rijdt bus 38 tussen de H.Cleyndertweg en J.Drijverweg, van 2014-2018 reed deze lijn een lus in één richting van Elzenhagen over het gedeelte tussen het viaduct en de H.Cleyndertweg. Door de opheffing van bus 33 die van 1969-2018 een vaste verschijning was voor de verbinding met de stad werd de lijn teruggetrokken uit Elzenhagen en ter vervanging van lijn 33 verlegd. Er bestaat ook het J.H. van Heekpad, dit pad loopt waar de weg een bocht naar links maakt rechtdoor over Brug 951 het Baanakkerspark in. De straat werd bij een raadsbesluit van 24 februari 1966 en 19 maart 1969 vernoemd naar naar Jan Herman van Heek, Twents textielfabrikant die grote verdiensten heeft gehad op gebied van natuurbescherming en bescherming van middeleeuwse gebouwen. Het pad is op 24 maart 1973 vernoemd.

Brug 373 is een vaste brug in Amsterdam-Noord. De brug vormt de verbinding tussen de Zunderdorpergouw (oostkant) en de Buikslotermeerdijk / Beemsterstraat (westkant). Ze overspant daarbij de ringsloot / ringvaart van de Buikslotermeerpolder. Er ligt hier al tijden een brug. De atlas van Jacob Kuyper van rond 1865 laat hier al een brug zien. De Zunderdorpergouw schampt hier het meest oostelijke punt van de Buiksloterringvaart en -polder. Op genoemde kaart liep deze gouw (een dorpsstraat) vanuit Zunderdorp ongehinderd door naar Nieuwendam. Zunderdorp maakte lange tijd deel uit van de gemeente Nieuwendam, totdat de gemeente op eigen verzoek in verband met de financiële draagkracht van de gemeente in 1921 door Amsterdam werd geannexeerd. Op 25 augustus 1924 schreef de gemeente Amsterdam een aanbesteding uit voor het "slopen van twee beschoeiingen en een houten bruggetje alsmede het opbouwen van beschoeiingen en een nieuw bruggetje". In 1927 trok koningin Wilhelmina en haar gevolg nog over die brug tijdens een rondrit in het Waterlandengebied. Rond 1950 werd geconstateerd dat de brug versleten was en dat opnieuw nieuwbouw nodig was. De Dienst der Publieke Werken kwam met een klassiek uitziende brug. In september 1952 namen de werkzaamheden een aanvang; in de zomer van 1953 kon het verkeer over de brug. Het kunstwerk wordt gedragen door een hout paalfundering. Er zijn stalen liggers toegepast tussen betonnen landhoofden. Om de brug te kunnen bouwen moest ontheffing aangevraagd worden voor transport over dit B-weggensysteem. In 2018 ligt de doorgaande weg tussen Zunderdorp en Nieuwendam juist over de brug, direct ten zuiden van de brug stuit de Zunderdorpergouw hier op een gracht / sloot die parallel loopt met de Rondweg Amsterdam. Er loopt langs die gracht / sloot alleen een fietspad (Zwartegouw). De brug wordt in de volksmond PEN-brug genoemd; er stond jarenlang een gebouwtje van de Provinciaal Elektriciteitsbedrijf van Noord-Holland (PEN) aan de westkant van de brug.

De Hoornsekopbrug (brug 2102) is een brug in Amsterdam-Noord. De brug vormt net als de Oude Tramwegbrug voor fietsers de verbinding tussen de Buikslotermeerdijk en de Termietergouw bij buurtschap 't Nopeind. Ze overspant een ringvaart en geeft toegang tot de Kleine Blauwe Polder. De brug ging naamloos door het leven totdat de gemeente Amsterdam haar op 9 november 2018 de naam Hoornsekopbrug gaf. De Hoorn is een zeer oude aanduiding voor het gebied ten zuidoosten van Hoorn dat zicht uitstrekte tot aan Zaandam en Nieuwendam. Het dorpje Holysloot hoorde daar bijvoorbeeld ook bij. De brug wordt gedragen door betonnen brugpijlers met betonnen jukken. Zij dragen houten of stalen balken. Het rijdek bestaat uit houten planken waarop een antisliplaag. De witgeschilderde leuningen zijn van hout, de leuningen zijn door middel van bouten aan de overspanning bevestigd. In het midden van de brug is een wegversmalling aangelegd.

De Waterlandse Golfclub is een vereniging die Golf Waterland haar thuisbasis noemt. De vereniging werd in 1990 opgericht.

De Volendammerwegbrug is een vaste brug in Amsterdam-Noord. Het viaduct is gelegen in de Ringweg-Noord, een onderdeel van Rijksweg 10. Het is het vijfde viaduct als men richting het noorden de Zeeburgertunnel verlaat. Ze overspant daarbij de Volendammerweg. Die Volendammerweg is in noord een belangrijke verbindingsweg tussen de wijken eromheen. Ze eindigde lange tijd op de Waalenburgsingel en/of Watergangsche weg, maar met de komst van sportvelden ten noorden van die singel kreeg ze een uitloper naar wat in 1975 Sportpark De Weeren ging heten. Tussen singel en sportpark was de ringweg-noord geprojecteerd. Om de toegang tot dat sportpark en omliggende volkstuincomplexen te waarborgen werd ter hoogte van de Volendammerweg genoemd viaduct gebouwd. Weer later volgde een verbinding met het voet- en fietspadensysteem van Landelijk Noord. De Volendammmerweg kent ten noorden van het viaduct een parkeerplaats voor bedrijventerrein, sportpark en Volkstuinenpark Buikslotermeer en gaat vervolgens over in een naamloos pad en verder Poppendammergouw. Gezien de situatie dat de Volendammerweg hier geen doorgaande weg is, kon volstaan worden met een relatief korte overspanning. Het viaduct stamt uit de periode tussen 1987 en 1990 toen aan het laatste deel van de rijksweg 10 werd gewerkt met de opening in september 1990. De brug ging vanaf haar oplevering naamloos door het leven. In december 2017 vernoemde de gemeente Amsterdam (bijna) alle bruggen in de Rijksweg 10 om opgenomen te worden in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen. De vernoeming had veelal betrekking op de straat en/of gracht die het bouwwerk overspande.

Brug 2331 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Deze voet- en fietsbrug is gelegen in de centrale as van het Tuinpark Buikslotermeer (Volkstuinenpark Buikslotermeer), dat in 2004 geopend werd. Dat tuinpark wordt doorsneden door een brede waterweg, die er uit ziet als een insteekhaven van wat in de jaren vijftig van de 20e eeuw het Kanaal om de Noord had moeten worden. De brug ligt parallel aan brug 2345 net buiten het park. Omdat de waterweg een soort cirkelsegment is behoefde brug 2331 niet zo lang te worden als brug 2341. Ze is ongeveer 22 meter lang; ze is vier meter breed. De brug is grotendeels van hout en rust op twee brugpijlers met jukken. De overspanning bestaat uit stalen liggers waarop houten planken liggen en balustraden steunen.

Brug 2334 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord, wijk Waterland. De vaste brug is gelegen over een ringsloot die om het Tuinpark Buikslotermeer is gelegen. Deze sloot zorgt tevens voor afwatering van de dijklichamen behorend bij Ringweg-Noord, deel van Rijksweg 10. Deze brug geeft vanaf het uiteinde en doodlopende deel van de Volendammerweg toegang tot het terrein van de Bond van Volkstuinders. Dat ligt binnen hetzelfde tuinpark, maar is daarvan afgescheiden. De brug ligt middels houten liggers op houten brugpijlers en jukken. Aan de liggers zijn metalen constructies vastgeschroefd voor metalen balustrades en houten leuningen. Op het hoogste punt zijn pylonen geplaatst die rusten op de brugpijlers. Aan de pylonen zijn afsluitbare metalen hekken opgehangen alsmede aan weerszijden een dito overklimbeveiliging. De pylonen zijn net als de eindbalusters afgedekt met metalen kapjes. De terreinen werden rond 2004 geopend. Het gehele complex ligt buiten het gebied van de Rijksweg 10.