Céramique

De Avenue Céramique is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Avenue Céramique is de belangrijke straat in het stadsdeel Céramique en de voornaamste uitvalsweg van Wyck naar Randwyck en verder naar het zuiden. Aan de brede laan liggen enkele culturele gebouwen, zoals het Bonnefantenmuseum, de Wiebengahal en het Centre Céramique. De bebouwing kan gezien worden als een architectonische staalkaart van de jaren negentig.

Patio Sevilla is de naam van een appartementencomplex in de wijk Céramique in de Nederlandse stad Maastricht. Het complex verwierf op 24 april 2003 bekendheid door het zogenaamde 'balkondrama'. Door het instorten van een vijftal balkons van de appartementen kwamen twee personen om het leven. Het complex ligt aan de Avenue Céramique in het zuidelijk deel van de wijk, naast de Wiebengahal, een relict uit het industriële verleden van het gebied. Het gebouw wordt verder omsloten door de straten Daemslunet, Bellefroidlunet en Levignelunet. Het complex werd in 1999 ontworpen door het Spaanse architectenbureau Cruz y Ortiz, dat later bekendheid verwierf door de tien jaren durende verbouwing van het Rijksmuseum Amsterdam. Het complex werd opgeleverd in 2002 en bestaat uit 97 appartementen gerangschikt over zes woonlagen rondom een binnentuin. De tuin was voorheen vanaf de straat op drie plaatsen toegankelijk, maar werd op verzoek van de bewoners afgesloten. Aan de Avenue Céramique bevinden zich twee winkelruimtes.

Het Centre Céramique is een multifunctioneel gebouw in Maastricht, gelegen op de hoek van de Avenue Céramique en Plein 1992 in de gelijknamige wijk Céramique. Het gebouw uit 1999 is ontworpen door Jo Coenen en herbergt onder andere de stadsbibliotheek van Maastricht, het Maastricht Museum, de gemeentelijke muziekschool en Werkcentrum Zuid-Limburg.

De Toren van Siza is een 54 meter hoge torenflat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen op de kop van de Avenue Céramique in het stadsdeel Wyck-Céramique. Het in 2001 voltooide gebouw van de Portugese architect Álvaro Siza Vieira bevat 41 luxe appartementen, verdeeld over zeventien verdiepingen. Het is daarmee het hoogste woongebouw in Maastricht.

De Stoa is een woongebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan het Charles Eyckpark en de rivier de Maas in het stadsdeel Wyck-Céramique. Het in 2002 voltooide gebouw van de Zwitserse architect Luigi Snozzi bevat 131 appartementen, verdeeld over een uit twaalf repeterende eenheden bestaand bouwvolume met een totale lengte van circa 300 meter.

La Fortezza is een woon- en werkgebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Avenue Céramique in het stadsdeel Wyck-Céramique. Het in 2000 voltooide gebouw van de Zwitserse architect Mario Botta bevat 98 appartementen en 7000 m² kantoorruimte, verdeeld over drie monumentale bouwvolumes.

De Wiebengahal is een voormalige fabriekshal in de Maastrichtse wijk Céramique en geldt als een voorbeeld van het nieuwe bouwen. Het is tevens een van de weinige gebouwen die herinneren aan het industriële verleden van de wijk. De hal is gelegen aan de Avenue Céramique, tussen het Bonnefantenmuseum en de Patio Sevilla.

Piazza Céramique is een gebouwencomplex in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Boschcour in het stadsdeel Céramique. Het in 2006 voltooide ensemble van de architecten Jo Janssen en Wim van den Bergh bevat 92 appartementen, deels woon-werkeenheden, en zeven geschakelde praktijkwoningen, verdeeld over drie bouwvolumes.

Het Charles Eyckpark is een stadspark langs de Maas in de wijk Céramique in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het vrij nieuwe park is genoemd naar de Limburgse schilder en beeldhouwer Charles Eyck.

Het Bonnefanten is een museum voor beeldende kunst in Maastricht, de hoofdstad van de provincie Limburg. Het is een van de drie provinciale musea in Limburg (naast het Continium in Kerkrade en het Limburgs Museum in Venlo). Het Bonnefanten is vooral bekend vanwege de wisselende hedendaagse kunst tentoonstellingen, collecties middeleeuwse beeldhouwkunst en Zuid-Nederlandse schilderkunst. Wat het eerste betreft ligt de nadruk op conceptualisme, arte povera en Amerikaans minimalisme.

The Hours of the Day is een kunstwerk uit 1990 van de Amerikaanse minimalist Richard Serra (1938-2024) in de Nederlandse stad Maastricht. Door de plaatsing van de sculptuur in een niet afgesloten binnenhof van het Bonnefantenmuseum, functioneert het werk niet alleen als museumstuk (inventarisnr. 1004064), maar ook als beeld in de openbare ruimte.

De Duitse Poort, oorspronkelijk Hoogbruggepoort, later ook Akerpoort of Wyckerpoort genoemd, is een voormalige stadspoort in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van de Wycker stadsmuur en was gelegen aan het einde van de Hoogbrugstraat, waar ze de toegang vormde tot de stad Maastricht vanuit het oosten (Valkenburg, Aken, Keulen). De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de 14e eeuw, maar werd in de loop der eeuwen diverse malen vernieuwd. Vanaf de 17e eeuw was de veldzijde van de poort deels aan het oog onttrokken door de uitbreiding van de vestingwerken van Maastricht. De poort werd in 1869 illegaal gesloopt.