Stoa (Maastricht)

Het Charles Eyckpark is een stadspark langs de Maas in de wijk Céramique in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het vrij nieuwe park is genoemd naar de Limburgse schilder en beeldhouwer Charles Eyck.

Patio Sevilla is de naam van een appartementencomplex in de wijk Céramique in de Nederlandse stad Maastricht. Het complex verwierf op 24 april 2003 bekendheid door het zogenaamde 'balkondrama'. Door het instorten van een vijftal balkons van de appartementen kwamen twee personen om het leven. Het complex ligt aan de Avenue Céramique in het zuidelijk deel van de wijk, naast de Wiebengahal, een relict uit het industriële verleden van het gebied. Het gebouw wordt verder omsloten door de straten Daemslunet, Bellefroidlunet en Levignelunet. Het complex werd in 1999 ontworpen door het Spaanse architectenbureau Cruz y Ortiz, dat later bekendheid verwierf door de tien jaren durende verbouwing van het Rijksmuseum Amsterdam. Het complex werd opgeleverd in 2002 en bestaat uit 97 appartementen gerangschikt over zes woonlagen rondom een binnentuin. De tuin was voorheen vanaf de straat op drie plaatsen toegankelijk, maar werd op verzoek van de bewoners afgesloten. Aan de Avenue Céramique bevinden zich twee winkelruimtes.

Het Centre Céramique is een multifunctioneel gebouw in Maastricht, gelegen op de hoek van de Avenue Céramique en Plein 1992 in de gelijknamige wijk Céramique. Het gebouw uit 1999 is ontworpen door Jo Coenen en herbergt onder andere de stadsbibliotheek van Maastricht, het Maastricht Museum, de gemeentelijke muziekschool en Werkcentrum Zuid-Limburg.

Céramique is een woonwijk in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Samen met oud-Wyck en de Stationsbuurt vormt het een van de 44 officiële buurten van de gemeente Maastricht. Céramique is in de jaren 1990 en 2000 gebouwd op de terreinen van de voormalige aardewerkfabriek Société Céramique. Het nieuwe stadsdeel verwierf bekendheid vanwege de geslaagde aanhechting aan de oude stad en de gerenommeerde architecten die aan de totstandkoming meewerkten. De woon- en kantorenwijk telt enkele belangrijke culturele voorzieningen.

De Avenue Céramique is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Avenue Céramique is de belangrijke straat in het stadsdeel Céramique en de voornaamste uitvalsweg van Wyck naar Randwyck en verder naar het zuiden. Aan de brede laan liggen enkele culturele gebouwen, zoals het Bonnefantenmuseum, de Wiebengahal en het Centre Céramique. De bebouwing kan gezien worden als een architectonische staalkaart van de jaren negentig.

De Recentoren is de ruïne van een middeleeuwse waltoren in het stadsdeel Wyck-Céramique in de Nederlandse stad Maastricht. De toren, eigenlijk een rondeel of bolwerk, was onderdeel van de tweede Wycker stadsomsluiting, gelegen op de zuidwestelijk hoek van de stadswal, vlak bij de Maaspunttoren. Het vestingwerk dateert uit het vierde kwart van de vijftiende eeuw, werd enige malen aangepast en werd in 1869 grotendeels gesloopt. Het torenfundament en een klein deel van het opgaand muurwerk werden begin jaren 1990 blootgelegd en opgenomen in het ontwerp van het Charles Eyckpark.

The Hours of the Day is een kunstwerk uit 1990 van de Amerikaanse minimalist Richard Serra (1938-2024) in de Nederlandse stad Maastricht. Door de plaatsing van de sculptuur in een niet afgesloten binnenhof van het Bonnefantenmuseum, functioneert het werk niet alleen als museumstuk (inventarisnr. 1004064), maar ook als beeld in de openbare ruimte.

Plein 1992 is een plein in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Maas in het nieuwe stadsdeel Céramique ten zuiden van Oud-Wyck.

De Wiebengahal is een voormalige fabriekshal in de Maastrichtse wijk Céramique en geldt als een voorbeeld van het nieuwe bouwen. Het is tevens een van de weinige gebouwen die herinneren aan het industriële verleden van de wijk. De hal is gelegen aan de Avenue Céramique, tussen het Bonnefantenmuseum en de Patio Sevilla.

Long Pyramid is een kunstwerk uit 1994 van de Amerikaanse minimalist Sol LeWitt (1928-2007) in de Nederlandse stad Maastricht. Door de plaatsing van de sculptuur in een niet afgesloten binnenhof van het Bonnefantenmuseum, functioneert het werk niet alleen als museumstuk (inventarisnr. 1004065), maar ook als beeld in de openbare ruimte.

Het Bonnefanten is een museum voor beeldende kunst in Maastricht, de hoofdstad van de provincie Limburg. Het is een van de drie provinciale musea in Limburg (naast het Continium in Kerkrade en het Limburgs Museum in Venlo). Het Bonnefanten is vooral bekend vanwege de wisselende hedendaagse kunst tentoonstellingen, collecties middeleeuwse beeldhouwkunst en Zuid-Nederlandse schilderkunst. Wat het eerste betreft ligt de nadruk op conceptualisme, arte povera en Amerikaans minimalisme.

De schoorsteen met waterreservoir op de voormalige fabrieksterreinen van de Société Céramique in Maastricht was een bijzondere vorm van een combinatie-watertoren. De schoorsteen werd in 1913 gebouwd als onderdeel van de Wiebengahal. In 1992 werd hij gesloopt omdat op deze locatie de woon- en kantorenwijk Céramique werd gebouwd. Het was de bedoeling dat het bouwwerk na voltooiing van de wijk zou terugkeren.