place

Brug 1714

Brug in Amsterdam-Noord
Brug 1714, zijaanzicht (1)
Brug 1714, zijaanzicht (1)

Brug 1714 is een kunstwerk in Amsterdam-Noord. Alhoewel als brug aangeduid als brug betreft het hier een viaduct dan wel tunnel, afhankelijk van het gezichtspunt. De gemeente Amsterdam duidt alle viaducten aan als brug. Het kunstwerk is gelegen in de Nieuwe Leeuwarderweg. Ze voert over de Buikslotermeerdijk, die hier een weg is en geen dijk, die oorspronkelijke dijk ligt iets noordelijker. Het bouwwerk werd gebouwd rond 1987. Er waren hier toen werkzaamheden in verband met het aanleggen van de kruising Nieuwe Leeuwarderweg met de Ringweg-Noord. Om die kruising tussen die twee snelwegen mogelijk te maken werd de Nieuwe Leeuwarderweg op een dijklichaam gelegd. Dit had tot gevolg dat een gelijkvloerse kruising tussen die weg en dit deel van de Buikslotermeerdijk niet meer mogelijk was. Om toch doorvoer te krijgen was aldus een viaduct/tunnel nodig met de Nieuwe Leeuwarderweg als bovenliggende straat. Wie de ontwerper van de brug is, is vooralsnog onbekend; het zouden ontwerpers kunnen zijn van Rijkswaterstaat of het Ingenieursbedrijf Amsterdam. Het bouwwerk is geheel van beton (landhoofden en overspanning, etc.) en wordt gedragen door een betonnen paalfundering. De brugleuningen zijn van staal, dat blauw geschilderd is en voorzien van een witte band, de gemeentekleuren van Amsterdam.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Brug 1714 (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Brug 1714
Nieuwe Leeuwarderweg, Amsterdam Noord

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Brug 1714Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.40975 ° E 4.9414972222222 °
placeToon op kaart

Adres

Nieuwe Leeuwarderweg
1027 AC Amsterdam, Noord
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Brug 1714, zijaanzicht (1)
Brug 1714, zijaanzicht (1)
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Slochterbrug
Slochterbrug

De Slochterbrug (Amsterdam: Brug 045P; Provincie Noord-Holland: 25E11) is een stelsel van vaste bruggen in Amsterdam-Noord. De brug ligt in de Provinciale weg 247, daar waar de Nieuwe Leeuwarderweg overgaat in Slochterweg. Het is de plaats waar de weg de ringsloot van de Buikslotermeer oversteekt. Er ligt hier al eeuwen een brug. Joan Blaeu tekende al een brug op deze plek op zijn kaart uit rond 1663. De brug is vernoemd naar de watergang Het Slochter dat ook al op die kaart is te zien. Het Slochter werd later onderdeel van het Noordhollands Kanaal. De weg maakt deel uit van de aloude Zesstedenweg. De brug keert vanaf de tijd van Blaeu dan ook steeds terug op kaarten, zoals bijvoorbeeld op een kaart van begin 19e uitgegeven door de voorganger van Rijkswaterstaat, zo ook op de kaarten van de gemeenten Buiksloot en Nieuwendijk van omstreeks 1870. Gedurende de jaren is de brug steeds aangepast aan de steeds wijzigende verkeerstromen op de Nieuwe Leeuwarderweg en haar omgeving. Zo was de Slochterbrug in 1937 het eindpunt van het eerste stuk snelweg (geen voetgangers en fietsers meer toegestaan) tussen Amsterdam en Leeuwarden. Die weg zou later deel uitmaken van de Europese Weg 10 (route IJtunnel – Leeuwarden), voordat alle Europese wegen omgenummerd werden. Die snelweg werd later overschaduwd door Rijksweg 7, deel van Europese weg 22, die westelijker kwam te liggen en daardoor werd de Nieuwe Leeuwarderweg/Slochterweg gedegradeerd tot provinciale weg. Nabij de brug lag een van de Posten van Krayenhoff (Oude Stelling van Amsterdam). Het dorp Sappemeer kent ook een Slochterbrug; ze overspant het Winschoterdiep in een weg richting Slochteren.

Brug 2472
Brug 2472

Brug 2472 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het is de tegenhanger van brug 2473. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op met hier ter plaatse de bouw van de woonwijk Buikslotermeer met als centraal punt het Buikslotermeerplein. De wijk kent een afsluiting met hoogbouw aan straten als Amerbos, die eind jaren zestig werden volgebouwd. De westelijke grens van de wijk werd jarenlang (de voorloper van) de Nieuwe Leeuwarderweg, aan deze kant van die snelweg bleef het jarenlang stil met verdere ontwikkeling. Ook aan de overzijde van de Nieuwe Leeuwarderweg bleef het rustig met Noorderbegraafplaats en Tuinhuisjescomplex Buikslotermeer. In de jaren tachtig bereikte de rijksweg 10 (Ringweg-Noord) na jaren van vertraging dan die Nieuwe Leeuwarderweg. De bewoners van Amerbos kregen de ringweg en ongelijkvloerse kruising voor de deur. Opnieuw kwam een periode met relatieve bouwstilte, totdat gemeente Amsterdam in de groene vlakten binnen de ring begon te bebouwen. Bij Amerbos was geen ruimte meer, maar aan de overzijde van de Nieuwe Leeuwarderweg was nog wel ruimte. De te bebouwen terreinen aldaar moesten aangesloten worden op de ringsloot rondom de oude woonwijk en zo kwam er een viaduct onder die Nieuwe Leeuwarderweg; tegelijkertijd kwam er een opstelplatform van Metrostation Noord. Brug 2472 werd een voet- en fietsbrug in genoemde Heekweg en over genoemd verbindingswater. Het werd een lichtgewicht bruggetje met metalen leuningen en balustraden die doen denken aan vakwerk. De brug kent twee sets van betonnen brugpijlers met jukken, die in de walkanten staan. Het (basis)ontwerp uit 2007 is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd pas later in 2015 neergelegd, de bouw van de Noord/Zuidlijn liep jaren vertraging op.

Brug 2471
Brug 2471

Brug 2471 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Over de uitloper van de singel werd voor voetgangers naar brug 1793 een apart bruggetje gebouwd. Het werd een metalen brug met dito balustraden en leuningen. Die balustrades die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 opgeleverd. De licht gewelfde brug is circa 11 meter lang. Ze ligt tussen het Alfred Tepepad (vernoemd naar architect Alfred Tepe) in het H. Stolleplantsoen (Hein Stolle) en de B. Merkelbachsingel (Ben Merkelbach) en ligt vrij tussen de landhoofden. De hele buurt kent overigens straten vernoemd naar architecten. Brug 2471 assisteert verkeersbrug Brug 1793, die hoger ligt, maar kennelijk geen ruimte kon bieden aan het voetpad.

Brug 1793
Brug 1793

Brug 1793 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Over de uitloper van de singel werd deze verkeersbrug gebouwd. Het werd een betonnen brug met metalen balustraden en leuningen. Die balustrades die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 opgeleverd. De brug is circa 11 meter lang en 9 meter breed. De brug ligt tussen het H. Stolleplantsoen (vernoemd naar architect Hein Stolle) en de B. Merkelbachsingel (Ben Merkelbach) en zit deels ingeklemd tussen woningen uit de periode 2005-2015. De hele buurt kent overigens straten vernoemd naar architecten. Niet veel later kreeg deze verkeersbrug assistentie van voetbrug Brug 2471, die aanmerkelijk lager ligt.

Brug 2246
Brug 2246

Brug 2246 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Hier lag eeuwenlang een agrarisch gebied ten noorden van de nog kleine kern van Amsterdam-Noord. Al in de jaren dertig is op foto’s te zien dat hier (een voorloper van) de Nieuwe Leeuwarderweg loopt. Het is dan een grijze strook in het groene landschap. Eerste teken dat Amsterdam vanaf het zuiden oprukt is de aanleg van de Noorderbegraafplaats in de jaren dertig; dan nog ver van de stad verwijderd. De stadsbebouwing bleef uitdijen en bereikte eind jaren zestig deze plek, althans aan de oostkant van de weg. Aan de westkant bleef het tot in de jaren negentig groen gebied met speelplaats en tuinhuisjescomplex. Een van de grootste wijzigingen in het gebied is de komst van de Rijksweg 10 in 1990; die krijgt eerst een halve aansluiting en vervolgens een gehele ongelijkvloerse kruising met de Nieuwe Leeuwaarderweg. Toch is het nog niet gedaan met de bouw in dit gebied. In de jaren nul wordt plaatselijk begonnen met de aanleg van wat het eindpunt van de Noord/Zuidlijn moet worden. Ter plaatse wordt gekozen voor de bouw van metrostation met naar het noorden een opstelterrein. De komst van de nieuwe woonwijken en het station met opstelterrein zorgen ervoor dat er waterbouwkundig en verkeerstechnisch een ingreep moet plaatsvinden. De twee woonwijken aan weerszijden moeten op beide gebieden aansluiting met elkaar krijgen; hetgeen betekent dat enerzijds de Jan Herman van Heekweg vanuit het oosten een onderdoorgang krijgt en een aansluiting op de kade van de Elzenhagensingel. Anderzijds wordt er een waterweg gegraven tussen de ringsloten rondom Buikslotermeer en die van Elzenhagen-Noord. Beide stromen worden overspannen door een nieuw gebouwd viaduct. In 2009 in de ruwbouw klaar en rijdt er verkeer overheen. Het bouwwerk heeft een zus in brug 932. Het grote viaduct wordt terzijde gestaan door twee voet- en fietsbruggen Brug 2472 en brug 2473. Het viaduct kreeg geluidsschermen met een hederamotief, zoals meerdere viaducten en bruggen die in dezelfde periode over de Nieuwe Leeuwarderweg werden gebouwd, zoals de Hederabrug.

Brug 2473
Brug 2473

Brug 2473 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op, aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Dat leek een definitief einde maar voor dit gebied moesten de grootste werkzaamheden toen nog beginnen; de bouw van metrostation Noord; eindpunt van de Noord/Zuidlijn, de latere Metrolijn 52. Door de komst van de ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven, het maakte plaats voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord, dat tegen de Nieuwe Leeuwarderweg kwam te liggen. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig van de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Die singel moest aan de oostkant een verbinding krijgen met de water- en verkeerssystemen aan de andere kant van de Nieuwe-Leeuwarderweg, waar al sinds midden jaren zestig de woonwijk Buikslotermeer-Noord met ringsloot ligt. Er kwamen drie bruggen te liggen om water en verkeer te kunnen geleiden. Brug 2473 werd een voet- en fietsbrug in genoemde weg en over genoemd water. De brug heeft een tweede functie; het zorgen van een verbinding van het H. Stolleplantsoen met Afred Tepepad richting de verkeersader hier. Het werd een lichtgewicht bruggetje met metalen leuningen en balustraden die doen denken aan vakwerk. De brug lijkt te steunen op uitsparingen en draagbalken in de damwanden die hier als oevers van de waterweg dienen. Het (basis)ontwerp uit 2007 is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd pas later in 2015 neergelegd, de bouw van de Noord/Zuidlijn liep jaren vertraging op.

Brug 1792
Brug 1792

Brug 1792 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Zij moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel werd uitgegraven. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Om de diverse wijken verbinding met elkaar te kunnen laten maken werd over de Elzenhagensingel vanuit de B. Merkelbachsingel een voet- en fietsbrug gelegd, die samen met de brug 1793, brug 2471 en brug 2472 het verkeer rondom een vijver annex kom geleiden. De bruggen 1791 tot en met 1795 liggen hier keurig op een rijtje en zijn te herkennen aan hun gelijkenis in vakwerkachtige balustraden en voor brug 1792 geldt hetzelfde. Toch is hier het werk vakwerk simpeler uitgevoerd. Het brugdek is grotendeels van hout. Dit thema vakwerk in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. De overspanning wordt gedragen door twee setjes van brugpijlers waarop de jukken, waarop de liggers. Het brugdek knikt ter plaatse van de pijlers/jukken. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 opgeleverd. De brug is circa 15 meter lang en 7 meter breed. De brug ligt tussen de B. Merkelbachsingel (de westelijke kade) en de Elzenhangensingel (de oostelijke kade) van de Elzenhagensingel.

Brug 1794
Brug 1794

Brug 1795 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Dit gebied was eeuwenlang agrarisch gebied met weilanden en sloten. Vanuit het zuiden rukte de stad Amsterdam steeds verder op aangekondigd door de aanleg van de Noorderbegraafplaats en het Volkstuincomplex Buikslotermeer in de jaren dertig. De aanleg van de G.J. Scheurleerweg vanaf de IJdoornlaan naar de Rioolwaterzuiveringsinrichting Noord was de volgende stap, met een afronding van de voltooiing van de Rijksweg 10/Ringweg-Noord in 1990. Door de komst van die ringweg konden gronden tussen de bestaande bebouwing en de zuidkant van die ringweg onttrokken worden aan agrarisch gebruik om vervolgens volgebouwd te worden. Een van de voorbeelden daarvan is de bebouwing van Jeugdland en Diopter aan de westkant van de G.J. Scheurleerweg. Al spoedig moest ook het volkstuincomplex aan de oostkant eraan geloven. Dat moest verhuizen om plaats te maken voor een nieuwe woonwijk. De naam van de wijk werd Elzenhagen-Noord. Voor de inrichting van de wijk was een nieuwe indeling nodig voor de waterhuishouding; de Elzenhagensingel. Deze singel werd aangesloten op de ringsloot rond Jeugdland. Over de uitloper van de singel werd deze voetbrug gebouwd. Het werd een grotendeels metalen brug met houten planken en balustrades die doen denken aan vakwerk binnen een frame. Dit thema in de brug komt in de andere bruggen over genoemde singel met overlopen steeds terug, maar ook in afscheidingen van de woningen. De overspanning wordt gedragen door een stel brugpijlers met jukken. Het (basis)ontwerp is afkomstig van Simon Sprietsma werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening van Amsterdam, die studeerde aan de Technische Universiteit Delft en het Berlage Instituut. De brug werd na het ontwerp in 2006 al voor of in 2009 opgeleverd. De brug is circa 10 meter lang en 2 meter breed. De brug ligt tussen het H. Stolleplantsoen (vernoemd naar architect Hein Stolle) en de C. Kruyswijkstraat (Cornelis Kruyswijk) en zit ingeklemd tussen vier woningen uit de periode 2005-2015. De hele buurt kent overigens straten vernoemd naar architecten.