Saffre Frères

Het Tacambaroplein is een plein in de Belgische stad Oudenaarde waar twee oorlogsmonumenten staan: Een herdenkingszuil voor Amerikaanse infanteriesoldaten die in de Eerste Wereldoorlog tijdens de Slag aan de Schelde op 1 november 1918 in Oudenaarde de Schelde overstaken. Het monument van Tacambaro op het gelijknamige plein, bestaande uit een liggende vrouw die richting Mexico kijkt. Het monument is vernoemd naar de plaats Tacámbaro de Collados, 55 kilometer ten zuidoosten van Pátzcuaro in Mexico. Het werd opgericht ter nagedachtenis van enkele tientallen Oudenaardse vrijwilligers die omkwamen in het Mexicaanse avontuur van Maximiliaan van Habsburg en Charlotte van België in de periode tussen 1863-1867. Tussen 7 april 1865 en 11 april 1865 vocht het Belgisch Legioen in Tacámbaro de Slag van Tacambaro.

Het monument van Tacambaro op het gelijknamige Tacambaroplein in de Oost-Vlaamse stad Oudenaarde werd opgericht ter nagedachtenis van Slag bij Tacámbaro toen enkele tientallen Oudenaardse vrijwilligers omkwamen tijdens het Mexicaanse avontuur van Maximiliaan van Habsburg en Charlotte van België, tussen 7 en 11 april 1865 in Tacámbaro de Collados, 55 kilometer ten zuidoosten van Pátzcuaro in de staat Michoacan. Het monument bestaat uit een liggende vrouw die richting Mexico kijkt. Het standbeeld is van Willem Geefs uit 1867. Het stelt een treurende liggende vrouw voor, die leunt op een wereldbol en een kroon neerlegt op een graf. Op 3 april 1865 bezetten driehonderd soldaten van het legioen van Belgische vrijwilligers de stad Tacámbaro. Onder de orders van majoor Constant Tydgadt trokken ze zich terug in de stad, meer bepaald in de kerk die ze ombouwden tot een versterking. Op 11 april werden ze aangevallen door de troepen van generaal-juarist Nicolàs Régules, die beschikte over een verpletterende numerieke meerderheid. Omsingeld langs alle kanten probeerden de Belgen stand te houden tot de komst van versterkingen die nooit kwamen opdagen. Zij moesten zich uiteindelijk overgeven. Het legioen verloor in één klap ongeveer een kwart van zijn slagkracht. Onder de doden waren majoor Tydtgadt, de bevelhebber van de eenheid, en zijn adjunct kapitein Ernest Chazal, de zoon van de Belgische minister van oorlog. Er bevindt zich ook een Tacámbaromonument in Leopoldsburg. Deze zuil is zes en een halve meter hoog en draagt de namen van de gesneuvelden van de veldslagen Tacámbaro Loma en Morelia. Het monument werd opgericht in 1867 en in alle stilte ingewijd wegens de grote opwinding door de expeditie in België veroorzaakt.

Het station van Oudenaarde is een spoorwegstation op de kruising van de Belgische spoorlijn 89 (Denderleeuw - Kortrijk) en spoorlijn 86 (Ronse - De Pinte). Het station was ontworpen in Vlaamse neo-barokke stijl door architect Henri Fouquet, hoofdarchitect van de Belgische spoorwegen

De watertoren aan de Jozef Braetstraat in Oudenaarde werd in 1938 gebouwd.

Het Burgemeester Thienpontstadion is een stadion in de Belgische plaats Oudenaarde. Het is de thuisbasis van voetbalclub KSV Oudenaarde, damesvoetbalclub Ladies Oudenaarde en atletiekvereniging KASV Oudenaarde (Koninklijke Atletiek Sport Vereniging Oudenaarde). Het stadion, dat zich bevindt in de Prins Leopoldstraat, telt ongeveer 5.000 plaatsen.

Het MOU Museum is een museum in de Belgische stad Oudenaarde. Het museum stelt een aantal voorwerpen tentoon die vroeger op andere locaties werden bewaard. In de voormalige lakenhal, tegen het Stadhuis van Oudenaarde gebouwd, bewaart men onder meer de wandtapijtencollectie en zilverwerk waarvoor Oudenaarde in het verleden bekend was. Het belicht ook de geschiedenis van de stad, de Schelde en de slag bij Oudenaarde. Het educatief aanbod omvat workshops en stadswandelingen.

Het stadhuis van de Belgische stad Oudenaarde staat bekend als een schoolvoorbeeld van Brabantse laatgotiek. Het is opgetrokken op de plaats van het oude schepenhuis, waaraan de nu nog bestaande veertiende-eeuwse lakenhalle verbonden was. In 1525 was het oude schepenhuis in verval en de kans was groot dat het zou instorten. Noodgedwongen maar ook verlangend naar een nieuw, mooier en meer aangepast gebouw, ging het stadsbestuur op zoek naar een bouwmeester. Uiteindelijk viel de keuze op Hendrik van Pede uit Brussel, die het monumentale Oudenaardse stadhuis in tien jaar tijd optrok (1526-1536).

Het Bisschopskwartier is een historisch gebouw aan de Sint-Walburgastraat in Oudenaarde in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Het sluit aan op het Onze-Lieve-Vrouwhospitaal en werd in 1622-1623 gebouwd door architect Simon I de Pape. Het Bisschopskwartier deed dienst als ontvangstruimte voor de hoge gasten van het Onze-Lieve-Vrouwhospitaal. Het is opgetrokken in renaissancestijl en werd in 1910 ingrijpend gerestaureerd.

Het Vleeshuis is een historisch gebouw op de Markt in Oudenaarde in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Het classicistische gebouw werd tussen 1779 en 1783 opgericht als vervanging van een overdekte vleesmarkt die dateerde uit de 14e eeuw. De voorgevel bestaat uit hardsteen van Feluy en heeft een centrale rondboogpoort. De gevel wordt verder gekenmerkt door Korinthische zuilen, het stadswapen, ovale medaillons en guirlandes. De bovenste verdieping werd (tot de jaren 70) als tekenacademie gebruikt; de onderste verdieping was (tot 1868) een vleeshal. Vanaf de jaren 80 wordt het gerestaureerde gebouw gebruikt voor de Oudenaardse stadsbibliotheek. Tussen 2020 en 2021 werd het gebouw gerenoveerd voor bibliotheek vLEESHUIS.

Het gerechtsgebouw van Oudenaarde is een neogotisch bouwwerk in de Belgische stad Oudenaarde. Het huisvest de rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen afdeling Oudenaarde. Achter het gebouw ligt de gevangenis van Oudenaarde.

Het Onze-Lieve-Vrouwhospitaal in de Sint-Walburgastraat in de Belgische stad Oudenaarde is een hospitaal dat in de 13e eeuw werd gesticht als Hospitalis Aldenardensis door priester Arnulfus. In 1382 verhuisde het van een gebouw buiten de stadspoorten naar de huidige locatie. Het complex omvat een poortgebouw (neotraditionele baksteenarchitectuur naar ontwerp van architect A. Vossaert) uit 1893, een kapel uit Doornikse steen (grotendeels vernieuwd door A. Vossaert tussen 1898 en 1901) en verschillende kloostergebouwen rond een onregelmatig 16e-eeuws vierkant pandhof. De verschillende bouwfasen lopen van de 15e tot de 19e eeuw. De classicistische kloostergevel met rococo-ingang werd in 1722 opgericht. In de 18e eeuw werd het interieur aangekleed met een Lodewijk XVI-kamer met Oudenaardse wandtapijten. In 2023 werden de gerestaureerde wandtapijten teruggeplaatst in het gerenoveerde salon. Het aanpalende Bisschopskwartier was de voormalige ontvangstruimte voor hoge gasten van het hospitaal. In 1945 en 1981 werden de verschillende gebouwen als monument beschermd.

De Collegiale Sint-Walburgakerk is een kerk in de Belgische stad Oudenaarde, toegewijd aan Walburga, de patrones van Oudenaarde. De achterkant van de kerk paalt aan de grote markt. De toren van Sint-Walburga (1498-1624) is 88 m hoog en vormt een duidelijk herkenningspunt tot ver in de omgeving. Als men vanuit Ronse richting Oudenaarde rijdt, heeft men een prachtig zicht op de kerk.