Woontorens aan de Jubileumlaan

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd door de Duitse bezetters een reeks executies van verzetsleden uitgevoerd in Gent. Op een voormalige schietbaan langs de Offerlaan werden tijdens de oorlog 52 burgers doodgeschoten.

Het Oord der Gefusilleerden is een herdenkingsoord aan de Offerlaan in Gent, tussen de Martelaarslaan en de Leie ter herinnering aan de Duitse executies in Gent tijdens de Eerste Wereldoorlog waarbij 52 mensen hier de dood vonden. De meeste veroordeelden waren verzetsstrijders. Aan de toegangspoort hangt een monument met het opschrift "terechtstellingsplaats der voor den kop geschotenen 1914-1918". De poort heeft ook het opschrift DULCE ET DECORUM EST PRO PATRIA MORI (“Er is niets zo mooi en moedig als voor het vaderland te sterven"), een citaat van de Romeinse dichter Horatius. Op het domein staan 52 meidoorns met evenveel gedenkplaatjes met de namen van de slachtoffers. Het domein, het kleine museum en de kapel kunnen alleen op afspraak, via de Dienst Monumentenzorg en Architectuur in Gent, worden bezocht. In het museum ligt veel fotomateriaal en getuigenissen uit het verleden, waaronder klompen van veroordeelden, notities en munitie. Het oord is in zijn huidige vorm gevrijwaard als herdenkingsoord. Het is erkend als een ZEN-monument, "monument zonder economisch nut". Iedere vrijdag voor 11 november vindt er een herdenking plaats die toegankelijk is voor het publiek.

De Yachtdreef is een straat in de Belgische stad Gent. De korte weg ligt aan de Watersportbaan en biedt toegang tot een deel van de recreatieve infrastructuur en het polyvalent roeicentrum. De Yachtdreef is een promenade, die werd aangevat in de vroege jaren vijftig van de twintigste eeuw. De dreef eindigt in een zogenaamde "pijpenkop", een straateinde in lusvorm. Jaarlijks, tijdens de maand september, gaat buurtfeest Watersportbaan hier ook door. Er is ook veel merkwaardige hoogbouw uit de jaren vijftig en zestig in de omgeving.

Anciens Ateliers Van den Kerchove was een Gents metaalconstructiebedrijf dat onder meer gespecialiseerd was in stoommachines. E. Van den Kerchove baatte in 1835 een "mecaniekmakerij" uit in Twaalfkameren in Gent. Tegen 1839 werd het bedrijf overgebracht naar de Coupure, waar het stelselmatig groeide in het blok tussen Coupure Links, Raas van Gavere-, Heilig-Bloed- en Ekkergemstraat. In het laatste kwart van de 19de eeuw werd het één van de topbedrijven in de stoommachine bouw. Het gebruik (onder licentie) van de Corliss-stoomverdeling was daar niet vreemd aan. In 1875-76 bouwden ze de krachtigste Corliss-stoommachine ter wereld (2000 pk) voor de Gentse N.V. La Lys. Vanaf de 20ste eeuw was het bedrijf vooral bekend voor zijn kleinere Compoundmachines (de zogenaamde Semi-tandem stoommachines). In 1934 gebeurde een fusie met de firma Carels-S.E.M. en zou later opgaan in ACEC.

Ekkergem is een wijk in de Belgische stad Gent. In het westen van het stadscentrum, op de rand van de 16de-eeuwse stadskern. Ekkergem vormt met zijn Sint-Martinusparochie en zijn Sint-Martinuskerk een van de oudste parochies van de stad en bleef vele eeuwen een landelijk gehucht.

De Sint-Martinuskerk is een kerk in de Belgische stad Gent. De kerk staat in de wijk Ekkergem en is een van de oudste parochiekerken van Gent. Ze wordt het eerst vermeld in een oorkonde van Lotharius uit 966.

Het Rasphuis in Gent was een correctiehuis voor bedelaars, werklozen en landlopers gelegen langs de Coupure. Deze modelinstelling werd in 1773 gebouwd op initiatief van Maria Theresia van Oostenrijk volgens ideeën van Jean Jacques Philippe Vilain XIIII en plannen van de Gentse bouwmeester Ignace Malfeson. Ze werd geïmiteerd in Engeland en Pruisen, had de vorm van een achthoek en kon circa 1500 gevangenen herbergen. Eerst werden er slechts vijf zijden afgewerkt. Willem I voltooide het gebouw. Het Rasphuis verving de galei in Antwerpen die door Willem I werd afgeschaft. Vanuit de centrale achthoek is het volledig complex te overzien en de opdeling in vleugels bood de mogelijkheid om de gevangenen per type afzonderlijk op te sluiten. Gevangenen moesten er eikenschors, Indisch en Braziliaans hout raspen voor de verfindustrie. Lieven Bauwens liet de tot dwangarbeid veroordeelde gevangenen voor hem werken. Ze moesten garens weven die afkomstig waren uit zijn fabrieken in de Chartreuse. In ruil zorgde hij voor kost en inwoon. Omdat Bauwens enkel maximale winst zocht en handelde volgens het principe geen werk, geen eten kreeg hij moeilijkheden na het vertrek van zijn beschermheer, prefect Faipoult. Bauwens kreeg te horen dat hij zijn rekeningen in orde moest brengen en hij mocht opkrassen. De twijnmolen van 1789 die nog door Lieven Bauwens werd gebruikt, werd in 1898 door de minister van Justitie aan het toenmalige Archeologiemuseum van de stad Gent geschonken; het is een topstuk in het huidige Industriemuseum. In 1935 werd de gevangenis gesloten. In 1937 werd het gebouw afgebroken om plaats te maken voor de Rijkslandbouwhogeschool, de latere faculteit Bio-ingenieurswetenschappen (UGent). De naam leeft verder in de Rasphuisstraat, gelegen aan de andere kant van de Coupure.

De Faculteit Bio-ingenieurswetenschappen te Gent (onder de studenten "Boerekot" genoemd) is een faculteit van de Universiteit Gent (UGent). De faculteit ontstond als resultaat van de integratie op 25 september 1969 van de toenmalige Rijkslandbouwhogeschool in de Rijksuniversiteit van Gent. De faculteit is gevestigd te Gent op de Coupure Links 653 ter hoogte van de Ekkergemstraat. Er zijn tevens onderzoeksinstellingen aan verbonden in Melle en Gontrode (de proefhoeve en het Aelmoeseneie proefbos). Sinds de integratie van de opleidingen industrieel ingenieur in de biowetenschappen is de faculteit ook aanwezig op de Campus Schoonmeersen en op de UGent Campus in Kortrijk. De faculteit neemt actief deel bij het opzetten van een branchecampus van UGent in Zuid-Korea. De faculteit speelt een belangrijke rol in het wetenschappelijk onderzoek over primaire productie (landbouw), voedseltechnologie en -veiligheid, bioproceschemie, biotechnologie, microbiologie, beheer van natuurlijke hulpbronnen en andere vakgebieden in de life sciences. In internationale rankings fungeert ze stelselmatig in de wereldtop 50 en de top 10 in Europa.

Jeugd Gentson, sponsornaam Amon Jeugd Gentson, is een Belgische basketbalclub uit Gent. Het eerste herenteam speelt in het seizoen 2024-2025 in Eerste Landelijke, wat de vierde klasse van de Belgische basketbalcompetitie is, het eerste damesteam in Top Division Women 1. De basketbalclub heeft in totaal 40 actieve ploegen op jeugd en senior niveau, in recreatieve én top-competitie met meer dan 450 actieve spelers. Sinds maart 2019 is de ploeg actief in de toen geopende Provinciale sporthal Henleykaai, daarvoor speelden ze in de (intussen afgebroken) "Leo", de sporthal van de Leopoldskazerne.

Het Casinoplein is een plein in het centrum van de Belgische stad Gent. Het plein werd aangelegd in het begin van de negentiende eeuw, om een mooie toegang te vormen voor het toen nieuwgebouwde Casino van Gent. Vroeger was het een straat met de naam 'Meulegat', een naam die verwees naar de verschillende molens aan de Coupure. Op dit moment staat op het plein een standbeeld van Karel Miry omgeven door oude platanen. Het casino zelf is al sinds het begin van de twintigste eeuw verdwenen.

Het Casino van Gent was een gebouw en bijbehorend park in de Belgische stad Gent. Het Casino was gelegen tussen de Coupure en het Casinoplein. Het gebouw werd opgericht van 1835 tot 1836 naar een ontwerp van Louis Roelandt om de Gentse Floraliën te huisvesten. Deze bloemententoonstelling ging in 1908 voor de laatste keer door in dit gebouw, waarna ze verhuisde naar het nieuwe Feest- en Floraliënpaleis. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het Casino gebruikt als militair hospitaal. Na jarenlange verwaarlozing werd het in 1945 gesloopt. Het maakte plaats voor de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Gent.

Gent (Frans: Gand) is de hoofdstad en grootste centrumstad van de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en van het arrondissement Gent. Gent heeft een oppervlakte van 15.777 hectare en telt 269.597 inwoners, waarmee het naar inwonertal de op een na grootste gemeente van België is, na Antwerpen. De stad is tevens de hoofdplaats van het kieskanton Gent en telt vijf gerechtelijke kantons. Gent ontstond uit Keltische woonkernen in het gebied van de samenvloeiing van de Leie en de Schelde. In de middeleeuwen groeide Gent onder impuls van een bloeiende wolnijverheid uit tot een van de grootste steden van Europa. Ook de vlas- en linnennijverheid en het stapelrecht op graan dat Gent verwierf droegen aanzienlijk bij tot haar welvaart. Na een korte calvinistische periode kende de stad een zeker verval dat pas keerde tegen het einde van de 18e eeuw, toen de katoennijverheid Gent tot een van de eerste industriesteden van het Europese vasteland maakte. In het Hof ten Walle, het latere Prinsenhof, werd op 24 februari 1500 de latere keizer Karel V geboren. In de stad werden de Pacificatie van Gent (1576) en de Vrede van Gent (1814) ondertekend. Gent wordt ook wel de Fiere Stede of de Arteveldestad genoemd. Wegens zijn ligging in een uitgestrekt gebied van bloemen- en plantenkwekerijen wordt Gent ook de Bloemenstad genoemd (zie Gentse Floraliën). De inwoners van Gent heten Gentenaars en dragen de bijnaam Stroppen (Stroppendragers). In Gent spreekt men Gents, een dialect dat behoorlijk sterk van de andere Oost-Vlaamse dialecten afwijkt. De patroonheiligen van Gent zijn Sint-Lieven en Pharaïldis. Sint-Bavo is de patroonheilige van het bisdom Gent; naar hem zijn de voormalige Sint-Baafsabdij en de huidige Sint-Baafskathedraal vernoemd.