Nova Zemblastraat

De Bontekoestraat is een woonstraat in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam-West.

De Tasmanstraat is een woonstraat in de Amsterdamse Spaarndammerbuurt.

Brug 1908 is een vaste brug in Amsterdam-West. De brug vormt de verbinding tussen de Noordkaapstraat en de Henk Currierekade/Le Mairekade. Ze overspant de Le Mairegracht. Beide straten dateren uit het begin van de jaren tachtig toen hier nieuwbouw werd gepleegd op een deels nieuw aangelegd, deels oud eiland, waarop tot 1984 nog het buiten gebruik zijnde fabriekscomplex van de Wester Suikerraffinaderij stond. De Le Mairegracht werd ingekort en er kwam een nieuwe verbinding met de Van Noordtgracht. Het zand dat daarvoor nodig was, ongeveer 24.000 m³, kwam uit het open havenfront nabij station Amsterdam Centraal. Al bij de inrichting van de terreinen werd er gebouwd aan een brug uit de koker van architect Dirk Sterenberg in opdracht werkend voor de Dienst der Publieke Werken; hij zou meer dan 170 bruggen ontwerpen voor Amsterdam, al dan niet in vast dienstverband. De vaste verkeersbrug is van beton (walkanten en overspanning) met stalen leuningen. De brug ligt onopvallend in de Noordkaapstraat, er staat zelfs een straatlantaarn in een van de voetpaden, midden op de brug. Dat Sterenberg ook "kunst" ontwierp is terug te vinden in de verbinding tussen leuningen en balustrades. De landhoofden die de 6,6 meter lange overspanning moeten dragen staan in het water van de 10 meter brede gracht. Andere bruggen in de buurt zijn brug 345, brug 349 (genaamd Cor Thesingbrug), brug 1909 en brug 1910 (genaamd Robiënnabrug). Voor sommige versies was Sterenberg ook de ontwerper.

Het Suikerplein is een plein in Amsterdam-West, Spaarndammerbuurt.

Brug 1909 is een vaste brug in Amsterdam-West. De voetgangers- en fietsersbrug vormt de verbinding tussen de Henk Curièrekade en de Martin Vlaarkade, beide zijn kaden van de Van Noordtgracht. De Martin Vlaarkade gaat ter plaatse over in het Suikerplein. De omgeving van het Suikerplein bevat relatieve nieuwbouw (eind 20e eeuw begin 21e eeuw) ten opzichte van de rest van de buurt, bekend als de Zeeheldenbuurt (eind 19e begin 20e eeuw). Vanaf de bouw van de omgeving lag hier sinds 1984/1985 een houten brug, nog ontworpen door Dirk Sterenberg voor de Publieke Werken. Die brug had het uiterlijk van de Robiënnabrug (brug 1910). Die houten brug werd in 2008 vervangen door de huidige brug naar een ontwerp van ZICHT Architecten. Deze lieten een volgens opdracht vrolijke brug neerleggen van stalen balken met houten wegdek met een aantal bijzonderheden: het wegdek van de brug is sterk afwijkend gekleurd, normaal wordt voor aanduiding van fietspaden oudroze gebruikt aan de oostkant van de brug staat midden op het fietspad een "normaal" metalen Amsterdammertje, aan de westkant staat echter een boom uit die jaren tachtig midden op het fietspad de brug is gesplitst, het voetpad heeft twee hellingen en een knik in de vorm van een dak, het fietspad is vlak het voetpadgedeelte heeft aan de oostkant twee afstapmogelijkheden, rechtstreeks het plein op of via een trapje naar de kade een brugwachtershuisje, dat nooit die functie heeft gehad maar dienst doet als verhuur van speelgoed. Op 4 oktober 2014 werd de brug officieus omgedoopt in Muruganbrug, vernoemd naar het olifantje Murugan, een Indische olifant voor Artis, die naar Amsterdam kwam na de verzoek van kinderen uit de Spaarndammerbuurt aan Pandit Nehru midden jaren vijftig. De intocht van de olifant vond in de Spaarndammerbuurt plaats.

Recycled '92 is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. De creatie van Menno Boddé (1959), kunstenaar en later docent aan de Adriaan Roland Holstschool in Bergen, staat op de Martin Vlaarkade in de Spaarndammerbuurt. De Martin Vlaarkade is gelegen aan de Van Noordtgracht, die daar een bocht maakt en overgaat in de Le Mairegracht. Boddé stelde een beeld samen van uit de grachten rondom het Suikerplein opgeviste fietsonderdelen (fietswrakkenviswedstrijd), perste het tot schroot en liet het in een zuil verwerken. De metalen onderdelen werden knalrood gelakt. De sokkel lijkt daarbij ook te zijn gemaakt van puin. Het beeld is voorzien van een plaquette: In november 1991 werd tijdens de Fietswrakkenviswedstrijd door de jeugd allerlei rommel uit de grachten rondom het Suikerplein gevist. Kunstenaar Menno Boddé heeft van deze opbrengst een puinzuil vervaardigd onder de naam ‘Recycled ‘92’. Recycle lijkt daarbij ook te verwijzen naar re-cycle (bi-cycle betekent fiets). Of de kleur rood naar de politieke kleur van Martin Vlaar verwijst is niet bekend.

De Aert van Nesstraat is een woonstraat in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam. De straat vormt een verbinding tussen de Tasmanstraat en de Nova Zemblastraat en lag tot 2014 min of meer in het verlengde van de Stavangerweg naar/uit de Houthaven. Het gebied werd in 1915 in erfpacht gegeven aan Woningbouwvereniging Het Westen, die de straat, na sloop van andere gebouwtjes, liet volbouwen met relatief kleine arbeiderswoningen en slechts een bedrijfsmatig te gebruiken gebouw (nummer 48/50). Die woningen, in vier bouwlagen met zolder, naar een ontwerp van Herman Walenkamp, werden aan het eind van de 20e en begin 21e eeuw regelmatig gerenoveerd. In 2008 werd de gehele straat tot gemeentelijk monument (2018: nummer 223020) verklaard. De straat is niet altijd toegankelijk geweest voor verkeer, er was enige tijd alleen een kinderspeelplaats gesitueerd. In april 2018 was het geen doorgaande straat; de verbinding met de Tasmanstraat is geblokkeerd door het voetpad behorende bij die straat, een haag en schakelkasten. De straat is vernoemd bij een raadsbesluit van 13 oktober 1915 vernoemd naar de Nederlandse zeekapitein Aert van Nes, vanaf 1666 vice admiraal onder Michiel de Ruyter. Ook Rotterdam heeft een Aert van Nesstraat, bekend vanwege de Rotterdamse Schouwburg.

Martin Vlaarkade is een straat in Amsterdam-West (Oud-West).

De Robiënnabrug (brug 1910) is een vaste brug in Amsterdam-West. De voetbrug werd gelijktijdig met de bruggen 1908 en 1909 gebouwd. Brug 1910 kwam te liggen over de Van Noordtgracht. Deze gracht heeft op beide oevers straten met de naam Van Noordtkade, maar die reiken niet zover westwaarts. De brug 1910 ligt tussen de Henk Curièrekade en de Martin Vlaarkade. De bruggen maakten deel uit van de herontwikkeling van dit gebied na de sloop van de Wester Suikerraffinaderij aan de Van Noordtgracht in 1984. In het najaar van 1984 en voorjaar van 1985 werd er gewerkt aan de bruggen. Het ontwerp van alle drie de bruggen is afkomstig van Dirk Sterenberg, als zelfstandig architect werkend vanuit Hoorn (Noord-Holland) maar wel in opdracht van de Dienst der Publieke Werken, waarvoor hij eerst nog in vaste dienst werkte. Van Sterenberg liggen meer dan 173 bruggen in Amsterdam (gegevens 2008), maar van hem is ook al een aantal bruggen gesloopt of vervangen, zoals eerder genoemde brug 1909. De brug wordt gedragen door een betonnen paalfundering met daarop betonnen landhoofden, borstweringen en brugpijlers. De overspanning is van hout met houten leuningen. De brug ging naamloos door het leven, totdat een buurtbewoner een verzoek bij de gemeente Amsterdam indiende om de brug te vernoemen naar het meisje Robiënna die in mei 2009 thuis aan de Nova Zemblastraat vermoord werd door een ex-vriend van haar moeder. De buurtbewoner Ad van Deventer, baas van De Toverboot waar Robiënna wel speelde, had daarvoor het meisje vaak over de brug zien lopen. De brug, al eerder een condoleanceplaats en startplek van een stille tocht, werd door de vernoeming op 27 mei 2010 een symbool tegen zinloos geweld. Anders dan andere naamborden op Amsterdamse bruggen in strakke letters in of op metaal, werd hier gekozen voor een vrolijker motief op hout. Op de zuidoostelijke brugvleugel staat een toekomstboom ter nagedachtenis aan Wil van Deventer, de overleden vrouw van bovenstaande initiatiefnemer en zelf initiator van een buurtcomité ten tijde van de sanering.

De Van Noordtstraat is een straat in Amsterdam-West, Spaarndammerbuurt/Zeeheldenbuurt.

De Le Mairegracht is een gracht in het stadsdeel West in Amsterdam. De naam werd vastgesteld bij raadsbesluit van 20 november 1878. De gracht is vernoemd naar Jacob le Maire (1585-1616), een ontdekkingsreiziger, die de naar hem genoemde zeestraat aan de zuidpunt van Zuid-Amerika ontdekte. De kaap noemde hij naar zijn geboorteplaats Kaap Hoorn. De Le Mairegracht vormt aan de noordzijde van het terrein van de vroegere Wester Suikerraffinaderij de verbinding tussen het Westerkanaal en de Van Noordtgracht. De beide kaden van de gracht heten Le Mairekade.

Memeleiland is een rechthoekig kunstmatig eiland en een straat in Amsterdam-West. De naam verwijst de stad Klaipėda, vroeger Memel genoemd. Dat gebied was voor Amsterdam ooit belangrijk in de houthandel. Het eiland ligt op de plaats waar tot en met begin 21e eeuw een deel van de Houthavens waren gesitueerd. Dat terrein lag er steeds meer verlatener bij en Amsterdam had behoefte aan ruimte voor woningbouw. Het terrein ligt in het gebied dat begrensd wordt door de Pontsteiger (in het oosten), de Tasmanstraat/Spaarndammerdijk met ondergronds de Spaarndammertunnel (in het zuiden) en de Haparandaweg (noordwesten). Het werd gesaneerd en opnieuw opgespoten met zand om het terrein bouwrijp te maken. Omdat het wateroppervlak ter plaatse ongeveer gelijk moest blijven werd gekozen voor een eilandconstructie, maar tijdens de bouw waren de grachten tussen de bouwblokken nog grotendeels verzand. Sinds 2014 werd er aan de uitbreiding alhier gewerkt. Op Memeleiland worden koopwoningen gebouwd aan weerszijden van de straat, als zijnde woonblokken. Deze blokken zijn deel gebouwd in een stijl die doet denken aan de die van de Amsterdamse School. Door de bovenste bouwlaag te voorzien van een witte pleisterlaag, treedt gelijkenis op met woningen aan bijvoorbeeld de Tasmanstraat. Portieken zijn hier en daar opgefleurd met tegelwerk en snijramen. Het eiland wordt in vier fasen opgeleverd. In zomer 2018 wordt het zuidwestelijk deel (kavel 5AB, Memel is het vijfde eiland) van de straat opgeleverd, later volgt de westelijke kant met ook sociale woningbouw en watervilla's. Het uit twee delen bestaande appartementencomplex uit 2018 (er hangen loopbruggen tussen) bevat ongeveer 80 wooneenheden naar een ontwerp van Van Aken Architecten. Opvallend is dat dat kantoor in juni 2016 nog failliet ging, maar een doorstart maakte. De bouw werd in gang gezet door wethouder Eric van der Burg (later enige tijd locoburgemeester). Omdat de auto’s zoveel mogelijk uit de straten moeten worden geweerd werd onder het complex een ondergrondse parkeergarage gebouwd. Het Memeleiland wordt door middel van bruggen met de twee aangrenzende eilanden verbonden (er is geen verbinding met het vasteland). De bruggen en wegen voor het snelverkeer staan loodrecht op de eilanden/straten, de voet- en fietsbruggen/-paden doorsnijden het gebied in een hoek. Naar en van het Narva-eiland liggen van noord naar zuid de Pernaubrug (snelverkeer) en de Windaubrug (langzaam verkeer). Naar het Libau-eiland komt slechts een brug, de Lübeckbrug. Van de bruggen werd tijdens de bouw alleen de kale pijlers en kale overspanning neergelegd, zodat bouwverkeer er al gebruik van kon maken.