Suikerplein

Recycled '92 is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. De creatie van Menno Boddé (1959), kunstenaar en later docent aan de Adriaan Roland Holstschool in Bergen, staat op de Martin Vlaarkade in de Spaarndammerbuurt. De Martin Vlaarkade is gelegen aan de Van Noordtgracht, die daar een bocht maakt en overgaat in de Le Mairegracht. Boddé stelde een beeld samen van uit de grachten rondom het Suikerplein opgeviste fietsonderdelen (fietswrakkenviswedstrijd), perste het tot schroot en liet het in een zuil verwerken. De metalen onderdelen werden knalrood gelakt. De sokkel lijkt daarbij ook te zijn gemaakt van puin. Het beeld is voorzien van een plaquette: In november 1991 werd tijdens de Fietswrakkenviswedstrijd door de jeugd allerlei rommel uit de grachten rondom het Suikerplein gevist. Kunstenaar Menno Boddé heeft van deze opbrengst een puinzuil vervaardigd onder de naam ‘Recycled ‘92’. Recycle lijkt daarbij ook te verwijzen naar re-cycle (bi-cycle betekent fiets). Of de kleur rood naar de politieke kleur van Martin Vlaar verwijst is niet bekend.

Brug 1909 is een vaste brug in Amsterdam-West. De voetgangers- en fietsersbrug vormt de verbinding tussen de Henk Curièrekade en de Martin Vlaarkade, beide zijn kaden van de Van Noordtgracht. De Martin Vlaarkade gaat ter plaatse over in het Suikerplein. De omgeving van het Suikerplein bevat relatieve nieuwbouw (eind 20e eeuw begin 21e eeuw) ten opzichte van de rest van de buurt, bekend als de Zeeheldenbuurt (eind 19e begin 20e eeuw). Vanaf de bouw van de omgeving lag hier sinds 1984/1985 een houten brug, nog ontworpen door Dirk Sterenberg voor de Publieke Werken. Die brug had het uiterlijk van de Robiënnabrug (brug 1910). Die houten brug werd in 2008 vervangen door de huidige brug naar een ontwerp van ZICHT Architecten. Deze lieten een volgens opdracht vrolijke brug neerleggen van stalen balken met houten wegdek met een aantal bijzonderheden: het wegdek van de brug is sterk afwijkend gekleurd, normaal wordt voor aanduiding van fietspaden oudroze gebruikt aan de oostkant van de brug staat midden op het fietspad een "normaal" metalen Amsterdammertje, aan de westkant staat echter een boom uit die jaren tachtig midden op het fietspad de brug is gesplitst, het voetpad heeft twee hellingen en een knik in de vorm van een dak, het fietspad is vlak het voetpadgedeelte heeft aan de oostkant twee afstapmogelijkheden, rechtstreeks het plein op of via een trapje naar de kade een brugwachtershuisje, dat nooit die functie heeft gehad maar dienst doet als verhuur van speelgoed. Op 4 oktober 2014 werd de brug officieus omgedoopt in Muruganbrug, vernoemd naar het olifantje Murugan, een Indische olifant voor Artis, die naar Amsterdam kwam na de verzoek van kinderen uit de Spaarndammerbuurt aan Pandit Nehru midden jaren vijftig. De intocht van de olifant vond in de Spaarndammerbuurt plaats.

Martin Vlaarkade is een straat in Amsterdam-West (Oud-West).

De Van Noordtstraat is een straat in Amsterdam-West, Spaarndammerbuurt/Zeeheldenbuurt.

Dubbel glas in een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het werk stamt uit 2011 toen een aantal panden aan de Van Noordtstraat grondig werden gerenoveerd. Aan Marjet Wessels Boer werd toen gevraagd een ontwerp voor het glas van het centrale trappenhuis te maken. Wessels Boer kwam met lichtdoorlatende prints voor de glaspartij van pand nr. 9. Deze geven de illusie dat de gevel van de overzijde in die glaspartij weerspiegelt. Dit werkt licht ontvreemdend want naast de prints is er ook de natuurlijke weerspiegeling op het glas. Als men langsloopt verandert de natuurlijke weerspiegeling, maar de print geven een weerspiegeling die op haar plaats blijft. Bij schemering en duisternis, als de natuurlijk weerspiegeling wegvalt, blijft de kunstmatige weerspiegeling en wordt steeds duidelijker, zeker wanneer het licht in het trappenhuis dat tegen de binnenzijde van de gevels is geplaatst aan gaat.

De Spaarndammerstraat is een woon- en winkelstraat in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam Oud-West.

De Robiënnabrug (brug 1910) is een vaste brug in Amsterdam-West. De voetbrug werd gelijktijdig met de bruggen 1908 en 1909 gebouwd. Brug 1910 kwam te liggen over de Van Noordtgracht. Deze gracht heeft op beide oevers straten met de naam Van Noordtkade, maar die reiken niet zover westwaarts. De brug 1910 ligt tussen de Henk Curièrekade en de Martin Vlaarkade. De bruggen maakten deel uit van de herontwikkeling van dit gebied na de sloop van de Wester Suikerraffinaderij aan de Van Noordtgracht in 1984. In het najaar van 1984 en voorjaar van 1985 werd er gewerkt aan de bruggen. Het ontwerp van alle drie de bruggen is afkomstig van Dirk Sterenberg, als zelfstandig architect werkend vanuit Hoorn (Noord-Holland) maar wel in opdracht van de Dienst der Publieke Werken, waarvoor hij eerst nog in vaste dienst werkte. Van Sterenberg liggen meer dan 173 bruggen in Amsterdam (gegevens 2008), maar van hem is ook al een aantal bruggen gesloopt of vervangen, zoals eerder genoemde brug 1909. De brug wordt gedragen door een betonnen paalfundering met daarop betonnen landhoofden, borstweringen en brugpijlers. De overspanning is van hout met houten leuningen. De brug ging naamloos door het leven, totdat een buurtbewoner een verzoek bij de gemeente Amsterdam indiende om de brug te vernoemen naar het meisje Robiënna die in mei 2009 thuis aan de Nova Zemblastraat vermoord werd door een ex-vriend van haar moeder. De buurtbewoner Ad van Deventer, baas van De Toverboot waar Robiënna wel speelde, had daarvoor het meisje vaak over de brug zien lopen. De brug, al eerder een condoleanceplaats en startplek van een stille tocht, werd door de vernoeming op 27 mei 2010 een symbool tegen zinloos geweld. Anders dan andere naamborden op Amsterdamse bruggen in strakke letters in of op metaal, werd hier gekozen voor een vrolijker motief op hout. Op de zuidoostelijke brugvleugel staat een toekomstboom ter nagedachtenis aan Wil van Deventer, de overleden vrouw van bovenstaande initiatiefnemer en zelf initiator van een buurtcomité ten tijde van de sanering.

Brug 1908 is een vaste brug in Amsterdam-West. De brug vormt de verbinding tussen de Noordkaapstraat en de Henk Currierekade/Le Mairekade. Ze overspant de Le Mairegracht. Beide straten dateren uit het begin van de jaren tachtig toen hier nieuwbouw werd gepleegd op een deels nieuw aangelegd, deels oud eiland, waarop tot 1984 nog het buiten gebruik zijnde fabriekscomplex van de Wester Suikerraffinaderij stond. De Le Mairegracht werd ingekort en er kwam een nieuwe verbinding met de Van Noordtgracht. Het zand dat daarvoor nodig was, ongeveer 24.000 m³, kwam uit het open havenfront nabij station Amsterdam Centraal. Al bij de inrichting van de terreinen werd er gebouwd aan een brug uit de koker van architect Dirk Sterenberg in opdracht werkend voor de Dienst der Publieke Werken; hij zou meer dan 170 bruggen ontwerpen voor Amsterdam, al dan niet in vast dienstverband. De vaste verkeersbrug is van beton (walkanten en overspanning) met stalen leuningen. De brug ligt onopvallend in de Noordkaapstraat, er staat zelfs een straatlantaarn in een van de voetpaden, midden op de brug. Dat Sterenberg ook "kunst" ontwierp is terug te vinden in de verbinding tussen leuningen en balustrades. De landhoofden die de 6,6 meter lange overspanning moeten dragen staan in het water van de 10 meter brede gracht. Andere bruggen in de buurt zijn brug 345, brug 349 (genaamd Cor Thesingbrug), brug 1909 en brug 1910 (genaamd Robiënnabrug). Voor sommige versies was Sterenberg ook de ontwerper.

De Nova Zemblastraat is een woonstraat in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam Oud-West

In een overstek van een woongebouw aan de Assendelftstraat in Amsterdam-West is een titelloos werk te zien van Bas Peeperkorn. Kunstenaar Bas Peeperkorn, opgeleid aan de Vrije Tekenacademie en Gerrit Rietveld Academie (1985-1990) kreeg van stadsdeel Westerpark in 2008 de opdracht een loze ruimte onder de overstek Assendelftstraat en Zaandijkstraat op te vullen met een artistiek kunstwerk. Het moest een aanvulling zijn op het Kindlint Haasje Over van Margot Berkman en Eline Janssens, dat schoolgaande kinderen in de vorm van tegeltjes van de ene naar de andere plek begeleid. Peeperkorn maakte een aantal portretten van kinderen uit de buurt en beeldde de personen af door middel van 65.000 mozaïeksteentjes. Het kreeg zo vergelijkend met een schilderij 65.000 penseeltoetsjes mee, een soort pointillisme. Alhoewel het werk grotendeels anoniem blijft, komt een van de afgebeelde personen bekend voor; het is het Meisje met de parel van Johannes Vermeer dat op de achtergrond straalt. Het werk is rechtsonder gesigneerd.

De Plaquette Westzaanstraat is een oorlogsmonument(je) in Amsterdam-West. De plaquette is te vinden op huisnummer 71 van de Westzaanstraat in de Spaarndammerbuurt. De plaquette refereert aan 22 maart 1944. Een Amerikaanse bommenwerper van het type Boeing B-17-G stort neer op de Sint Alfonsusschool, die hier stond op huisnummers 61-63. De bommenwerper kwam terug van een missie van het bombarderen van Berlijn, maar raakte beschadigd door Duits afweergeschut, ook in Amsterdam nog. De tienkoppige bemanning wist zich gedurende de neergaande lijn middels parachutes te redden maar werden wel opgepakt; het vliegtuig stort neer op de school die gevestigd is op nummer 61-63. Er overlijden drie personen en er raken vijf gewond, ook een muilezel sneuvelt als gevolg van rondvliegende vliegtuigonderdelen en brandende brandstof. Daaronder waren geen schoolgaande kinderen; het vliegtuig stort neer op de vrije woensdagmiddag, andere kinderen hadden vrij gekregen vanwege een zieke schoolmeester. Ter herinnering aan het voorval werd op 23 september 2006 een plaquette onthuld, bestaande uit een tekst begeleid door een aantal foto’s. De foto werd onthuld door John Edward Taylor, een van de bemanningsleden. De school was al omgebouwd tot buurthuis toen het begin jaren tachtig gesloopt werd en vervangen werd door woningen. Om de hoek stond toen al het beeld Vaarwel van Godelieve Smulders dat ook naar deze tragedie verwijst.

De Bontekoestraat is een woonstraat in de Spaarndammerbuurt in Amsterdam-West.