Zwarte Toren (Brussel)

De Centrale Hallen (Frans: Halles centrales) is een verdwenen gebouw dat vroeger het uitzicht van het centrum van Brussel hielp bepalen. Het stond op de plek van het in 2022 opgeleverde Brucity.

Parking 58 was een gebouw in de stad Brussel, op het bouwblok tussen de Hallenstraat, de Bisschopsstraat, de Zwarte Lievevrouwstraat en de Kiekenmarkt. Het gebouw was in de eerste plaats bedoeld om een toevloed aan wagens met bezoekers aan de Expo 58 te verwerken, en ontleende daaraan ook zijn naam.

Brucity is een kantoorgebouw in de Belgische hoofdstad Brussel. Het doet sinds 2022 dienst als administratief centrum van de Stad Brussel en het is de plaats waar de gemeenteraad en het college van burgemeester en schepenen bijeenkomen. Het stadhuis van Brussel behoudt alleen een ceremoniële en toeristische functie. In Brucity opent in februari 2024 ook een panoramisch restaurant voor het grote publiek. Het gebouw is gelegen tussen de Zwarte Lievevrouwstraat, de Bisschopstraat, de Hallenstraat en de Kiekenmarkt. Het ligt in de nabijheid van het metrostation De Brouckère, de Multi Tower, het Muntcentrum en de Sint-Katelijnekerk.

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (Frans: Région de Bruxelles-Capitale) is sinds 1989 een van de drie gewesten van België en bestaat uit 19 gemeenten, waaronder de stad Brussel, die de hoofdstad van België is. Het Gewest vormt een enclave in Vlaanderen die een totale oppervlakte van 161 km² heeft en 1.249.597 inwoners (1 januari 2024) telt. Het hele stedelijk gebied van Brussel, inclusief de voorsteden buiten het eigenlijke gewest, telt ongeveer 1,8 miljoen inwoners en is daarmee de grootste agglomeratie van het land. Zowel de Vlaamse als Franse Gemeenschap oefenen hun bevoegdheden uit op het grondgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

De Lakenpoort of Zwarte Poort, later ook wel Oude of Binnenste Lakenpoort genoemd, was een stadspoort op de eerste stadsmuur van Brussel. Het bouwwerk, waarvan de oudste vermelding teruggaat tot 1252, gaf uit op de weg naar Laken. In de 14e eeuw kwam er verderop ook een Middelste Lakenpoort en een Buitenste Lakenpoort. De oude poort werd gebruikt om buskruit op te slaan en stond in de 16e eeuw bekend als swerte poorte, ongetwijfeld vanwege de zwarte kleur. De Drie Leden beslisten in 1571 de poort te slopen, wat twee jaar later werd uitgevoerd tegen een kost van 100 florijnen. De stenen werden herbruikt om de sluis van Klein-Willebroek te bouwen.

De Sint-Katelijnekerk is een kerk in het noorden van Brusselse vijfhoek, aan het Sint-Katelijneplein. Op een barokke toren na is de middeleeuwse kerk vervangen door een 19e-eeuws gebouw van Joseph Poelaert.

De Multi Tower, voorheen Philipstoren en Brouckère Tower, is een kantoorgebouw in de Belgische hoofdstad Brussel. Het gebouw is aan de Anspachlaan en het De Brouckèreplein gelegen, tussen het Sint-Katelijneplein, Brucity en het Muntcentrum.

Het Sint-Katelijneplein (Frans: Place Sainte-Catherine; Straattaal: 54, cinque-quatre ofwel Sainte-Cath) is een plein in de Belgische hoofdstad Brussel. Het ligt in de Dansaertwijk aan de westkant van de Anspachlaan. Naar het zuidwesten ligt de Oude Graanmarkt.

De Sint-Jan Baptist ten Begijnhofkerk is een barokke kerk in Brussel. Ze is het voornaamste overblijfsel van het begijnhof ter Wijngaard, waar ooit meer dan duizend vrouwen woonden. Sinds 1936 is het gebouw beschermd.

De centrale lanen (Frans: Boulevards du Centre) zijn een aansluitend geheel van boulevards in het centrum van de Belgische hoofdstad Brussel. Ze werden aangelegd in 1867-1871 als een brede as doorheen de historische vijfhoek, waarbij de Zenne in een ondergrondse koker verdween. Van zuid naar noord gaat het om de Maurice Lemonnierlaan, de Anspachlaan, de Adolphe Maxlaan en de Émile Jacqmainlaan. Deze laatste twee vertakken zich vanaf het De Brouckèreplein. Andere markante pleinen op de centrale lanen zijn het Anneessensplein, het Fontainasplein en het Beursplein. Het stedenbouwkundig ontwerp van Léon Suys kwam tot stand onder impuls van toenmalig burgemeester Jules Anspach, in de achtergrond gesteund door koning Leopold II. Het middeleeuwse stratenpatroon van Brussel werd hertekend naar het hausmanniaanse model van Parijs. De brede, rechte lanen werden bebouwd met statige panden, waarin prestigieuze appartementen kwamen die tot de eerste van België behoorden. De architecturale kwaliteit werd gestimuleerd door een grootschalige wedstrijd. Op de centrale lanen kwamen ook publieke gebouwen als de Beurs (1868-1873), het Groot Spui (1869-1871), het Zuidpaleis (1875-1880) en de Gemeenteschool nr. 13 (1877-1880). Tegen 1895 was er continue bebouwing gerealiseerd in een eclectisch geheel van stijlen. In de 20e eeuw, vooral vanaf Expo 58, evolueerden de centrale lanen tot een as voor gemotoriseerd verkeer. In 1976 werd het tramverkeer ondergronds gebracht door de opening van de Noord-Zuidpremetrotunnel. Het idee van een stadssnelweg werd verlaten na de actie Picnic The Streets in 2012 en het centraal gedeelte van de lanen werd omgevormd tot een voetgangerszone.

Het Café de la Bourse of Grand Café is een gebouw in eclectische stijl in Brussel, ontworpen in 1874 door de architect Émile Janlet. Het kaderde in de aanleg van de centrale lanen na de overwelving van de Zenne en won de tweede prijs in de architectuurwedstrijd van de stad Brussel. Het café ligt aan de Anspachlaan 78, tegenover het Beursgebouw. De naam veranderde eerst naar Monico Bourse en later naar Grand Café. Het gebouw is in 1994 beschermd. In 2020 werd de luifel gerestaureerd.

Beursschouwburg is een multidisciplinair kunstencentrum, gelegen in het centrum van Brussel. Er worden theatervoorstellingen, performances, films, concerten, nightlife, expo’s, debatten en lezingen georganiseerd. Beursschouwburg staat bekend als een huis dat jonge en vernieuwende artiesten een platform biedt. Aangrenzend is het beurscafé gevestigd, dat de deuren opende op 14 september 2006. Algemeen directeur en artistiek leider is Melat Gebeyaw Nigussie. In 1885 werd het gebouw als winkel annex café annex feestzaal Brasserie flamande door eigenaar Walckiers opgericht. In 1947 werd de feestzaal verbouwd tot theaterzaal. In 1983 deed Walckiers het gebouw over aan de Vlaamse Gemeenschap. De gevel werd gerenoveerd; verder gebeurde er niets en het gebouw verkrotte. Toen het in 1998 in de steigers werd gezet, verhuisde het theater tijdelijk naar de Kazernestraat. In de periode tot aan 2004 is het gebouw ten slotte verbouwd tot kunstencentrum. In eerste instantie zou ook het jeugdtheater BRONKS in Beursschouwburg geïntegreerd worden. De ruimte bleek daarvoor echter te klein. Alhoewel Beursschouwburg onder beheer staat van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, vinden er meertalige evenementen plaats en worden politiek gekleurde campagnes niet gemeden, zoals het gebruik van gerecycleerde Vlaams Belang affiches in een pro-opengrenzencampagne. Vlaams Minister voor Brusselse Aangelegenheden Bert Anciaux heeft een onthaalbeleid ontvouwd dat de Franstaligen in Brussel moet uitnodigen kennis te komen nemen van de Nederlandstalige cultuur, om hun onbegrip weg te nemen. Het kunstencentrum heeft een reputatie verworven als avant-gardetrekker.