Berkelland

De Stenen Tafel was een restaurant in Borculo, Nederland. Het was een restaurant dat een Michelinster droeg van 1999 tot 2011. Chef-kok was Raymond Prinsen die in 1994 beide delen van de molen (nu restaurant De Stenen Tafel en bistro de Olliemölle) overnam. Her restaurant sloot op 1 april 2011, waarbij Prinsen een gebrek aan motivatie opgaf als reden.

De Stenen Tafel is een onderslag watermolen in Borculo in de Nederlandse gemeente Berkelland. De molen bestaat uit twee delen: een koren- en pelmolen op de ene oever en een voormalige oliemolen (later verbouwd tot korenmolen) op de andere. In beide molens bevindt zich tegenwoordig een restaurant. De molen bevindt zich op "Het Eiland", op een zijtak van de Berkel. De molen stamt uit de 18e eeuw en heeft een aantal voorgangers gehad. Van oudsher behoorde hij tot de goederen van de heerlijkheid Borculo. De gemeente Borculo werd in eigenaar van het gehele molencomplex en heeft het van 1966 tot 1970 volledig laten restaureren. Eind 2007 kochten de restauranthouders het complex van de gemeente Berkelland.

De Onze Lieve Vrouw Tenhemelopnemingkerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Borculo. Op dezelfde locatie verrees in 1844 de eerste kerk, waardoor katholieken in Borculo hun eigen kerk kregen. Deze had eveneens de naam Onze Lieve Vrouw Tenhemelopnemingkerk. Deze kerk vertoonde na enkele decennia verval en er werd toe besloten tot bouw van een nieuwe kerk. Om de jaren van de bouw te overbruggen werd aan de overzijde van de straat een noodkerk gebouwd. De nieuwe kerk kon gebouwd worden dankzij een financiële tegemoetkoming van de familie Van Dorth tot Medler. De kerk is in de jaren 1882 - 1883 gebouwd naar ontwerp van Alfred Tepe. Bij de inzegening op 13 mei 1883 kreeg de kerk Maria als patroonheilige. De kerk is gebouwd als pseudobasiliek. De kerktoren, waar in de voorzijde een grote spitsboogvenster is verwerkt, bevat een ingesnoerde naaldspits. De overige ramen zijn ook geplaatst in spitsboogvensters en zijn voorzien van glas in lood. In de kerk zijn kruiswegstaties aanwezig, die overgenomen zijn uit de oude kerk. In 1925 leed het gebouw schade tijdens de Stormramp van 1925, waarbij de kerk onder andere de torenspits verloor. De kerk is aangewezen als gemeentelijk monument.

Het Kristalmuseum is een geologisch museum in de Nederlandse stad Borculo. Het in 1992 geopende museum bezit een grote collectie kristallen, mineralen, edelstenen en fossielen. Dit museum is gehuisvest in het voormalige gemeentehuis van Borculo en wordt beheerd door de Stichting Geologisch Centrum Nederland. In 2010 werd de vaste voetbrug naar de ingang vervangen door een ophaalbrug. De ophaalbrug werd gebouwd om ruimte te bieden aan de berkelzomp. Als de brug open staat, is het museum tijdelijk niet meer bereikbaar.

De Joriskerk is een kerk in de Nederlandse plaats Borculo, die in 1966 is aangewezen als rijksmonument. De kerk is gebouwd in de 16e eeuw als kerk van het nabijgelegen Hof. Later werd het een rooms-katholieke parochiekerk met als patroonheilige Joris en ging na de reformatie in 1616 verder als protestantse kerk. De laat-gotische kerk heeft bij de ingang een kleine archivolt, waarboven een groot ingemetseld spitsboogvenster in de kerktoren is aangebracht. De toren wordt bekroond met een tentdak. Het schip heeft enkel aan de noordzijde een zijbeuk. De ramen, veelal spitsboogvensters, zijn voorzien van glas in lood. In 1925 leed het gebouw grote schade tijdens de stormramp van 1925. De jaren erna is de kerk gerestaureerd. Daarbij werd het schip onder het zadeldak voorzien van kruisribgewelven. In het koor zijn glas-in-loodramen geplaatst die werden ontworpen door Femmy Schilt-Geesink. Het 19e-eeuwse kerkorgel van o.a. Ambrost met ouder pijpwerk had de ramp onbeschadigd overleefd, maar werd, als gevolg van onoordeelkundig opslag, in 1928 vervangen door een nieuw pneumatisch instrument van de orgelbouwer Firma J. de Koff in Utrecht. Het heeft twee manualen, 12 registers en een vrij pedaal. De dispositie luidt: Manuaal I: Bourdon 16', Prestant 8', Roerfluit 8', Octaaf 4', Octaaf 2', Mixtuur 2-3 st., Trompet 8'. Manual II (Zwelkast): Holpijp 8', Gamba 8', Aeoline 8', Vox celestis 8', Openfluit 4'. Pedaal: Subbas 16' (transmissie) Verder gebruikelijke koppelingen en Sub- en superkoppel naar manuaal II Verder bezit de kerk een koororgel van de Firma Blank, met de volgende dispositie: Holpijp 8', Prestant 4', Fluit 4', Octaaf 2', Mixtuur 2-3 st.

De synagoge van Borculo is een joods gebedshuis aan de Weverstraat in Borculo in de Achterhoekse gemeente Berkelland.

VV Reünie is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Borculo in Gelderland, opgericht in 1932. Het 1e elftal van de club speelt in de Vierde klasse zondag (seizoen 2020/21). De club speelt op sportpark De Wildbaan in Borculo.

Schependom is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Berkelland in de provincie Gelderland. Tot 1 januari 2005 behoorde het tot de gemeente Borculo. Het ligt ten zuiden van Borculo.

VV DEO, afkorting van voetbalvereniging Dijkhoek En Omstreken, is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Dijkhoek, nabij Borculo, in de provincie Gelderland. De club is opgericht in 1947. Het eerste elftal van de club speelt in de Vijfde klasse zondag (2020/21), nadat ze het seizoen ervoor de nacompetitie hadden gewonnen van vv ERIX. DEO telt 6 seniorenteams (waarvan 2 dames) en diverse jeugdteams. De club speelt op sportpark Dijkhoek in Borculo.

Dijkhoek is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Berkelland in de provincie Gelderland. Tot 1 januari 2005 behoorde het tot de gemeente Borculo. Het ligt tussen Borculo en Ruurlo.

Overbiel is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Berkelland in de provincie Gelderland. Tot 1 januari 2005 behoorde het tot de gemeente Borculo. Het ligt even ten oosten van Borculo aan de weg naar Neede.

De Hoeve was een havezate ten zuiden van de Nederlandse stad Borculo, provincie Gelderland. Het kasteel is in de late middeleeuwen gebouwd. Begin 17e eeuw was het in bezit van Steven van Rhemen. Eind 17e of begin 18e eeuw zal het middeleeuwse huis zijn verbouwd of vervangen, aangezien een tekening uit 1730 een classicistisch gebouw toont. Met de bouw van het nieuwe huis is er tevens een park aangelegd in classicistische stijl. Een bijgebouw dat er nog in 1730 stond, is afwezig op de kadastrale kaart van 1830 en zal dus in de tussentijd zijn afgebroken. Eind 18e eeuw kwam De Hoeve in eigendom van de familie Van Bylandt. Toen gravin Louisa Maria van Bylandt-Halt in 1831 overleed werd De Hoeve openbaar geveild. In 1860 werd de havezate opnieuw publiekelijk geveild. Hierna is het inmiddels bouwvallig geworden huis afgebroken. Het kasteel De Hoeve omvatte een voorburcht en een hoofdburcht. Het rechthoekige eiland van de hoofdburcht had een afmeting van 30 bij 70 meter en was omgeven door een slotgracht van 7 tot 10 meter breed. Op de voormalige voorburcht staat anno 2023 een boerderij. De voormalige kasteellocatie is nog zichtbaar in het landschap. Ook is de parkaanleg nog herkenbaar, waaronder de vijver van Park de Waterster, dat is geclassificeerd als gemeentelijk monument.