Nieuwe Marendalgroeve

De Oude Marendalgroeve, Oude Maarendalgroeve of Groeve Marendal-oud is een voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de oostelijke dalwand van het Jekerdal en op de westelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert. De groeve ligt onder het ENCI-bos. Op ongeveer 225 meter naar het zuidoosten bevond zich de locatie van de Nieuwe Marendalgroeve, op ongeveer 350 meter naar het noorden liggen de Groeve de Tombe en de motte De Tombe en op ongeveer 530 meter naar het zuiden ligt de Duivelsgrot. Op ongeveer 100 meter naar het oosten ligt de westelijke groevewand van de ENCI-groeve.

Het ENCI-bos is een bos in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. Direct ten oosten van het ENCI-bos ligt de westelijke groevewand van de ENCI-groeve. Ten noordoosten van het bos begint de Oehoevallei bij de driehoekige blokken kalksteen die zijn blijven staan. Aan de noordrand van het bos liggen de Groeve de Tombe en de motte De Tombe en ten zuiden van het bos ligt de Duivelsgrot aan de monding van het Poppelmondedal. Onder het bos is de voormalige Oude Marendalgroeve gelegen. De Nieuwe Marendalgroeve lag vroeger ook onder het ENCI-bos, maar is ondertussen al helemaal afgegraven. De stortheuvel waarop het ENCI-bos gelegen is is stortheuvel 1, op ongeveer een kilometer naar het zuidoosten ligt D'n Observant, de tweede stortheuvel van de ENCI-groeve.

De ENCI-groeve is een kalksteengroeve aan de Maaszijde van de Sint-Pietersberg (onderdeel van het Plateau van Caestert) in de Nederlandse gemeente Maastricht. Dagbouwwinning van kalksteen ("mergel") begon hier in 1926 met de oprichting van de Eerste Nederlandse Cement Industrie (ENCI). Kalksteen is een belangrijke grondstof voor de cementproductie. De mergelwinning werd op 1 juli 2018 definitief stopgezet. Enkele kilometers zuidelijker in België bevinden zich nog twee groeves van de CBR, te weten de Groeve Romontbos en de Groeve CBR, die beide kalksteen leveren aan de cementfabriek CBR Lixhe.

De Duivelsgrot of Wijngaardgroeve is een klein gangenstelsel in de Sint-Pietersberg, onderdeel van het Plateau van Caestert, dat zich bevindt aan de zijde van het dal van de Jeker. De groeve ligt ten zuiden van Maastricht in Nederlands Zuid-Limburg. Ter plaatse van de groeve komt het droogdal Poppelmondedal uit in het Jekerdal. De ingang van de groeve ligt op minder dan 200 meter van de grens met België en op zo'n 400 meter ten noordoosten van Kanne. Op ongeveer 530 meter naar het noordoosten lag vroeger de Nieuwe Marendalgroeve en op ongeveer 530 meter naar het noorden ligt de Oude Marendalgroeve. Op ongeveer 250 meter naar het oosten bevindt zich de zuidwestelijke groevewand van de ENCI-groeve.

Het Poppelmondedal of Popelmondedal is een droogdal op het Nederlandse deel van de Sint Pietersberg in Maastricht. Het dal staat bekend om zijn zeldzame flora en fauna en dat is vooral te danken aan het speciale microklimaat dat heerst in het Jekerdal. Beschermd gelegen tussen de Poppelsberg met daarin de Duivelsgrot en de westzijde van de Sint Pietersberg, is dit een speciaal gebied dat veelvuldig bezocht wordt door liefhebbers van o.a. zeldzame vlinders, orchideeën en kalkgraslanden. Het laatste stuk van het droogdal wordt de Zandhoek genoemd.

De Zwarte Berg is een voormalig gangenstelsel en voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. Het gangenstelsel lag in de Sint-Pietersberg in het Plateau van Caestert, gelegen tussen de Luikerweg in het oosten en de Van Schaikweg in het westen. Het gangenstelsel is afgegraven door de ENCI en lag ten oosten van de nog resterende driehoekige blokken kalksteen die zich aan de zuidzijde van de Oehoevallei bevinden. Het gebied van de Zwarte Berg is net als het stelsel van Wilde Berg onderdeel van het gangenstelsel Zonneberg en ligt in het westelijke gedeelte van Zonneberg.

De Tombe is een van oorsprong vroeg-middeleeuwse motte op de Sint-Pietersberg in het zuiden van de Nederlandse gemeente Maastricht. Het restant van de motte ligt langs de Van Schaikweg op de westflank van de Sint-Pietersberg aan de rand van het ENCI-bos. Ten westen van de motte ligt de Groeve de Tombe en ten zuiden van de motte ligt het ENCI-bos. Franse, Spaanse en Staatse legers hebben de motte in het verleden gebruikt om de stad Maastricht te bestoken. Door het gebruik van de versterking bij diverse belegeringen, werd de motte ook wel Spaanse Heuvel, Franse Fort, Franse Batterij of Napoleonsberg genoemd. Enkele andere namen zijn Oude Tombe, Ouden Borg, Ouborch, Altborch, Vetus Castrum en Brommelentom (= Bramentombe?). Deze namen worden genoemd in oude documenten, waarbij vooral naburige percelen worden aangeduid ("nabij de Ouborch"). Van oorsprong stond boven op de motte een donjon, die echter al in de 14e eeuw verlaten was. Fundamenten van deze vierkante toren zijn in 1920 blootgelegd. In de 17e eeuw had De Tombe het aanzicht van een schans. Van de bebouwing is anno 2016 niets meer te zien. Wel is er nog een restant van de gracht aanwezig. De top van de heuvel is verstoord door recente ingravingen. De kasteelberg heeft een doorsnede van 30 meter en een hoogte van 8 meter. Wat nog over is van de motte is volledig gerestaureerd door de huidige eigenaar, de vereniging Natuurmonumenten. De Tombe heeft vanwege de zeldzaamheid van het object en het cultuurhistorisch belang de status van rijksmonument.

De Groeve de Tombe of Groeve Duchateau is een voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de oostelijke dalwand van het Jekerdal en op de westelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert. Op ongeveer 300 meter ten noordoosten van de groeve liggen de Groeve de Schark en Neven Schark, op ongeveer 700 meter naar het noordoosten de Groeve van der Zwaan, op ongeveer 330 meter naar het zuidwesten ligt de Oude Marendalgroeve en op ongeveer 500 meter naar het zuidwesten lag de verdwenen Nieuwe Marendalgroeve. Op ongeveer 130 meter naar het oosten ligt de westelijke groevewand van de ENCI-groeve. Direct ten oosten van de groeve ligt op de Sint-Pietersberg de motte De Tombe. Ten zuiden van de groeve ligt het ENCI-bos.

De Groeve de Schark of Groeve de Grote Schark is een voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de oostelijke dalwand van het Jekerdal en op de noordwestelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert. Direct noordelijk naast de groeve-ingang bevindt zich de ingang van de groeve Neven Schark. Op ongeveer 400 meter ten noordoosten ligt de Groeve van der Zwaan en op ongeveer 300 meter ten zuidwesten ligt de Groeve de Tombe. Op ongeveer 125 meter ten zuidoosten van de groeve-ingang ligt de noordwestelijke groeve-wand van de ENCI-groeve. Jaarlijks wordt er in december een traditionele kerstviering in de groeve gehouden om de soldaten te gedenken die in december 1944 dat ook deden.

De Neven Schark, Nevenschark of Kleine Schark is een voormalige Limburgse mergelgroeve in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. De groeve ligt in de oostelijke dalwand van het Jekerdal en op de noordwestelijke helling van de Sint-Pietersberg en het Plateau van Caestert. Direct zuidelijk naast de groeve-ingang bevindt zich de ingang van de groeve Groeve de Schark. Op ongeveer 400 meter ten noordoosten ligt de Groeve van der Zwaan en op ongeveer 300 meter ten zuidwesten ligt de Groeve de Tombe. Op ongeveer 125 meter ten zuidoosten van de groeve-ingang ligt de noordwestelijke groeve-wand van de ENCI-groeve.

Sint Pietersberg & Jekerdal is een Nederlands Natura 2000-gebied met Habitatrichtlijn en een tweede verzameling, gedeeltelijk aansluitend, deelgebieden met de aanduiding Habitatrichtlijn groeve in de Nederlandse provincie Limburg in de gemeente Maastricht.

Sint Pieter is een dorp, dat sinds 1920 onderdeel is van de gemeente Maastricht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Limburg. Het is ook de naam van de voormalige vrijheid Sint Pieter, de voormalige gemeente Sint Pieter en de Maastrichtse woonwijk met dezelfde naam. Sint Pieter is, enigszins verwarrend, tevens de naam van een van de 44 buurten van Maastricht, waarvan het dorp en de woonwijk Sint Pieter echter geen deel uitmaken. De naam is afgeleid van Sint-Petrus, de patroonheilige van zowel de parochie Sint-Pieter boven als Sint-Pieter beneden.