The Body Building

De Lido, soms ook het Lido Theater genoemd, is een voormalige bioscoop in de Noord-Hollandse stad Haarlem. De bioscoop was gelegen aan de oostkant van het Houtplein in het stadsdeel Haarlem Zuid-West, net even ten zuiden van het stadscentrum.

In de Tweede Wereldoorlog zijn op 7 maart 1945 bij de Dreef in Haarlem vijftien gevangen verzetslieden door de Duitsers geëxecuteerd, bij wijze van represaille. Burgers werden gedwongen toe te kijken.

De Grote Houtbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Haarlem. De brug ligt in Haarlem-Centrum in de Stadsbuitensingel daar waar de Gasthuissingel voortvloeit in de Raamsingel. De brug verbindt de Grote Houtstraat met het Houtplein en de daarachterliggende Dreef die door de Haarlemmerhout loopt. De brug ligt ter hoogte van de voormalige Grote Houtpoort, een vestingwerk van Haarlem. De brug betreft een gemeentelijk monument.

De Grote Houtpoort was een stadspoort in de Nederlandse stad Haarlem. De poort bevond zich aan het eind van de Grote Houtstraat bij het Houtplein ter hoogte van de Grote Houtbrug. De poort werd ter vervanging van een oudere poort gebouwd in 1591 door 'stadsmetselaar' Mr. Willem Dirksz. den Abt. De poort werd evenals de Zijlpoort in 1824 gesloopt om de stad ruimere toegangswegen te geven met oog op de grote Algemeene Tentoonstelling van Voorwerpen van Nationale Nijverheid in 1825. De sloop werd onder handen genomen door Jan David Zocher. De sloper betaalde het stadsbestuur 3500 gulden - veel materiaal was nog goed verhandelbaar.

Het Zuiderkerkhof was een begraafplaats van de stad Haarlem en was gelegen net buiten de Grote Houtpoort in Haarlem Zuid-West. De begraafplaats was gelegen tussen de Dreef en de Heeren of Wagenweg aan het Hazepatersveld, waarvan enkel het Florapark over is. Deze begraafplaats werd in 1636 gesticht en was bedoeld voor mensen die buiten de zuidelijke Stadsbuitensingel woonden. Deze begraafplaats werd netzoals het Noorderkerkhof op de Bolwerken tot 1832 gebruikt. Verschillende doden werden na uit gebruik name naar de nieuwe begraafplaats Begraafplaats Kleverlaan overgebracht, destijds Begraafplaats Akendam geheten. In 1858 werd het terrein aan de Dreef verkocht waarna er in 1875 een woonhuis verrees.

Het Frederikspark is een stadspark in de Nederlandse stad Haarlem. Het park is gelegen in de wijk Haarlemmerhoutkwartier en wordt aan de noordzijde begrensd door de Baan, in het oosten door de Kleine Houtweg, ten zuiden door de Paviljoenslaan en de tuin van het provinciehuis en in het westen door de Dreef. Het park bestaat uit een openbaar deel in beheer van de gemeente Haarlem en een semi-openbaar deel in beheer van de provincie Noord-Holland als onderdeel van de tuin van het achttiende-eeuwse Paviljoen Welgelegen, sinds 1930 het provinciehuis. Jaarlijks vind men een van de podia van het bevrijdingspop in dit park.

De Dreef is een dreef en of laan die een historische verbinding in de Nederlandse stad Haarlem vormt. De Dreef loopt vanaf de Stadsbuitensingel, (Gasthuissingel en Raamsingel) naar de Fonteinlaan. Het Houtplein maakt deel uit van deze historische wandeldreef door de Haarlemmerhout, die ooit doorliep tot Villa Dreefzicht.

De Baan is een straat in Haarlem. De straat ligt net ten noorden van het Frederikspark in de buurt Welgelegen in het stadsdeel Haarlem Zuid-West en verbindt de Kleine Houtweg met het Houtplein.

De Gasthuissingel is een singel en straat in de Noord-Hollandse stad Haarlem. De singel maakte deel uit van vestingwerken van Haarlem, die de stad in vroegere tijden moesten beschermen tegen indringers. Deze singelgracht loopt vanaf de Raamsingel nabij de Grote Houtbrug en Houtplein naar de Kampersingel, nabij de Kleine Houtbrug. Langs de noordelijke zijde ligt in het centrum van Haarlem het voormalig complex van het Sint Elisabeth Gasthuis dat hier vanaf 1581 tot 1973 zijn vestiging nam. Eerder was het gelegen aan de Botermarkt nabij het Claraklooster, waar het tot 1576 gevestigd was tot de grote stadsbrand van 1576 het complex in de as legde. Hedendaags gaat dit ziekenhuis verder als het Spaarne Gasthuis.

Welgelegen is een buurt in de Haarlemse wijk Haarlemmerhoutkwartier in stadsdeel Haarlem Zuid-West. De buurt is vernoemd naar het Paviljoen Welgelegen dat sinds 1930 dienst doet als het provinciehuis van Noord-Holland. Verder ligt in deze buurt het Frederikspark en de voormalige Mariastichting. De noordelijke grens van de buurt ligt bij de Gasthuissingel. Hierna vormt de Kleine Houtweg tot aan de Rustenburgerlaan de oostelijke grens. Deze laan vormt dan de noordelijke grens van de buurt Welgelegen die hier grenst aan het Rozenprieel. Dan vormt het Spaarne een oostelijke grens van de buurt. En de zuidelijke grens ligt bij de Oosterhoutlaan. dan volgt de westelijke grens de Kleine Houtweg, hier grenst de buurt aan de Haarlemmerhout, de Paviljoenslaan, de Dreef en het Houtplein. Aan het Spaarne liggen de buitenplaatsen Spaar en Hout en Oosterhout. Verder ligt aan de Kleine Houtweg het Hofje van Heythuysen, dat een restant is van de buitenplaats Middelhout.

Het Proveniershof is een hofje in Haarlem, gelegen aan de Grote Houtstraat 140, de drukste winkelstraat van Haarlem. Het Proveniershof heeft wel de vorm van een hof, maar is anders dan een 'gewoon' hofje niet gesticht door een gilde, een rijke particulier of een kerk. De naam Proveniershof dankt het hofje aan het feit dat hier tot 1866 een proveniershuis te vinden was. In het voormalige proveniershuis zijn nu appartementen gebouwd.

De Nieuwe Kerk (1649) in Haarlem op het Nieuwe Kerksplein geldt als een van de bijzonderste kerkgebouwen die na de Reformatie voor de protestantse eredienst zijn gebouwd in de toenmalige Republiek der Nederlanden. Het strenge, classicistische ontwerp is van Jacob van Campen, die in opdracht van het Haarlemse stadsbestuur een kerkgebouw maakte ter vervanging van de bouwvallige en krappe gotische Sint Annakapel. De toren (1613), opgetrokken in de decoratieve stijl van de Hollandse renaissance door stadsbouwmeester Lieven de Key, moest blijven staan. De Nieuwe Kerk was in Haarlem het eerste stenen kerkgebouw dat speciaal voor de protestanten werd gebouwd; tot dan toe hadden de Haarlemse gereformeerden alleen gebruikgemaakt van een houten - sinds lang gesloopte - preekschuur buiten de stadswallen én natuurlijk de kerkgebouwen die in de middeleeuwen waren neergezet voor de rooms-katholieke eredienst. Het splinternieuwe ontwerp van Van Campen leende zich bij uitstek voor een dienst waarbij alle aandacht niet naar het altaar ging, maar naar de kansel. De kansel stond dan ook centraal opgesteld; vanuit alle hoeken in de kerkzaal was de predikant zowel zicht- als hoorbaar. Het ontwerp van Van Campen bestaat uit een Grieks kruis geschreven in een vierkant. Het kruis wordt gevormd door twee met houten tonnen overwelfde beuken. De hoeken zijn voorzien van lagere cassettenzolderingen. Uitwendig komt de kruisvorm niet tot uiting, zoals bij vergelijkbare kerkgebouwen in Nederland wél het geval is, zoals de Oosterkerk in Amsterdam en de hervormde kerk van Oudshoorn. Aan de buitenzijde wekt de Nieuwe Kerk de indruk dat zij een eenvoudige zaalkerk met een lengteas is. Van Campen heeft dit vermoedelijk met opzet gedaan. Op die manier sloot de bestaande toren beter aan op zijn ontwerp, bovendien paste dit goed bij de symbolische lading die hij aan zijn ontwerp gaf.