Sint-Andrieskapel (Maastricht)

Het Sint-Andriesklooster, ook Maagdendries genoemd, was een klooster voor vrouwelijke religieuzen in de Nederlandse stad Maastricht. Het klooster aan de Maagdendries / Achter de Barakken ontstond in de dertiende eeuw, aanvankelijk als een gemeenschap van begijnen op een andere locatie. De bloeitijd lag tussen het midden van de vijftiende en het begin van de zestiende eeuw. Van het in 1797 opgeheven klooster is alleen de kloosterkapel en een fragment van een kloostervleugel over. De laatgotische Sint-Andrieskapel is een dubbelkapel uit de eerste helft van de vijftiende eeuw, die later werd uitgebreid. Sinds 1966 is het gebouw een rijksmonument.

Het Twaalf Apostelenhofje (ook: Twaalf Apostelenhuis, Gesticht der XII Apostelen, de Belick of Stichting Lambert van Middelhoven) is een hofje in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Bogaardenstraat nr. 1B in het Statenkwartier.

Het Penitentenklooster was een klooster voor vrouwelijke religieuzen in de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Boschstraat. De penitenten-recollectinnen waren tertiarissen, die leefden naar de kloosterregel van de Derde Orde van Sint-Franciscus. Het klooster bestond van 1673 tot 1797. Van het gebouw zijn slechts fragmenten bewaard gebleven.

De Boschstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Boschstraat verbindt de Markt met de buurt Boschpoort en vormt tevens de scheiding tussen de centrumbuurten Statenkwartier en Boschstraatkwartier. Het is een gemengde woon- en winkelstraat, waaraan een groot aantal monumentale panden en enkele voormalige klooster- en fabriekscomplexen liggen.

Het Grand Hôtel du Lévrier et de l'Aigle Noir (voorheen Hôtel du Lévrier of Den Hasewind; na 1977 Grande Maison du Lévrier et de l'Aigle Noir; vanaf 2024 Grand Hotel Maastricht) is een gebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het complex aan de Boschstraat bestond oorspronkelijk uit vier woonhuizen, die begin negentiende eeuw werden samengevoegd tot één hotel. Het gold lange tijd als het meest exclusieve logeeradres in Maastricht. Na diverse andere bestemmingen te hebben gehad, wordt het vanaf 2020 opnieuw verbouwd tot luxehotel. Het gebouw is sinds 1966 een rijksmonument.

De Frontensingel is een straat of singel in de Nederlandse stad Maastricht. De huidige naam is pas sinds 1985 in zwang; daarvoor was de straat onderdeel van de Statensingel. De ongeveer 500 meter lange straat aan de rand van het centrum van Maastricht heeft een belangrijke verkeersfunctie als schakel in de singelring, hoewel die functie na het omleggen van het Noorderbrugtracé is afgenomen.

Het Eiffelgebouw, ook wel De Eiffel genoemd, is een industrieel monument in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het ensemble van drie geschakelde fabrieksgebouwen kwam tussen 1928 en 1941 tot stand, maakte tot 2006 deel uit van de sanitairfabriek Koninklijke Sphinx en huisvest sinds 2017 onder andere een vestiging van The Social Hub. Het beeldbepalende gebouw aan de Boschstraat in de buurt Statenkwartier is sinds 1996 een rijksmonument.

De Refugie van Hocht (ook Poort van Hocht of Hochterpoort; voorheen Klooster van het Arme Kind Jezus en Leger des Heilsgebouw) is een gebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het complex aan de Boschstraat nrs. 69-73 heeft in de loop der eeuwen diverse bestemmingen gehad, onder andere refugiehuis, herenhuizen, klooster, daklozenopvang en horeca. Sinds 2018 is op nrs. 69-71 Hotel Monastère gevestigd. In 2022 opende op nr. 73 en in de achtergelegen kloosterkapel FoodChurch Maastricht. Twee delen van het complex zijn geklasseerd als rijksmonument; een ander deel als gemeentelijk monument.

Het Klooster van de Zusters van de Miséricorde, ook Maison de la Miséricorde, is een 19e-eeuws voormalig klooster en opvoedingsgesticht met twee kapellen in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Een deel van het complex aan de Capucijnenstraat en het Miséricordeplein in de buurt Statenkwartier is beschermd als rijksmonument; de overige gebouwen zijn een gemeentelijk monument.

De Sint-Catharinakapel was een middeleeuwse gasthuiskapel in de Nederlandse stad Maastricht. De kapel was aanvankelijk onderdeel van het Sint-Catharinagasthuis, maar diende vanaf 1632 als parochiekerk van de Sint-Matthijsparochie aan de Boschstraat. Het gasthuis was gelegen op de hoek van de Kerkgang (de huidige Sint Catharinastraat) en de Boschstraat. Eind zeventiende of begin achttiende eeuw werd dichter bij de Markt een nieuwe Sint-Catharinakapel gebouwd, die bekend stond als de Sint-Catharinakerk en aan de Sint Catharinagang lag.

De Synagoge van Maastricht is een Joodse synagoge in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De uit 1840 daterende synagoge is gebouwd op een voormalig kloosterterrein op de hoek van de Bogaardenstraat en de Capucijnengang in de wijk Statenkwartier. Het gebouw van stadsarchitect Mathijs Hermans is sinds 1966 een rijksmonument. De Maastrichtse synagoge fungeert als hoofdsynagoge van Limburg en behoort tot het genootschap van de Nederlands-Israëlietische Hoofdsynagoge in Amsterdam.

De Sint-Matthiaskerk, ook wel Sint-Matthijs genoemd, is een gotisch kerkgebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Boschstraat in het Boschstraatkwartier. De kerk is een van de vier Rooms-katholieke parochiekerken in het centrum van Maastricht en is gewijd aan de heilige apostel Mattias. Achter de kerk lag vroeger een kerkhof, later pastorietuin, met aan de rand ervan de Sint-Antoniuskapel.