Penitentenklooster (Maastricht)

De Boschstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Boschstraat verbindt de Markt met de buurt Boschpoort en vormt tevens de scheiding tussen de centrumbuurten Statenkwartier en Boschstraatkwartier. Het is een gemengde woon- en winkelstraat, waaraan een groot aantal monumentale panden en enkele voormalige klooster- en fabriekscomplexen liggen.

De Refugie van Hocht (ook Poort van Hocht of Hochterpoort; voorheen Klooster van het Arme Kind Jezus en Leger des Heilsgebouw) is een gebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het complex aan de Boschstraat nrs. 69-73 heeft in de loop der eeuwen diverse bestemmingen gehad, onder andere refugiehuis, herenhuizen, klooster, daklozenopvang en horeca. Sinds 2018 is op nrs. 69-71 Hotel Monastère gevestigd. In 2022 opende op nr. 73 en in de achtergelegen kloosterkapel FoodChurch Maastricht. Twee delen van het complex zijn geklasseerd als rijksmonument; een ander deel als gemeentelijk monument.

Het Eiffelgebouw, ook wel De Eiffel genoemd, is een industrieel monument in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het ensemble van drie geschakelde fabrieksgebouwen kwam tussen 1928 en 1941 tot stand, maakte tot 2006 deel uit van de sanitairfabriek Koninklijke Sphinx en huisvest sinds 2017 onder andere een vestiging van The Social Hub. Het beeldbepalende gebouw aan de Boschstraat in de buurt Statenkwartier is sinds 1996 een rijksmonument.

Het Sint-Andriesklooster, ook Maagdendries genoemd, was een klooster voor vrouwelijke religieuzen in de Nederlandse stad Maastricht. Het klooster aan de Maagdendries / Achter de Barakken ontstond in de dertiende eeuw, aanvankelijk als een gemeenschap van begijnen op een andere locatie. De bloeitijd lag tussen het midden van de vijftiende en het begin van de zestiende eeuw. Van het in 1797 opgeheven klooster is alleen de kloosterkapel en een fragment van een kloostervleugel over. De laatgotische Sint-Andrieskapel is een dubbelkapel uit de eerste helft van de vijftiende eeuw, die later werd uitgebreid. Sinds 1966 is het gebouw een rijksmonument.

De Sint-Andrieskapel, ook Andrieskapel, is een voormalige kloosterkapel in de Nederlandse stad Maastricht. De gotische kapel uit circa 1435 was onderdeel van het in 1796 opgeheven Sint-Andriesklooster, een klooster voor vrouwelijke religieuzen. Vanaf circa 1950 is de Sint-Andrieskapel niet langer in gebruik als kerk en vervult het gebouw diverse andere (culturele) functies. Sinds 1966 is de kapel een rijksmonument.

De Cité Ouvrière, ook wel Sint-Antonius- of Sint-Teunisbouw (Maastrichts: Groete Bouw), was een negentiende-eeuws woongebouw voor arbeidersgezinnen in de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw in de Sint Antoniusstraat in het Boschstraatkwartier was in het begin van de twintigste eeuw het symbool van de erbarmelijke woonomstandigheden van fabrieksarbeiders in Maastricht en werd in 1938 afgebroken.

Het Grand Hôtel du Lévrier et de l'Aigle Noir (voorheen Hôtel du Lévrier of Den Hasewind; na 1977 Grande Maison du Lévrier et de l'Aigle Noir; vanaf 2024 Grand Hotel Maastricht) is een gebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het complex aan de Boschstraat bestond oorspronkelijk uit vier woonhuizen, die begin negentiende eeuw werden samengevoegd tot één hotel. Het gold lange tijd als het meest exclusieve logeeradres in Maastricht. Na diverse andere bestemmingen te hebben gehad, wordt het vanaf 2020 opnieuw verbouwd tot luxehotel. Het gebouw is sinds 1966 een rijksmonument.

Het Sphinxkwartier, ook wel Belvédère Binnensingel, is een voormalig industrieterrein in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. In het gebied, dat het noordelijk deel van de buurten Statenkwartier en Boschstraatkwartier omvat, ligt de bakermat van de Maastrichtse industrie. Nabij de Boschstraat en de binnenhaven Bassin liggen ongeveer vijftien 19e- en 20e-eeuwse fabrieksgebouwen, die in het verleden deel uitmaakten van de glas- en aardewerkfabrieken van Petrus Regout en de opvolger daarvan, Koninklijke Sphinx. Na het vertrek van de sanitairfabrikant uit de binnenstad in 2006, is het gebied getransformeerd tot woon- en cultuurwijk. Vrijwel alle fabrieksgebouwen in het Sphinxkwartier behoren tot het industrieel erfgoed van Maastricht. Enkele hebben de status van rijksmonument. Sinds 2019 is het Sphinxkwartier een zogenaamd 'ankerpunt' van de Europese Route voor Industrieel Erfgoed.

Bureau Europa, voorheen NAi Maastricht of NAiM / Bureau Europa, is een centrum voor architectuur, stedenbouwkunde en vormgeving in de Nederlandse stad Maastricht.

De Timmerfabriek is een industrieel monument in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het ensemble van fabrieksgebouwen aan het Bassin maakte ooit deel uit van de kristal- en aardewerkfabriek Koninklijke Sphinx en bestaat uit werkplaatsen, magazijnen, een showroom en een elektriciteitscentrale. Het gebouwencomplex kwam tussen 1905 en 1911 (met een kleine uitbreiding in 1933) tot stand. Delen ervan vormen sinds 1996 een rijksmonument; de tramremise, het Hennebiquegebouw en de ketelhuizen zijn gemeentelijke monumenten. Begin 21e eeuw is het ruim 5000 m² grote complex omgevormd tot een zogeheten cultuurfabriek als onderdeel van het Sphinxkwartier.

De Sint-Matthiaskerk, ook wel Sint-Matthijs genoemd, is een gotisch kerkgebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Boschstraat in het Boschstraatkwartier. De kerk is een van de vier Rooms-katholieke parochiekerken in het centrum van Maastricht en is gewijd aan de heilige apostel Mattias. Achter de kerk lag vroeger een kerkhof, later pastorietuin, met aan de rand ervan de Sint-Antoniuskapel.

Het Twaalf Apostelenhofje (ook: Twaalf Apostelenhuis, Gesticht der XII Apostelen, de Belick of Stichting Lambert van Middelhoven) is een hofje in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Bogaardenstraat nr. 1B in het Statenkwartier.