Bureau Europa

De Timmerfabriek is een industrieel monument in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het ensemble van fabrieksgebouwen aan het Bassin maakte ooit deel uit van de kristal- en aardewerkfabriek Koninklijke Sphinx en bestaat uit werkplaatsen, magazijnen, een showroom en een elektriciteitscentrale. Het gebouwencomplex kwam tussen 1905 en 1911 (met een kleine uitbreiding in 1933) tot stand. Delen ervan vormen sinds 1996 een rijksmonument; de tramremise, het Hennebiquegebouw en de ketelhuizen zijn gemeentelijke monumenten. Begin 21e eeuw is het ruim 5000 m² grote complex omgevormd tot een zogeheten cultuurfabriek als onderdeel van het Sphinxkwartier.

Filmhuis Lumière is een filmtheater (ook wel arthouse cinema genoemd) in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het filmhuis was vanaf 1985 gevestigd in een oud klooster in het Statenkwartier en is sinds 2016 gehuisvest in een gedeelte van de Timmerfabriek in het Boschstraatkwartier. Lumière behoort met zijn 500 stoelen tot de grotere filmhuizen van Nederland.

Het Sphinxkwartier, ook wel Belvédère Binnensingel, is een voormalig industrieterrein in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. In het gebied, dat het noordelijk deel van de buurten Statenkwartier en Boschstraatkwartier omvat, ligt de bakermat van de Maastrichtse industrie. Nabij de Boschstraat en de binnenhaven Bassin liggen ongeveer vijftien 19e- en 20e-eeuwse fabrieksgebouwen, die in het verleden deel uitmaakten van de glas- en aardewerkfabrieken van Petrus Regout en de opvolger daarvan, Koninklijke Sphinx. Na het vertrek van de sanitairfabrikant uit de binnenstad in 2006, is het gebied getransformeerd tot woon- en cultuurwijk. Vrijwel alle fabrieksgebouwen in het Sphinxkwartier behoren tot het industrieel erfgoed van Maastricht. Enkele hebben de status van rijksmonument. Sinds 2019 is het Sphinxkwartier een zogenaamd 'ankerpunt' van de Europese Route voor Industrieel Erfgoed.

Het Eiffelgebouw, ook wel De Eiffel genoemd, is een industrieel monument in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het ensemble van drie geschakelde fabrieksgebouwen kwam tussen 1928 en 1941 tot stand, maakte tot 2006 deel uit van de sanitairfabriek Koninklijke Sphinx en huisvest sinds 2017 onder andere een vestiging van The Social Hub. Het beeldbepalende gebouw aan de Boschstraat in de buurt Statenkwartier is sinds 1996 een rijksmonument.

De Cité Ouvrière, ook wel Sint-Antonius- of Sint-Teunisbouw (Maastrichts: Groete Bouw), was een negentiende-eeuws woongebouw voor arbeidersgezinnen in de Nederlandse stad Maastricht. Het gebouw in de Sint Antoniusstraat in het Boschstraatkwartier was in het begin van de twintigste eeuw het symbool van de erbarmelijke woonomstandigheden van fabrieksarbeiders in Maastricht en werd in 1938 afgebroken.

Het Bassin (Maastrichts: Besing) is een 19e-eeuwse binnenhaven en tevens de naam van een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het Bassin is gelegen ten noorden van het Boschstraatkwartier en is gedeeltelijk onderdeel van de nieuwe cultuurwijk Sphinxkwartier. De bebouwing aan de noord- en oostzijde heeft als adres Bassin of Maasmolendijk; aan de zuid- en westzijde is dat Bassinkade. De Bassinbrug deelt de haven in tweeën. De L-vormige haven wordt vaak gezien als het zuidelijk eindpunt van de Zuid-Willemsvaart, maar is feitelijk een onderdeel daarvan. De Zuid-Willemsvaart is voorbij het Bassin via sluis 20 verbonden met de Maas.

Het Penitentenklooster was een klooster voor vrouwelijke religieuzen in de Nederlandse stad Maastricht, gelegen aan de Boschstraat. De penitenten-recollectinnen waren tertiarissen, die leefden naar de kloosterregel van de Derde Orde van Sint-Franciscus. Het klooster bestond van 1673 tot 1797. Van het gebouw zijn slechts fragmenten bewaard gebleven.

De Boschstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Boschstraat verbindt de Markt met de buurt Boschpoort en vormt tevens de scheiding tussen de centrumbuurten Statenkwartier en Boschstraatkwartier. Het is een gemengde woon- en winkelstraat, waaraan een groot aantal monumentale panden en enkele voormalige klooster- en fabriekscomplexen liggen.

Het Boschstraatkwartier is een buurt ('kwartier') in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht, in de Nederlandse provincie Limburg. De buurt heeft een lange geschiedenis, onder andere als woonbuurt van de Maastrichtse lakenwevers, later van de fabrieksarbeiders van De Sphinx. De buurt telt tal van rijksmonumenten en ontwikkelt zich steeds meer als een cultuur- en uitgaanscentrum.

De Refugie van Hocht (ook Poort van Hocht of Hochterpoort; voorheen Klooster van het Arme Kind Jezus en Leger des Heilsgebouw) is een gebouw in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. Het complex aan de Boschstraat nrs. 69-73 heeft in de loop der eeuwen diverse bestemmingen gehad, onder andere refugiehuis, herenhuizen, klooster, daklozenopvang en horeca. Sinds 2018 is op nrs. 69-71 Hotel Monastère gevestigd. In 2022 opende op nr. 73 en in de achtergelegen kloosterkapel FoodChurch Maastricht. Twee delen van het complex zijn geklasseerd als rijksmonument; een ander deel als gemeentelijk monument.

De Koninklijke Nederlandse Papierfabriek (KNP) is een niet meer onder deze naam opererend Nederlands bedrijf, dat zich sinds 1850 te Maastricht bezighoudt met de fabricage van papier. Het bedrijf stond achtereenvolgens bekend onder de namen Lhoest Weustenraad & Cie (1850-1857), Lhoest Lammens & Cie (1857-1875), Koninklijke Nederlands[ch]e Papierfabriek (1875-1993), KNP-Leykam / KNP-BT (1993-1997) en Sappi Maastricht (1997-nu). Een deel van de gebouwen van KNP in het Boschstraatkwartier behoren tot het industrieel erfgoed van Maastricht.

Het Sint-Andriesklooster, ook Maagdendries genoemd, was een klooster voor vrouwelijke religieuzen in de Nederlandse stad Maastricht. Het klooster aan de Maagdendries / Achter de Barakken ontstond in de dertiende eeuw, aanvankelijk als een gemeenschap van begijnen op een andere locatie. De bloeitijd lag tussen het midden van de vijftiende en het begin van de zestiende eeuw. Van het in 1797 opgeheven klooster is alleen de kloosterkapel en een fragment van een kloostervleugel over. De laatgotische Sint-Andrieskapel is een dubbelkapel uit de eerste helft van de vijftiende eeuw, die later werd uitgebreid. Sinds 1966 is het gebouw een rijksmonument.