place

Kruithuisbrug

Basculebrug in NederlandBrug in Delft
Delft Kruithuisbrug
Delft Kruithuisbrug

De Kruithuisbrug is een basculebrug voor het wegverkeer over de Delftse Schie in het zuiden van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het brugdek bestaat uit drie gescheiden rijbanen: twee banen voor de beide richtingen van de autoweg Kruithuisweg (N470) en een aparte rijbaan voor fietsers en voetgangers. De doorvaartwijdte van het vaste gedeelte bedraagt 12,38 m, de doorvaarthoogte 5,50 m. De doorvaartwijdte van het beweegbare gedeelte bedraagt 10,50 m, de doorvaarthoogte in gesloten toestand 5,40 m. De naam is afgeleid van het Kruithuis dat zich naast de brug bevindt. In 2010 is het brugwachtershuisje van de Kruithuisbrug gesloopt. Het was al geruime tijd overbodig omdat de brug op afstand bediend wordt. De brug kan voor bediening via de marifoon worden aangeroepen via de bedieningscentrale Leidschendam op VHF-kanaal 18.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Kruithuisbrug (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Kruithuisbrug
Rotterdamseweg, Delft

Geografische coördinaten (GPS) Adres Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: KruithuisbrugLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 51.991944444444 ° E 4.3708333333333 °
placeToon op kaart

Adres

Kruithuisbrug

Rotterdamseweg
2629 HL Delft
Zuid-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

linkWikiData (Q15943466)
linkOpenStreetMap (314135566)

Delft Kruithuisbrug
Delft Kruithuisbrug
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Lijm- en Gelatinefabriek
Lijm- en Gelatinefabriek

De Lijm- en Gelatinefabriek was een beenderenverwerkend bedrijf in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, dat heeft bestaan van 1885 tot 2002. Deze fabriek werd opgericht door Jacob Cornelis van Marken op het grondgebied van Vrijenban. Deze industrieel richtte ook de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, de Nederlandsche Oliefabriek en de drukkerij Van Marken op, samen verenigd in De Delftsche Nijverheid. Vanwege het feit dat kadavers als grondstof werden gebruikt waren er tal van protesten aangaande de te verwachten stank en waterverontreiniging. In 1887 kwam de beenderlijmproductie op gang en in 1911 de gelatineproductie. Er heerste rondom en in de fabriek soms een ondraaglijke stank. Reeds ruim vóór de Grote Depressie ontstonden ernstige problemen. Zo werden in juni 1926 veertig werknemers ontslagen en degenen die bleven kregen loonsverlaging, de jongens meer dan de mannen. Deze begonnen daarop een wilde staking, waarbij het er soms nogal heet aan toe ging. In 1931 werd wederom een loonsverlaging doorgevoerd. Pas in 1937 ging het weer beter met het bedrijf. Toen kwam echter de Tweede Wereldoorlog. Op 27 februari 1945 bleek de bezetter bezig met de bouw van een muur rondom het fabrieksterrein. Hierbinnen zou een lanceerbasis voor V1's komen. In 1953 werd een vestiging in Maastricht in gebruik genomen. In hetzelfde jaar werd in New York de dochteronderneming Delft Gelatin Corporation opgericht. Men verwerkte toen ruim 300 ton beenderen per week (15 kton/jaar). In 1968 werd de lijmproductie afgestoten en overgedragen aan Delft National Chemie BV. De - nu nog uitsluitend - gelatinefabriek werd omgedoopt in Delft Gelatin BV. Op 19 augustus 1971 vond er een ontploffing plaats in de ontvettingsfabriek, gevolgd door brand. Na een week werd de productie in de rest van de fabriek hervat. Geleidelijk aan ging het nu echter bergafwaarts. De BSE-crisis van 2000 gaf de nekslag, daar de markt voor gelatine instortte. In 2002 werd het bedrijf gesloten. Het terrein rondom het pand is anno 2018 in gebruik als locatie voor evenementen en culturele activiteiten.