Buikberg

De kasseiweg Haaghoek is een straat in de Oost-Vlaamse gemeenten Horebeke en Brakel. Deze 2 kilometer lange weg loopt van Sint-Kornelis-Horebeke naar Zegelsem en passeert enkele beken en heuvels. De eerste met kasseien verharde wegen werden aangelegd onder de regering van Maria Theresia, halverwege de 18e eeuw. Deze weg is daar een voorbeeld van. Op de Ferrariskaart uit de jaren 1770 is het tracé van de weg weergegeven, met halverwege het gehucht Haeghoeck, gelegen tussen de dorpscentra van Sint-Kornelis-Horebeke en Zegelsem. In 1995 werd de Haaghoek samen met tientallen andere kasseiwegen, waaronder de aangrenzende Teirlinckstraat en Sint-Ursmarusstraat in Zegelsem, beschermd als monument.

De Hoogkoutermolen (ook wel de reus van Horebeke genoemd) is een stenen windmolen met witgeschilderde romp in de Vlaamse Ardennen de Oost-Vlaamse gemeente Sint-Kornelis-Horebeke (Horebeke). Vroeger stond hier een staakmolen die in 1816-1818 werd herbouwd tot bakstenen grondzeiler als graanmolen en oliemolen. De molen is nu ingericht als vakantiewoning. Sinds 1983 is de Hoogkoutermolen beschermd als monument.

De Sint-Corneliuskerk (ook: Sint-Korneliskerk) is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Horebeke behorende plaats Sint-Kornelis-Horebeke, gelegen aan het Sint-Kornelisplein.

Het Kerkhof van Sint-Kornelis-Horebeke is een gemeentelijke begraafplaats in het Belgische dorp Sint-Kornelis-Horebeke. Het kerkhof ligt in het dorpscentrum rond de Sint-Corneliuskerk en is door een bakstenen muur omringd. De toegang bestaat uit twee hardstenen zuilen. De muur en de toegang, evenals de kerk zijn sedert 1983 als monument beschermd.

Sint-Kornelis-Horebeke is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de gemeente Horebeke, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Het behoort tot Zandlemig Vlaanderen en heeft een sterk golvend landschap (Vlaamse Ardennen, van 37 tot 100 m) met enkele vochtige beekdalen.

De Perlinckmolen of Perlinkmolen is een watermolen in de Vlaamse Ardennen in Elst, deelgemeente van de Belgische gemeente Brakel. Deze watermolen met metalen bovenslagrad bevindt zich op de Perlinkbeek beneden aan de Pottenberg op de grens met Zegelsem. De watermolensite is uitzonderlijk oud en werd reeds vermeld in 868-869 als bezit te Zegelsem van de Henegouwse Sint-Pietersabdij van Lobbes. In 1571 werd de Perlinckmolen vermeld als oliewatermolen. Hij stond ook al aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1778). In 1859 werd het sluiswerk door overstromingen vernield en nadien gewijzigd. Als korenwatermolen was de Perlinckmolen in werking tot circa 1974. Sinds 1974 is de molen als monument beschermd. In 1975 werden restauratiewerken aangevat. De molen is privébezit.

De Sint-Corneliuskapel is een kapel in de tot de Oost-Vlaamse gemeente Horebeke behorende plaats Sint-Kornelis-Horebeke, gelegen aan de Meersestraat. De kapel werd gebouwd in 1754. Hij stond nabij de Grootveldmolen die er heeft gestaan van 1785-1871. Het is een eenvoudig gebouwtje onder lessenaardak op vierkante plattegrond dat in 1958 nog werd verbouwd. In 1964 werd het originele Sint-Corneliusbeeld gestolen en in 1965 werd een nieuw beeld geplaatst.

De Sint-Ursmaruskerk is de parochiekerk van de tot de Oost-Vlaamse gemeente Brakel behorende plaats Zegelsem, gelegen aan de Sint-Ursmarsstraat.

Zegelsem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Brakel, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. De plaatselijke kerk heeft Ursmarus als patroonheilige.

De Leberg is een straat in de Belgische gemeente Brakel, die loopt tussen de dorpen Zegelsem en Elst. De straat doet vaak dienst als helling in de Vlaamse wielerklassiekers.

De Ketse is gezien zijn ligging en vorm een uniek wandelpad in de Belgische gemeente Horebeke.

De Plankeveldmolen (ook wel Spijtmolen genoemd) is een voormalige stenen windmolen op het Plankeveld in de Vlaamse Ardennen in Sint-Maria-Horebeke in de Oost-Vlaamse gemeente Horebeke. De molen stond al op de Ferrariskaart en op een kaart uit 1789. De grondzeiler omvatte sinds 1925 een elektrische maalderij. In 1952 werden de kap en het gevlucht weggenomen; enkel de romp bleef over. In 1990 werd het metselwerk gerestaureerd en sinds 2016 is de molenromp een woning.