Palamedesstraat

Overtoom 45 , Amsterdam is een gebouw aan de Overtoom in Amsterdam-West. Op deze plaats stonden al eeuwen gebouwen, maar deze moesten steeds afgebroken en vernieuwd worden. Dat gebeurde ook toen de gemeente Amsterdam hier grond opslokte van Nieuwer-Amstel en vol liet bouwen. De Overtoom, lange tijd een vaart, werd gedempt en moest omgebouwd worden van industriegebied tot woonwijk. In dit deel werd pand voor pand neergezet; grote bouwblokken met doorlopende gevelwanden ontbreken. Overtoom 45 werd neergezet naar ontwerp van of in opdracht van Hendrik Lesage (1859-1929), een aannemersbedrijf met timmerwerkzaamheden, maar ook een makelaarstak. Van Lesage is bekend dat hij wel werkte voor architecten als Dolf van Gendt. Op genoemd terrein werd na sloop van de “oudbouw” “nieuwbouw” neergezet in een strak ontworpen gebouw. In de gevel is een afwisseling te zien tussen helderrood baksteen (hier en daar is nog een lichtere variant geplaatst) en grijs natuursteen, waaronder graniet. Voorts zijn er sierlijke smeedijzeren balkon- en loggiabalustrades te zien. Het gebouw ontbeert een symmetrie door de plaatsing van een smal rechterdeel (1 raam met trappenhuis) en een breed (3 ramen) linkerdeel in de gevel met erker. Het pand kent een indeling van een bedrijfsruimte op de begane grond met daarboven vier woonetages (of drie met zolderetage). Het geheel wordt afgesloten door een bijna plat puntdak, waarin de jaarsteen “1914” is verwerkt. Voorts zijn er daar kunstzinnige tegeltableaus te zien op de pilasters. De hijsbalk is te vinden aan de smalle kant van het gebouw. De familie Lesage kon tijdenlang genieten van het gebouw. Het aannemersbedrijf zou er tot in de 21e eeuw bedrijf voeren, bovendien woonden sommige families Lesage op de woonetages en kunstschilder Hendrik Lesage (1884-1975) werkte wel vanuit het tuinhuis. Het gebouw valt mede op als architectonische schakel tussen de stijl van het rijksmonument Overtoom 37-43 dat in de stijl van de Amsterdamse School is opgetrokken en Overtoom 47 dat uit de 19e eeuw stamt. Het gebouw werd op 16 december 2008 tot gemeentelijk monument verklaard.

Overtoom 39-41, Amsterdam is een gebouwencomplex aan de Overtoom in Amsterdam-West.

Willem Fredrik is een vrijmetselaarsloge in Amsterdam die is opgericht in 1814 en deel uitmaakt van de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. Het is de Nederlandse voortzetting van de Franse loge Saint Napoléon, die in 1810 in Amsterdam werd opgericht. Deze nieuwe Nederlandse loge is in 1813 met instemming van koning Willem I naar hem vernoemd. De leden van Loge Willem Fredrik komen op tweewekelijkse basis samen voor een rituele bijeenkomst of een lezing en wel op de maandag in de tweede week en op de vrijdag in de vierde week van de maand. Driemaal per jaar organiseert de loge openbare lezingen, die toegankelijk zijn voor niet-leden.

Loge Concordia Vincit Animos is een vrijmetselaarsloge in Amsterdam. De loge is opgericht in 1755 en valt onder het Grootoosten der Nederlanden.

Wending is een vrijmetselaarsloge in Amsterdam en is onderdeel van Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. De loge komt bijeen in het logegebouw aan de Vondelstraat 39 te Amsterdam.

De vrijmetselaarsloge Nos Vinxit Libertas is een Amsterdamse loge die werkt onder de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. De loge is in 1887 toegetreden tot de orde, met nummer 69. In 2017 heeft de loge zijn 130-jarig jubileum kunnen vieren.

Loge La Bien Aimée is een vrijmetselaarsloge die in 1735 is opgericht in Amsterdam, en valt onder het Grootoosten der Nederlanden.

Loge La Charité is een vrijmetselaarsloge in Amsterdam opgericht in 1755, vallende onder het Grootoosten der Nederlanden.

Loge La Paix is een vrijmetselaarsloge in Amsterdam. De loge is opgericht in 1756 en valt onder het Grootoosten der Nederlanden.

Eerste Constantijn Huygensstraat 120 te Amsterdam is een gebouw aan de Eerste Constantijn Huygensstraat in Amsterdam-West. Het gebouw heeft ook een ingang aan de Vondelstraat 72.

Eerste Helmersstraat 21 is een gebouw aan de Eerste Helmersstraat te Amsterdam Oud-West. Het gebouw werd op 14 april 2009 tot gemeentelijk monument verklaard. Het gebouw werd in 1924 gebouwd als onderstation voor het Gemeente-Energiebedrijf Amsterdam, dan nog afgekort tot GE. De gemeentelijke gebouwen werden destijds ontworpen door de Dienst der Publieke Werken, dat als collectief werkte, specifieke namen van architecten werden niet vermeld. De architect van dienst kwam met een gebouw in een combinatie van de stijlen expressionisme en nieuwe zakelijkheid. Het gebouw heeft aan de voorzijde een uitermate hoekig uiterlijk dat nog wordt geaccentueerd door de stenen die de gebruiker aangeven (GE). Een toren rijst in het midden naar boven. Achter het front staat een gebouw uit één bouwlaag met daarop een puntdak, dat aan beide zijden een overstek heeft in zowel dak als hemelwaterafvoeren. De hoekige letters GE zijn ook terug te vinden in de hekwerken aan beide zijden van het gebouw. Opvallend is dat het gebouw erop de bestektekening anders uitziet (dwarse gebouw staat in het verlengde van de toren). Het gebouw werd onder druk gebouwd, de stad groeide qua gebruik elektriciteitsnet sneller dan de voorafgaande jaren was voorzien. Aan de andere kant van de stad werd ongeveer gelijktijdig een onderstation gebouwd aan de Amstelkade 13 (in 2002 tot rijksmonument verklaard); in het centrum werd gewerkt aan de Bloedstraat en de capaciteit van een station aan de Jacob Obrechtstraat moest vergroot worden. Er werd totaal 1.131.000 gulden voor vrijgemaakt.

Eerste Helmersstraat 17-19 te Amsterdam is een gebouw aan de Eerste Helmersstraat te Amsterdam Oud-West. Groeiend Amsterdam had behoefte aan een nieuwe vestiging voor de Geneeskundige en Gezondheidsdienst. Voor de binnenstad voerde de dienst al werkzaamheden uit in een gebouw aan de Nieuwe Achtergracht, maar andere diensten zaten verspreid over kleine ruimten in de stad. Die wilde de gemeente op één plaats hebben. De gemeente had een open plek tussen de Eerste Helmersstraat en de Overtoom, maar kon daar niet zoveel mee, omdat daar nog wat gammele huisjes stonden bekend onder de naam Sophiapark. Toen de gemeente die huisjes had opgekocht en gesloopt kon er gebouwd worden aan een groot gebouw voor de GGD. Aan de Dienst der Publieke Werken werd om een ontwerp gevraagd, architect van dienst werd Jan Leupen. Bij de opening in 1932 vond men vooral de hoeveelheid licht (grote ramen) opvallend, als ook het solarium op de bovenste etage, met een dak dat opgeschoven kon worden. De glaspartijen waren in beton gezet in plaats van in hout. Boven de entree zijn jaarstenen te vinden Anno 1932. Het gebouw was er bijna niet gekomen. De crisis van de jaren dertig zou tot afstel hebben geleid, ware het niet dat de gemeente niet voor die crisis het gebouw had aanbesteed (besluit bouw 1930, aanbesteding 1931). Het kostte circa 280.000 gulden om het te bouwen (excl. inrichting). Men verwachtte 600 (zomer) tot 1000 (winter) patiënten, alhoewel men destijds ook inschatte dat dat aantal zou oplopen, omdat gezondheid privé in de crisis niet op de eerste plek kwam. Het gebouw had bij oplevering een groot bouwvolume ten opzichte van de omringende portiekwoningen uit de 19e eeuw. In de jaren negentig vestigde zich Stichting Aanvullende Dienstverlening zich in het gebouw (Gezondheidszorg en –voorlichting voor homoseksuele mannen), de zogenaamde Weekendpoli. In 2021 hebben de HIV-Vereniging en Gay Amsterdam News er een vestiging. Al eerder vond er de organisatie plaats van Europride.