Kasteel Speltinckx

Het Kasteel Van den Hove is een kasteel in de tot de gemeente Gent behorende plaats Gentbrugge, gelegen aan Meersemdries 2. Het kasteeltje bevindt zich in de tuin van het landgoed Claeys Adrianus en het werd gebouwd in 1881. In 1896 werd het verbouwd waarbij ook de vierkante watertoren werd gebouwd en diverse aanbouwen aan het oorspronkelijk op vierkante plattegrond staande kasteeltje tot stand kwam. Ook de houten galerij werd toen aangebracht. Er resulteerde een kasteeltje in eclectische stijl.

Het Braemkasteel is een kasteel in de Belgische deelgemeente Gentbrugge in de provincie Oost-Vlaanderen. Het kasteel is gelegen in het Frans Tochpark, genoemd naar een voormalige burgemeester van Gentbrugge.

Kasteeltje De Schrijver is een kasteeltje in de tot de gemeente Gent behorende plaats Gentbrugge, gelegen aan Achterdries 54.

De HH. Simon en Judas-Thaddeuskerk in de Belgische deelgemeente Gentbrugge is een neogotisch kerkgebouw, toegewijd aan apostel Simon en Judas Thaddeus. De kerk is een driebeukig gebouw met een westertoren die tussen 1868 en 1872 werd opgetrokken en ingewijd door bisschop Hendrik-Frans Bracq. Ze verving een in 1873 gesloopte vroeggotische 15e-eeuwse kerk die iets noordelijker stond. Een groot kruis op het kerkhof geeft de plek aan waar het altaar van deze verdwenen kerk stond. De doopvont van de huidige kerk komt uit de kerk van de 15e eeuw. De preek- en biechtstoel van de oude kerk staan nu in de iets verderop gelegen kerk van Sint-Antonius van Padua. Deze vrij grote kerk was een reactie van de katholieken tegen het opkomend socialisme.

De Begraafplaats van Gentbrugge is een gemeentelijke begraafplaats in de Belgische plaats Gentbrugge, een deelgemeente van Gent. De begraafplaats ligt aan het Gentbruggeplein achter de Sint-Simon en Judaskerk. Deze grote begraafplaats heeft een onregelmatige vorm en heeft een oppervlakte van nagenoeg 6 ha en ligt geklemd tussen de bebouwde kom en de Schelde. Er liggen meer dan 11.500 graven.

Het viaduct van Gentbrugge is een liggerbrug ter hoogte van Gentbrugge die deel uitmaakt van de A14/E17. Het viaduct is uitgevoerd als 2×3 weg (inclusief pechstrook) en rust op 94 pijlers. In de nabijheid liggen het centrum van Gentbrugge, de Gentbrugse Meersen en Moscou. De maximumsnelheid bedraagt 90 km/u omwille van de verkeersveiligheid, geluidsoverlast en milieu-impact. Het viaduct is daarom in beide richtingen ook voorzien van trajectcontrole. De trajectcontrole richting Kortrijk werd in oktober 2009 geïnstalleerd, maar wegens problemen met het ijken kon het systeem pas in juni 2012 in dienst worden genomen. Later in 2012 werd de trajectcontrole richting Antwerpen geïnstalleerd, die in maart 2013 in dienst werd genomen.

De Kaaksmetebrug is een brug over de Oude Leie in Drongen, deelgemeente van Gent, België. De brug wordt gebruikt door de R4-buitenring en ligt vlak naast de Ringvaart. Ze telt twee rijstroken (eenrichtingsverkeer naar het oosten) en een pechstrook. Ook is er een vrij breed fietspad aanwezig. De brug werd genoemd naar een nabijgelegen landgoed gebouwd in de 16e eeuw. Deze hoeve was gekend onder de naam "Goed der kaeksmede", wat landerij langs de straat zou betekend hebben. Doorheen de tijd evolueerde deze benaming echter door volksetymologie naar kaaksmete, een gewelddadiger verleden insinuerend (dialectwoord voor vuistslag). Zo tekent naamkundige Maurits Gysseling in zijn Toponymisch woordenboek van Oost- en Zeeuws-Vlaanderen de vermelding van de varianten Kaeck Smete en Kaeck Slagh in de 18e eeuw op.

De Gentbruggebrug is een brug in Gent, België. De brug overspant de Schelde en vormt de verbinding tussen de twee Gentse deelgemeenten Sint-Amandsberg en Gentbrugge. Nabij de locatie van Gentbruggebrug zou reeds in Romeinse tijd een klein haventje aanwezig geweest zijn, waar naar het zuiden toe een heerweg op aansloot. Gentbruggebrug werd echter pas eind negentiende eeuw aangelegd nadat Edmond Block, een leerlooier en lokaal politicus, verkozen raakte met de verkiezingsbelofte om de brug te bouwen.

Het Kasteel de Oude Kluis is een kasteel in de Belgische deelgemeente Gentbrugge aan de Gentbruggekouter, oorspronkelijk een burcht die hoogstwaarschijnlijk in de 12e eeuw werd gebouwd en mogelijk nog eerder. In 1165 werd op het domein een burchtkapel opgericht. Sommige historici zien deze burchtkapel als verklaring voor de naam die deze voormalige gemeente kreeg. Een document uit het laatste kwart van de 14e eeuw levert het bewijs dat op dit domein ook een kluizenarij aanwezig was. Vanaf 1501 deed ze dienst als pastorij omdat ze niet meer door kluizenaars werd bewoond. Het domein is ook terug te vinden op een plan van de hand van Jacob van Deventer dat wordt bewaard in de Nationale Bibliotheek van Madrid. Hierop is een bouwwerk in twee delen te zien met de burcht met kapel en kluizenarij waar anno 2011 een vijver ligt. Een tekening van Henricus Hondius uit 1641 toont een kasteel, gebouwd aan een landweg - de latere Gentbruggekouter - terwijl de burcht is verdwenen. Het kasteel wordt aangeduid als Domus Dni Minnaert. Het is dan de woonst van Guillaume Minnaert, baljuw van het burggraafschap Gent. Hij was lid van de Raad van Vlaanderen. Ook bisschop Antonius Triest (1577-1657) gebruikte het als zomerverblijf. Antonius Sanderus maakte in 1641 een gravure van het kasteel waarop een brug is te zien die naar een poort leidt die vlak bij een poortgebouw staat. Het oude torengebouw met zijn 1,30 m dikke muren en trapgevel is dikwijls herbouwd maar nog steeds prominent aanwezig. De laatste verbouwing gebeurde in het begin van de 20e eeuw onder leiding van de Brugse architect Joseph Viérin. De ronde torens aan de achtergevel en een andere ingangspoort dateren uit dezelfde periode. Het koetshuis verbouwde men in 1949 tot villa. De voorwal en de brug geraakten zwaar beschadigd toen een meer dan zeshonderdjaaroude ceder het begaf terwijl men op 25 januari 1988 de fabriekschouw van de NV Bleu d'Outremer te Sint-Amandsberg neerhaalde. Het kasteel verwisselde een aantal keren van eigenaar. Het kwam in 1894 in het bezit van ridder Irenée Le Fevere de Ten Hove (1837-1912) die het schonk aan zijn zoon Gustave (1872-1954). Toen Gustave verhuisde werd het de woonst van zijn zuster Adèle (1871-1940) die in 1896 huwde met Jean Cardon de Lichtbuer (1868-1947), zoon van Théophile Cardon de Lichtbuer en Léonie Kramp. Antoine Cardon de Lichtbuer (1897-1966) erfde het dan weer van zijn ouders. Hij was in 1944 gehuwd met een Russische prinses, Maria Borisovna Gagarina. Ze hadden zes zonen en hun enige dochter Tatiana verdronk in 1951 in de kasteelvijver toen ze drie was. De zonen stelden het in 2004 te koop. Sedert 2006 is het kasteel bewoond door een nieuwe eigenaar die het kasteel restaureerde. Het verbouwde koetshuis werd in zijn oorspronkelijk staat hersteld.

Een nederzetting, hoogstwaarschijnlijk uit de vroege middeleeuwen (7e - 9e eeuw) werd tijdens een archeologisch vooronderzoek in de Gentse deelgemeente Gentbrugge gevonden. De nederzetting is opgegraven in maart en april 2019.

Station Gentbrugge is een stopplaats langs spoorlijn 58 in Gentbrugge, een deelgemeente van Gent. De stopplaats telt twee perrons. Het maakt deel uit van het voorstedelijk treinaanbod rond Gent. De week rond stoppen er twee S-treinen per uur in het station: de S51 Ronse - Oudenaarde - Gent - Eeklo en de S53 Gent-Lokeren. 's Morgens (heen) en 's avonds (terug) is er op werkdagen een rechtstreekse piekuurtrein naar Brussel. Het bouwwerk dateert uit de jaren 70 en is gevestigd op een viaduct, waaronder zich de fietsenrekken en het parkeerterrein bevinden. Het station is vrijwel ontoegankelijk voor rolstoelgebruikers. Ook is het perron aan de lage kant, wat instappen bemoeilijkt.

Het Kasteel Limnander (ook: Kasteel Bossu) is een kasteel in de tot de gemeente Gent behorende plaats Gentbrugge, gelegen aan Voordries 16. Het kasteel is een huis in empirestijl, van begin 19e eeuw, dat zich achter in een tuin bevindt. Van belang zijn de hal en een rijkversierd salon in late Lodewijk XVI-stijl. Bij het kasteel is een dienstvleugel aangebouwd met woningen voor personeel en een koetshuis. Verder is er een tuinmanswoning en er is een bescheiden vierkante gloriëtte van 1882.