Liedekerkeplantsoen

Brug 1841 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze brug voor voetgangers en fietsers is gebouwd rond 1995 in een nieuwbouwwijk, waarbij wegen en paden vernoemd werden naar plaatsen in België. Toen werd Nieuw Sloten gebouwd met deels gescheiden verkeersstromen. In de wijk kwamen drie soort typen wegen: wegen met gescheiden stroken voor langzaam en snel verkeer, een weg met gemengd verkeer en voet- en fietspaden tussen de woningen door. Brug 1841 is een uit die laatste categorie. Ze is gelegen in het Tervurenpad (vernoemd naar Tervuren en ligt over de Brusselsingel (Brussel). Brug 1841 maakt deel uit van een setje van drie (1840, 1841, 1842) aan de oostzijde van de Anderlechtlaan; aan de westzijde liggen er nog drie (1843, 1844 en 1845) over de Luiksingel (vernoemd naar Luik). De bruggen hebben een betonnen fundering, landhoofden en rijdek. De borstweringen zijn uitgevoerd als abstracte sculpturen. Tussen die sculpturen zijn van roestvast staal balustraden geplaatst met een hoge leuning met daaronder twee relingen, ondersteund door vier balusters per zijde. De bruggen zijn ontworpen door N. Wijnmaalen, werkend voor de Dienst der Publieke Werken/Openbare Werken.

Brug 722 is een viaduct in Amsterdam-West. Het viaduct dateert uit 1972/1973, maar is vermoedelijk eerder ontworpen. Het ontwerp komt van de Dienst der Publieke Werken. Het viaduct ligt in het wielercircuit op Sportpark Sloten en overspant de ingang daarvan aan de Sloterweg. Dat sportpark was in ontwikkeling sinds 1956, maar de invulling werd opgehouden door geldgebrek. Met name de wielerbaan en wielercircuit werden daar slachtoffer van. De gemeente Amsterdam twijfelde ook jarenlang over de plaats van de sportaccommodatie voor wielrenners. Pas in 1969 viel de definitieve keus op Sportpark Sloten, het alternatief De Eendracht viel af. Op De Eendracht lag al wel een tijdelijk wielercircuit. De aanleg van de Rijksweg 4 (Haagseweg) net ten zuiden van het sportpark leverde opnieuw vertraging op. De toen nog onoverdekte wielerbaan werd op 27 mei 1972 geopend; het tweeënhalf kilometer tellende wielercircuit volgde daarna. De kosten voor het circuit, dat het gehele sportpark omringt, bedroegen rond een miljoen gulden. Op het wielercircuit werden in de beginperiode ook motor- en autoraces gehouden. Het viaduct kent het haast standaard uiterlijk van de toen ontworpen kunstwerken in Amsterdam. De overspanning is van wit schoonbeton met dito balken; daarop ligt een lage betonnen balustrade. De bovenlaag van de balustrade wordt gevormd door blauwgeschilderde houten balken. De brug kent geen brugpijlers of jukken en steunt dus alleen op de 'landhoofden'. Officieel mogen er alleen fietsers overheen, toch staat er een verkeersbord voor het viaduct; de maximale wieldruk mag 7,5 ton bedragen. Het viaduct zorgt bij de wielrijders voor een stevig klimmetje in het circuit.

Brug 1855 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De brug stamt uit de periode 1994/1995 toen een voormalig agrarisch gebied werd herontwikkeld tot een woonwijk. Om de ontwatering te gelegen werd gedempt en gegraven, het resultaat was dat de wijk een watergang kreeg die ongeveer driekwart van de wijk omsluit; alleen de noordzijde van de wijk kreeg een “harde grens” in de vorm van de Laan van Vlaanderen. Een van de onderdelen van de waterscheiding in het zuiden werd de Peilscheidingskade, een lange dijk met voet- en fietspad, die daadwerkelijk een waterscheiding vormt. Voor toegang tot de wijk werd voor voet- en fietspaden een soort standaardbrug ontworpen. Het is een tuibrug, waarbij de pylonen zijn ingepast in een poort staande in een van de oevers. Vanuit de poort gaan twee stangen richting het andere eind van het brugdek. De brug is naar Amsterdams model uitgevoerd in de kleuren blauw en wit, maar het merendeel is blauw. De poort is uitgevoerd met azuurblauwe tegels. De brug kent blauwe balustrades met zeshoekige uitsparingen. Om doorvallen te voorkomen worden die gaten beschermd door middel van staalkabel. Het enige witte onderdeel zijn de leuningen die als een soort geleiding richting brug werken. Brug 1855 ligt in een groenstrook met het Maarkedalpad en de Peilscheidingskade. Deze vorm van brug komt in de gehele wijk voort. Een nadeel van de bruggen was dat de tegels wel eens loslieten. De brug komt uit circa 1994 en is ontworpen door Moshé Zwarts van ZJA (Zwarts & Jansma). Ze omschreven de bruggen als “stalen hijskranen die op poten in het water staan”. Zij gaven aan dat het ontwerp van de brug gebaseerd is op de indeling van de terreinen. De zware betonnen poort staat in het stedelijk gebied, het andere uiteinde is geheel open gelaten erop wijzend dat hier landelijk (plat) gebied ligt.

VV De Beursbengels is een voormalige Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam. Met drie teams in het jaar 2014 was het een van de kleinste voetbalverenigingen van Nederland. In de zomer van de 2015 fuseerde de club samen met FC Blauw-Wit Amsterdam tot Blauw-Wit Beursbengels.

Het Velodrome Amsterdam is een van de drie overdekte wielerbanen in Nederland. De baan werd in 1972 gebouwd op het Sportpark Sloten. Ze heeft een lengte van 200 meter, een maximale hellingshoek van 47° en is gemaakt van houten latten. De Gemeente Amsterdam is sinds 2016 de enige beheerder en wordt daarbij geholpen door een grote groep vrijwilligers.

Betonplastiek is de neutrale aanduiding van een beeld in Amsterdam Nieuw-West. Het staat nabij het Velodrome Amsterdam op Sportpark Sloten. Het is ontworpen door de uit België afkomstige kunstenaar Joseph Ongenae (1921-1993), die het rond 1973 maakte. De kunstenaar leefde destijds al een aantal jaren in Amsterdam. Hij werd onder andere bekend als de man van de kleuren in de Grote en Kleine Verfdoos in Amsterdam Slotermeer en de Warnersblokken in Amsterdam-Zuid uit de jaren vijftig. Die gebruikte kleuren en vlakverdeling lieten al een inspiratie door Piet Mondriaan zien. Dat laatste geldt ook voor de betonplastiek met haar kleuren rood, geel, wit en zwart, wat optisch het resultaat geeft van een driedimensionaal werk van Mondriaan. Ongenae was ten tijde van dit plastiek trouwens ook bezig met het opfleuren (in dit geval kleuriger maken) van een aantal flats in de Bijlmermeer.

ASV Blauw-Wit Amsterdam (Blauw-Wit) is een Nederlandse amateurvoetbalvereniging die in de jaren zestig in de Nederlandse Eredivisie speelde.

Het Sportpark Sloten is sinds 1956 een groot sportpark in de Riekerpolder aan de Sloterweg in Amsterdam - Sloten. Rond het terrein loopt een geasfalteerd wielercircuit van 2,5 km lengte met daarin brug 722, een viaduct waaronder de hoofdingang ligt. Er zijn enkele sporthallen: Het Velodrome Amsterdam, een van de drie overdekte wielerbanen van Nederland, de locatie voor de Zesdaagse van Amsterdam (2001-2014) de gymnastiek-hal Turnace. Voor het velodrome staat het betonplastiek van Joseph Ongenae uit 1973. Voorts is een groot aantal sportclubs op het complex gevestigd, waaronder de voetbalverenigingen Blauw-Wit (sinds 1965), ZRC/Herenmarkt (sinds 1967, resp. 1994), Beursbengels en Nieuw Sloten (sinds 2004), de honkbal en softball-club AHC Quick de American football-club Amsterdam Crusaders de Golfbaan Sloten de hockeyclub SBHC Xenios

Brug 1826 is een bouwkundig kunstwerk in de Anderlechtlaan, Amsterdam Nieuw-West. Ter plaatste lag de rechte kruising tussen de Sloterweg en Geer Ban. Die laatste was een geplande stadsautoweg die het verkeer moest leiden vanuit de tuinsteden Osdorp en Slotervaart richting de Rijksweg 4 (Oude en Nieuwe Haagseweg). Vanwege gescheiden verkeersstromen zou de weg nabij de Sloterweg dan ook op een dijklichaam geplaatst worden met een viaduct over de Sloterweg. Zover kwam het echter nooit. Tot diep in de jaren tachtig lag de Geer Ban als verbinding naar de Haagseweg op maaiveldniveau met aan de ene kant kas- en tuinbouwgebied en aan de andere kant het ongebruikte dijklichaam. Eind jaren tachtig was er voor de lokale ontsluiting richting die Haagseweg een andere indeling nodig; de wijk Nieuw Sloten zou voor meer verkeer zorgen en dit zou ten koste moeten gaan van bijvoorbeeld de Sportpark Sloten. Ook dat ging niet door, maar het aangezicht van de kruising veranderde aanmerkelijk en eigenlijk meer door de waterhuishouding dan door het verkeer. Vanwege die waterhuishouding, waarbij twee waterpeilen golden, kreeg een meer annex vijver in de noordoostelijke hoek van de kruising een even zo grote vijver/bekken aan de noordwesthoek. Vanwege de twee waterpeilen kwam er een dam, die de toepasselijke naam Peilscheidingskade kreeg. Beide bassins kregen tussen de Sloterweg en de Peilscheidingskade ter bescherming van de Anderlechtlaan een keermuur van beton en stalen damwanden. Vermoedelijk ligt er onder die afsluiting een duiker, maar die ligt dan onder het wateroppervlak. Aansluitend op deze dam met weg liggen er twee bruggen over het smalle water ten noorden van de Peilscheidingskade. Beide bruggen zijn circa negen meter lang. De oostelijke brug is vanwege de combinatie rijdek en voet/fietspad twintig meter breed, de westelijke (zonder fietspad) tien. Voor de verbinding tussen de Anderlechtlaan en het voetpad op de Peilscheidingskade werden twee voetbruggen gebouwd. Rond 2015 werd er een traject voorgesteld waarbij tussen beide brugdelen een nieuwe brug voor de bussen van de Westtangent geplaatst zou worden. Dat is tot (nog) 2023 niet als zodanig uitgevoerd. Ten zuiden van de brug staat het opvallende artistieke kunstwerk Vlindermolen van Herman Makkink.

Bruggen 2374 en 2375 zijn twee bouwkundige kunstwerken in Amsterdam Nieuw-West. Bij de herinrichting van de kruising Geer Ban/Anderlechtlaan en de Sloterweg werd de omgeving voornamelijk waterbouwkundig aangepast. In verband met inrichting van de nieuwe woonwijk Nieuw-Sloten en de verwachte verkeersstromen richting de Rijksweg 4/Haagseweg werd een gesplitst watersysteem aangelegd, de scheiding bestaat een lange dijk, die de naam Peilscheidingskade kreeg. Vanaf die dam voeren voet- en fietspaden naar de parallel liggende Sloterweg, die geen (afgescheiden) voetpad kent. Ter hoogte van de genoemde kruising kwam een nieuw waterbassin, hetgeen er voor zorgde dat de daar overheen lopende Anderlechtlaan werd verpakt in twee keermuren. Dat op zich zorgde er weer voor dat er tussen de verhoogd liggende laan en de laag liggende kade verbindingen gemaakt moesten worden. Voor dat doel werden de bruggen 2374 en 2375 aangelegd. Ze liggen beide over het dijklichaam van de kade en sluiten aan op het voetpad van brug 1826. Beide bruggen zijn uitgevoerd als stalen vakwerkbruggen.

SC De Eland was een amateurvoetbalclub uit Amsterdam, Nederland. De club ontstond op 1 juli 1998 als gevolg van de fusie tussen ASV Rivalen en SC Sloten. Tot 1 juli 2013 was SC Sloten/Rivalen de naam van de club. De thuiswedstrijden werden gespeeld op Sportpark Sloten in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw West. Per 1 juli 2015 ging de club een fusie aan met ASV De Germaan onder de naam ASV Germaan/De Eland. De Eland had in het laatste seizoen (2014/15) zowel een standaardelftal in de zaterdag- en de zondagafdeling. Het eerste zaterdagelftal kwam uit in de Vierde klasse, het eerste zondagelftal in de Vijfde klasse van het District West-I.

Het Belgiëplein in Amsterdam-Nieuw Sloten kreeg zijn naam op 2 oktober 1991 en is genoemd naar het West-Europese land België. De straatnamen in Nieuw Sloten zijn genoemd naar plaatsen en landstreken in België. Het Belgiëplein is het winkelcentrum en het middelpunt van de wijk Nieuw Sloten. Op het plein wordt in de wintermaanden één keer per maand een biologische markt gehouden. Op het plein zelf is geen autoverkeer, wel wordt het doorsneden door een fietspad. Tramlijn 2 heeft de halte "Centrum Nieuw Sloten" bij het plein. Aan de andere kant van het plein, op de Laan van Vlaanderen en Anderlechtlaan stoppen bus 195, bus 369 en spitsbus 247 op de halte "Belgiëplein"