Buiten Vissersstraat

Cinema Rex was een bioscoop aan de Amsterdamse Haarlemmerstraat. Op deze plek bevond zich van 1912 tot 1989 een bioscoop; aanvankelijk onder de naam Scala, later Rex. De geschiedenis van dit theater eindigde als pornobioscoop onder de naam Cinema Parisien. Het bioscoopgebouw is in 1992 gesloopt.

Haarlemmerstraat 51 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat in Amsterdam-Centrum. Die Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de grachtengordel. De originele bebouwing is in de loop der eeuwen (grotendeels) vervangen door nieuwbouw, dan wel nieuwbouw op nieuwbouw. Alhoewel in de gevel “anno 1736” wordt vermeld, dateert het gebouw uit 1896. Toen werd op deze plek een creatie gebouwd van architect François Marie Joseph Caron, bekend van zijn werk voor Willem Vroom en Anton Dreesman (Vroom & Dreesman). Hier in de binnenstad van Amsterdam was geen plek voor een groot gebouw; het gebouw dat op een hoek staat van de Rodekoegang (Roode Koegang; Haarlemmerstraat 57-59 ligt nog steeds teruggetrokken) is zelfs smal te noemen. Op de begane grond bevindt zich een winkelruimte met aan de linker zijde de winkelingang en een aparte ingang voor de bovenwoningen. Daarboven bevinden zich twee woonverdiepingen en een zolderruimte. Caron kwam voor die laatste met een niet alledaags ontwerp. Vanaf buitenaf te zien lijkt die zich te bevinden onder een puntdak. Echt vlak daarachter is te zien dat het gebouw ene plat dak heeft. De bouwstijl van het pand is eclectisch te noemen, maar dan richting “verleden” en “toekomst”. Zo zijn er elementen van het traditioneel bouwen, maar er zijn ook kenmerken van de art nouveau. Met name het houtsnijwerk, de kleurstelling en details van de horizontale metalen ondersteuningsbalk, gevelversieringen, tegelwerk van het portaal en hijsbalk wijzen op die kunststroming. Ook de kleurstelling en bladmotieven van de jaarstenen "Anno 1736" duiden daarop. Overigens valt het gebouw niet alleen voor wat betreft bouwstijl op. Tussen alle bruine en rode baksteen ter plekke is dit pand opvallend opgetrokken in de kleuren wit en groengrijs. Het groen is voorts nog terug te vinden in de naam van de eerste gebruiker van het gebouw: J.J.F. Möllmann (Josephus Johannes Franciscus Möllmann, die een handel in boter, kaas, eieren, kruideniers-, grutterswaren en comestibles dreef. Hij had de winkel overgenomen van zijn vader. De groene letters zijn gezet tegenover een gele achtergrond; detailversieringen sluiten de naambalk aan beide kanten af. Hij opende hier op 8 augustus 1896 zijn handel. Krant De Tijd omschreef het destijds als “een aardig huisje rijker” en in vrijen gothieken stijl opgetorkken, daarbij zorgend zoowel voor een doelmatige inrichting als voor een fraai, teekenachtig geveltje. Hoelang dit bedrijf er gevestigd was is niet bekend. Een van de opvolgers was de rijwielhandel Presto met een stalling in de gang, die ook Haarlemmerstraat 49 in gebruik nam. Het bedrijf zou er tot in de jaren tachtig daar gevestigd zijn; het had de voorgevel ontsierd door middel van een groot reclamebord. In de jaren negentig was er Warmteservice gevestigd (handel in cv-bouwpakketten). In 2022 is er een souvenirwinkel gevestigd (Haarlemmer Buddha). Op 4 oktober 2005 werd het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard. Ook de Haarlemmerstraat 51 te Leiden is een gemeentelijk monument en ook een woon/winkelhuis.

Haarlemmerstraat 65-67, Binnen Wieringerstraat 2 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat te Amsterdam-Centrum. De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de grachtengordel. De originele gebouwen zijn in de loop der eeuwen grotendeels vervangen door nieuwbouw, dan wel nieuwbouw op nieuwbouw. In het hoekpand was gevestigd Magazijn Willem III, een handel in textiel in de ruimste zin des woords (van kleding tot vitrage) van winkelier Th. Berger. In 1869 had er al aan Haarlemmerstraat 65 een verbouwing plaatsgevonden. Op 25 september 1880 werd er een grote verbouwing aanbesteed door architect IJme Gerardus Bijvoets. In 1880/1881 werd het winkelpand groots verbouwd, zodat op 16 april 1881 een heropening kon plaatsvinden. De zaak was populair want in 1890 waarschuwde ze nog voor oplichters. Genoemd magazijn ging in 1935 failliet, maar Berger was toen al niet meer de bedrijfsvoerder. In het bedrijfsgedeelte was later een deftige kapperszaak gevestigd (Salon Coiffures de Paris); het zijn dan de jaren vijftig; bovenetage waren in gebruik bij Al No Tex (Confectie). Vanaf de jaren zestig was er Hotel Arrivé (later Quentin Arrive Hotel) gevestigd (de gevelreclame werd in 1961 geplaatst). De verbouwing van 1880-1881 werd uitgevoerd in de stijl neo-Lodewijk XVI-stijl waarbij Haarlemmerstraat 65 en 67 werden samengevoegd. Deze wordt gekenmerkt door symmetrie, dat dan alleen geldt voor de gevel aan de Haarlemmerstraat. Aan de zijde van de Binnen Wieringerstraat werd dat niet toegepast, vermoedelijk in verband met de glasbelasting (glasbelasting werd berekend voor het vensteroppervlak). Na die verbouwing hebben er nog een tiental verbouwingen plaatsgevonden. Het gebouw bestaat uit vier bouwlagen met zolderetage achter een dakkapel. Ook in 2022 is Willem III nog in de gevel leesbaar. De begane grond is dan in gebruik bij een restaurant. Sinds 23 november 2004 is het gebouw een gemeentelijk monument. Haarlemmerstraat 65 te Leiden is eveneens een gemeentelijk monument.

Haarlemmerstraat 4 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat, Amsterdam-Centrum. De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de Amsterdamse grachtengordel. De oorspronkelijke bebouwing is veelal al vervangen door nieuwbouw en daaropvolgende nieuwbouw. Op huisnummer 4, vlak bij de Singel, staat Haarlemmerstraat 4. Hier werd rond 1896 een woon-winkelpand gebouwd voor de bakkerij van J. Lucassen. Het ontwerp kwam van de architect Johannes Hendricus Lesmeister (1868-1941), die vooral bekend is vanwege werk in Amsterdam Oud-West en Amsterdam Oud-Zuid. Voor het Monumenten Inventarisatie Project vond men dertien door Lesmeister ontworpen gebouwen die in aanmerkingen konden komen voor de status van gemeentelijk monument (niet alle verzoeken werden ingewilligd). In 1903/1904 vond er nog een interne verbouwing plaats onder leiding van architecten Herman Hendrik Baanders en Herman Ambrosius Jan Baanders. Het gebouw bestaat uit een winkelverdieping met een centraal gelegen entree. Aan de linkerkant daarvan is een aparte opgang voor de drie woonetages daarboven. Het geheel wordt afgesloten door een zolderetage met halsgevel met klauwhamers. De daklijst kent enkele versieringen in de vorm van bollen op consoles. De gevel wordt afgesloten met een torentje. De gevel en ontlastingebogen bestaan veelal uit baksteen hier en daar onderbroken door natuurstenen sluitstenen en banden. Het gebouw is sinds november 2004 een gemeentelijk monument. De familie Lucassen heeft hier generaties lang het vak van bakker uitgeoefend; in 1991 was hier de vijfde generatie aan het werk. Ook in de 21e eeuw (2022) is hier een bakkerij gevestigd (Stadsbakkerij Jongejans). In 1991 maakt de laatste Lucassen nog melding van een aanwezig tegeltableau vervaardigd door Plateelfabriek De Distel. Er hangt een sierlijke en artistieke gaper aan de voorgevel (bakker bakt brood). Het aanpalend gebouw Haarlemmerstraat 2 is hier de blikvanger; ze draagt sinds 1920 een reclame voor Noord-Braband Verzekeringen, die hier tussen 1920 en circa 1937 gevestigd was. Haarlemmerstraat 6 is sinds 1970 een rijksmonument.

Haarlemmerstraat 2 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemerstraat in Amsterdam-Centrum, Nederland.

Brug 15 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de westelijke kade van de Singel en overspant de Brouwersgracht. Het is daarmee de eerste brug over de Brouwersgracht, die men passeert richting stad uit. De brug is gelegen over het smalste deel van die gracht en is nauwelijks 10 meter breed en lang. Om de hoek ligt de veel grotere Haarlemmersluis (brug 14). De brug wordt omringd door rijksmonumenten.

De Herenmarkt in Amsterdam-Centrum is een straat die een rechthoekige uitsparing vormt tussen de Brouwersgracht en de Haarlemmerstraat. Op dit plein staat een van de historische monumenten van de stad, het West-Indisch Huis, dat in 1617 werd gebouwd als vleeshal en wachtruimte voor de schutterij. In 1623 werd het pand gehuurd door de West-Indische Compagnie en tot 1647 gebruikt door de bestuurders van de WIC. In 1660 werd het een hotel, in 1825 een bejaardenhuis en tegenwoordig fungeert het West-Indisch Huis als kantoorruimte en worden er congressen gehouden en huwelijken gesloten. In het gebouw is ook het John Adams Institute gevestigd, dat culturele uitwisseling tussen Nederland en de Verenigde Staten nastreeft. Aan beide kanten van het West-Indisch Huis zijn woonhuizen gebouwd.

De Melkmeisjesbrug (brug 16) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Deze voetgangersbrug is gelegen in de oostelijke kade van de Herengracht en overspant de Brouwersgracht. De westelijke kade heeft in brug 17 een overspanning over de Brouwersgracht. Aan beide grachten staan hier gemeentelijke en rijksmonumenten. Er ligt hier al eeuwenlang een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode (1625), Joan Blaeu (1649) en Daniël Stalpaert (1662) tekenden haar in op hun kaarten. De moderne geschiedenis van de brug begint in 1883. Een voetgangersophaalbrug werd toen vervangen door een vaste brug. Dat kon omdat de scheepvaart hier grotendeels was beëindigd. Toch bleek de doorvaart te smal. De landhoofden en brug werden in 1903 vernieuwd door de aanleg van een zogenaamde paraboolliggerbrug met ijzeren sikkelliggers. De brug oogde rank en paste goed in het straatbeeld. Ook de nieuwe versie van de brug, dit maal van staal, uit 1966 vertoont die eigenschappen. De brug is vernoemd naar de melkmarkt die hier ooit werd gehouden. Later kwam hier een horeca-gelegenheid die als uithangbord een beeltenis had van een melkmeisje. De brug is vermoedelijk de plaats waar het eerste (type) Amsterdammertje geplaatst is.

De Haarlemmersluis is een 17e-eeuwse sluis in het centrum van Amsterdam. De sluis ligt bij het oostelijk uiteinde van de Brouwersgracht, op de plek waar het Singel uitmondt in het IJ. De vaste brug (brugnummer 14) bij de sluis verbindt de Nieuwendijk en Haarlemmerstraat. De sluis is een populaire toeristische plek. Er komen grote hoeveelheden rondvaartboten doorheen. Tijdens het verversen van het grachtenwater 's nachts wordt de Haarlemmersluis of de Eenhoornsluis gesloten; ze zijn echter nooit gelijktijdig dicht, zodat nachtelijk waterverkeer tussen het IJ en de grachtengordel mogelijk blijft. De Haarlemmersluis wordt ook wel de Nieuwe Haarlemmersluis genoemd, ter onderscheid met de inmiddels verdwenen Oude Haarlemmersluis, die in de Martelaarsgracht lag voordat deze in 1882 gedempt werd. De Nieuwe Haarlemmersluis is afgebeeld door onder meer Meindert Hobbema en Jacobus Storck, de Oude Haarlemmersluis door onder meer Jacob Isaacksz. van Ruisdael en Jan van der Heyden.

Zeevrugt is een huis aan het Singel in de grachtengordel van Amsterdam. In 1763 werd Huis de Zeevrugt gebouwd op nummer 36, aan de buitenkant (westzijde) van het Singel, tussen de Brouwersgracht en de Korsjespoortsteeg. Boven in de gevel staat de naam van het huis: Zeevrugt. De gevel is een kuifgevel bekroond door een afbeelding van Mercurius en is samen met de deuromlijsting uitgevoerd in de Lodewijk XV-stijl (asymmetrisch). Het is aannemelijk dat het huis door een koopman is gebouwd. Het huis is particulier eigendom. Sinds 1970 staat het pand op de Rijksmonumentenlijst.

De Haringpakkersbrug (brug 58) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is vernoemd naar de Haring Pakkerye die hier ooit gevestigd was. Dit was ook terug te vinden in de naam van de in 1829 gesloopte Haringpakkerstoren (stond ten noordwesten van de huidige plaats van de brug) en de Haringpakkerssteeg.

De Poezenboot is een Amsterdams dierenasiel voor katten. Het bevindt zich op een woonboot op de Singel. De Poezenboot vangt zwerfkatten op en herplaatst deze. Een aantal van de katten loopt vrij rond op de boot, die voor bezoekers toegankelijk is. Op piekmomenten huisvest de Poezenboot zo'n 60 katten.