Haarlemmerstraat 2 (Amsterdam)

Haarlemmerstraat 4 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat, Amsterdam-Centrum. De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de Amsterdamse grachtengordel. De oorspronkelijke bebouwing is veelal al vervangen door nieuwbouw en daaropvolgende nieuwbouw. Op huisnummer 4, vlak bij de Singel, staat Haarlemmerstraat 4. Hier werd rond 1896 een woon-winkelpand gebouwd voor de bakkerij van J. Lucassen. Het ontwerp kwam van de architect Johannes Hendricus Lesmeister (1868-1941), die vooral bekend is vanwege werk in Amsterdam Oud-West en Amsterdam Oud-Zuid. Voor het Monumenten Inventarisatie Project vond men dertien door Lesmeister ontworpen gebouwen die in aanmerkingen konden komen voor de status van gemeentelijk monument (niet alle verzoeken werden ingewilligd). In 1903/1904 vond er nog een interne verbouwing plaats onder leiding van architecten Herman Hendrik Baanders en Herman Ambrosius Jan Baanders. Het gebouw bestaat uit een winkelverdieping met een centraal gelegen entree. Aan de linkerkant daarvan is een aparte opgang voor de drie woonetages daarboven. Het geheel wordt afgesloten door een zolderetage met halsgevel met klauwhamers. De daklijst kent enkele versieringen in de vorm van bollen op consoles. De gevel wordt afgesloten met een torentje. De gevel en ontlastingebogen bestaan veelal uit baksteen hier en daar onderbroken door natuurstenen sluitstenen en banden. Het gebouw is sinds november 2004 een gemeentelijk monument. De familie Lucassen heeft hier generaties lang het vak van bakker uitgeoefend; in 1991 was hier de vijfde generatie aan het werk. Ook in de 21e eeuw (2022) is hier een bakkerij gevestigd (Stadsbakkerij Jongejans). In 1991 maakt de laatste Lucassen nog melding van een aanwezig tegeltableau vervaardigd door Plateelfabriek De Distel. Er hangt een sierlijke en artistieke gaper aan de voorgevel (bakker bakt brood). Het aanpalend gebouw Haarlemmerstraat 2 is hier de blikvanger; ze draagt sinds 1920 een reclame voor Noord-Braband Verzekeringen, die hier tussen 1920 en circa 1937 gevestigd was. Haarlemmerstraat 6 is sinds 1970 een rijksmonument.

De Haarlemmersluis is een 17e-eeuwse sluis in het centrum van Amsterdam. De sluis ligt bij het oostelijk uiteinde van de Brouwersgracht, op de plek waar het Singel uitmondt in het IJ. De vaste brug (brugnummer 14) bij de sluis verbindt de Nieuwendijk en Haarlemmerstraat. De sluis is een populaire toeristische plek. Er komen grote hoeveelheden rondvaartboten doorheen. Tijdens het verversen van het grachtenwater 's nachts wordt de Haarlemmersluis of de Eenhoornsluis gesloten; ze zijn echter nooit gelijktijdig dicht, zodat nachtelijk waterverkeer tussen het IJ en de grachtengordel mogelijk blijft. De Haarlemmersluis wordt ook wel de Nieuwe Haarlemmersluis genoemd, ter onderscheid met de inmiddels verdwenen Oude Haarlemmersluis, die in de Martelaarsgracht lag voordat deze in 1882 gedempt werd. De Nieuwe Haarlemmersluis is afgebeeld door onder meer Meindert Hobbema en Jacobus Storck, de Oude Haarlemmersluis door onder meer Jacob Isaacksz. van Ruisdael en Jan van der Heyden.

Brug 15 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de westelijke kade van de Singel en overspant de Brouwersgracht. Het is daarmee de eerste brug over de Brouwersgracht, die men passeert richting stad uit. De brug is gelegen over het smalste deel van die gracht en is nauwelijks 10 meter breed en lang. Om de hoek ligt de veel grotere Haarlemmersluis (brug 14). De brug wordt omringd door rijksmonumenten.

Fontein Droogbak is een fontein in Amsterdam-Centrum. Deze kleine fontein werd in 2000 geplaatst ter afronding van de restauratie (en verbouwing) van Droogbak aan de gelijknamige straat in Amsterdam. Ontwerper van de fontein is architect Simon Sprietsma, werkend voor de Dienst Ruimtelijke Ordening (Dienst Binnenstad). Hij ontwierp een fontein in de vorm van een zeester, vijfhoekig. Ze ligt op een bassin van waaruit water omhoog wordt gepompt; het water vloeit terug via roosters op het eind van de vleugels. De basis wordt gevormd door Indiaas graniet, dat werd bewerkt, geleverd en geplaatst door een steenhouwerij in het Friese Buitenpost. De omlijsting is diepzwart, de bodem van de fontein is van blauw-groen glasmozaïek. Er zijn zes spuiters; een hoge in het midden en vijf lage in de uitlopers. ’s Avonds wordt de fontein verlicht. In de winter wordt de fontein afgedekt met roestvast stalen platen, de nachtelijke verlichting straalt dan door openingen in de afdekking heen. Op de randen van de fontrein staat door middel van pictogrammen aangegeven dat het hier niet om drinkwater gaat. Het fontein stond vanaf plaatsing op een kale stenen vlakte, die in 2018 naar een ontwerp van landschapsarchitect Sanne Horn voorzien werd van bomen om het een vriendelijker uitstraling te geven.

Cinema Rex was een bioscoop aan de Amsterdamse Haarlemmerstraat. Op deze plek bevond zich van 1912 tot 1989 een bioscoop; aanvankelijk onder de naam Scala, later Rex. De geschiedenis van dit theater eindigde als pornobioscoop onder de naam Cinema Parisien. Het bioscoopgebouw is in 1992 gesloopt.

De Haringpakkersbrug (brug 58) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is vernoemd naar de Haring Pakkerye die hier ooit gevestigd was. Dit was ook terug te vinden in de naam van de in 1829 gesloopte Haringpakkerstoren (stond ten noordwesten van de huidige plaats van de brug) en de Haringpakkerssteeg.

De remise Droogbak is een voormalige tramremise van de Amsterdamsche Omnibus Maatschappij aan de Droogbak in Amsterdam-Centrum. De remise werd gebouwd rond 1879 ter hoogte van het tijdelijke station Westerdok. In 1894 werd de remise opgeheven en afgebroken. Het bouwwerk stond voor het in 1884 gebouwde hoofdkantoor van de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij, Gebouw Droogbak.

Droogbak 11 in Amsterdam is een gebouw in Amsterdam-Centrum. De nummering van de straat Droogbak begint op nummer 1 met het Droogbak. Daartegenover bevindt zich een gevelwand met doorlopende (dat wil zeggen oneven en even) nummering tot nummer 17 op de hoek van de Buiten Wieringerstraat. Huisnummers 3 en 12 missen. De gebouwen kennen op huisnummer 11 na bescherming onder gemeentelijk of rijksmonument. Droogbak 11 kent die dus bescherming niet. De originele bebouwing, de geschiedenis voert terug naar de 16e eeuw, is hier allang verdwenen, Tot midden jaren vijftig stonden op de plek twee gebouwen die in de periode 1955 tot 1957 werden afgebroken. Het werd jarenlang een lege plek in de buurt afgeschermd door een muur. Begin jaren negentig was stadsvernieuwing in Amsterdam nog in volle gang, waarbij hier de nadruk lag op kleine en betaalbare woningen. Voor woningbouwvereniging Lieven de Key ontwierp architect Wijnen voor deze plek en aan Haarlemmerstraat 29-41 een aantal jongerenwoningen. Voor het gebouw op de hoek van Droogbak en de Buiten Vissersstraat betekende het tweekamerwoningen met HAT-eenheden met daarboven een soort penthouse-achtige verdieping. De begane grond kent bedrijfsmatige eenheden. Het kent een centrale ingang aan de Buiten Vissersstraat 1. De site "Gebouwd in Amsterdam" maakt expliciet melding dat bij de bouw geen enkele rekening is gehouden met het karakter van de aanpalende gebouwen. Droogbak 11 staat dan ook in schril contrast met de buurpanden Droogbak 10 en Droogbak 13, beide rijksmonument.

De Buiten Vissersstraat is een eeuwenoud straatje in Amsterdam-Centrum; ze is ongeveer 32 meter lang.

Droogbak 13 te Amsterdam is een gebouw aan het Droogbak in Amsterdam-Centrum. Het is sinds 11 december 2001 een rijksmonument.

Buiten Vissersstraat 6-8 te Amsterdam is een gebouw aan de Buiten Vissersstraat in Amsterdam-Centrum. Het is sinds 5 september 2006 een gemeentelijk monument. Het straatje is al eeuwen oud; het komt voor op kaarten uit rond 1600. Alle originele bebouwing is verdwenen. Aan de even zijde zijn er slechts twee gebouwen; dit gebouw en Buiten Vissersstraat 4. Huisnummer 2 is opgegaan in het gebouw Droogbak 13. Op huisnummer 6-8 staat een gebouw uit 1904; hetgeen middels een gevelsteen zichtbaar wordt gemaakt (Ao 1904). Een andere gevelsteen meldt de naam van het gebouw Petrus; de gevelstenen zijn al op de bestektekeningen ingevuld te zien. Deze Petrus Hegener hield een zuivelhandel op Droogbak. Hij overleed in 1875 en zijn weduwe Francisca Antonia Gersteling liet in 1884 op Buiten Vissersstraat 4 een pakhuis annex rokerij bouwen ontworpen door zoon Jos Hegener. In 1904 was uitbreiding nodig en mogelijk. Hegener had zijn stijl kennelijk inmiddels aangepast. Buiten Vissersstraat 4 heeft allerlei ronde vormen in symmetrie, Buiten Vissersstraat 6-8 is hoekiger en asymmetrisch. Jos Hegener ontwierp voor dat huisnummer 6-8 opnieuw een pakhuis. Op de begane grond is er dan nog wel de grote toegang in rondboogvorm; die boog begint direct vanaf de plint. Links van die toegang is er ook een persoonsingang, die op nr. 4 ontbreekt. Boven de toegangsdeur staat de naam vermeld (Petrus). Boven de ronde toegangsdeur bevinden zich drie afgeronde rechthoekige laadopeningen met links en rechts daarvan gelijk gevormde lichtvensters. Boven deze laadopeningen is de overkoepelde hijsbalk geplaatst, geplaatst in een risalerende trapgevel. Boven de toegangsdeur zijn nog wat kleine vensters te zien, waarboven de datumsteen. Het gebouw als geheel wordt afgesloten met een asymmetrische puntgevel waarin nog een trapje, het gevelvlak is daar opgevuld met nog twee kleine smalle vensters. Het geheel is opgetrokken met baksteen met bij ramen sluitstenen van natuursteen. Het gebouw in de stijl van Traditioneel bouwen is daarna vrijwel ongewijzigd gebleven, alhoewel al jaren geen pakhuis meer. De houten schotten bij de laadtoegangen verdwenen om plaats te maken voor vensters.

Buiten Vissersstraat 4 te Amsterdam is een gebouw aan de Buiten Vissersstraat in Amsterdam-Centrum. Het is sinds 5 september 2006 een gemeentelijk monument. Het straatje is al eeuwen oud; het komt voor op kaarten uit rond 1600. Alle originele bebouwing is verdwenen. Aan de even zijde zijn er slechts twee gebouwen; dit gebouw en Buiten Vissersstraat 6-8. Huisnummer 2 is opgegaan in het gebouw Droogbak 13. Op huisnummer 4 staat een gebouw uit 1884; hetgeen middels twee gevelstenen zichtbaar wordt gemaakt (Anno 1884). Een andere gevelsteen meldt de naam van het gebouw Francisca; de gevelstenen zijn al op de bestektekeningen ingevuld te zien (met de naam Fransisca). Deze Francisca Antonia Gersteling, getrouwd met zuivelhandelaar Pieter Hegener (P. Hegener en Zn), werd in 1875 weduwe en moest een aantal kinderen verzorgen, waaronder oudste zoon David (betrokken bij de Posthoornkerk) en de latere architect Jos Hegener. Zij startte(-n) hier in 1883 een vleesrokerij; zelf woonde/werkte ze om de hoek aan Droogbak. Jos Hegener ontwierp voor dat huisnummer 4 een pakhuis met rokerij. Op de begane grond werd een toegang gemaakt in de vorm van een rondboog geflankeerd door twee rondboog ramen. Het geheel is van baksteen met in de ontlastingsbogen een sluitstenen van natuursteen. Het naambord en datumstenen zijn aan zijkanten en bovenkant van de toegang te vinden. Er volgen nog twee verdiepingen met eenzelfde uiterlijk. Alle laadruimten werden afgesloten door middel van houten schottenluiken. Het geheel wordt afgesloten door een mansardedak. In dat geveluiteinde werd alleen een centraal laaddeurtje met bijbehorende hijsbalk geplaatst. Het gebouw in de stijl van "Traditioneel bouwen" is daarna vrijwel ongewijzigd gebleven, alhoewel al jaren geen rokerij meer. De houten schotten verdwenen om plaats te maken voor vensters. In 1977 werd het aangeboden als “Zeer solide pakhuisje met drie lege verdiepingen”.