Brug 15

Haarlemmerstraat 4 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat, Amsterdam-Centrum. De Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de Amsterdamse grachtengordel. De oorspronkelijke bebouwing is veelal al vervangen door nieuwbouw en daaropvolgende nieuwbouw. Op huisnummer 4, vlak bij de Singel, staat Haarlemmerstraat 4. Hier werd rond 1896 een woon-winkelpand gebouwd voor de bakkerij van J. Lucassen. Het ontwerp kwam van de architect Johannes Hendricus Lesmeister (1868-1941), die vooral bekend is vanwege werk in Amsterdam Oud-West en Amsterdam Oud-Zuid. Voor het Monumenten Inventarisatie Project vond men dertien door Lesmeister ontworpen gebouwen die in aanmerkingen konden komen voor de status van gemeentelijk monument (niet alle verzoeken werden ingewilligd). In 1903/1904 vond er nog een interne verbouwing plaats onder leiding van architecten Herman Hendrik Baanders en Herman Ambrosius Jan Baanders. Het gebouw bestaat uit een winkelverdieping met een centraal gelegen entree. Aan de linkerkant daarvan is een aparte opgang voor de drie woonetages daarboven. Het geheel wordt afgesloten door een zolderetage met halsgevel met klauwhamers. De daklijst kent enkele versieringen in de vorm van bollen op consoles. De gevel wordt afgesloten met een torentje. De gevel en ontlastingebogen bestaan veelal uit baksteen hier en daar onderbroken door natuurstenen sluitstenen en banden. Het gebouw is sinds november 2004 een gemeentelijk monument. De familie Lucassen heeft hier generaties lang het vak van bakker uitgeoefend; in 1991 was hier de vijfde generatie aan het werk. Ook in de 21e eeuw (2022) is hier een bakkerij gevestigd (Stadsbakkerij Jongejans). In 1991 maakt de laatste Lucassen nog melding van een aanwezig tegeltableau vervaardigd door Plateelfabriek De Distel. Er hangt een sierlijke en artistieke gaper aan de voorgevel (bakker bakt brood). Het aanpalend gebouw Haarlemmerstraat 2 is hier de blikvanger; ze draagt sinds 1920 een reclame voor Noord-Braband Verzekeringen, die hier tussen 1920 en circa 1937 gevestigd was. Haarlemmerstraat 6 is sinds 1970 een rijksmonument.

Haarlemmerstraat 2 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemerstraat in Amsterdam-Centrum, Nederland.

De Haarlemmersluis is een 17e-eeuwse sluis in het centrum van Amsterdam. De sluis ligt bij het oostelijk uiteinde van de Brouwersgracht, op de plek waar het Singel uitmondt in het IJ. De vaste brug (brugnummer 14) bij de sluis verbindt de Nieuwendijk en Haarlemmerstraat. De sluis is een populaire toeristische plek. Er komen grote hoeveelheden rondvaartboten doorheen. Tijdens het verversen van het grachtenwater 's nachts wordt de Haarlemmersluis of de Eenhoornsluis gesloten; ze zijn echter nooit gelijktijdig dicht, zodat nachtelijk waterverkeer tussen het IJ en de grachtengordel mogelijk blijft. De Haarlemmersluis wordt ook wel de Nieuwe Haarlemmersluis genoemd, ter onderscheid met de inmiddels verdwenen Oude Haarlemmersluis, die in de Martelaarsgracht lag voordat deze in 1882 gedempt werd. De Nieuwe Haarlemmersluis is afgebeeld door onder meer Meindert Hobbema en Jacobus Storck, de Oude Haarlemmersluis door onder meer Jacob Isaacksz. van Ruisdael en Jan van der Heyden.

Cinema Rex was een bioscoop aan de Amsterdamse Haarlemmerstraat. Op deze plek bevond zich van 1912 tot 1989 een bioscoop; aanvankelijk onder de naam Scala, later Rex. De geschiedenis van dit theater eindigde als pornobioscoop onder de naam Cinema Parisien. Het bioscoopgebouw is in 1992 gesloopt.

Zeevrugt is een huis aan het Singel in de grachtengordel van Amsterdam. In 1763 werd Huis de Zeevrugt gebouwd op nummer 36, aan de buitenkant (westzijde) van het Singel, tussen de Brouwersgracht en de Korsjespoortsteeg. Boven in de gevel staat de naam van het huis: Zeevrugt. De gevel is een kuifgevel bekroond door een afbeelding van Mercurius en is samen met de deuromlijsting uitgevoerd in de Lodewijk XV-stijl (asymmetrisch). Het is aannemelijk dat het huis door een koopman is gebouwd. Het huis is particulier eigendom. Sinds 1970 staat het pand op de Rijksmonumentenlijst.

De Poezenboot is een Amsterdams dierenasiel voor katten. Het bevindt zich op een woonboot op de Singel. De Poezenboot vangt zwerfkatten op en herplaatst deze. Een aantal van de katten loopt vrij rond op de boot, die voor bezoekers toegankelijk is. Op piekmomenten huisvest de Poezenboot zo'n 60 katten.

Het Kattengat is een korte straat in Amsterdam-Centrum. De straat loopt van oost naar west en begint als zijstraat van de Spuistraat. Bij de Smaksteeg komt de straat uit op de Stromarkt gelegen aan het Singel. Oorspronkelijk was het Kattengat een smal grachtje in een V-vorm dat van de Nieuwezijds Achterburgwal (thans Spuistraat) in twee gedeelten naar het Singel liep. In de tweede helft van de 19e eeuw is het grachtje gedempt. De linkerpoot van de V heet sinds 2 oktober 1873 Koggestraat. Het Kattengat is in 1936 door sloop aanzienlijk verbreed. Ten westen van de straat staat de voormalige Ronde Lutherse Kerk die sinds 1975 behoort tot het "Sonesta Hotel" tegenwoordig het "Renaissance Hotel" gelegen tussen de Ossenspooksteeg en de Jeroenensteeg nabij de vroegere Sint Jeroenentoren die in de 15e eeuw op de stadsmuur stond. Er werd een ondergrondse tunnel onder het Kattengat aangelegd, waardoor hotelgasten de als congres- en concertzaal dienende koepel konden bereiken. De straat kent evenals de Stromarkt eenrichtingsverkeer richting het Singel. De naam Kattengat verwijst naar een nauwe doorgang, een gat zo smal dat er geen kat door kon. Een andere verklaring voor de naam is de vroegere bodemgesteldheid, drassig land waar kattenkruid groeit. Verder in Amsterdam: Kattenlaan, deze ligt in Oud-West, in de buurt van het Vondelpark, op ongeveer twee kilometer van het Kattengat. Kattenburg, Oostelijk eiland. Kattensloot kanaal tussen de Kostverlorenvaart en de Singelgracht. Kattenslootbrug. Deze verbindt de 2 oevers van de Jacob Catskade op de grens van de Frederik Hendrikbuurt en de Staatsliedenbuurt.

De Ronde Lutherse Kerk of Nieuwe Lutherse Kerk is een voormalige lutherse kerk aan het Singel in Amsterdam. Sinds 1975 behoort het enkele malen door brand verwoeste monument als gelegenheid voor grote bijeenkomsten bij een hotel.

De Buiten Vissersstraat is een eeuwenoud straatje in Amsterdam-Centrum; ze is ongeveer 32 meter lang.

Droogbak 11 in Amsterdam is een gebouw in Amsterdam-Centrum. De nummering van de straat Droogbak begint op nummer 1 met het Droogbak. Daartegenover bevindt zich een gevelwand met doorlopende (dat wil zeggen oneven en even) nummering tot nummer 17 op de hoek van de Buiten Wieringerstraat. Huisnummers 3 en 12 missen. De gebouwen kennen op huisnummer 11 na bescherming onder gemeentelijk of rijksmonument. Droogbak 11 kent die dus bescherming niet. De originele bebouwing, de geschiedenis voert terug naar de 16e eeuw, is hier allang verdwenen, Tot midden jaren vijftig stonden op de plek twee gebouwen die in de periode 1955 tot 1957 werden afgebroken. Het werd jarenlang een lege plek in de buurt afgeschermd door een muur. Begin jaren negentig was stadsvernieuwing in Amsterdam nog in volle gang, waarbij hier de nadruk lag op kleine en betaalbare woningen. Voor woningbouwvereniging Lieven de Key ontwierp architect Wijnen voor deze plek en aan Haarlemmerstraat 29-41 een aantal jongerenwoningen. Voor het gebouw op de hoek van Droogbak en de Buiten Vissersstraat betekende het tweekamerwoningen met HAT-eenheden met daarboven een soort penthouse-achtige verdieping. De begane grond kent bedrijfsmatige eenheden. Het kent een centrale ingang aan de Buiten Vissersstraat 1. De site "Gebouwd in Amsterdam" maakt expliciet melding dat bij de bouw geen enkele rekening is gehouden met het karakter van de aanpalende gebouwen. Droogbak 11 staat dan ook in schril contrast met de buurpanden Droogbak 10 en Droogbak 13, beide rijksmonument.

Haarlemmerstraat 51 te Amsterdam is een gebouw aan de Haarlemmerstraat in Amsterdam-Centrum. Die Haarlemmerstraat is een eeuwenoude straat net ten noorden van de grachtengordel. De originele bebouwing is in de loop der eeuwen (grotendeels) vervangen door nieuwbouw, dan wel nieuwbouw op nieuwbouw. Alhoewel in de gevel “anno 1736” wordt vermeld, dateert het gebouw uit 1896. Toen werd op deze plek een creatie gebouwd van architect François Marie Joseph Caron, bekend van zijn werk voor Willem Vroom en Anton Dreesman (Vroom & Dreesman). Hier in de binnenstad van Amsterdam was geen plek voor een groot gebouw; het gebouw dat op een hoek staat van de Rodekoegang (Roode Koegang; Haarlemmerstraat 57-59 ligt nog steeds teruggetrokken) is zelfs smal te noemen. Op de begane grond bevindt zich een winkelruimte met aan de linker zijde de winkelingang en een aparte ingang voor de bovenwoningen. Daarboven bevinden zich twee woonverdiepingen en een zolderruimte. Caron kwam voor die laatste met een niet alledaags ontwerp. Vanaf buitenaf te zien lijkt die zich te bevinden onder een puntdak. Echt vlak daarachter is te zien dat het gebouw ene plat dak heeft. De bouwstijl van het pand is eclectisch te noemen, maar dan richting “verleden” en “toekomst”. Zo zijn er elementen van het traditioneel bouwen, maar er zijn ook kenmerken van de art nouveau. Met name het houtsnijwerk, de kleurstelling en details van de horizontale metalen ondersteuningsbalk, gevelversieringen, tegelwerk van het portaal en hijsbalk wijzen op die kunststroming. Ook de kleurstelling en bladmotieven van de jaarstenen "Anno 1736" duiden daarop. Overigens valt het gebouw niet alleen voor wat betreft bouwstijl op. Tussen alle bruine en rode baksteen ter plekke is dit pand opvallend opgetrokken in de kleuren wit en groengrijs. Het groen is voorts nog terug te vinden in de naam van de eerste gebruiker van het gebouw: J.J.F. Möllmann (Josephus Johannes Franciscus Möllmann, die een handel in boter, kaas, eieren, kruideniers-, grutterswaren en comestibles dreef. Hij had de winkel overgenomen van zijn vader. De groene letters zijn gezet tegenover een gele achtergrond; detailversieringen sluiten de naambalk aan beide kanten af. Hij opende hier op 8 augustus 1896 zijn handel. Krant De Tijd omschreef het destijds als “een aardig huisje rijker” en in vrijen gothieken stijl opgetorkken, daarbij zorgend zoowel voor een doelmatige inrichting als voor een fraai, teekenachtig geveltje. Hoelang dit bedrijf er gevestigd was is niet bekend. Een van de opvolgers was de rijwielhandel Presto met een stalling in de gang, die ook Haarlemmerstraat 49 in gebruik nam. Het bedrijf zou er tot in de jaren tachtig daar gevestigd zijn; het had de voorgevel ontsierd door middel van een groot reclamebord. In de jaren negentig was er Warmteservice gevestigd (handel in cv-bouwpakketten). In 2022 is er een souvenirwinkel gevestigd (Haarlemmer Buddha). Op 4 oktober 2005 werd het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard. Ook de Haarlemmerstraat 51 te Leiden is een gemeentelijk monument en ook een woon/winkelhuis.

Buiten Vissersstraat 6-8 te Amsterdam is een gebouw aan de Buiten Vissersstraat in Amsterdam-Centrum. Het is sinds 5 september 2006 een gemeentelijk monument. Het straatje is al eeuwen oud; het komt voor op kaarten uit rond 1600. Alle originele bebouwing is verdwenen. Aan de even zijde zijn er slechts twee gebouwen; dit gebouw en Buiten Vissersstraat 4. Huisnummer 2 is opgegaan in het gebouw Droogbak 13. Op huisnummer 6-8 staat een gebouw uit 1904; hetgeen middels een gevelsteen zichtbaar wordt gemaakt (Ao 1904). Een andere gevelsteen meldt de naam van het gebouw Petrus; de gevelstenen zijn al op de bestektekeningen ingevuld te zien. Deze Petrus Hegener hield een zuivelhandel op Droogbak. Hij overleed in 1875 en zijn weduwe Francisca Antonia Gersteling liet in 1884 op Buiten Vissersstraat 4 een pakhuis annex rokerij bouwen ontworpen door zoon Jos Hegener. In 1904 was uitbreiding nodig en mogelijk. Hegener had zijn stijl kennelijk inmiddels aangepast. Buiten Vissersstraat 4 heeft allerlei ronde vormen in symmetrie, Buiten Vissersstraat 6-8 is hoekiger en asymmetrisch. Jos Hegener ontwierp voor dat huisnummer 6-8 opnieuw een pakhuis. Op de begane grond is er dan nog wel de grote toegang in rondboogvorm; die boog begint direct vanaf de plint. Links van die toegang is er ook een persoonsingang, die op nr. 4 ontbreekt. Boven de toegangsdeur staat de naam vermeld (Petrus). Boven de ronde toegangsdeur bevinden zich drie afgeronde rechthoekige laadopeningen met links en rechts daarvan gelijk gevormde lichtvensters. Boven deze laadopeningen is de overkoepelde hijsbalk geplaatst, geplaatst in een risalerende trapgevel. Boven de toegangsdeur zijn nog wat kleine vensters te zien, waarboven de datumsteen. Het gebouw als geheel wordt afgesloten met een asymmetrische puntgevel waarin nog een trapje, het gevelvlak is daar opgevuld met nog twee kleine smalle vensters. Het geheel is opgetrokken met baksteen met bij ramen sluitstenen van natuursteen. Het gebouw in de stijl van Traditioneel bouwen is daarna vrijwel ongewijzigd gebleven, alhoewel al jaren geen pakhuis meer. De houten schotten bij de laadtoegangen verdwenen om plaats te maken voor vensters.