place

Wantijpark

Geografie van DordrechtPark in Zuid-Holland
De oefenmuur Exercise wall fire arms (34598490351)
De oefenmuur Exercise wall fire arms (34598490351)

Het Wantijpark of Wantijplantsoen is een park in de Nederlandse plaats Dordrecht. Het werd tijdens de crisisjaren vanaf 1933 aangelegd als werkverschaffingsproject. Het ligt naast het Wantijbad aan de Noordendijk tussen de stromen Wantij en Vlij in. In het park ligt onder andere een verdiepte tuin, een schietbaan, een vijver, een monumentale entree, een paviljoen en een tuinderswoning. Het park heeft een oppervlakte van 16 hectare en een min of meer symmetrische vorm. Nog originele delen van het park zijn tot gemeentelijk monument verklaard. Het als voorportaal voor het park aangelegde Wantijplantsoen is een verdiepte tuin en werd in 2001 opgenomen in het register van rijksmonumenten.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Wantijpark (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Wantijpark
Wantijpark, Dordrecht

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: WantijparkLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 51.813666666667 ° E 4.6948333333333 °
placeToon op kaart

Adres

Wantijpark
3312 AV Dordrecht
Zuid-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

De oefenmuur Exercise wall fire arms (34598490351)
De oefenmuur Exercise wall fire arms (34598490351)
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Watertoren (Dordrecht)
Watertoren (Dordrecht)

In 1882 werd aan de Noordendijk de eerste watertoren van de stad Dordrecht (provincie Zuid-Holland) gebouwd. Het is de op een na oudste watertoren van Nederland. De toren heeft een kasteelachtig uiterlijk en is ontworpen door de Dordtse stadsarchitect J.A. van der Kloes. De watertoren heeft een hoogte van 33 meter en een waterreservoir van 500 m3. De vierkante bakstenen torens bevatten destijds machinistenwoningen bestemd voor het personeel van het waterleidingbedrijf ter huisvesting. In 1938 werd de watertoren aangepast en moesten de hoektorentjes van de watertoren deels wijken wegens verbouwingen aan het waterreservoir. De toren was onderdeel van een waterfabriek van de Dordtse drinkwatervoorziening. Op het terrein werd rivierwater gezuiverd in open zandfilterbassins. De machines stonden in de watertoren; daar was ook een laboratorium dat de waterkwaliteit controleerde met forellen die tegen de stroom in zwommen. De watertoren verloor zijn oorspronkelijke functie in 1965.De watertoren en het voormalige pompgebouw uit 1941-1942 hebben de status van rijksmonument.In 2002 maakte de gemeente Dordrecht nieuwe plannen voor het verouderde Eneco-terrein waar de watertoren staat. Dit leidde in 2006 tot een restauratie van de watertoren en het pompgebouw en een herinrichting van de omgeving. Rondom het complex werd een deel van het Wantij weer opengegraven. De totale kosten bedroegen 6 miljoen euro.Sinds 2007 is in de watertoren en het naastgelegen pompgebouw een hotel-restaurant gevestigd genaamd Villa Augustus. Rond de watertoren is een moestuin aangelegd waaruit het restaurant put voor het maken van seizoensgebonden maaltijden. De uitbaters van Villa Augustus hebben eerder Hotel New York (Rotterdam) opgezet in het voormalige directiegebouw van de Holland-Amerika Lijn. Ook dit gebouw is een rijksmonument.In 2008 ontvingen de eigenaren van het complex de jaarlijkse watertorenprijs van de Nederlandse Watertoren Stichting. De jury was van mening dat met de restauratie een solide en duurzame oplossing is gecreëerd die ten goede komt aan de uitstraling van het gebied.

De Staart (Dordrecht)
De Staart (Dordrecht)

De Staart is een wijk van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is de enige wijk van die stad die, oostwaarts van de stad, ten noorden van de rivier Wantij ligt. Omdat het oostelijk gedeelte van het Eiland van Dordrecht op de kaart een uitstekende strook vormt noemt men de wijk De Staart. Uit oude kadastrale kaarten is op te maken dat de naam “Staart” betrekking heeft op de polder westwaarts van de in de jaren 70 aangelegde N3. Oostwaarts van die snelweg vindt men de buurt Merwedepolder, een naam die afgeleid is van meerdere polders, waaronder: Merwepolder, Smokerpolder en Merwepolder-Oost. Deze behoorden overigens nog tot 1960 tot de gemeente Dubbeldam. De wijk als geheel ligt op het gebied van de voormalige heerlijkheid Merwede, waar het Huis te Merwede, vroeger een kasteel en tegenwoordig een ruïne, nog aan herinnert. Eind 18e eeuw werd door de Staten van Holland toestemming verleend delen van het gebied te omkaden waarna de hiervoor genoemde polders ontstonden. In het gebied waren tot eind 19e eeuw veel molens te vinden, met name houtzaagmolens. Het oudste gedeelte van de behuizing (Noorderkwartier) en het industriegebied (Kop van de Staart) is vanaf 1901 opgetrokken, waarna grote uitbreidingen in de jaren dertig en de decennia na de oorlog plaatvonden. Voor de recreatie werden in de dertiger jaren als werkverschaffing het Wantijpark en het Wantijbad aangelegd. In de nabijheid van de wijk liggen de Merwelanden en de Hollandse Biesbosch, die veel mogelijkheid tot recreatie bieden. In de nabijheid liggen tevens een aantal jachthavens waar ook watersportverenigingen gevestigd zijn, zoals de Koninklijke Dordrechtsche Roei- en Zeilvereniging (KDR&ZV). Het leefklimaat van met name de oostkant van de wijk is een ambivalente zaak. Sinds 2000 zit de gehele wijk door gemeentelijke toedoen sterk in de lift. Op de Kop van de Staart wordt anno 2020 zelfs een (deel van) een luxe stadswijk gebouwd. De woningen worden duurzaam gebouwd en bieden veel woonplezier en comfort. Een groot deel daarvan - de wijk “Stadswerven”[1] genoemd - is anno 2020 voltooid. Problematisch blijft echter een groot industrieterrein waarop een stortplaats, een vuilverbranding en de chemische fabrieken van DuPont en Chemours staan. Vooral in de jaren zestig en zeventig zorgde dit voor grote problemen met betrekking tot de volksgezondheid. Het bracht de omliggende buurt in een neerwaartse spiraal. Deze problemen zijn anno 2020 niet volledig opgelost. Toxische verontreinigingen als GenX en PFOA’s zorgen in Dordrecht tot ver daarbuiten nog steeds voor veel beroering. In de Merwedepolder was bovendien een gifbelt aanwezig waarop een nieuwbouwwijk werd gebouwd. De ontdekking van industrieel toxisch afval leidde tot een rel die zelfs in landelijk opzicht uniek te noemen is. Onder de Dordtenaren kreeg dit deel van de wijk weldra de bijnaam De Gifwijk. Ruim 100 gezinswoningen werden spoedig na de ontdekking gesloopt en de grond eronder werd, door gedeeltelijke afgraving en afdekking, gesaneerd. De vuilverbranding is daarnaast milieuvriendelijker gaan werken. Met het slopen van de elektriciteitscentrale van het GEB Dordrecht, die ook op het industrieterrein lag, werd de leefbaarheid in de Merwedepolder verder verbeterd. Op de plaats van die centrale staat sinds 2011 de vestiging "Dordrecht Noord" van McDonald's, tegenover de Gevangenis Dordrecht. De Staart kent een eigen wijkkrant De Staartenaar, met als slagzin "De Staart is het Waard". De Staartenaar verschijnt vijfmaal per jaar.