Alaerd van Wijngaerdentoren

Het Dordts Patriciërshuis is een museum aan de Wolwevershaven in Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het werd in 2011 geopend. De achterkant van het museum ligt aan de Oude Maas.

De Damiatebrug of Damiatenbrug is een ijzeren brug in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Sinds 1990 is de brug aangewezen als rijksmonument. De brug is gebouwd over de Wolwevershaven en verbindt twee kades, de Wolwevershaven en de Kuipershaven.De naam van de brug was overgenomen van de oude houten brug die zich eerder op die plek bevond, en die is weer afkomstig van de houthandel Damiate die in de buurt stond in de 17e eeuw. In 1855 is de huidige dubbele ijzeren ophaalbrug gebouwd naar het ontwerp van George Nicolaas Itz. De Damiatebrug werd in april 1855 opengesteld maar stortte in mei 1855 in, omdat de combinatie van gietijzer en smeedijzer te zwak bleek. In 1857 was de brug hersteld, waarbij het gietijzer grotendeels was vervangen door smeedijzer. In 1964 werd de brug geëlektrificeerd.De bruglengte is 15 meter.

Huis de Meerminnen is een rijksmonumentaal pand aan de Wolwevershaven 21 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

De Sint-Bonifatiuskerk is een kerkgebouw aan de Wijnstraat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De hallenkerk dateert uit de periode 1823-1826 en werd ontworpen in neoclassicistische stijl door stadsarchitect P. Plukhooy. De kerk heeft een houten toren op de voorgevel. Het interieur bestaat uit zuilen met composietkapitelen en houten tongewelven. Het altaar en de preekstoel dateren uit 1827. In 1903 werd een nieuwe pastorie achter de kerk gebouwd aan de Kuipershaven. Het ontwerp is van de Dordtse architect Carel Tenenti. Het poppodium Bibelot was in de kerk gevestigd van 1967 tot maart 2013. Toen werd het pand in gebruik genomen als jongerencentrum.

Het Huis de Onbeschaamde is een rijksmonumentaal pand aan de Wijnstraat 123 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is op 9 maart 1966 ingeschreven in het monumentenregister.

Dit is in Beverenburgh is een pand aan de Wijnstraat nummer 127 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is sinds 9 maart 1966 een rijksmonument. In 2006 heeft de Vereniging Hendrick de Keyser het pand, met behulp van de Bankgiroloterij gekocht.

De Nieuwbrug is een gietijzeren vaste brug uit 1851, die de grens markeert tussen de Wijnhaven en de Voorstraatshaven in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Nieuwbrug is sinds 1989 een rijksmonument. De fiets-/voetgangersbrug, met een lengte van 34 m, heeft drie doorvaartopeningen. In de middelste doorvaart bevond zich een smal deel in het wegdek dat geopend kon worden om schepen met een mast door te laten; de brugleuning kon worden uitgenomen. De voormalige klep is nog steeds herkenbaar in het wegdek; de brugleuning is vastgezet. In 1698 stond op deze plaats een stenen boogbrug. In 1312 bestond er al een smal houten bruggetje op de locatie. De huidige brug is gebouwd door ijzergieterij D.A. Schretlen & Co uit Leiden.

Het West-Indisch Huis aan de Wijnstraat nummer 87, is in 1735 in barokke stijl gebouwd. Voor de bouw van het pand werden een aantal gebouwen gesloopt, waaronder het pakhuis van de West-Indische Compagnie. Aan dit gesloopte pand is de naam ‘West-Indisch Huis’ ontleend. Het patriciërshuis vormt één geheel met de pakhuizen die aan de Kuipershaven (nummer 21) liggen.

De Vismarkt is een straat en plein in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Vismarkt loopt vanaf de Varkenmarkt tot aan de Knolhaven. Het plein van de Vismarkt diende vroeger om vis te kunnen verkopen, die vanaf het aangrenzende water van de Knolhaven werd aangevoerd. Op de Vismarkt staat nog de ijzeren vishal waaronder vroeger de visverkoop plaatsvond.

De Wijnbrug is een loopbrug over de Voorstraatshaven in de Nederlandse stad Dordrecht.

De Watersteinstoren of Snellaert Duyckstoren was een middeleeuwse wachttoren in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht ter plaatse van de huidige Vismarkt. De toren stond oorspronkelijk in het water – eerst direct aan de rivier en later aan de Nieuwe Haven – en was geen onderdeel van een stadsmuur. Het is zelfs twijfelachtig of hier langs de Varkenmarkt ooit een stenen stadsmuur heeft gestaan. Bij opgravingen in 2003 is hiervan tenminste geen spoor gevonden. Tijdens de bouw van de toren liep de kade ter hoogte van de huidige Varkenmarkt. Later werd de kade verder de haven in aangeplempt, waardoor de Watersteinstoren op het land kwam te staan. De terreinen aan de Varkenmarkt werden rond 1590 volgebouwd, toen de straat simpelweg werd aangeduid als "nieuwe strate". De nieuwe kade – de huidige Knolhaven – werd in de 17e eeuw Watersteinskaai genoemd.Uit de opgraving door de ROB in 1971 is gebleken dat het oorspronkelijke plan om hier een zware verdedigingstoren te bouwen nooit is gerealiseerd, omdat de toren al tijdens de bouw sterk begon te verzakken en gecorrigeerd moest worden. Het gebouw is daarna met dunnere muren afgebouwd. In de 17e eeuw heeft de toren gefungeerd als stadstimmerhuis ("Stads Werk-Huys") en later als onderdeel van de lakenhal die ernaast was gebouwd. Toren en lakenhal werden in 1858 afgebroken om plaats te maken voor de gietijzeren vishal.

Scharlaken was een van de oudste stenen wereldlijke gebouwen van de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De kern gaat terug tot omstreeks 1250-1275. Het huis stond aan het einde van de Wijnstraat, aan het huidige Scheffersplein. Het fungeerde in verschillende gedaantes als onder andere lakenhal, woonhuis, waag, tekenschool, telegraafkantoor en toonzaal van het GEB totdat het begin jaren 1960 definitief werd afgebroken.