Gelderse Toren

De molen De Hoop is een in 1879 gebouwde windmolen en staat aan de Rhabergseweg in Rha in de Nederlandse gemeente Bronckhorst. Deze beltmolen is gebouwd in opdracht van A. Reuling, ter vervanging van een eerdere beltmolen uit 1856, die was afgebrand. Het is een witgeschilderde, ronde bakstenen korenmolen met 2 koppel maalstenen. De belthoogte bedraagt drie meter. De Hoop is tot 1962 in bedrijf geweest, waarna de molen in verval raakte. In 1995 kocht de familie Hofman de molen en werd de stichting Molen De Hoop opgericht. In 1998 had de stichting voldoende geld bijeengebracht om hem te laten restaureren. In 2000 draaide De Hoop weer. Het wiekenkruis is op de binnenroede voorzien van Ten Have-kleppen. Voor de restauratie waren imitatie-kleppen aangebracht, waardoor de molen slecht functioneerde. Dit was de oorzaak van de langdurige stilstand. De molen maalt op vrijwillige basis graan en is tweemaal per maand open voor bezoek.

Stopplaats Leuvenheim (Lvh) is een voormalige halte aan de Staatslijn A tussen Arnhem en Leeuwarden. De stopplaats lag tussen de huidige stations van Dieren en Brummen. Stopplaats Leuvenheim was geopend van 1882 tot 1917.

Rha is een buurtschap in de gemeente Bronckhorst in de Nederlandse provincie Gelderland. Het heeft een kleine 75 inwoners en in 1996 hebben Rha en het nabijgelegen Olburgen samen hun 1000-jarig bestaan gevierd. In Rha bevindt zich de beltmolen De Hoop, een maalvaardige korenmolen die op de 1e en 3e zaterdag van de maand te bezoeken is. Het proeflokaal van bierbrouwerij Bronckhorster Brewing Company bevindt zich in Rha, hier wordt tevens het bier gebrouwen.

Huize de Wildbaan is gebouwd in 1910 ter vervanging van een ouder huis op landgoed de Wildbaan. Het is ontworpen door de architect H.A. Ezerman, in opdracht van de kolonel der cavalerie, Adriaan Jacob Paul Metelerkamp van Bronkhorst. De Wildbaan is een landgoed in de gemeente Brummen, het vormt samen met de aangrenzende landgoederen Den Bosch en De Rees een soort gordel om de buurtschap Leuvenheim.

Stopplaats Spankeren (Spr) is een voormalige halte aan Staatslijn A tussen Arnhem en Leeuwarden. De stopplaats lag tussen de huidige stations van Dieren en Brummen. Stopplaats Spankeren was geopend van 1882 tot 1917.

Het dorp Leuvenheim is gelegen aan de IJssel, in de gemeente Brummen, in de Nederlandse provincie Gelderland. Het dorp had op 1 januari 2023 735 inwoners in zowel de dorpskern als het buitengebied. In het dorp zijn geen winkels voor dagelijkse boodschappen, hiervoor moet men naar het dorp Brummen of Dieren. In het dorp is een basisschool, "De Rietgors". Het dorp kent diverse verenigingen, zoals de Tennisclub "LTC", de badmintonvereniging, de Oranjevereniging. "Leuvenheims Belang" zet zich in voor het welzijn van de inwoners. De oudste vermelding van Leuvenheim stamt uit 1046. In dat jaar kreeg bisschop Bernulfus van keizer Hendrik III de stad Deventer en een graafschap in Hamaland, ook wel de Pago Isola of IJsselgouw genoemd. Leuvenheim (Louene) wordt genoemd als een van de grensplaatsen. Andere historische spellingsvarianten op de plaatsnaam zijn Lovenen (1400), Lavenem (1440), Lovenhem (1550) Lovenem en Loivenom (1640), Löfen (1650), Loevenich (1700), Leuven (1750) en Leuvenheim vanaf 1781.

Huis Den Bosch is een landhuis met bijbehorend landgoed in de Gelderse plaats Leuvenheim. Het gebouw dateert uit het begin van de 17e eeuw. In 1832 werd het gebouw aanzienlijk vergroot en kreeg het zijn classicistisch uiterlijk. Kenmerkend zijn de ingangspartij en torenachtig uitbouwsels aan de achterzijde. De ingangspartij bevindt zich in het midden van de voorgevel. Twee zuilen staan ter weerszijde van de toegangsdeur, waarboven zich een balkon met een hekwerk bevindt. Het centrale karakter wordt geaccentueerd door een dakkapel recht boven het balkon. Deze dakkapel wordt bekroond met een klokkentorentje voorzien van een tentdak. Zowel de voor- als de achtergevel zijn symmetrisch vormgegeven. Het symmetrische patroon wordt enigszins doorbroken in de onderste bouwlaag aan de voorzijde, waar links van de voordeur twee zesruitsvensters zijn aangebracht en rechts van de voordeur twee dubbele deuren. Door de veelhoekige structuur van de kamers aan de linker- en rechterachterzijde van het gebouw wordt een torenachtige indruk gecreëerd. Huis Den Bosch is mede vanwege de ouderdom van het gebouw en de 19e-eeuwse uitbreiding in classicistische stijl erkend als rijksmonument. Ook de relatie met andere onderdelen van het totale complex speelde een rol bij deze erkenning. Tot de eveneens als rijksmonument aangewezen onderdelen van het complex behoren naast het landhuis ook de historische tuin- en parkaanleg, het koetshuis, de koetsierswoning, een dienstwoning, een jachtopzienerswoning, enkele schuren en de inrijhekken.

De Sint-Willibrorduskerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Olburgen. De kerk is in 1869 gebouwd naar ontwerp van Friedrich Wilhelm Mengelberg en Gerard te Riele en kreeg als patroonheilige Willibrord. De kerk is gebouwd als pseudobasiliek in de stijl van het St. Bernulphusgilde. Aan de straatzijde heeft het gebouw een toren die 45 graden gedraaid is ten opzichte van de voorgevel. De toren wordt bekroond met een ingesnoerde naaldspits. Het gebouw heeft aan alle zijden spitsboogvensters. De muren aan de binnenzijde zijn in de 20e eeuw wit gepleisterd. In de kerk zijn daarnaast interieurelementen van Mengelberg aanwezig, waaronder het altaar. De kerk is in 1976 aangewezen als rijksmonument.

Olburgen is een kleine plaats aan de IJssel in de Nederlandse gemeente Bronckhorst, op de rand van de Achterhoek, tussen Dieren en Doesburg. Het dorp heeft circa 190 inwoners in de plaats zelf en een kleine 265 inclusief de buitengebieden. Olburgen bestond in 1996 duizend jaar. In het dorp zijn een aantal gebouwen die een bijzondere functie binnen de gemeenschap vervullen. Dit zijn de St. Willibrordusschool en de Sint-Willibrorduskerk. De school is tegenwoordig niet meer in gebruik als basisschool. Enthousiaste dorpelingen hebben in de school een dorpshuis gerealiseerd. Het dorp is de laatste rustplaats van Dorothea Visser. Olburgen biedt de toerist op twee plaatsen onderdak. Net aan de oostzijde buiten het dorp is Droompark Marina Strandbad gelegen, een vakantiepark met een haven voor de pleziervaart. De enige toegangsweg erheen loopt net ten noorden van het dorp. Verder is er minicamping 't Hofke, eveneens in oostelijke richting net buiten het dorp. De verkeersverbinding met Dieren wordt verzorgd door het veer Dieren - Olburgen over de IJssel. De dienst voor alle verkeer tot 14 ton wordt uitgevoerd met een gierpont met motor met de naam Steeds voorwaarts. Er wordt het gehele jaar gevaren met uitzondering van eerste kerstdag en nieuwjaarsdag en tijden dat het water in de IJssel te hoog of te laag staat om over te kunnen varen.

De Petruskerk in de Gelderse plaats Spankeren is een in 19e-eeuwse zaalkerk met een middeleeuwse toren. De huidige kerk werd aan het begin van de 19e eeuw gebouwd ter vervanging van de middeleeuwse kerk op die plaats. De kerk was oorspronkelijk gewijd aan Petrus. De oude, uit de 12e eeuw daterende, kerktoren bleef gespaard. Wel werd de derde geleding van de toren verhoogd en van een torenspits voorzien. De beide onderste geledingen van de toren zijn het oudste deel van de kerk. Zij dateren uit de 12e eeuw en zijn gemaakt van tufsteen. De derde geleding van de toren werd waarschijnlijk halverwege de 16e eeuw aan de toren toegevoegd. De kerk is erkend als rijksmonument en werd in 1970 ingeschreven in het monumentenregister.

Spankeren is een Nederlands dorp in de gemeente Rheden in de provincie Gelderland. Het heeft 955 inwoners (per 1 januari 2023) en ligt aan het Apeldoorns Kanaal tegenover de plaats Dieren. Een inwoner van dit dorp heet een Spankenees. Hoewel Spankeren een klein dorp is, zijn er twee industrieterreinen aanwezig waar veel bedrijven gevestigd zijn. Een van deze industrieterreinen is gelegen op de plek waar van 1916 tot 1975 het witgoedbedrijf Emailleerfabriek De Ysel (EDY) stond. Ook ligt daar boerderijwinkel De Nieuwenburgt In Spankeren ligt kasteel de Gelderse Toren. De scheve tufstenen toren van de Petruskerk dateert uit de twaalfde eeuw en behoort daarmee tot de oudste kerktorens van de Veluwe (de Vale Ouwe). In de zijmuur van de kerk is een gedenksteen aangebracht waarop de tekst "1803 is den eersten steen gelegd door Alexander Rhemen" (die ooit ook De Gelderse Toren bezat).

De Rees is een landhuis en voormalige havezate in de gemeente Brummen, gelegen tussen Brummen en Leuvenheim, in de Nederlandse provincie Gelderland.