Val-Meer

Val is een dorp in de deelgemeente Val-Meer, behorende tot de gemeente Riemst. Het dorp werd in 1147 voor het eerst vermeld, en wel als Falla. Dit betekent vermoedelijk: helling. Val was een afzonderlijke heerlijkheid, die behoorde bij het Graafschap Loon, dat later onderdeel werd van het Prinsbisdom Luik. In 1796 werd Val gevoegd bij het nabijgelegen Meer, om aldus de gemeente Val-Meer te vormen. De parochiekerk is de Sint-Stefanuskerk. Oorspronkelijk was dit een kwartkerk, ondergeschikt aan de parochie van Millen. Begin 19e eeuw werd deze verheven tot parochiekerk, en in 1898 werd de parochie van Meer bij de parochie van Val gevoegd.

De Sint-Stefanuskerk is een kerkgebouw in Val-Meer in de Belgische gemeente Riemst in Limburg. De kerk staat aan de Bampstraat en achter de kerk (noordoosten) ligt de begraafplaats. De kerk is de parochiekerk van het dorp en is gewijd aan Sint-Stefanus. Zo'n 800 meter ten noorden van de kerk staat de Kwartjesboom.

De Kwartjesboom is een boom in Val-Meer in de gemeente Riemst in de Belgische provincie Limburg. De boom staat aan de noordoostzijde van het dorp aan het verlengde van de Bodemstraat. De boom staat op zo'n 800 meter ten noorden van de Sint-Stefanuskerk. De Kwartjesboom is een linde met op een bord een houten kruis met corpus. Op de boom zijn oude kwartjes getimmerd, muntstukken van 0,25 Belgische frank, en de boom vormde daarmee een soort spijkerboom. Deze kwartjes werden door mensen met tandpijn op de boom getimmerd om zo de pijn over te dragen aan de boom en er zelf van af te komen. In de jaren 1960 vond de lokale pastoor dit onacceptabel bijgeloof en preekte hiertegen. Ook vond er in die tijd een verspreiding van betere mondhygiëne plaats door de komst van de tandenborstel en betere technieken om mensen te verdoven bij de tandarts. Het ritueel raakte toen in onbruik. In recentere tijden hebben lokale inwoners nieuwe kwartjes in de boom geslagen om dit stukje volksgeloof weer zichtbaar te maken.

De Sint-Severinuskapel is een kapel en voormalige parochiekerk, gelegen in Meer. De kapel is gelegen aan de Bergstraat.

Meer is een dorp in Val-Meer, wat een deelgemeente is van Riemst. Meer verschijnt voor het eerst in een schenkingsakte uit 959, en wel als Mheer. Het patronaatsrecht van het kerkje werd toen aan het Sint-Martinuskapittel te Luik geschonken. Meer vormde in de feodale tijd, samen met Bolder, de heerlijkheid Meer en Bolder, waarvan de zetel zich in Bolder bevond. In 1796 werd deze heerlijkheid opgeheven en gesplitst in Bolder, wat bij de gemeente Zichen-Zussen-Bolder werd gevoegd, en Meer, wat bij de gemeente Val-Meer terechtkwam. In Val bevindt zich de Sint-Severinuskapel. Dit was een kwartkerk van de parochie van Millen, maar werd begin 19e eeuw een zelfstandige parochie, die echter in 1898 bij de parochie van Val werd gevoegd. In 1856 werd bij de (toenmalige) Sint-Severinuskerk een klooster gebouwd door de Zusters van Liefde. Zij verbleven er tot 1961. Vervolgens werd het klooster gekocht door de parochie van Val-Meer, maar weer doorverkocht aan particulieren. Het kerkje bleef echter, nu als kapel, een gebedshuis.

Het Hof de Méan is een kasteelhoeve te Bolder in de Belgische gemeente Riemst.

Bolder is een dorp in de gemeente Riemst, deel uitmakend van de deelgemeente Zichen-Zussen-Bolder. De naam Bolder komt van bollaar, dat leemheuvel betekent. Vanouds vormde Bolder, samen met Meer, de Loonse heerlijkheid Meer en Bolder. De heren woonden op een kasteelhoeve (1621) dat tegenwoordig als Hof de Méan bekendstaat. Dit is genoemd naar de familie De Méan, die sinds 1588 deze heerlijkheid in bezit had. Voordien was de heerlijkheid in bezit van de familie Van Guigoven. In 1796 werd de heerlijkheid opgeheven en kwam Bolder bij de toen gevormde gemeente Zichen-Zussen-Bolder, terwijl Meer opging in de gemeente Val-Meer. Bolder heeft nooit een kerk gekend. Bolder ligt in Droog-Haspengouw, op een hoogte van ongeveer 100 meter.

De Coolen is een mergelgroeve en natuurgebied in de Belgische gemeente Riemst op de grens van de deelgemeentes Millen en Val-Meer. Het wordt beheerd door Limburgs Landschap vzw. De naam van het gebied betekent De Kuilen. Het gebied bestaat uit een klein hellingbos, waaronder zich een middelgrote mergelgroeve bevindt, waarvan het gangenstelsel een lengte van ongeveer 1 km beslaat. In het gangenstelsel werden enkele fossielen aangetroffen.

Het Swaenhof is een monumentaal woonhuis te Riemst, gelegen aan de Geerestraat 1. Oorspronkelijk stond in Riemst, tegenover de kerk, een kasteel van die naam, doch daarvan zijn geen resten overgebleven. Het herenhuis stamt uit de 17e eeuw. Het is gebouwd in mergelsteen. In de eerste helft van de 19e eeuw werd het in laatclassicistische stijl verbouwd, waarbij onder meer een driehoekig fronton werd aangebracht. Achter het huis bevindt zich een met kasseien geplaveid erf. Er is een stal, een duifhuis en een bakhuis. Verder is er een dwarsschuur waar de vroeg-17e-eeuwse bouwtrant het best bewaard is. Het gebouw is tegenwoordig gesplitst en één der delen is nog als boerderij in gebruik. Het bouwwerk is geklasseerd als monument.

Zichen-Zussen-Bolder is een deelgemeente in de Belgische gemeente Riemst die bestaat uit drie vlak bij elkaar gelegen kerkdorpen: Zichen, Zussen en Bolder, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Zichen-Zussen-Bolder ligt in de streek Droog-Haspengouw, vlak bij de Nederlandse stad Maastricht.

Riemst is een plaats en gemeente in het zuidoosten van de provincie Limburg in België. De gemeente telt ruim 16.000 inwoners en is de hoofdplaats van het gelijknamige kieskanton. Ze behoorde tot 2018 tot het gerechtelijk kanton Tongeren-Voeren en daarna tot het gerechtelijk kanton Bilzen.

De Sint-Martinuskerk is een kerkgebouw in Riemst in de Belgische gemeente Riemst in Limburg. Het bakstenen gebouw heeft een westtoren gelegen aan de zuidzijde van het driebeukige schip met vijf traveeën en een koor met twee rechte traveeën en een vijfzijdige sluiting. Het koor wordt geflankeerd door de sacristieën en ten westen van de noordelijke zijbeuk bevindt zich een doopkapel. Het gebouw is gedekt met leien en de noordelijke zijbeuk is opgevat als een serie dwarsgeplaatste kapellen. De toren heeft een tentdak, vier geledingen die gescheiden worden door waterlijsten van hardsteen, overhoeks geplaatste steunberen, spitsboogvensters, galmgaten met spitsboogvorm, aan iedere zijde bakstenen spitsbooglisenen, een ronde traptoren, een portaal met puntgevel (westgevel) en deur met spitsboogvorm en een drieledig spitsboogvenster met een roosvenster erboven (westgevel). Verder heeft de toren bakstenen spitsboogvensters, een plint van breuksteen en onder de kroonlijsten een bakstenen dropmotief. Tussen het schip en de zijbeuken bevinden zich spitsboogarcades op zuilen van hardsteen. Traveeën worden geflankeerd door schalken van mergelsteen. De middenbeuk wordt overwelfd door houten tongewelven, de zijbeuken door kruisribgewelven en het koor door stergewelven. De kerk is de parochiekerk van het dorp en is gewijd aan Sint-Martinus.