James-Simon-Galerie

Het Neues Museum is een museum op het Museumsinsel in Berlijn. Het gebouw werd tussen 1843 en 1855 gebouwd naar een ontwerp van Friedrich August Stüler, een leerling van Karl Friedrich Schinkel. In de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd. Pas in 1989 werd het gebouw van instorting gered. Na een uitgeschreven competitie die werd gewonnen door architect David Chipperfield werd gestart in 1999 met de reconstructie van het gebouw. Op zaterdag 7 maart en zondag 8 maart 2009 werd het Neues Museum al getoond aan het publiek. De officiële opening van het museum werd gehouden op 16 oktober 2009. Deze reconstructie maakte dat het gebouw werd uitgeroepen tot gebouw van het jaar 2011 en Chipperfield laureaat werd van de European Union Prize for Contemporary Architecture. De collectie bestaat uit de archeologische verzamelingen van het Ägyptisches Museum en Papyrus Collectie, het Museum van de Prehistorie en de Vroege Geschiedenis en andere Klassieke verzamelingen. Een van de hoogtepunten van de collectie is de buste van de Egyptische koningin Nefertiti.

De Alte Nationalgalerie is een museum voor kunst van de negentiende eeuw, gelegen op het Museumsinsel in Berlijn. Het gebouw van dit museum werd tussen 1866 en 1876 opgericht en is ontworpen door Friedrich August Stüler. Men wilde hier aanvankelijk de collectie moderne kunst onderbrengen die voorheen in de Akademie der Künste was te bezichtigen. Na de Tweede Wereldoorlog werd de collectie echter opgesplitst en deels tentoongesteld in de speciaal hiervoor gebouwde Neue Nationalgalerie in West-Berlijn. Het gebouw werd toen herdoopt in Alte Nationalgalerie. Na de Duitse hereniging werden de collecties weer samengevoegd.

Het Altes Museum (tot 1845 Königliches Museum geheten) is een archeologiemuseum in Berlijn, gelegen op het Museumsinsel.

Het Ägyptisches Museum Berlin (volledig: Ägyptisches Museum und Papyrussammlung), in het Nederlands het Egyptisch museum, is een museum op het Museumsinsel in Berlijn met veel oud-Egyptische kunst. Onder koning Frederik Willem III van Pruisen begon men in 1828 met de eerste stukken na aanbeveling van ontdekkingsreiziger Alexander von Humboldt. Het museum werd eerst gehuisvest in het Slot Monbijou, maar kreeg in 1850 een eigen gebouw op het Museumsinsel, het Neues Museum. Na de Tweede Wereldoorlog was de collectie verdeeld geraakt over West- en Oost-Berlijn. De collectie in Oost-Berlijn werd tentoongesteld in het Bode-Museum, omdat de oorspronkelijke locatie (Neues Museum) zwaar beschadigd was gedurende de oorlog. In West-Berlijn werd de collectie van 1967 tot 2005 tentoongesteld in een gebouw tegenover het Slot Charlottenburg op Schloßstraße 70. Na de Duitse hereniging werden de verzamelingen weer samengevoegd. De Oost-Berlijnse collectie werd in de jaren 90 gesloten voor publiek vanwege conservatiewerkzaamheden. De West-Berlijnse collectie werd vanaf 2005 tijdelijk ondergebracht in het Altes Museum op het Museumsinsel. Beide collecties zijn sinds 2009 weer te bewonderen in het volledig gerestaureerde Neues Museum.

Het Pergamonmuseum is een van de bekendste en belangrijkste musea van Berlijn. Het archeologiemuseum is gelegen op het Museumsinsel vlak bij Unter den Linden. Het Pergamonmuseum maakt deel uit van het museumensemble van Berlijn. Er werd in 1910 een 20-jarig project gesticht naar de plannen van Alfred Messel en Ludwig Hoffman, die van plan waren het Pergamonaltaar naar Berlijn te vervoeren en daar volledig te reconstrueren. Het museum heeft drie afdelingen met Assyrische, Babylonische en Perzische kunstwerken evenals de islamitische kunstafdeling. Elk van deze afdelingen was vroeger een apart museum, Pas sinds 1958 draagt het volledige gebouw de naam "Pergamonmuseum”. Het Pergamonmuseum was in 2005 met ongeveer 960.000 bezoekers het meestbezochte museum van Berlijn en het bestbezochte Duitse kunstmuseum.

Qasr Mushatta of kortweg Mushatta is een van de zogenoemde woestijnkastelen in het gebied rondom de Jordaanse hoofdstad Amman. Het gebouw bevindt zich vlak naast het vliegveld van Amman, Queen Alia Airport. De Duitsers hebben in de 19e eeuw de restanten van Mushatta cadeau gekregen van de Ottomaanse sultan Abdul Hamid II, als dank voor de aanleg van de Hidjazspoorlijn. Mushatta is vermoedelijk rond 743 gebouwd onder leiding van kalief Walid II. De officiële naam van het kasteel is niet bekend, Mushatta is de naam die de lokale bedoeïenen aan het gebouw gegeven hebben.

Het Museumsinsel is de benaming voor het noordelijk deel van het Spree-eiland in de rivier de Spree, midden in de stad Berlijn, waar zich vijf musea bevinden. Dit zijn: Alte Nationalgalerie Altes Museum Bode-Museum Neues Museum PergamonmuseumSinds 1993 wordt gewerkt aan een in drie fasen opgedeeld Masterplan om de musea te restaureren, aan te passen aan hedendaagse noden en technieken, te moderniseren en deels aan te vullen met nieuwe volumes die onder meer de samenhang tussen de musea en de onderlinge bereikbaarheid verbeteren. De kosten van dit Masterplan ten belope van meer dan anderhalf miljard euro zijn opgenomen in de Bondsbegroting. Een vele jaren durende restauratie van de verschillende musea werd gestart, waarbij enkele musea soms voor een periode gesloten waren. De restauratie van de Alte Nationalgalerie (in december 2001) en het Bode-Museum (in oktober 2006) werden eerst afgerond. Het Neues Museum werd in oktober 2009 heropend, het Altes Museum in 2011. De restauratie van het Pergamonmuseum in verschillende fases werd opgestart in 2008. Sinds 2019 is aan de vijf musea ook een centraal bezoekerscentrum toegevoegd, de James-Simon-Galerie. Het huisvest naast een foyer en de ingang tot het Pergamonmuseum ook ruimtes voor speciale tentoonstellingen, een informatiecentrum, een museumwinkel, een koffiehuis en restaurants. Het gebouw dient ook als toegang tot de Archeologische Promenade, die bij afwerking van het Masterplan vier van de vijf eilandmusea zal verbinden. Het Museumsinsel is door de UNESCO in 1999 tot werelderfgoed verklaard. De Berliner Dom ligt ook op dit eilanddeel.

De Friedrichsbrücke is een voetgangersbrug over de Spree in Berlijn tussen de stadsdelen Alt-Berlin en Cölln. Sinds 1703 hebben er verscheidene bruggen op deze plaats gestaan.

Het Monbijoupark is een in Berlin-Mitte gelegen park van ongeveer 3 hectare. Het beschermde groengebied bevindt zich in een geliefde uitgaans- en flaneerwijk van het nieuwe centrum en wordt in het zuiden door de Spree en in het noorden door de Oranienburger Straße en de Monbijouplatz begrensd. Op de locatie van het park stond tot 1959 het Slot Monbijou. De na de Tweede Wereldoorlog overgebleven ruïne van het slot werd uit politieke overtuiging verwijderd, in plaats van te kiezen voor renovatie. Het terrein werd daarna als park ingericht. Dit duurde tot 1962. Daarbij hoorde de bouw van een kinderzwembad naar plannen van Heinz Graffunder en Walter Hinkefuß uit 1960. In 1974 werd het park opnieuw ingericht. De restaurantpaviljoens ontwierp Peter Hartlich. In 2001 werden de restaurants en het bad grondig gerenoveerd. In het park bevindt zich aan de oever tegenover het Museumsinsel de geliefde "Strandbar Mitte". Het standbeeld voor Adelbert von Chamisso is van de hand van Julius Moser (1888). In 2006 en 2007 werd het park naar plannen van tuin- en landschapsarchitectenbureau Lützow 7 uit Berlijn opnieuw ingericht en er is onder andere een maximaal 9 meter brede oeverpromenade aangelegd. De in de Tweede Wereldoorlog verwoeste en in 2006 nieuw opgebouwde Monbijoubrug verbindt het park met het Bode-Museum en het Museumsinsel.

De Lustgarten in de Duitse hoofdstad Berlijn is een park op het Museumsinsel in het district Mitte. Het park was oorspronkelijk de tuin van het Berliner Stadtschloss.

Het Zeughaus is het oudste gebouw van de straat Unter den Linden in Berlijn en wordt beschouwd als een van de mooiste barokke gebouwen van Noord-Duitsland. Tegenwoordig is het Deutsches Historisches Museum erin gevestigd.

Het Slot Monbijou (Schloss Monbijou) was een paleis in Berlijn (Duitsland) aan de noordelijke oever van de Spree. Het lag tegenover het huidige Bode-Museum, in het zicht van het Berliner Stadtschloss. Slot Monbijou werd in de Tweede Wereldoorlog sterk beschadigd en in 1959 volledig afgebroken.