Monbijoupark

Het Slot Monbijou (Schloss Monbijou) was een paleis in Berlijn (Duitsland) aan de noordelijke oever van de Spree. Het lag tegenover het huidige Bode-Museum, in het zicht van het Berliner Stadtschloss. Slot Monbijou werd in de Tweede Wereldoorlog sterk beschadigd en in 1959 volledig afgebroken.

Het Museumsinsel is de benaming voor het noordelijk deel van het Spree-eiland in de rivier de Spree, midden in de stad Berlijn, waar zich vijf musea bevinden. Dit zijn: Alte Nationalgalerie Altes Museum Bode-Museum Neues Museum PergamonmuseumSinds 1993 wordt gewerkt aan een in drie fasen opgedeeld Masterplan om de musea te restaureren, aan te passen aan hedendaagse noden en technieken, te moderniseren en deels aan te vullen met nieuwe volumes die onder meer de samenhang tussen de musea en de onderlinge bereikbaarheid verbeteren. De kosten van dit Masterplan ten belope van meer dan anderhalf miljard euro zijn opgenomen in de Bondsbegroting. Een vele jaren durende restauratie van de verschillende musea werd gestart, waarbij enkele musea soms voor een periode gesloten waren. De restauratie van de Alte Nationalgalerie (in december 2001) en het Bode-Museum (in oktober 2006) werden eerst afgerond. Het Neues Museum werd in oktober 2009 heropend, het Altes Museum in 2011. De restauratie van het Pergamonmuseum in verschillende fases werd opgestart in 2008. Sinds 2019 is aan de vijf musea ook een centraal bezoekerscentrum toegevoegd, de James-Simon-Galerie. Het huisvest naast een foyer en de ingang tot het Pergamonmuseum ook ruimtes voor speciale tentoonstellingen, een informatiecentrum, een museumwinkel, een koffiehuis en restaurants. Het gebouw dient ook als toegang tot de Archeologische Promenade, die bij afwerking van het Masterplan vier van de vijf eilandmusea zal verbinden. Het Museumsinsel is door de UNESCO in 1999 tot werelderfgoed verklaard. De Berliner Dom ligt ook op dit eilanddeel.

Qasr Mushatta of kortweg Mushatta is een van de zogenoemde woestijnkastelen in het gebied rondom de Jordaanse hoofdstad Amman. Het gebouw bevindt zich vlak naast het vliegveld van Amman, Queen Alia Airport. De Duitsers hebben in de 19e eeuw de restanten van Mushatta cadeau gekregen van de Ottomaanse sultan Abdul Hamid II, als dank voor de aanleg van de Hidjazspoorlijn. Mushatta is vermoedelijk rond 743 gebouwd onder leiding van kalief Walid II. De officiële naam van het kasteel is niet bekend, Mushatta is de naam die de lokale bedoeïenen aan het gebouw gegeven hebben.

Het Pergamonmuseum is een van de bekendste en belangrijkste musea van Berlijn. Het archeologiemuseum is gelegen op het Museumsinsel vlak bij Unter den Linden. Het Pergamonmuseum maakt deel uit van het museumensemble van Berlijn. Er werd in 1910 een 20-jarig project gesticht naar de plannen van Alfred Messel en Ludwig Hoffman, die van plan waren het Pergamonaltaar naar Berlijn te vervoeren en daar volledig te reconstrueren. Het museum heeft drie afdelingen met Assyrische, Babylonische en Perzische kunstwerken evenals de islamitische kunstafdeling. Elk van deze afdelingen was vroeger een apart museum, Pas sinds 1958 draagt het volledige gebouw de naam "Pergamonmuseum”. Het Pergamonmuseum was in 2005 met ongeveer 960.000 bezoekers het meestbezochte museum van Berlijn en het bestbezochte Duitse kunstmuseum.

Het Bode-Museum is een museum in Berlijn, gelegen op het Museumsinsel. In oktober 2006 werd het opnieuw geopend na een restauratie die zes jaar in beslag nam. In de zesenzestig zalen van het neobarokke gebouw worden hoofdzakelijk beeldhouwwerken getoond.

De Alte Nationalgalerie is een museum voor kunst van de negentiende eeuw, gelegen op het Museumsinsel in Berlijn. Het gebouw van dit museum werd tussen 1866 en 1876 opgericht en is ontworpen door Friedrich August Stüler. Men wilde hier aanvankelijk de collectie moderne kunst onderbrengen die voorheen in de Akademie der Künste was te bezichtigen. Na de Tweede Wereldoorlog werd de collectie echter opgesplitst en deels tentoongesteld in de speciaal hiervoor gebouwde Neue Nationalgalerie in West-Berlijn. Het gebouw werd toen herdoopt in Alte Nationalgalerie. Na de Duitse hereniging werden de collecties weer samengevoegd.

De James Simon Galerie is de naam van het in 2019 geopende centraal bezoekerscentrum van het Museumsinsel in Berlijn. Het wordt gebouwd tussen het Neues Museum en de Kupfergraben, de westelijke arm van de Spree, ook Spreekanaal genoemd. Het gebouw wordt ontworpen door architect David Chipperfield en is vernoemd naar James Simon (1851-1932) die met zijn grote giften de Berlijnse musea ondersteunde. De grote schare toeristen vormen de reden voor de bouw. Als alle musea zijn gerestaureerd worden per jaar 4 miljoen bezoekers verwacht. De James Simon Galerie moet dienen om die toestroom in goede banen te leiden. Daarnaast biedt de galerie een auditorium, ruimte voor tijdelijke tentoonstellingen, winkels en horeca. De bouwtijd van het centrum liep van 2009 tot 2018. De James-Simon-Galerie werd in aanwezigheid van Bondskanselier Angela Merkel op 12 juli 2019 plechtig geopend.

Het Neues Museum is een museum op het Museumsinsel in Berlijn. Het gebouw werd tussen 1843 en 1855 gebouwd naar een ontwerp van Friedrich August Stüler, een leerling van Karl Friedrich Schinkel. In de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd. Pas in 1989 werd het gebouw van instorting gered. Na een uitgeschreven competitie die werd gewonnen door architect David Chipperfield werd gestart in 1999 met de reconstructie van het gebouw. Op zaterdag 7 maart en zondag 8 maart 2009 werd het Neues Museum al getoond aan het publiek. De officiële opening van het museum werd gehouden op 16 oktober 2009. Deze reconstructie maakte dat het gebouw werd uitgeroepen tot gebouw van het jaar 2011 en Chipperfield laureaat werd van de European Union Prize for Contemporary Architecture. De collectie bestaat uit de archeologische verzamelingen van het Ägyptisches Museum en Papyrus Collectie, het Museum van de Prehistorie en de Vroege Geschiedenis en andere Klassieke verzamelingen. Een van de hoogtepunten van de collectie is de buste van de Egyptische koningin Nefertiti.

De Nieuwe Synagoge (Duits: Neue Synagoge) is een bekende synagoge in Berlijn. De synagoge is gelegen in de Oranienburger Straße in Berlin-Mitte. De synagoge is van verre al te zien door haar gouden koepel. In 1866 werd dit godshuis in een oriëntaalse aandoende stijl gebouwd door Joodse burgers. In de Kristallnacht van 1938 wilden SA'ers de synagoge in brand steken, maar politiecommissaris Wilhelm Krützfeld kon dat verhinderen door zich te beroepen op de monumentenstatus van het gebouw. In november 1943 werd de synagoge door geallieerde bombardementen alsnog zwaar beschadigd. Hierbij ging het grote 4-klaviers Walcker-orgel met in totaal 91 registers verloren. Na de val van de Berlijnse Muur werd het gebouw uitgebreid gerenoveerd.

De Sophiekerk (Duits: Sophienkirche) is een barokke kerk in het stadsdeel Mitte in het centrum van Berlijn, net ten noorden van Hackesche Höfe. Aangrenzend aan de kerk is een begraafplaats die niet meer wordt gebruikt.

Het Altes Museum (tot 1845 Königliches Museum geheten) is een archeologiemuseum in Berlijn, gelegen op het Museumsinsel.

Het Ägyptisches Museum Berlin (volledig: Ägyptisches Museum und Papyrussammlung), in het Nederlands het Egyptisch museum, is een museum op het Museumsinsel in Berlijn met veel oud-Egyptische kunst. Onder koning Frederik Willem III van Pruisen begon men in 1828 met de eerste stukken na aanbeveling van ontdekkingsreiziger Alexander von Humboldt. Het museum werd eerst gehuisvest in het Slot Monbijou, maar kreeg in 1850 een eigen gebouw op het Museumsinsel, het Neues Museum. Na de Tweede Wereldoorlog was de collectie verdeeld geraakt over West- en Oost-Berlijn. De collectie in Oost-Berlijn werd tentoongesteld in het Bode-Museum, omdat de oorspronkelijke locatie (Neues Museum) zwaar beschadigd was gedurende de oorlog. In West-Berlijn werd de collectie van 1967 tot 2005 tentoongesteld in een gebouw tegenover het Slot Charlottenburg op Schloßstraße 70. Na de Duitse hereniging werden de verzamelingen weer samengevoegd. De Oost-Berlijnse collectie werd in de jaren 90 gesloten voor publiek vanwege conservatiewerkzaamheden. De West-Berlijnse collectie werd vanaf 2005 tijdelijk ondergebracht in het Altes Museum op het Museumsinsel. Beide collecties zijn sinds 2009 weer te bewonderen in het volledig gerestaureerde Neues Museum.