Station Parijs-Bastille

De Opéra Bastille is een operagebouw in Parijs, gelegen in het 12e arrondissement aan de Place de la Bastille. Het was aanvankelijk bedoeld als vervanging van de Opéra Garnier. Beide locaties worden nu gebruikt door de Opéra national de Paris.

Bastille is een station van de Parijse metro aan lijnen 1, 5 en 8. Zoals de naam al zegt ligt dit station bij de plek waar zich vroeger de Bastille bevond, tegenwoordig Place de la Bastille. Het is in 1900 geopend. Het station ligt op de grens van het 4e, 11e en 12e arrondissement. Het bevindt zich onder straatniveau, maar lijn 1 ligt boven het Canal Saint-Martin. Vanaf het perron van lijn 1 heeft men uitzicht op de binnenhaven van het Arsenal. Dit is ook de enige plaats binnen Parijs waar lijn 1 het daglicht ziet. Metrostation Bastille wordt verder aangedaan door lijn 5 en lijn 8. Aan de oostzijde van het perron voor lijn 5 zijn nog delen van de vestingwerken van de Bastille zichtbaar. In de directe omgeving van het station bevindt zich de Opéra Bastille.

De Place de la Bastille is een plein in Parijs. Tot aan de Franse Revolutie stond hier de Bastille Saint-Antoine die in 1789 werd gesloopt. Bovengronds zijn de contouren van het gebouw met noppen in het plaveisel aangegeven. In het metrostation Bastille is nog een stuk fundering van de vroegere vesting zichtbaar. Het plein ligt op de grens van het 4e, 11e en 12e arrondissement. Het wordt doorsneden door het ondergrondse gedeelte van het Canal Saint-Martin. Hier lag eertijds een brede verkeersrotonde rond het monument. Bij de herinrichting in 2019-2021 (in een reeks van zeven pleinen) werd deze rotonde aan de zuidkant doorgeknipt. Daardoor is op het plein een grote geplaveide voetgangers- en verblijfsruimte ontstaan, waar de versmalde verkeersweg, met een tweerichtingsfietspad aan de binnenkant, omheen wordt geleid. Een brede trap aan de zuidzijde leidt onder het metrostation door naar de binnenhaven van het Arsenal, het beginpunt van het Canal Saint-Martin. Het begrip Bastille leeft voort in de naam van het plein, van het naar het plein genoemde metrostation, en van de Opéra Bastille (1989), die er tussen 1984 en 1989 werd gebouwd op de plaats van het vroegere kopstation Paris-Bastille.

De Bastille Saint-Antoine, bekend geworden onder de verkorte aanduiding La Bastille, was een burcht-gevangenis in Parijs, die bekend werd door de bestorming ervan op 14 juli 1789, die wordt beschouwd als het begin van de Franse Revolutie.

De Coulée verte René-Dumont (officiële benaming sinds 6 maart 2014) of Promenade plantée (oorspronkelijke benaming), kortweg Coulée verte of Promenade, is een wandelpark, 4,7 km lang, dat op het Parijse deel van de Ligne de Vincennes uit de 19e eeuw is aangelegd en die op 14 december 1969 buiten gebruik is gesteld. Het park ligt in het 12e arrondissement, loopt over afwisselend viaducten, spoordijken, bruggen, gelijkvloerse ruimten, door twee tunnels en werd in 1993 geopend. De spoorlijn begon in het verdwenen station Paris-Bastille bij de Place de la Bastille, waar nu de Opéra Bastille staat. Het aanliggende opgeknapte viaduct heet sinds 1989 viaduc des Arts ('viaduct van de Kunsten') en ligt 10 meter boven de omgeving. Er zijn trappen en ook liften vanaf de Avenue Daumesnil, die er langs loopt. Het viaduct bestaat uit 71 bakstenen gewelven, waarin plaats is gemaakt voor zo'n 50 winkels met meestal galeriën en kunstnijverheidsateliers. De ruimte bovenop is een wandelpad en beplant met bomen, struiken, bloemen en kruiden. Fietsers hebben een eigen bedding naast de Avenue Daumesnil, verderop zijn er op de parkweg afzonderlijke stroken voor fietsers en voetgangers. Het park strekt zich uit van de Place de la Bastille tot aan de Boulevard Périferique aan de oostrand van de stad, op korte afstand van het Bois de Vincennes. De totale oppervlakte van het park bedraagt 3,7 ha en verbindt ook een viertal stadsparken (3,3 ha). De gemeenteraad van Parijs besloot tot de officiële naam voor het park Coulée verte René-Dumont, naar de in Frankrijk bekende agronoom en eerste ecologistische presidentskandidaat René Dumont (1904-2001). De Promenade is ontworpen door de landschapsarchitect Jacques Vergely en de architect Philippe Mathieux, en werd vanaf 1988 ingericht. Het oude spoorwegtracée wordt gevolgd tussen gebouwen, over opgeknapte spoorwegbruggen en door twee tunnels, waarna de Promenade zich splitst. De zuidelijke aftakking loopt via een voormalige spoorverbinding tot in het groene Square Charles Péguy, en maakt daar verbinding met de wandelpromenade die op het voormalige tracé van de Petite Ceinture is aangelegd. Het andere deel loopt in oostelijke richting verder en eindigt bij de Porte de Montempoivre voor de Boulevard Périphérique en het Bois de Vincennes. Het is niet meer het enige park ter wereld op een viaduct: de High Line op Manhattan en een vergelijkbaar viaduct in Chicago, maar daar ook voor fietsers, werden naar voorbeeld van de Coulée verte aangelegd.

Bréguet - Sabin is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 5, in het 11e arrondissement. De naam verwijst naar Rue Bréguet, genoemd naar de Bréguet-familie van klokkenmakers en uitvinders, en Rue Saint-Sabin, genoemd naar Charles-Pierre Angelesme de Saint-Sabin, een 18e-eeuwse Parijse politicus. Het station is erg populair onder leden van de Parijse Gotische gemeenschap vanwege de nabijheid van de Caves Saint Sabin, een complex van ondergrondse kelders dat dient als uitgaansgelegenheid voor deze groep.

Chemin Vert is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 8, in het 3e en 11e arrondissement.

Place des Vosges (Vogezenplein) is het oudste plein van Parijs. Het ligt in Le Marais, een wijk in het 3e en 4e arrondissement en is ontworpen door Baptiste Androuet du Cerceau als een van de eerste moderne pleinen in de West-Europese stedenbouw. Het plein, dat vroeger bekend was als Place Royale, werd tussen 1605 en 1612 onder Hendrik IV gebouwd. Het werd voltooid onder Lodewijk XIII en er werd een standbeeld van deze koning geplaatst. Het plein van 140 bij 140 meter wordt omringd door 36 gelijk uitziende huizen, ieder gebouwd van rode stenen met gaanderijen, twee verdiepingen en schilddaken. Veel van deze huizen hebben een eigen bijzondere geschiedenis. Aan de noordelijke en zuidelijke wand staan het grotere Pavillon du Roi en het Pavillon de la Reine. Tijdens de Franse Revolutie besloot het parlement het plein om te dopen. In 1792 werd het herdoopt naar Place des Fédérés, en in 1793 naar Place de l'Indivisibilité. In 1800 werd beslist dat het plein zou voortaan de naam zou dragen van het eerste departement dat zijn belasting zou afdragen aan het consulaat. Het departement Vosges betaalde als eerste en werd met dit plein geëerd. Na de Restauratie werd de naam Place Royale opnieuw aangenomen. Na enkele naamswijzigingen wordt het plein sinds 1870 weer Place des Vosges genoemd. Het vernielde standbeeld van Lodewijk XIII werd op 4 november 1829 vervangen door een stenen exemplaar. Het werd vervaardigd door Charles Dupaty en na diens dood in 1825 voltooid door Jean-Pierre Cortot. In het midden van het plein ligt de Square Louis-XIII met vier identieke fonteinen. De Place des Vosges is omringd door arcaden en in de huizen bevinden zich exclusieve hotels, restaurants en antiquairs. In het drukke centrum van Parijs is het plein met zijn groen een kleine oase van rust. Karakteristiek voor het plein zijn ook de langswandelende rabbijnen en orthodoxe joden (het plein ligt vlak bij de Rue des Rosiers, de Joodse wijk van Parijs en twee grote synagogen) en de schooljongens die het nabij gelegen Lycée Charlemagne bezoeken, een van de meest exclusieve scholen van Parijs.

De aanslag op Charlie Hebdo was een terroristische islamitische aanslag op 7 januari 2015 op het hoofdkantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo in de rue Nicolas-Appert in het 11e arrondissement van Parijs. De aanslag werd opgeëist door Al Qaida op het Arabisch Schiereiland.

Richard-Lenoir is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 5, in het 11de arrondissement. De naam verwijst naar boulevard Richard-Lenoir, genoemd naar twee personen: François Richard en Joseph Lenoir-Dufresne, industrialisten die de katoenindustrie naar Parijs brachten. De boulevard bestaat feitelijk uit de kades van het canal Saint-Martin, het kanaal zelf is hier overdekt en niet zichtbaar. De metrotunnel ligt aan de westzijde van het kanaal en feitelijk rijden de metro's hier naast de boten die bij Arsenal in de Seine uitkomen.

Quai de la Rapée is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 5, in het 12e arrondissement. Het in de open lucht gelegen station ligt tussen twee bruggen in: naar Place de l'Italie wordt de Seine met het Viaduc d'Austerlitz overspannen, in de richting van Bobigny ligt de Morland-metrobrug. Iets zuidelijker op de Quai de la Rapée ligt het hoofdkantoor van de RATP. Het station Arsenal, dat sinds 1939 is gesloten, is vlakbij. Het station is aangelegd in 1906. Het is (evenals de Quai de la Rapée) genoemd naar een middeleeuws leen, de Fief de la Rapée. 'La rapée' betekent letterlijk het geraspte, zoals houtspaanders.

Saint-Sébastian - Froissart is een station van de metro in Parijs langs metrolijn 8, onder de boulevard Beaumarchais op de grens van het 3e en 11e arrondissement.