place

Opéra Bastille

12e arrondissement (Parijs)Bouwwerk in ParijsCultuur in ParijsOperagebouwOperagebouw in Frankrijk
Opéra Bastille
Opéra Bastille

De Opéra Bastille is een operagebouw in Parijs, gelegen in het 12e arrondissement aan de Place de la Bastille. Het was aanvankelijk bedoeld als vervanging van de Opéra Garnier. Beide locaties worden nu gebruikt door de Opéra national de Paris.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Opéra Bastille (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Opéra Bastille
Cité Parchappe, Parijs Paris 11e Arrondissement (Parijs)

Geografische coördinaten (GPS) Adres Telefoonnummer Website Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Opéra BastilleLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 48.851944444444 ° E 2.3705555555556 °
placeToon op kaart

Adres

Opéra Bastille

Cité Parchappe
75011 Parijs, Paris 11e Arrondissement (Parijs)
Île-de-France, Frankrijk
mapOpenen op Google Maps

Telefoonnummer

call+33171252423

Website
operadeparis.fr

linkWebsite bezoeken

linkWikiData (Q638423)
linkOpenStreetMap (15219557)

Opéra Bastille
Opéra Bastille
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Coulée verte René-Dumont
Coulée verte René-Dumont

De Coulée verte René-Dumont (officiële benaming sinds 6 maart 2014) of Promenade plantée (oorspronkelijke benaming), kortweg Coulée verte of Promenade, is een wandelpark, 4,7 km lang, dat op het Parijse deel van de Ligne de Vincennes uit de 19e eeuw is aangelegd en die op 14 december 1969 buiten gebruik is gesteld. Het park ligt in het 12e arrondissement, loopt over afwisselend viaducten, spoordijken, bruggen, gelijkvloerse ruimten, door twee tunnels en werd in 1993 geopend. De spoorlijn begon in het verdwenen station Paris-Bastille bij de Place de la Bastille, waar nu de Opéra Bastille staat. Het aanliggende opgeknapte viaduct heet sinds 1989 viaduc des Arts ('viaduct van de Kunsten') en ligt 10 meter boven de omgeving. Er zijn trappen en ook liften vanaf de Avenue Daumesnil, die er langs loopt. Het viaduct bestaat uit 71 bakstenen gewelven, waarin plaats is gemaakt voor zo'n 50 winkels met meestal galeriën en kunstnijverheidsateliers. De ruimte bovenop is een wandelpad en beplant met bomen, struiken, bloemen en kruiden. Fietsers hebben een eigen bedding naast de Avenue Daumesnil, verderop zijn er op de parkweg afzonderlijke stroken voor fietsers en voetgangers. Het park strekt zich uit van de Place de la Bastille tot aan de Boulevard Périferique aan de oostrand van de stad, op korte afstand van het Bois de Vincennes. De totale oppervlakte van het park bedraagt 3,7 ha en verbindt ook een viertal stadsparken (3,3 ha). De gemeenteraad van Parijs besloot tot de officiële naam voor het park Coulée verte René-Dumont, naar de in Frankrijk bekende agronoom en eerste ecologistische presidentskandidaat René Dumont (1904-2001). De Promenade is ontworpen door de landschapsarchitect Jacques Vergely en de architect Philippe Mathieux, en werd vanaf 1988 ingericht. Het oude spoorwegtracée wordt gevolgd tussen gebouwen, over opgeknapte spoorwegbruggen en door twee tunnels, waarna de Promenade zich splitst. De zuidelijke aftakking loopt via een voormalige spoorverbinding tot in het groene Square Charles Péguy, en maakt daar verbinding met de wandelpromenade die op het voormalige tracé van de Petite Ceinture is aangelegd. Het andere deel loopt in oostelijke richting verder en eindigt bij de Porte de Montempoivre voor de Boulevard Périphérique en het Bois de Vincennes. Het is niet meer het enige park ter wereld op een viaduct: de High Line op Manhattan en een vergelijkbaar viaduct in Chicago, maar daar ook voor fietsers, werden naar voorbeeld van de Coulée verte aangelegd.

Place des Vosges
Place des Vosges

Place des Vosges (Vogezenplein) is het oudste plein van Parijs. Het ligt in Le Marais, een wijk in het 3e en 4e arrondissement en is ontworpen door Baptiste Androuet du Cerceau als een van de eerste moderne pleinen in de West-Europese stedenbouw. Het plein, dat vroeger bekend was als Place Royale, werd tussen 1605 en 1612 onder Hendrik IV gebouwd. Het werd voltooid onder Lodewijk XIII en er werd een standbeeld van deze koning geplaatst. Het plein van 140 bij 140 meter wordt omringd door 36 gelijk uitziende huizen, ieder gebouwd van rode stenen met gaanderijen, twee verdiepingen en schilddaken. Veel van deze huizen hebben een eigen bijzondere geschiedenis. Aan de noordelijke en zuidelijke wand staan het grotere Pavillon du Roi en het Pavillon de la Reine. Tijdens de Franse Revolutie besloot het parlement het plein om te dopen. In 1792 werd het herdoopt naar Place des Fédérés, en in 1793 naar Place de l'Indivisibilité. In 1800 werd beslist dat het plein zou voortaan de naam zou dragen van het eerste departement dat zijn belasting zou afdragen aan het consulaat. Het departement Vosges betaalde als eerste en werd met dit plein geëerd. Na de Restauratie werd de naam Place Royale opnieuw aangenomen. Na enkele naamswijzigingen wordt het plein sinds 1870 weer Place des Vosges genoemd. Het vernielde standbeeld van Lodewijk XIII werd op 4 november 1829 vervangen door een stenen exemplaar. Het werd vervaardigd door Charles Dupaty en na diens dood in 1825 voltooid door Jean-Pierre Cortot. In het midden van het plein ligt de Square Louis-XIII met vier identieke fonteinen. De Place des Vosges is omringd door arcaden en in de huizen bevinden zich exclusieve hotels, restaurants en antiquairs. In het drukke centrum van Parijs is het plein met zijn groen een kleine oase van rust. Karakteristiek voor het plein zijn ook de langswandelende rabbijnen en orthodoxe joden (het plein ligt vlak bij de Rue des Rosiers, de Joodse wijk van Parijs en twee grote synagogen) en de schooljongens die het nabij gelegen Lycée Charlemagne bezoeken, een van de meest exclusieve scholen van Parijs.