Stadshart Amstelveen

Amstelveen () is een plaats en gemeente in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De bebouwde kom grenst in het noorden aan de stad Amsterdam en ligt niet ver van Schiphol. De gemeente telt 95.007 inwoners en heeft een totale oppervlakte van 44,08 km², waarvan 41,13 km² land en 2,95 km² water (1 januari 2024, Bron: CBS).

Het busstation van Amstelveen is een busstation in Amstelveen dat aangelegd is in 1997. Het busstation kwam ter vervanging van de op Plein 1960 en de Keizer Karelweg gelegen bushaltes. Het busstation ligt in het Stadshart en is gelegen onder een parkeergarage en daarmee vrijwel volledig overdekt. Uitzondering vormen de bushaltes aan de oostzijde die niet op het busstation zelf liggen maar op de weg ernaast. Het is niet gelegen aan een trein- of metrostation en er is ook geen tramhalte. Eindhalte Amstelveen Stadshart van tramlijn 5 ligt aan de andere kant van het Stadshart, circa 800 meter oostelijker. De dichtstbijzijnde haltes van de Amsteltram, Oranjebaan en Ouderkerkerlaan, liggen op ca. 1,5 kilometer afstand van het busstation.

P60 is een podium voor pop, cultuur en media in Amstelveen.

Het Stadsplein, eerder Plein 1960, is het centrale plein in het centrum van de Nederlandse stad Amstelveen en maakt deel uit van het Stadshart. Het huidige plein ligt ten oosten van het Sandbergplein, ten westen van de Rembrandtweg en ten noorden van de A9, naast het winkelcentrum Binnenhof. De aanleg van het plein en bebouwing begon in 1958 en werd rond 1960 voltooid. De naam van het plein verwees naar het jaar 1960, toen het dorp Amstelveen na sterke uitbreiding door nieuwbouw een stad was geworden. Tot 1964 was de naam van de gemeente nog Nieuwer-Amstel. Het plein ontstond in aansluiting op de bebouwing en winkels langs de Rembrandtweg waar oorspronkelijk met een rotonde werd aangesloten op de Keizer Karelweg. Aan de noordzijde verschenen de zogenaamde galerij zaagtandflats met winkels. In het begin van de jaren zestig bouwde Van den Broek en Bakema aan de zuidzijde het winkelcentrum 'Binnenhof', een van de eerste winkelcentra in Nederland. Ook kwamen er de landelijk bekende Meanderflats van architect Arthur Staal. Midden jaren 1970 verscheen het 'Cultureel Centrum Amstelveen' aan het plein. Aanvankelijk was ook het nieuwe gemeentehuis aan het plein gepland. Het plein was voor een groot deel in gebruik als parkeerterrein waarop op vrijdag markt werd gehouden en onder meer de jaarlijkse kermis plaatsvond. Ook waren er de haltes van busonderneming Maarse & Kroon, sinds 1973 Centraal Nederland, en overstapgelegenheid op de bussen die op de Keizer Karelweg hun halte hadden. Tussen het plein en de Keizer Karelweg in het westen en de A9 in het zuiden bevond zich een groenstrook. In 1988 werd winkelcentrum Binnenhof overkapt. Tussen 1995 en 1998 heeft het plein een metamorfose ondergaan en zijn er in het kader van het nieuw ontwikkelde stadshart van Amstelveen winkels, woningen en een parkeergarage annex busstation Amstelveen bijgebouwd. Nadat Plein 1960 voor een deel bebouwd was veranderde men de naam van het overblijvende deel in 'Stadsplein'. De vrijdagse markt bleef. Aan de westkant van het plein kwam het Cobra Museum voor Moderne Kunst, dit gedeelte kreeg de naam 'Sandbergplein'.

The fountain is een artistiek kunstwerk in Amstelveen. Karel Appel maakt een eerste versie in 1992 met de oorspronkelijke materialen hout, gips en papier-maché. Rond 2001 goot hij het in brons. Het werd voor zijn tachtigste verjaardag (Appel is geboren in 1921) geplaatst voor het dan zes jaar oude Cobra Museum voor Moderne Kunst aan het Sandbergplein. Het is gegoten in de Fonderia Bonvicini Verona, aldus een inscriptie in de voet van het beeld. Het behoort tot zijn groep brandstapelbeelden waarvoor hij objecten verzamelde voordat ze op de brandstapel eindigden, als ook objets trouvés. Hij assembleerde vervolgens de objecten voor (een in zijn ogen) één geheel. Zo zijn er hier karrenwielen, een ladder, luiken, een grote vogel en een gebalde vuist te zien. Alles staat op wat de bronzen versie lijkt van een tafelblad. Volgens mondeling overlevering zou Appel de vogel gered hebben toen hij hem op een vrachtwagen gemonteerd was; de chauffeur wilde het wel aan hem afstaan; de vogel zou in de ogen van Appel staan voor vrijheid. De gebalde vuist is volgens de kunstenaar gelieerd aan Je maintaindrai! Ook de titel The fountain is een verwijzing; in dit geval naar het spraakmakende beeld Fountain van Marcel Duchamp bestaande uit een urinoir, die eenmaal negentig graden gedraaid op een fonteintje zou lijken. Het beeld is ook in de letterlijke betekenis een fontein; het heeft vier sproeiers (bolhoed, klauw, handpalm en arm). Het bijbehorend informatiebord vermeldt dat het beeld in 2001 gesponsord is door KPMG; de bijbehorende datum is 21 april 2001. Zij schonken het beeld aan de gemeente Amstlveen ter viering van een te houden overzichtstentoonstelling van het werk van Karel Appel in het museum van 20 april 2001 tot 12 augustus 2001.

Museum Cobra is een museum voor moderne en hedendaagse kunst in de Noord-Hollandse plaats Amstelveen. Het museum heeft een omvangrijke collectie kunst van Nederlandse moderne kunstenaars, vooral van de leden van de Cobra-beweging. Daarnaast organiseert het museum tijdelijke tentoonstellingen van (inter)nationale avant-garde kunstenaars.

De gek is een artistiek kunstwerk in Amstelveen. Het beeld is een creatie van Lotti van der Gaag, die rond 1950 twee gekken maakte: een kleine en grote gek. De kleine gek is in privébezit, net als de grote. Echter de grote gek werd door Isis van Bohemen in 2003 in bruikleen gegeven aan het Cobra Museum voor Moderne Kunst. In het beeld van twee meter hoog is 500 kilogram brons verwerkt. Het is een uiting van Van der Gaag die zich toen liet inspireren door fantasiewezens, hetgeen een verband laat zien met de "vreemde wezens" die kunstenaars uit de CoBrA-Groep lieten zien. Over de rol van Van der Gaag, evenals Karel Appel en Corneille in Parijs woonachtig, binnen de groep verschillen de meningen. Corneille zou zich altijd blijven verzetten tegen de stelling dat zij lid was van de beweging. De gek met een hol lichaam lijkt te dansen op een sokkel in de openbare tuin van het museum aan de Keizer Karelweg. In 2019 vormde het beeld het decor van een reeks "zelfportretten" van iedereen, die zich in de periode 26 juni 2019 tot 1 december 2019 wilde laten vastleggen met het beeld. Daartoe was naast het beeld een klein podium gebouwd, alsmede een achtergrond. Het maakte deel uit van de tentoonstelling Nieuwe Nuances, die werd gehouden.

Ile de France was een restaurant in Amstelveen, Nederland. Het had één Michelinster in de periode 1975-1990. In 1975 was Peter van de Laar de chef-kok. Ile de France was gehuisvest in een gebouw dat oorspronkelijk bedoeld was als een crèche, maar werd omgebouwd tot restaurant. Het restaurant sloot in 1998.

Het lint is een artistiek kunstwerk in Amstelveen. Het is een kruising tussen een social sofa en een versierde brugleuning. Bij de herinrichting van het Stadshart Amstelveen in 2006 werd het Project Buurtmozaïeken Amstelveen gestart. Onderdeel van het project is het inschakelen van buurtbewoners bij de inrichting in de wijken. Een eerste resultaat was de vervanging van een afgesleten brugleuning in het Dr. C. Lelyplantsoen. Onder begeleiding van kunstenaars Jeltje van Houten en Nicole van Buuren gingen buurtbewoners middels workshops aan de slag. Van Houten en Van Buren kwamen met het idee een U-vormige kunststof bekleding over de ijzeren leuning te plaatsen. Buurtbewoners en schoolkinderen ontwierpen vervolgens allerlei mozaïekjes om op die bekleding te plaatsen. Op 21 juni 2008 werd het "beeld" onthuld in bijzijn van de kunstenaars en burgemeester Jan van Zanen. Het object staat in het Dr. C. Lelyplantsoen en is te zien vanaf de Keizer Karelweg. Het project kreeg een vervolg in het mozaïekprojecten De bank van iedereen (2009) en Kijk op de wijck in wijk Randwijck (2010).

De Keizer Karelweg is een brede verkeersader in Amstelveen.

Windbloemig is een artistiek kunstwerk in Amstelveen. Het beeld is een creatie van duo Liet Heringa en Maarten van Kalsbeek. Het beeld uit 2001 was toen te zien in het Kröller-Müller Museum tijdens de expositie Absorb van beide kunstenaars. De eigenaar was ook toen al de gemeente Amstelveen, die het later plaatste op de kruising Rembrandtweg en Groen van Prinstererlaan te Amstelveen. Dat werd rond 2018 heringericht en het beeld kwam op de gemeentewerf terecht. Het werd in 2019 herplaatst ten noorden van de rotonde op de kruising van de Keizer Karelweg en Groen van Prinstererlaan (het is naar het westen verhuisd). In die jaren werd een beeldenroute aangelegd langs die Keizer Karelweg beginnende bij het Cobra Museum voor Moderne Kunst tot aan de Amsterdamseweg. Windbloemig staat in de middenberm; Liet Heringa onthulde het in maart 2019 op een nieuwe sokkel van baksteen en beton. Het beeld past in het oeuvre van beide kunstenaars, waarin de werken vanuit een vaste kern, hier een vrouwenfiguur, zijn opgebouwd. Vanuit die kern ontspruiten dynamische en zinnelijke uitspattingen in lijn en vorm, die terug te voeren zijn op planten, takken etc. Het heeft daarom een grillige, barokke uitstraling en die contrasteert vanuit een bepaalde hoek sterk met de strak gemodelleerde flatgebouwen van Willem Dudok en Robert Magnée aan de westzijde van de rotonde van de kruising.

De gebouwen Keizer Karelweg 259-281 en Keizer Karelweg 307-329 te Amstelveen zijn sinds 2009 een gemeentelijk monument. Aan de lange Keizer Karelweg staan slechts twee monumenten (gegevens 2020). Het betreft in basis twee identieke flatgebouwen uit de periode 1957 tot 1960 ontworpen door Willem Dudok en Robert Magnée. Dudok was geen voorstander van hoogbouw; hij wilde bewoners contact laten houden met de aarde. Hij schipperde hier tussen zijn afkeer van hoogbouw en het verzoek hoogbouw te leveren vanwege het woningtekort. Dudok en Magnée ontwierpen de flats enerzijds als afscheiding tussen de Keizer Karelweg en de wijk met eengezinswoningen ten westen daarvan en anderzijds als kompas voor de doorgaande Keizer Karelweg. Ze staan bovendien aan de ronding van een rotonde, waardoor een stedenbouwkundige eenheid is ontstaan. De twee flats met elk twaalf appartementen verdeeld over drie bouwlagen zijn opgetrokken uit gele verblendsteen, een steensoort die Dudok wel vaker voorschreef. De flats zijn symmetrisch van opzet en ook ten opzichte van elkaar. Bijzonder zijn de opgemetselde stenen afscheidingen boven de beide toegangen, die invulling geven aan de haast externe betonpalen die de balkons ondersteunen en verbinden. Die witte betonpalen en het overige witte betonwerk geven de flats een rustige gevel; hetzelfde geldt voor de betonnen kadreringen rond de vensters etc. De twee flatgebouwen verkregen in oktober 2009 die status.