Eemkwartier

De Eembrug, ook wel Zaagmolenbrug genoemd, is een brug in de Nederlandse stad Amersfoort, in 1954 ontworpen door de architect David Zuiderhoek. In het bakstenen ontwerp is het stadswapen van Amersfoort opgenomen. De brug verbindt de Brabantsestraat met de buurten Jericho en Jeruzalem. Naast de brug is in de jaren 1950 een tankstation gebouwd.

Het Eemhuis is in de Nederlandse stad Amersfoort gebouwd om onderdak te bieden aan vier culturele instellingen. Bibliotheek Eemland, Archief Eemland, Scholen in de Kunst en Kunsthal KAdE zijn vanaf 1 mei 2014 samen gehuisvest in dit nieuwe pand aan het Eemplein. Aan de oever van de Eem is hier een uitbreiding van het historische stadshart van Amersfoort tot stand gekomen, waarvan het Eemhuis het meest opvallende element is. In het eerste jaar na de opening heeft het Eemhuis ongeveer 1 miljoen bezoekers getrokken.

Pathé Amersfoort is een multiplex-bioscoop aan het Eemplein in de Nederlandse stad Amersfoort. De bouw van de bioscoop maakte deel uit van de inrichting van het Eemcentrum die plaatsvond tussen grofweg 2008 tot 2013. De gemeente Amersfoort wilde daar een culturele wijk met ontspanningsmogelijkheden, winkels en woningen. Het van oorsprong Britse architectenbureau Bolles+Wilson richtte de buurt in en schakelde architect Kees Rijnboutt in voor het ontwerp van de bioscoop in een omgeving naar ontwerp van landschapsarchitectenbureau Sant en Co. Op 15 december 2010 werd onder leiding van burgemeester Lucas Bolsius het startsein tot bouw gegeven. Het gebouw valt op door een combinatie van scherpe, rechte en stompe hoeken in één opzet. Samen met een woon/winkelcentrum van de hand van Mecanoo vormt het de toegang tot het Eemplein. Bioscoopketen Pathé Nederland, onderdeel van Les Cinémas Gaumont Pathé, opende hier op 31 oktober 2012 haar bioscoop, waarna op 6 november 2012 de officiële opening plaatsvond. De bioscoop bevat acht zalen waarvan de grootste zaal 421 zitplaatsen heeft. Voor de inrichting van de bioscoop zijn de kleuren paars, rood en bruin gebruikt die ook te vinden zijn bij de meeste overige Pathé-bioscopen. In 2019 werd een van de zalen voorzien van een ScreenX (270 graden weergave).

De Saffraan is een restaurant in Amersfoort, Nederland. Het restaurant had een Michelinster in de periode 2010-2014. In 2013 kende de GaultMillau het restaurant 15 van de maximaal 20 punten toe. Chef-kok is Kars van Wechem. Het restaurant is gevestigd in een ruim 100 jaar oude klipper, die gebouwd werd met de naam "Hoop op Welvaart". Het schip heeft een vaste ligplaats aan de kade Kleine Koppel in wat formeel de Eemhaven heet. Het is geheel verbouwd en aangepast aan zijn rol als restaurant.

Het Eemplein is een plein in de Nederlandse stad Amersfoort, dat gereed is gekomen in 2012. Het doel van de aanleg van het plein was een tweede stadscentrum te creëren ten noorden van de huidige binnenstad. Het Eemplein ligt in het Eemkwartier aan de rivier de Eem, grenzend aan de spoorlijn. Het project is ontwikkeld door een vastgoedontwikkelaar.

Kunsthal KAdE is een expositieruimte in de Utrechtse stad Amersfoort. KAdE maakt met Museum Flehite, het Mondriaanhuis en Architectuurcentrum FASadE deel uit van de Stichting Amersfoort in C. KAdE (Kunst aan de Eem) organiseert tentoonstellingen op het gebied van (moderne) kunst, architectuur, vormgeving & design en eigentijdse cultuur. De kunsthal, die op 1 mei 2009 werd geopend, heeft geen eigen collectie. De tentoonstellingsruimte van KAdE bevond zich aanvankelijk, van 2009 tot 2014, in het pand van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed aan het Smallepad in Amersfoort. In mei 2014 verhuisde KAdE naar het Eemhuis. Naast tentoonstellingen organiseert KAdE rondleidingen, lezingen en debatavonden.

Moerasgebied Hooglandsedijk is een moerasgebied van bescheiden omvang in Amersfoort dat, hoewel in de tang genomen door ruimtelijk-stedelijke schaalvergrotingsprocessen, als “ecologische long” in de stad door de gemeente welbewust in stand gehouden is en wordt. Er groeien oude bomen en bijzondere planten. Er werden recent nog ijsvogels waargenomen. Verschillende andere vogelsoorten vinden er hun toevlucht. Er vliegen verschillende soorten dagvlinders en libellen. Door het gebiedje stroomt een beek die wordt gevoed door een krachtige artesische bron. Deze welt op uit de diepten onder de Gelderse Vallei en wordt gevoed door water van de Utrechtse Heuvelrug. De dijk langs het moerasje vormde ooit een deel van de Grebbelinie. In 1962 is de gemeente begonnen het gebied meer toegankelijk te maken, door een herinrichting en de aanleg van een knuppelpad. Scholen kregen er lessen biologie in het veld. Zo werd het moerasgebied het eerste educatieve natuurgebiedje in Amersfoort. In 2003 is het gebied opnieuw door de gemeente opgeknapt. Er is een vlonderpad gemaakt. Door het gemeentelijke natuurbeheer zijn verschillende stadia van verlanding terug te vinden: open water, rietland, grasland, moeras en bosjes.

De voormalige kleurstoffenfabriek Warner-Jenkinson is een fabriekscomplex op de hoek van de Kleine Koppel en de Geldersestraat in Amersfoort. Het terrein grenst aan de Eem. De fabriek werd in 1881 gebouwd als luciferfabriek: de stoomluciferfabriek De Eem. De productie van lucifers stopte al snel. Vanaf 1887 werd in het complex een kleurstoffenfabriek gehuisvest. Die heeft onder verschillende namen geopereerd, maar laatstelijk onder de naam Warner Jenkinson, tot 2001. Sinds die tijd is er geen industriële activiteit meer in het complex. De gemeente kocht het en verhuurde het aan verschillende groepen en individuen, die veelal in de creatieve sector werken. Het complex ontwikkelde zich in een periode van ruim vijftien jaar tot een plek voor onderzoek en ontwikkeling op het raakvlak van cultuur, wetenschap, techniek en duurzaamheid, "De WAR". Het Warner-Jenkinson-complex is het oudste nog bestaande fabriekscomplex van Amersfoort en vormt een constituerend onderdeel van het geheel van nog bestaande industriële gebouwen en andere elementen, die samen de resten zijn “van een ooit imposant industrielandschap” in Amersfoort, het Eemhavengebied. Tot de gebouwen behoren bijv. een voormalige blekerij (later de lijmfabriek Rohm & Haas), een poetsmiddelenfabriek (Erdal, later Prodent). Daarnaast zijn de Eembrug uit 1954 en het bijbehorende benzinepompgebouwtje uit dezelfde tijd elementen van een “waardevol ensemble, dat als laatste herinnert aan de industriële activiteiten” van weleer. De COVA-silo's en pakhuis het Spijker zijn gebouwen in dit gebied die inmiddels zijn verdwenen. Het industrielandschap aan de Eem behoort – naast de Wagenwerkplaats in Amersfoort – tot de (twintig) 'vensters' die een blik op het industrieel erfgoed in de provincie Utrecht bieden, en die als zodanig de aandacht van de provinciale overheid hebben. De WAR had de ambitie om zoveel mogelijk elementen van het complex in z'n cultuurhistorische waarde te laten. Daartoe werd, in nauwe samenspraak met de Stichting Industrieel Erfgoed in de Stad Amersfoort (Siesta), een plan ontwikkeld. Overname van het gehele complex was daarvan een belangrijk onderdeel. In 2017 heeft de gemeente het complex echter verkocht aan een projectontwikkelaar. Het is nog niet duidelijk in hoeverre het karakteristieke complex in stand zal worden gehouden, maar er zijn ernstige zorgen.

De Koppel is een woonwijk in de stad Amersfoort, in de Nederlandse provincie Utrecht. De wijk ligt ten noordwesten van de Amersfoortse binnenstad en wordt begrensd door de singelgracht, de Eem, de Ringweg Koppel en de spoorlijn van Amersfoort naar Zwolle. Aangenomen wordt dat de naam is afgeleid van het Oost-middelnederlandse woord coppel, dat gemeenschappelijke weide betekent. Daarmee wordt verwezen naar een gemeenschappelijk weidegebied (de markegronden) die de bisschop van Utrecht in 1399 afdroeg aan Amersfoort. Ook de Koppelpoort, die toegang gaf tot de Koppel, is naar dit weidegebied genoemd. De bouw van de woonwijk begon in de jaren vijftig van de 20e eeuw. De Koppel was een van de wijken die volgens het plan van stadsarchitect David Zuiderhoek de binnenstad weer het geografisch middelpunt van de stad deden zijn. Door de bouw van de wijk hoopte de gemeente de heersende woningnood te lenigen. De overblijfselen van de Grebbelinie, die door dit gebied had gelopen, verdwenen door de woningbouw grotendeels uit het stadsbeeld. Alleen de Hooglandsedijk, die langs het Moerasgebied Hooglandsedijk loopt, herinnert nog aan de oude linie. Het moerasgebiedje, in een oude arm van de Eem, is ingericht als natuurgebied. Het westelijk deel van de wijk bestaat uit Airey-woningen met gevels van betonplaten. De buurten in dit deel, gescheiden door de Kwekersweg, heten Jeruzalem en Jericho. Het oostelijk deel bestaat uit middelhoogbouw en laagbouw uit de jaren zestig.

Station Amersfoort NCS is het oude station van Amersfoort, dat tot 1904 in gebruik was door de Nederlandsche Centraal-Spoorweg-Maatschappij. De NCS exploïteerde de Centraalspoorweg tussen Utrecht, Amersfoort, Zwolle en Kampen. Het station, van het Standaardtype NCS 1e klasse, werd geopend op 20 augustus 1863 en gesloten in 1904. De NCS maakte voortaan gebruik van het nieuwe HSM-station, het huidige station Amersfoort Centraal. Het stationsgebouw bestaat nog steeds en is te zien vanuit de trein bij vertrek of aankomst in de richtingen Zwolle, Apeldoorn of Barneveld.

Amersfoort Koppel of Kleine Koppel was een stopplaats in de Nederlandse stad Amersfoort, aan de Spoorlijn Utrecht - Kampen (Centraalspoorweg). Het station werd geopend op 1 mei 1905 en gesloten op 15 mei 1938. Er is even sprake geweest van een heropening bij de Koppelpoort in Amersfoort. Deze plannen gingen definitief van de baan toen de gemeente Amersfoort in 2005 besloot de grond te verkopen aan een projectontwikkelaar.

De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) is de beleids-, uitvoerings- en onderzoeksorganisatie van het Nederlandse ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap op het terrein van cultureel erfgoed: archeologie, monumenten, roerend erfgoed en cultuurlandschap.