Vlag van de Eenheid

Het Rijksdaggebouw (Duits: Reichstagsgebäude), is het Duitse parlementsgebouw in de hoofdstad Berlijn aan het Plein van de Republiek (Platz der Republik). Het huidige gebouw dateert van 1894. Tot 1933 zetelde hier de Rijksdag, een voorganger van het huidige parlement, de Bondsdag. Het gebouw heeft vanaf het begin van de 20e eeuw de teloorgang meegemaakt van respectievelijk het Duitse keizerrijk, de Weimarrepubliek en het 'Derde Rijk'. De naam van het gebouw wordt ook wel afgekort tot Rijksdag (Duits: Reichstag).

De Bondsdag (Duits: Bundestag) is het parlement van de Bondsrepubliek Duitsland. Hij wordt om de vier jaar gekozen. Zijn taak is naast de federale wetgeving de controle van de regering en het kiezen van een Bondskanselier (regeringsleider). De Bondsdag bestaat uit minimaal 598 afgevaardigden, waarvan er 299 direct in kiesdistricten gekozen worden. Als gevolg van het kiessysteem kunnen er meer afgevaardigden zijn dan het wettelijk minimum. Wél gaat het, ondanks de kiesdistricten, om een systeem van evenredige vertegenwoordiging, zij het ook met een kiesdrempel van vijf procent. De twintigste Bondsdag, die op 26 oktober 2021 voor her eerst bijeenkwam, bestaat uit 736 afgevaardigden, wat een record aantal leden is voor Duitsland. Bondsdag was al de naam van het enige orgaan van de Duitse Bond, een statenbond van 1815-1866. In de Duitse natiestaat vanaf 1867 heette het parlement Rijksdag. De naam Bondsdag is uit de grondwet van 1949. Enkele maanden na het in kracht treden werd de Bondsdag voor het eerst in augustus 1949 gekozen. Sinds 1990 is de Bondsdag het parlement van gehéél Duitsland en werd duidelijk uitgebreid. In Bonn had de Bondsdag een eigen gebouw als deel van het Bundeshaus, in 1999 verhuisde hij naar Berlijn en is sindsdien gehuisvest in het (gerenoveerde) Rijksdaggebouw. Behalve de Bondsdag bestaat er nog de Bondsraad die een rol bij een deel van de federale wetgeving speelt. In de Bondsraad zijn de deelstaatregeringen vertegenwoordigd.

De herdenkingsplaats Weiße Kreuze in Berlijn ligt aan de oever van de Spree aan de Friedrich-Ebert-Platz naast het Rijksdaggebouw en gedenkt de dodelijke slachtoffers van de Berlijnse Muur. Van 1961 tot 1990 liep de muur direct langs de Spree, waarbij het water zelf zich aan de Oost-Berlijnse kant bevond. De oorspronkelijke locatie bevond zich aan de oostzijde van de Rijksdag, voor de muur, en later ten zuiden van de Rijksdag, aan de rand van de Großer Tiergarten.

Het Monument voor de Sinti en Roma van Europa die onder het nationaalsocialisme zijn vermoord is een monument in Berlijn. Het herinnert aan de Porajmos, de nationaalsocialistische volkerenmoord op de Sinti en Roma. Het ontwerp is van de Israëlische kunstenaar Dani Karavan. Het monument werd op 24 oktober 2012 in het bijzijn van bondskanselier Angela Merkel en bondspresident Joachim Gauck onthuld.

De Brandenburger Tor (Brandenburgse Poort) is een stadspoort van Berlijn, gebouwd in neoclassicistische stijl in de periode 1788-1791 naar het model van de Propyleeën (de toegang tot de Akropolis). De poort staat aan de Pariser Platz in het stadsdeel Mitte en vormt de afsluiting van de boulevard Unter den Linden. Aan de westzijde van de poort gaat de weg verder als Straße des 17. Juni.

De Pariser Platz (Parijse Plein) is een bekend vierkant plein in het stadsdeel Mitte in Berlijn van 1,5 hectare groot. Aan het plein ligt de Brandenburger Tor en hier eindigen ook de bekende straten Unter den Linden en de Straße des 17. Juni. Het plein is in 1814 vernoemd naar de hoofdstad van Frankrijk, Parijs. Het werd het meest grootse plein van de stad, geflankeerd door de Franse en Amerikaanse ambassades, het luxueuze Hotel Adlon, de kunstacademie en daaromheen verscheidene blokken met woningen en kantoren. In de Tweede Wereldoorlog zijn het plein en de gebouwen daaromheen grotendeels verwoest. Omdat het plein door de bouw van de Berlijnse Muur in de strook 'niemandsland' kwam te liggen, duurde het tot begin jaren 90 vooraleer er een aanvang kon worden gemaakt met de wederopbouw van het plein. In 2008 zijn alle gebouwen weer in ere hersteld. Sluitstuk was de bouw van de ambassade van de Verenigde Staten. Dit gebouw is op 4 juli 2008 (nationale feestdag in de VS) heropend in aanwezigheid van oud-president George Bush senior, minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice en de Duitse bondskanselier Angela Merkel.

De Platz der Republik (Nederlands: Plein van de Republiek) is een plein in de Berlijnse wijk Tiergarten. Het plein is ongeveer 36.900 vierkante meter groot en bestaat in feite uit een groot grasveld. Het wordt omringd door een aantal belangrijke Duitse regeringsgebouwen, waaronder de Rijksdag en het Bundeskanzleramt, de werkplaats van de Bondskanselier. De Zwitserse ambassade bevindt zich eveneens aan het plein.

Bundestag is een station van de metro van Berlijn. Het station ligt aan lijn U5. Het werd initieel als onderdeel van de U55 geopend op 8 augustus 2009 maar maakt sinds 4 december 2020 deel uit van het traject van de U5. Het bevindt zich in het Berlijnse regeringsgebied in het district Mitte, direct voor het Paul-Löbe-Haus. De afstand tot het metrostation Brandenburger Tor bedraagt ongeveer 680 meter, tot het metrostation Hauptbahnhof is het ongeveer 610 meter. De toegangen tot het metrostation bevinden zich aan de Otto-von-Bismarck-Allee en aan de Paul-Löbe-Allee. Naast trappen is er ook een lift om het eilandperron te kunnen bereiken.

De Akademie der Künste is een kunstinstelling in het Duitse Berlijn, die in 1696 werd opgericht door keurvorst Frederik I van Pruisen onder de naam Akademie der Mahler-, Bildhauer- und Architektur-Kunst, een academisch instituut waar de leden elkaar kunnen ontmoeten en discussiëren over elkaars ideeën. Al in 1699 diende de academie als adviesraad voor de regering en heeft deze taak sinds 1931 exclusief vervuld. De academische tak ontwikkelde zich uiteindelijk tot de huidige Universität der Künste Berlin (Universiteit van de Kunsten in Berlijn).

Hotel Adlon staat bekend als het meest luxueuze hotel van de Duitse hoofdstad Berlijn. Het werd geopend in 1907. Bij de opening was keizer Wilhelm II aanwezig. Het hotel is gelegen op een van de meest historische plaatsen van de stad, namelijk aan de Pariser Platz aan de oostzijde van de Brandenburger Tor bij het begin van de boulevard Unter den Linden, direct aan het Holocaustmonument. In de jaren '20 en 30 waren beroemde gasten onder meer Charlie Chaplin, Greta Garbo en Albert Einstein. In het meer recente verleden hebben onder anderen George Bush sr., Michail Gorbatsjov en koningin Elizabeth II er gelogeerd. Onder de gasten uit de laatste tien jaar bevinden zich Bill Clinton, Condoleezza Rice, Tom Cruise, Sophia Loren, Dustin Hoffman en prinses Beatrix.Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog, al na de slag om Berlijn, brandde het hotel af, doordat soldaten van het Russische leger, die hun intrek in de kelders van het hotel hadden genomen, onvoorzichtig waren met vuur. Alleen een zijvleugel bleef overeind. Deze zijvleugel werd na de oorlog als restaurant gebruikt, totdat deze in 1984 werd afgebroken. Na die Wende werd het hotel van 1995 tot 1997 herbouwd in een moderne versie die sterk doet denken aan het oude hotel. Tegenwoordig maakt het hotel deel uit van de Kempinski-groep, een keten van luxueuze hotels. De King of Pop Michael Jackson hield in 2002 zijn derde kind, Prince Michael II, over de rand van het balkon van zijn hotelkamer in het Adlon om het elf maanden oude kind te laten zien aan de circa 200 fans die buiten het hotel stonden te wachten op een glimp van hun idool.

Het Holocaustmonument (formele naam: Denkmal für die ermordeten Juden Europas) in Berlijn is een monument ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken variërend in hoogte van 20 cm tot 4,70 meter met een onderlinge tussenruimte van 95 cm. Door een bouwfout is een blok voor onderzoek verwijderd en niet meer terug geplaatst, waardoor er nu nog maar 2710 betonblokken staan. Onder het veld met de blokken is een expositieruimte ingericht. De Amerikaanse architect Peter Eisenman heeft het monument ontworpen. Het veld met de golvende blokken roept volgens hem een gevoel van desoriëntatie en isolement op en is symbolisch voor de ervaringen van de Joodse bevolking tijdens het nazibewind. Het motto van het monument is een tekst van de Italiaanse schrijver Primo Levi, zelf overlevende van het vernietigingskamp Auschwitz: 'Het is gebeurd en daarom kan het weer gebeuren. Dat is de kern van wat wij te zeggen hebben.' De betonblokken zijn aan de buitenzijde voorzien van een speciale chemische laag waardoor graffiti gemakkelijk te verwijderen is. Producent van deze laag is het farmaceutische bedrijf Degussa. Na berichten dat dit bedrijf tijdens de Holocaust mede-eigenaar was van het bedrijf dat Zyklon B produceerde voor het Derde Rijk, werd de bouw van het monument tijdelijk onderbroken. Na onderzoek werd besloten dat het bedrijf inmiddels voldoende afstand had genomen van zijn verleden. Het monument werd op 10 mei 2005 ingewijd.

Het Monument voor de onder het nationaalsocialisme vervolgde homoseksuelen is een monument in Berlin-Tiergarten.