Museum voor Schone Kunsten (Gent)

Het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.) in Gent werd opgericht in 1999. De oorsprong van dit museum gaat terug tot 1957 toen wegbereider Karel Geirlandt de 'Vereniging voor het Museum van Hedendaagse Kunst' oprichtte en er de eerste voorzitter van werd. Zijn opvolgers daarin waren Marc De Cock, Dirk Schutyser en Philippe Leeman werd dan de voorzitter van de Vereniging van het S.M.A.K. die nu door het leven gaat als 'Vrienden van S.M.A.K.'. In 1975 werd Jan Hoet de conservator van het 'Museum van Hedendaagse Kunst', toen gelegen in enkele zalen van het Museum voor Schone Kunsten te Gent. In 1999 kreeg het een eigen locatie in het gerenoveerde casinogebouw en veranderde de naam in het 'Stedelijk Museum voor Actuele Kunst' (S.M.A.K.). De twee musea kwamen tegenover elkaar te liggen in het Gentse Citadelpark en vormen zo een belangrijke museumsite. Op het dak van het S.M.A.K. staat de sculptuur 'De man die de wolken meet' (1998) van Jan Fabre. Nadat Jan Hoet met pensioen was gegaan, kreeg Peter Doroshenko op 1 december 2003 de leiding. Hij werd na een proefperiode van een jaar echter bedankt voor bewezen diensten. Het ontslag van Doroshenko zorgde voor opschudding. Kunstenaars en curatoren onder leiding van Luc Tuymans vreesden voor de toekomst en onafhankelijkheid van het museum. Een petitie werd overhandigd aan de voorzitter van de raad van bestuur; cultuurschepen Sas Van Rouveroij. Het ontslag werd niet ongedaan gemaakt, maar er werden een aantal wijzigingen doorgevoerd in de organisatiestructuur van het museum. Zo gaf Jan Hoet zijn plaats in de raad van bestuur op. Philippe Van Cauteren, die in 1999 aan de zijde stond van Hoet, maar ondertussen in Duitsland actief was als zelfstandig curator, werd vervolgens aangesteld als artistiek directeur.

Het Museum voor Dierkunde is een wetenschappelijk museum in de Vlaamse stad Gent. Het museum werd in 1817 samen met de Universiteit Gent opgericht, met het doel een didactische collectie bijeen te brengen die kon bijdragen aan het onderwijs in dierkunde en vergelijkende anatomie. Tegenwoordig richt het museum zich niet meer enkel op universitaire studenten, maar ook op het bredere publiek. Het museum bezit een uitgebreide collectie gewervelde en ongewervelde dieren en anatomische preparaten.

Campus Ledeganck, of kortweg de Ledeganck, is een campus van de Universiteit Gent in de Belgische stad Gent. Campus Ledeganck is ook de eerste locatie van de lerarenopleiding van HOgent. De campus van de universiteit kwam er pas later. De neo-classicisistsche gebouwen werden er gebouwd in het begin van de 19e eeuw in opdracht van Willem I. Later werden de modernistische gebouwen van de afdelingen van de UGent er gebouwd. De gebouwen huisvesten enkele vakgroepen van de faculteit Wetenschappen en is gevestigd aan de Karel Lodewijk Ledeganckstraat, vlak bij het Citadelpark. De gebouwen aan de overkant van de straat huisvesten sinds mensenheugenis de lerarenopleiding of de "Normaalschool". De straat waarin de gebouwen gevestigd zijn is genoemd naar de Vlaamse dichter Karel Lodewijk Ledeganck. Ook is er nu het universitair museum, GUM, er nu gevestigd. Op de gevel kan men een kunstwerk van ROA bewonderen.

Het Gents Universiteitsmuseum of GUM is een museum met een verzameling academisch erfgoed, met objecten uit verschillende wetenschappen. De collectie is eigendom van de Universiteit Gent. Het werd geopend op 3 oktober 2020. Het universiteitsmuseum is gevestigd op campus Ledeganck, vlak naast de Plantentuin. De gevel werd voorzien van een reusachtige muurschildering van enkele dierskeletten van kunstenaar ROA.

De Heuvelpoort of Overpoort is een kruispunt en verdwenen stadspoort van de Belgische stad Gent. De Heuvelpoort vormt een zuidelijke toegang tot de stadskern. De poort werd ook soms Sint-Pieterspoort genoemd. Op het huidige kruispunt gaat de zuidelijke toegangsweg Normaalschoolstraat over in de Overpoortstraat naar het Sint-Pietersplein en het stadscentrum en kruist er de Gentse stadsring R40, die hier de namen Charles de Kerchovelaan en Citadellaan draagt. Ook de Scribedreef/Hofbouwlaan (N60) komt uit op de Heuvelpoort. De Heuvelpoort ligt tegen de hoogte van de Blandijnberg aan, ten oosten van het Citadelpark. 200 meter oostwaarts stroomt de Schelde het stadscentrum in. Een halve kilometer ten noordwesten bevindt zich de Kortrijksepoort, een kleine kilometer ten oosten de Sint-Lievenspoort.

De Overpoortstraat, kortweg Overpoort genoemd, is een straat in het centrum van de Belgische stad Gent. De Overpoortstraat loopt van het kruispunt Heuvelpoort met de R40 en de Normaalschoolstraat in het zuiden naar het Sint-Pietersplein in het noorden. De straat staat bekend als de uitgaansbuurt voor studenten in Gent en wordt soms door hen de Toverpoort genoemd. Er zijn tientallen cafés, restaurants en nachtclubs. In de nabijheid van de Overpoort zijn er ook verschillende studentenhomes en koten. Tot in 2011 was er ook een studentenrestaurant in de Overpoortstraat, de Resto Overpoort (of Octopus-resto). Sindsdien huisvest het gebouw onder meer een fitness en een supermarkt. In het verlengde van de Overpoortstraat ligt in het noorden het Sint-Pietersplein, de Blandijnberg en de Sint-Pietersnieuwstraat. In zuidelijke richting ligt de campus Ledeganck. Die as vormt de ruggengraat van de Gentse studentenbuurt.

De Citadel van Gent was een citadel in de Belgische stad Gent, gelegen op de plaats van het huidige Citadelpark. Ze werd gebouwd tussen 1819 en 1831 op de plaats van het vroegere Montereyfort en functioneerde nog tot in 1870. Deze versterking kaderde in een beveiliging van de zuidgrens van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden door middel van de Wellingtonbarrière. Nu blijft enkel nog de ingangspoort over, waar de oorspronkelijke Nederlandse leeuw na de Belgische onafhankelijkheid door een Belgische Leeuw vervangen werd. Wel bewaard bleef de Latijnse spreuk Nemo me impune lacesset ("Niemand zal me ongestraft tergen").

Het ICC Ghent (International Convention Center Ghent) is een congrescentrum in de Vlaamse stad Gent. Het brutalistische gebouw werd in 1972 ontworpen door Geo Bontinck en in september 1975 ingehuldigd door premier Tindemans. Het project werd opgezet als 'Centrum voor Manifestatie en Congres' met een polyvalente zaal met 1000 zitplaatsen voor concerten en congressen. Het gebouw moest eveneens het Flanders Trade Centrum en Cultuur Centrum huisvesten, en bood daarnaast permanente expositieruimten voor de internationale jaarbeurs der Vlaanderen en de Gentse Floraliën. Het convention center, gelegen in het Citadelpark heeft een bruikbare oppervlakte van circa 12.363m². Het centrum wordt onder andere gebruikt door de Universiteit Gent maar ook voor fuiven, shows, meetings, congressen en beurzen. Een van de publiekstrekkers is bijvoorbeeld de Sjacherbeurs, die tweemaal per jaar georganiseerd wordt en duizenden bezoekers lokt.

Plantentuin Universiteit Gent is de plantentuin of hortus botanicus van de Universiteit Gent en bevindt zich naast het Ledeganck-complex, aan de rand van het Citadelpark in Gent. De plantentuin is lid van de Vereniging Botanische Tuinen en Arboreta en aangesloten bij Botanic Gardens Conservation International, een non-profitorganisatie die botanische tuinen verenigt in een wereldwijd samenwerkend netwerk om te komen tot het behoud van de biodiversiteit van planten.

De Leopoldskazerne was een militair complex gelegen in de Belgische stad Gent. De gebouwen werden opgetrokken tussen 1890 en 1905. Het complex werd ontworpen door de architecten Modeste de Noyette en O. Geerling en werd opgetrokken in eclectische stijl. Het gebouw heeft een oppervlakte van ruim 2 ha en kon oorspronkelijk ongeveer 1300 militairen kazerneren. Ondanks het feit dat de kazerne in 1905 reeds voltooid was, werd ze pas twee jaar later in gebruik genomen. Op 1 oktober 1907 nam het 2 Linie Regiment zijn intrek in de kazerne. In 2019 begonnen de werken om de Leopoldskazerne om te vormen tot een duurzame stadsbuurt. De site kreeg ruimte voor het nieuwe Provinciehuis van provincie Oost-Vlaanderen, kantoren voor Defensie, een hotel, kinderopvang en wooneenheden. De werken zouden in de loop van 2025 afgerond moeten zijn.

Het Sint-Pietersdorp was een dorp bij de Belgische stad Gent. Het gebied behoorde toe aan de Sint-Pietersabdij en lag ten zuiden van de middeleeuwse stadskern. Het gebied is nu helemaal opgenomen in het stadscentrum van Gent. Het Sint-Pietersdorp lag op en rond de hoogte van de Blandijnberg, gevat tussen een tak van de Leie in het westen en de Schelde in het oosten, ten zuiden van de 11de-eeuwse Ketelvest, die toen de zuidelijke omwalling van Gent vormde. Twee grote zuidelijke invalswegen liepen door dit gebied, ongeveer gelijklopend met de Leie en de Schelde. De westelijke weg in de buurt van de Leie is nu de Kortrijksesteenweg - Kortrijksepoortstraat - Nederkouter; de oostelijke weg in de buurt van de Schelde is nu de Overpoortstraat - Sint-Pietersnieuwstraat - Walpoortstraat. Bij de Sint-Pietersabdij werd ook een parochiekerk opgericht, de Onze-Lieve-Vrouwekerk. In de 13de eeuw werd het grondgebied van de stad uitgebreid en in de periode 1253-1254 kwam het noordelijk deel van het Sint-Pietersdorp binnen de stadsomheining te liggen. Toch bleef dit deel een landelijk gebied rond de abdij. Op de toegangswegen kwam in het westen de Kortrijksepoort of Petercellepoort en in het oosten de Overpoort of Heuvelpoort. Tussen beide liep de Hoge Vest en werden later bastions opgericht. In 1671 bouwde men voor de omwallingen tussen beide poorten het Montereyfort. In 1687 werd binnen de muren ook een kazerne gebouwd op het Eekhout, een bos op de Blandijnberg. In het landelijk gebied buiten deze omwalling lagen de gehuchten Sint-Pieters-Aaigem en Sint-Pieters-Aalst. Op het eind van de 18de eeuw verdwenen het Montereyfort en de oude versterkte stadspoorten. Op het eind van het ancien régime werden onder Frans bewind de kerkelijke bezittingen afgeschaft en het Sint-Pietersdorp kwam onder het gezag van de stad. In 1799 werd Onze-Lieve-Vrouwekerk gesloopt en in 1811 verdween ook het westelijke deel van de abdijgebouwen. Halverwege de 19de eeuw zou op deze vrijgekomen plaats het Sint-Pietersplein worden aangelegd, waarbij een stuk van de Blandijnberg werd genivelleerd. Onder Hollands bewind werd vanaf 1820 op de plaats van het vroegere Montereyfort begonnen met de bouw van de Citadel van Gent. In de loop van de 19de eeuw vestigden zich in het Sint-Pietersdorp binnen de muren verschillende bedrijven en er ontstonden tientallen beluiken, zoals het Bataviabeluik en het De Vreesebeluik. De kazerne werd in 1830 gesloopt. In 1837 werd station Gent-Zuid opgetrokken in het vroegere weidegebied van de Muinkmeersen. In 1851 opende hier ook de dierentuin van Gent zijn deuren. Op het hoogste punt van de Kattenberg kwamen de watertorens van de stad Gent. Het gebied buiten de omwallingen bleef landelijk. Halverwege de 19de eeuw werd het in oost-westrichting doorsneden door de spoorlijn van Gent naar Brugge. In 1860 werden de oude stadsomwallingen definitief afgebroken en de stad kon verder groeien. Op de plaats van de vroegere omwallingen werden nieuwe promenades ingericht. Ook de citadel werd alweer afgebroken en op deze plaats werd later het Citadelpark aangelegd. Op het eind van de 19de eeuw en in de 20ste eeuw werd het Sint-Pietersdorp binnen de muren grondig hertekend. De fabrieken en veel beluiken verdwenen in de loop der jaren, straten werden verbreed, nieuwe straten werden aangelegd en burgerhuizen werden opgetrokken. Er kwamen verschillende nieuwe grote gebouwen van de universiteit van Gent. In 1905 ging ook de dierentuin dicht. In 1906 werd in de omgeving van de in 1830 gesloopte kazerne de monumentale Leopoldskazerne opgetrokken. Begin 20ste eeuw zou ook het vroegere Sint-Pietersdorp extra muros verstedelijken. In de periode 1908-1912 werd hier het nieuwe station Gent-Sint-Pieters gebouwd, dat het belangrijkste station van de stad werd. Hier werd ook de Wereldtentoonstelling van 1913 georganiseerd. De promenades op de plaats van de vroegere stadsomwallingen werden een onderdeel van de drukke Gentse stadsring R40. Het gebied werd een belangrijke studentenbuurt van de stad Gent, met het rectoraat van de Gentse universiteit en de universiteitsgebouwen van de Plateau-Rozier, Blandijn met de Boekentoren, Hoveniersberg, Ledeganck, het Technicum, de studentenresto's De Brug en Overpoort, gebouwen van de Hogeschool Gent en Arteveldehogeschool en talrijke studentenkoten.

De Gouden Saté (in de volksmond ook bekend als bij Julien) is een frituur aan het Sint-Pietersplein in de Gentse Overpoort. Het staat bekend om de creatie van het Julientje, een snack vernoemd naar Julien Taghon (1939–2013), de oorspronkelijke uitbater van De Gouden Saté en een legendarische friturist in Gent en omstreken. Ook het in Vlaanderen te verkrijgen Romboutje wordt geassocieerd met De Gouden Saté.