Zeilbrug

De Sloterkade is een straat in Amsterdam-Zuid.

De Victoria was de naam van een tweetal bioscoopen van Gerardus van Royen in Amsterdam eerst aan de Nieuwendijk van 1920 tot 1922 en later aan de Sloterkade in de Amsterdamse Hoofddorppleinbuurt van 1934 tot 1976.

Het Legmeerplein is een plein in Amsterdam, gelegen in de Legmeerpleinbuurt in de wijk Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam-Zuid.

Pontus is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Kunstenaar Tom Claassen maakte voor de IJpromenade achter het Station Amsterdam Centraal een betonnen beeld van een hond. De bijna manshoge hond stond inclusief hondenhok nabij de plaats waar de IJveren aankomen en vertrekken. De hond uit 2007 moest de voorbijgangers attent maken op de vele openbrekingen aan deze IJ-oever; het wegdek kende behalve die openbrekingen allerlei hoogteverschillen waarover gestruikeld kon worden. Op een nabijgelegen ponton stond een houten constructie die veel weg had van een hondenhok; deze constructie werd even later omgebouwd tot een echt hondenhok. De naamloze hond kreeg een kaartje om de nek waarop een adres stond waar naar gereageerd kon worden om de hond een naam te geven. De naam werd Pontus, naar de aankomende en vertrekkende ponten. De hond, alhoewel dus van beton, moest gelegenheid geven tot aaien. Pontus kon uiteindelijk niet op tegen de verbouwingsdrift van Amsterdam op deze plek. In 2016 moest hij uitwijken voor weer een herinrichting; hij vertrok exclusief hondenhok naar het Hoofddorpplein en staat in het plantsoen. Het Parool (2023) heeft het over "aaibaar beton" (recensent), Een beetje lief, dat mag best en toegankelijk (Claassens). De beeltenis is in de ogen van de kunstenaar die van een hond zover geabstraheerd dat het nog het figuratieve karakter behoudt. Pontus lijkt geen familie te zijn van Hildo, een hond die Claassen in 1997 maakte voor ABN AMRO aan het Gustav Mahlerplein. Harderwijk heeft een geabstraheerde hond van Claassen.

Empower yourself ("Versterk jezelf") is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Op het Hoofddorpplein staat al jarenlang een elektriciteitshuisje van Liander. Het huisje was veelvuldig slachtoffer van graffity. Liander of een van haar voorlopers liet het daarop in 2011 voorzien van het kunstwerk Hoofdzaak liefde van Fabrice Hünd. In oktober 2020 werd het elektriciteitshuisje helemaal gesloopt om vervangen te worden door een nieuw exemplaar; het kunstwerk ging daarbij verloren. Bij de opbouw van het nieuwe, dat na oplevering weer werd beklad, werd gekozen het weer te voorzien van "kunst in de openbare ruimte". Grafisch kunstenaar Johan Moorman (1979), zelf nota bene begonnen als graffity-artiest, wilde met de afbeeldingen iedere passant “inspireren om vertrouwen te hebben in zichzelf". Het kunstwerk kwam vanaf januari 2021 tot stand in overleg met de buurtbewoners, die konden kiezen uit drie ontwerpen. Buurtbewoners wilden een kunstwerk dat aansloot bij de buurt en het plantsoen midden op het plein. De kunstenaar zegt over het werk, dat de afbeelding de harmonie tussen bebouwing en groen laat zien. De omringende bebouwing in de bouwstijl Amsterdamse School is terug te vinden in de rode kleur van de pixels uit de afbeelding. Voor het groen geldt hetzelfde in weergave van zon, bliksem, bomen en planten. Er zijn ook trapjes te zien, volgens Moorman een weergave van de uitdagingen in het leven. Een aantal andere werken van Johan Moorman is terug te vinden in onder andere Eindhoven, maar ook bijvoorbeeld in Estland.

De Schinkelbuurt is een wijk in Amsterdam, in het stadsdeel Zuid in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De wijk had 0 inwoners per 1 januari 2023. Op centraal stedelijk niveau wordt de wijk aangeduid als buurtcombinatie V45. De oppervlakte van de Schinkelbuurt is 34,17 hectare. De Schinkelbuurt wordt begrensd door: Schinkel, Amstelveenseweg, Stadiongracht en het Olympiakanaal.

Het Hoofddorpplein ligt in de Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam-Zuid. Het Hoofddorpplein is via de Hoofddorpweg en de Zeilbrug verbonden met de omgeving van de Amstelveenseweg. Het plein is in 1927 vernoemd naar Hoofddorp in de Haarlemmermeer. De straten in de buurt zijn eveneens genoemd naar plaatsen ten zuidwesten van Amsterdam.

De Hoofddorppleinbuurt is een wijk in Amsterdam, in het stadsdeel Zuid in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De wijk had 0 inwoners per 1 januari 2023. Op centraal stedelijk niveau wordt de wijk aangeduid als buurtcombinatie V44. De oppervlakte van de Hoofddorppleinbuurt is 96,71 hectare. De Hoofddorppleinbuurt wordt begrensd door: Surinameplein (zuidzijde), Surinamestraat, Schinkel, A10 (noordelijke rijbaan), Einsteinweg, Henk Sneevlietweg (noordelijk talud) en de Westlandgracht. De buurt is gebouwd in de jaren twintig als onderdeel van het Plan West op het in 1921 geannexeerde grondgebied van de vroegere gemeente Sloten. Enkele straten bij de Jacob Marisstraat zijn nog gebouwd door de gemeente Sloten. De straatnamen zijn genoemd naar 19e-eeuwse schilders en plaatsen ten zuidwesten van Amsterdam. Sinds 1927 is de buurt via de Zeilbrug verbonden met de omgeving van de Amstelveenseweg. Vanaf 1929 had tramlijn 1 zijn eindpunt op het Hoofddorpplein. Deze lijn werd in 1948 afgelost door tramlijn 2, die in 1975 werd verlengd via de Heemstedestraat naar Slotervaart. Tot de indeling in stadsdelen maakte de Hoofddorppleinbuurt onderdeel uit van het Overtoomse Veld. Vanaf 1990 werd de buurt ingedeeld bij stadsdeel Zuid, tussen 1998 en 2010 was dit Oud-Zuid. De Hoofddorppleinbuurt is voornamelijk een woonbuurt, er zijn relatief weinig bedrijven en andere instellingen, hoewel het winkelaanbod vrij groot is. Sinds medio 2010 zijn er in de Hoofddorppleinbuurt ontwikkelingen gaande die wijzen op gentrificatie: er verhuizen veel studenten, starters en jonge gezinnen naar de buurt, wat heeft geleid tot een opbloei van horecagelegenheden en opgeknapte appartementen.

De Remise Havenstraat is een remise gebouwd door de Gemeentetram Amsterdam. Het complex, waarvan het eerste gedeelte in 1914 in gebruik werd genomen, is gelegen aan de Havenstraat, tussen het Haarlemmermeerstation en de Schinkel ten zuiden van de Vlietstraat. In de loop der jaren is het complex sterk uitgebreid, zowel met overdekte stallingsruimte als met een tweetal openluchtstallingen. De eerste overdekte uitbreiding kwam in 1932 in gebruik, ter vervanging van de stalling in de Remise Tollensstraat, die toen geheel tot werkplaats werd ingericht. Door ruimtegebrek door de komst van de lijnen 17 en 27 in 1962, waarvoor het noodzakelijk was de lijnen 10 en 24 tijdelijk te verhuizen naar de Remise Lekstraat, werd besloten tot uitbreiding van de remise. Uit kostenoverweging werd besloten tot een openluchtstalling die in gebruik werd genomen in 1963 en een uitgang heeft aan de Vlietstraat. Hiervoor moest eerst het stuk water tussen de remise en de Vlietstraat worden gedempt. In deze remise werd in de jaren zestig vooral het afgeschreven vooroorlogse materieel opgesteld, dat alleen in de spitsuren dienstdeed, en in weer en wind stond opgesteld. De tweede openluchtstalling werd in gebruik genomen in 1975 op het achterterrein langs de Schinkel, waar voorheen de basiswerkplaats rail was gevestigd. Deze verhuisde begin jaren zeventig naar de Joan Muyskenweg. Het is nu de grootste remise van het Amsterdamse trambedrijf. In tegenstelling tot de remise Lekstraat is het geen eenrichting-remise behalve voor de trams die via het zijterrein Vlietstraat uitrukken. Bij de remise bevindt zich de aansluiting van de Electrische Museumtramlijn Amsterdam op het GVB-netwerk. Een deel van het onderhoud van de museumtrams vond ook plaats in de remise Havenstraat. De trams van de lijnen 1, 2, 5, 7, 13, 17 en 27 zijn in de remise ondergebracht. In het verleden hebben voor kortere tijd ook andere lijnen, behalve de lijnen 8, 9, 20, 21, 22, 25, 26 en S, vanuit de remise gereden. Remise Lekstraat wordt nu alleen nog gebruikt als stalling waarbij in de remise Havenstraat het dagelijks onderhoud van alle trams plaatsvindt waardoor er dagelijks overbrengingsritten noodzakelijk zijn. Per 12 juli 2010 zijn beide remises organisatorisch samen gevoegd. Plannen voor overkapping van de remise, omdat het verblijf in de openlucht voor sommige series vooral in de winter veel problemen geeft, zijn nooit uitgevoerd maar nog steeds in studie.

De Legmeerstraat is een straat in de Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam-Zuid, Amsterdam.

Remise Karperweg was een remise en een tramhalte voor de museumtram van de Electrische Museumtramlijn Amsterdam. De remise was gelegen aan de Karperweg die ligt tussen het Olympisch Stadion en het Station Amsterdam Haarlemmermeer (eindstation van de museumtram). Er was een spooraansluiting met het achterterrein van remise Havenstraat. Oorspronkelijk was de remise een bedrijfsloods. Om de trams van het destijds nieuwe museum te kunnen stallen, werd in 1974-1975 de loods omgebouwd tot een remise. De remise werd in de loop van 2024 afgebroken in verband met de ontwikkeling van het zogenaamde Havenstraatterrein van rafelrand, tot woongebied. Dat had tevens tot gevolg dat de trams deze remise niet meer per spoor konden bereiken; ze kregen een tijdelijke loods aan het Jollenpad. In de ontwikkeling van genoemd terrein is een nieuwe remise gepland geïntegreerd in de bebouwing.

Remise Weesperzijde (ook bekend als Remise Schulpbrug) was een remise met stalgebouw voor de paarden voor de paardentramlijn van de Amsterdamsche Omnibus Maatschappij (AOM) van de Weesperzijde naar het centrum. Het gebouw werd in 1892 in gebruik genomen en was voorzien van een voorgevel aan de Weesperzijde nabij de Schollenbrug. In 1900 werd de AOM overgenomen door de gemeente wegens naasting. In 1904, na de elektrificatie van de paardentram als onderdeel van tramlijn 5, werd het pand overbodig en in 1906 afgestoten.