Rijswijkse Golfclub

Het Gemaal van de Plaspoel- en Schaapweipolder is een voormalig stoomgemaal in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, gebouwd in de periode 1873-1874 naar een ontwerp van P.A. Korevaar. Het gemaal diende voor (aanvullende) bemaling van de Plaspoel- en Schaapweipolder en loosde op de Delftse Vliet. In 1925 werd het gemaal gemoderniseerd waarbij het scheprad werd vervangen door een centrifugaalpomp van het merk Jaffa, met een capaciteit van 67 m³ per minuut. Sinds 1930 is de bemaling van de Plaspoelpolder en de Schaapweipolder samengevoegd. Het te bemalen oppervlak bedroeg toen circa 755 hectare. In 1989 werd een elektromotor geïnstalleerd. Voordat het gemaal gebouwd was, werd de Plaspoelpolder bemalen door de Plaspoelse molen, een poldermolen met een scheprad die uitsloeg op de Spieringswetering bij Sion. In 1899 werd de molen afgebroken maar bleef als woonhuis in gebruik. Rond 1960 werden de restanten afgebroken. De Schaapweipolder werd bemalen door de Schaapweimolen die eveneens het water uitsloeg vanaf de Schaapweimolensloot op de Spieringswetering.

Niven is een voormalig restaurant in de Nederlandse plaats Rijswijk (Zuid-Holland).

Pasgeld was een buitenplaats ten noorden van Delft en 't Haantje, aan de westzijde van de Delftsche Vliet in de Plaspoelpolder in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland). Het is ook de naam voor een buurtschap op dezelfde plek als waar de buitenplaats lag.

De Delftse Pauw was van 1954 tot 2021 een aardewerkfabriek gevestigd in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, in Rijswijk aan de Delftweg langs de Delftsche Vliet. Dit is ten noorden van het centrum van Delft nabij de gemeentegrens met Rijswijk. Het was een van de weinige aardewerkfabrieken die de traditie van volledig handgeschilderd Delfts aardewerk bleef voortzetten. De fabriek is vernoemd naar plateelbakkerij De Pauw die werd opgericht in 1651 met als doel door de vervaardiging van majolica een antwoord te bieden op de import van het Chinese porselein. Deze was een van de 32 fabrieken in Delft die in de 17e eeuw aardewerk produceerden, nadat de biernijverheid tanende was geraakt en veel aardewerkfabrieken zich in de bedrijfspanden daarvan vestigden. Later verhuisde de fabriek naar de locatie aan de Vliet. De Delftse Pauw trok jaarlijks ongeveer 80.000 bezoekers. In 2020 ging de fabriek als gevolg van een sterke afname van het aantal bezoekers door de coronacrisis failliet.

De watertoren van Rijswijk in de Nederlandse provincie Zuid-Holland werd in 1911 gebouwd in eclectische stijl met elementen uit de neorenaissance en art deco naar een ontwerp van N. Biezeveld. Inmiddels staat hij op de Rijksmonumentenlijst. De watertoren van ongeveer 29,3 meter hoog staat aan het Jaagpad langs het Rijn-Schiekanaal bij de grens met Delft, in de buurtschap 't Haantje. De toren heeft een waterreservoir van 200 m3 De in opengewerkte betonskeletbouw uitgevoerde toren heeft een ronde bovenbouw met betonnen vlakbodemreservoir.

Het waterschap Oude Broekpolder (onder Rijswijk) was een waterschap in de gemeenten Rijswijk en Vrijenban in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het waterschap was verantwoordelijk voor de drooglegging en de waterhuishouding in de gelijknamige polder.

De Kolenhaven is een kleine haven ten noorden van het centrum van Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De haven is gelegen aan de westkant van de Delftse Vliet bij het bedrijfscomplex van DSM. Het wordt dan ook wel met DSM kolenhaven aangeduid. Per jaar doen zo'n 160 vrachtschepen de haven aan die met name melasse vervoeren (circa 43.750 m³ per jaar). De Wateringseweg kruist met de Kolenhavenbrug de toegang tot de haven. In de periode 2001 – 2004 werd een vernieuwde en ruimere ophaalbrug gerealiseerd (kosten 2,5 miljoen euro) zodat busroutes tussen Delft en Rijswijk deze route kunnen gebruiken.

Het bedrijventerrein Vliegeniersbuurt is een buurt gelegen in Den Haag. Deze buurt maakt deel uit van de woonwijk Hoornwijk. De Vliegeniersbuurt grenst aan de buurten Bosweide en Morgenweide en aan de wijk Ypenburg.

Het Elsenburgerbos is een aangelegd bosrijk wandelpark met steile paden, grasvelden en glooiende heuvels in de Nederlandse gemeente Rijswijk (Zuid-Holland). Het park ligt ten zuiden van de Plaspoelpolder, aan de andere zijde van de A4. Het gebied wordt afgebakend door het Rijn-Schiekanaal (Vliet) in het oosten en sportvelden naast de spoorlijn Amsterdam - Rotterdam in het westen. Er kan worden gevist (er zijn twee binnenmeren), maar niet worden gezwommen, zoals wel bij het nabijgelegen Wilhelminapark het geval is. Oorspronkelijk betrof het gebied slechts een klein terrein van de gemeentelijke vuilnisbelt. Na sluiting hiervan werd het gebied uitgebreid tot de huidige afmetingen en gebruikt als stortplaats voor puinresten van de in de jaren 70 gerenoveerde Haagse wijken, zoals de Stationsbuurt, het Spuikwartier, de Schilderswijk en de Molenwijk. De oorspronkelijke kleilaag is voordat het gebied in gebruik werd gesteld als puinstortplaats opgegraven, en bij de aanleg van het park weer op het afval gestort. Het park is per auto toegankelijk vanaf de Lange Kleiweg, lopend of per fiets vanuit de Plaspoelpolder of vanaf de fietsstraat langs de Delftsche Vliet, en per openbaar vervoer bereikbaar met HTM tramlijn 17, halte Patentlaan en daarna circa 15 minuten lopen, of vanaf halte Volmerlaan (circa 10 minuten lopen).

Vliegveld Ypenburg was een Nederlands vliegveld in de gemeente Rijswijk (Zuid-Holland). Het was in bedrijf van 1936 tot 1991, aanvankelijk als civiel en later als Vliegbasis Ypenburg een militair vliegveld. Gedurende de Tweede Wereldoorlog was het bekend als Flugplatz Den Haag. Het dankte zijn naam aan de 17e-eeuwse buitenplaats Ypenburg, die aan de Steenweg (nu Delftweg) van Den Haag naar Rotterdam lag. Vliegveld Ypenburg lag in de gemeente Rijswijk en na uitbreidingen deels op het grondgebied van de gemeenten Nootdorp, Leidschendam en Den Haag. Het gebied werd begrensd door Rijksweg 13, Rijksweg 12, Rijksweg 4 (na het gereedkomen hiervan) en de Brasserskade.

De Reineveldbrug, in de volksmond ook wel de Trambrug genoemd, is een brug in de Nederlandse stad Delft, provincie Zuid-Holland. Het is een basculebrug voor de wegverbinding voor het verkeer tussen enerzijds woonwijk Ypenburg en de afslag Delft-Noord (A13) en anderzijds het centrum van Delft. Tevens maken de tramlijnen 1 en 19 gebruik van de brug. De Reineveldbrug ligt over het Rijn-Schiekanaal. De doorvaartwijdte van het vaste gedeelte en van het beweegbare deel bedragen 10 m. De doorvaarthoogte is in gesloten toestand 4,25 m. De huidige Reineveldbrug is in 1931 gebouwd naar een ontwerp van architect Kramers, en werd in 2001 gerenoveerd. De basculebrug is in 2004 volledig vervangen. Het brugwachtershuisje is een gemeentelijk monument. De brug is een vast onderdeel in de route van koninklijke bijzettingen. De vorige Reineveldbrug was een lage en smalle draaibrug uit 1891 en lag ongeveer 200 meter westelijker dan de huidige ligging, in het verlengde van de Delftweg. Hij was zo smal dat er maar één paardentram, koets of auto tegelijk overheen kon. De paardentram kwam in 1866, de stoomtram in 1887, en in 1923 de elektrische tram. Toen de nieuwe brug gereed was ging de tram voortaan daarover heen rijden. Waar sindsdien de helling naar de nieuwe brug is, stond de remise van de stoomtram. Die was echter in 1907 al gesloten.

Stopplaats 't Haantje is een voormalig stopplaats aan de Nederlandse spoorlijn Amsterdam - Rotterdam, destijds aangelegd en geëxploiteerd door de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HIJSM). De stopplaats lag ten noordwesten van Delft nabij de buurtschap 't Haantje, gelegen in de gemeente Rijswijk. De stopplaats lag daardoor in de Plaspoelpolder. Aan de spoorlijn werd de stopplaats voorafgegaan door stopplaats Kleiweg en gevolgd door stopplaats Singelweg. Stopplaats 't Haantje werd geopend in op 1 juni 1887 en gesloten op 1 mei 1903.